tag:blogger.com,1999:blog-12205072321095283102024-03-13T01:11:41.945-07:00Άσμα ασμάτωνάσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.comBlogger385125tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-80811995219590388682021-03-09T05:51:00.001-08:002021-03-09T05:51:15.121-08:00Η Μεγάλη Ιδέα ενός μικρού λαού <h3 class="post-title entry-title" itemprop="name"><br /></h3>
<div class="post-header">
</div>
<p><img alt="megali idea 1821" src="https://www.romfea.gr/images/article-images/2021/03/romfea2/skinoma/megali_idea_1821.jpg" style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0); color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; height: auto; max-width: 100%; vertical-align: middle;" /></p><p style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 10px;"><strong><span style="color: black;"><span style="color: #b45f06;">Ἀρχιμ. Βασίλειος Ἰβηρίτης </span><br /></span></strong></p><p style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><b><span style="font-size: large;"><span style="color: red;">Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἐπετείου τῶν διακοσίων χρόνων ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασι</span></span></b></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὑπάρχουν
δύο παραδόσεις στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία: Οἱ πρῶτοι εἶναι «οἱ δοκοῦντες
ἄρχειν τῶν ἐθνῶν» ποὺ θέλουν νὰ ἐπικρατήσουν καὶ νὰ ὑποτάξουν τοὺς
ἄλλους. Καὶ αὐτοὶ ποὺ ζητοῦν νὰ γίνη τὸ θέλημα τοῦ Ἑνός.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Οἱ
πρῶτοι σταδιοδρομοῦν πρόσκαιρα καὶ βασανίζουν τὸν κόσμο. Οἱ δεύτεροι
ἀναδεικνύονται «κλέος ἀέναον θνητῶν». Ἀνατέλλει ἀπὸ μέσα τους μιὰ αἴγλη
ποὺ δὲν δύει ἀλλὰ φωτίζει καὶ ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Οἱ
Ἕλληνες εἶναι μικρὸς λαὸς μὲ μεγάλες ἀπαιτήσεις. Ὁ Δημόκριτος ζητᾶ νὰ
βρῆ τὴ μία αἰτιολογία τῆς ζωῆς καὶ ὄχι τὴν τῶν Περσῶν βασιλείαν. «Ἔλεγε
βούλεσθαι μᾶλλον μίαν εὑρεῖν αἰτιολογίαν ἢ τὴν τῶν Περσῶν οἱ βασιλείαν
γενέσθαι». Οἱ ἀπαιτήσεις καὶ ἡ σταδιοδρομία τους ξεπερνοῦν τὴν ἱστορία.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὁ
Ἡράκλειτος ζητᾶ τὸν τρόπο τῆς τοῦ παντὸς διοικήσεως. Τὰ θυσιάζει ὅλα
γιὰ τὸ ἕνα καὶ τοῦ χαρίζεται ἡ γνῶσι τῶν πάντων. Κάνει διάγνωσι ὅτι
ὑπάρχει νόμος ποὺ ἐπιβάλλει νὰ ὑπακούωμε στὴ θέλησι τοῦ ἑνός, ὄχι τοῦ
ὁποιουδήποτε, ἀλλὰ τοῦ κοινοῦ καὶ θείου Λόγου, τοῦ Λόγου καὶ Θεοῦ ποὺ
διοικεῖ τὰ πάντα διὰ πάντων.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὅταν
ὑπακούωμε στὴ θέλησι τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀληθεύομε. Ὅταν ἰδιάζωμε (θεωροῦμε
τὸν ἑαυτόν μας τὴν αὐθεντία) ψευδόμεθα. Στὴ βάσι αὐτῆς τῆς ὑπακοῆς
στηρίζονται οἱ ἄριστοι. Καὶ ὁ ἕνας εἶναι τρισμύριοι, οἱ δὲ ἀναρίθμητοι
κανείς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὁ Ἡράκλειτος εἶναι ἕνας ἄριστος, γεννημένος μὲ μιὰ ἄσβεστη δίψα καὶ ἀναζήτησι γιὰ τὸ ἕνα καὶ μακρινό.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὁ
ἴδιος δὲν τὸ γνωρίζει ἀλλὰ εἶναι βέβαιος ὅτι ὑπάρχει καὶ τὸν
συγκλονίζει. Αὐτὸς ὁ συγκλονισμὸς τὸν κάνει μιὰ αἴσθησι ποὺ κρίνει καὶ
ἀπορρίπτει ὅσα βλέπει καὶ ἀκούει νὰ γίνωνται ἀπὸ τοὺς συγχρόνους του.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δὲν
ἀντιπαραβάλλει τὴ δική του ἄποψι μὲ ἐκείνη τῶν ἄλλων. Νοιώθει τὴν
ἀδυναμία τοῦ μεμονωμένου ἀνθρώπου. Ἀποφαίνεται «μὴ εἶναι λογικὸν τὸν
ἄνθρωπον, μόνον δ’ ὑπάρχειν φρενῆρες τὸ περιέχον».</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δὲν
εἶναι ἀπὸ μόνος του λογικὸς ὁ ἄνθρωπος [«χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν
οὐδέν» (Ἰω. 15, 5)]. Εἶναι ὅμως πλῆρες φρονήσεως αὐτὸ ποὺ τὸν περιβάλλει
στὸ ὁποῖο τὰ πάντα κυβερνῶνται διὰ πάντων ἀπὸ τὸν Ἕνα.</span></p><span style="font-size: large;"><span><a name="more"></a></span></span><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δὲν
θέλει νὰ πρωτεύση στὴ φθορὰ καὶ νὰ διαπρέψη στὸ χρόνο ἀτομικά. Δὲν
κλείνονται ἐκεῖ οἱ φιλοδοξίες καὶ οἱ δυνατότητες τοῦ ἀνθρώπου.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δὲν τὸν καταλαβαίνουν οἱ συμπατριῶτες του. Τὸν χαρακτηρίζουν σκοτεινό, ὑπερόπτη καὶ ὀχλολοίδορο.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Αὐτὰ δὲν τὸν ἀγγίζουν γιατὶ δὲν ἔχουν σχέσι μὲ τὴν πραγματικότητα. Φεύγει μόνος του στὸ βουνό. Συνεχίζει τὸν ἀγῶνα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἑρευνᾶ τὸν ἑαυτό του. Πλησιάζει καὶ γνωρίζει «εὖ μάλα» ὅλους τοὺς φιλοσόφους καὶ ποιητές, τοὺς παλαιοὺς καὶ τοὺς νέους.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Βλέπει πῶς ἀντιδρᾶ τὸ φορτισμένο εἶναι του μὲ αὐτὸ τὸ πλησίασμα καὶ τὴ γνῶσι.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Μετὰ
τὴν τελική του διάγνωσι γυρίζει καὶ ἀπευθύνεται στοὺς Ἐφεσίους: Σᾶς
εἶπα ὅτι οἱ πολλοὶ εἶστε πονηροί, ὀλίγοι δὲ ἀγαθοί. Τώρα σᾶς λέω ὅτι
δυνάμει ὅλοι εἶστε ἀγαθοί.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">«Πᾶσι μέτεστι γινώσκειν ἑωυτοὺς καὶ σωφρονεῖν»· εἶναι δυνατὸν σὲ ὅλους νὰ φτάσουν στὴν αὐτογνωσία καὶ τὴ σωφροσύνη.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δὲν θέλω νὰ σᾶς ὑποτιμήσω οὔτε νὰ μὲ τιμήσετε. Θέλω νὰ σᾶς πῶ ὅτι, ὅταν ἤμουν νέος, δὲν γνώριζα τίποτε.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὅταν
ἔφτασα στὴν τελειότητα τὰ γνώρισα ὅλα. Αὐτὸς ποὺ πιστεύει στὴ
φανταστική του αὐθεντία ψεύδεται. Ἐνῶ κάνει τὸν δάσκαλο, φτάνει σὲ
ἀδιέξοδο ἀπογνώσεως καὶ βασανίζει τὸν κόσμο.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Αὐτὸς
ποὺ ὑπακούει στὸν Θεὸν Λόγον ἀληθεύει. Τὰ θυσιάζει ὅλα χάριν τοῦ Ἑνός.
Τοῦ χαρίζονται τὰ πάντα χάριν τῶν πολλῶν. Ζῆ τὴν ταύτισι τῶν ἀντιθέτων.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Τὸ νὰ κρίνης, κατὰ τὸν λογισμόν σου δίκαια, καὶ νὰ πληγώνης ἀνώφελα τοὺς ἄλλους εἶναι ὑπόθεσι ἐνοχλητικὴ καὶ στεῖρα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Τὸ
νὰ ἀπορρίπτης ὅλους καὶ νὰ συγκεντρώνωνται γύρω σου, σημαίνει ὅτι κάτι
ἰδιαίτερο συμβαίνει μὲ σένα. Κάπου ἔφτασες, κάτι βρῆκες.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὁ
Ἡράκλειτος εἶναι ἕνα φαινόμενο στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία. Ἐνῶ ἀπορρίπτει
σχεδὸν τοὺς πάντες, ὅλοι συγκεντρώνονται γύρω του θεωρῶντάς τον πατέρα
πνευματικὸ καὶ ὁδηγό.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Περνοῦν
οἱ χιλιετίες καὶ ἡ παρουσία του ταράζει ζωηφόρως τὴν οἰκουμένη. Ὅλοι,
καὶ οἱ μεταξύ τους ἀντίθετοι, τὸν θεωροῦν πνευματικό τους πατέρα καὶ
θεμελιωτὴ τῆς θεωρίας των.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὁ Κίρκεγκωρ (1813-1855) αὐτοεπικαλεῖται μαθητὴς τοῦ Ἡρακλείτου. Ὁ Λένιν (1870-1924) τὸν θεωρεῖ πατέρα τοῦ διαλεκτικοῦ ὑλισμοῦ.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὁ
Χάιντεγκερ (1889-1976) τὸν βλέπει ὡς τὸν πρῶτο δυτικὸ στοχαστή. Καὶ ὁ
Ὄσσο (1931-1990) λέει ὅτι εἶναι γκουροὺ τῆς Ἀνατολῆς καὶ ὄχι Ἕλληνας
ὅπως ὁ Ἀριστοτέλης.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Αὐτὰ συμβαίνουν σ’ αὐτὸν ποὺ δὲν εἶναι κατὰ φαντασία μεγάλος, ἀλλὰ πραγματικὰ ἐλεύθερος ἀπὸ τὴν ὕβρι καὶ τὴν οἴησι.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><span style="font-size: large;">* * *</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Οἱ Ἕλληνες μπαίνουν στὸ στίβο τῆς ἱστορίας μὲ γενάρχες τοὺς ἄριστους ποὺ θυσιάζουν τὰ πάντα γιὰ τὸν Ἕνα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἀπὸ
τὴν ἀρχὴ μέχρι τέλους βρίσκεται ἡ δίψα τους γιὰ τὸ ἀπόλυτο καὶ ἡ αἴτησι
νὰ γίνεται τὸ θέλημα τοῦ Ἑνός. Αὐτὸ χαρίζει τὴν ἑνότητα τῶν πάντων στὴν
ἐλευθερία τῆς ἀειζωίας.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ζητοῦν
τὴ σοφία καὶ τὸ κάλλος ποὺ ἐξυψώνουν τὸν κόσμο, ὄχι τὴν ἐξουσία καὶ τὴ
δύναμι ποὺ εὐτελίζουν τοὺς ἀνθρώπους, ὡς κατακτητὲς καὶ νικημένους.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἔχουν
δοσοληψίες μὲ τοὺς γνωστοὺς λαούς. Ὅ,τι καλὸ παίρνουν ἀπὸ τοὺς ἄλλους,
τὸ καλλιεργοῦν περισσότερο ἀπ’ ὅ,τι ἐκεῖνοι ποὺ τὸ εἶχαν.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ζητοῦν
τὸ ξεπέρασμα καὶ τὴ μεταμόρφωσι ὅλων. Γίνεται γι’ αὐτοὺς φιλοσοφία ἡ
μελέτη τοῦ θανάτου, καὶ φιλοκαλία ἡ προσπάθεια νὰ δώσουν μορφὴ στὸ
ἄμορφο, νὰ πετύχουν τὸ ἄγαλμα, τὴν ἀγαλλίασι τοῦ κάλλους καὶ τῆς ζωῆς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Οἱ
δοκιμασίες καὶ τὰ ἀδιέξοδα τῆς ζωῆς γίνονται ἀφορμὴ καλλιτεχνικῆς
δημιουργίας καὶ δύναμι νὰ λύσουν τὰ προβλήματα, νὰ φτάσουν στὴν κάθαρσι
καὶ τὴν ἀνάπαυσι.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Γεννιοῦνται οἱ τραγωδίες. Ἐκφράζουν τὶς φιλοσοφικές τους ἀναζητήσεις μὲ τὴ γλῶσσα τῶν θεατρικῶν παραστάσεων.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἐκπαιδεύουν καὶ ψυχαγωγοῦν τὸν κόσμο μὲ τὸ θέατρο. «Δημοτερπέστατόν τε καὶ ψυχαγωγικώτατον ἡ τραγωδία» (Πλάτων).</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δὲν ἱκανοποιοῦνται μ’ αὐτὸ ποὺ πετυχαίνουν. Συνέχεια συζητοῦν καὶ ζητοῦν νὰ ἀκούσουν κάτι νεώτερο (Πραξ. 17, 21).</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἀπορρίπτουν τὴν ὕβρι ὡς πυρκαγιὰ καὶ τὴν οἴησι ὡς ἐπιληψία. Ἀποκτοῦν τὴν ὑγεία μὲ τὴν ἀναζήτησι τοῦ μέτρου.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Μπαίνουν
στὸν δρόμο τῆς ἐλευθερίας μὲ τὴν ὑπακοὴ στὸν κοινὸ καὶ θεῖο Λόγο. Τοὺς
ἀποκαλύπτεται ὁ τρόπος τῆς τοῦ παντὸς διοικήσεως σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Εἶναι ἐραστὲς τῆς σοφίας καὶ τοῦ κάλλους, ὄχι σφετεριστὲς τῶν θείων δωρεῶν.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἐὰν
συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα θεωρῆς τὸν ἑαυτό σου κριτήριο τῆς ἀληθείας, καὶ
προβάλης τὴν ἄποψί σου ὡς τὴ μόνη ὀρθή, πῆρες στραβὸ δρόμο καὶ φτάνεις
σὲ ἀδιέξοδο.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Αὐτοφυλακίζεσαι σὲ φαντασιώσεις. Παριστάνεις τὸν μεγάλο ἐνῶ λὲς ψέματα. Φτάνεις σὲ συσκότισι ἀπογνώσεως καὶ τελεσίδικη καταδίκη.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἀντὶ
νὰ σιωπᾶς, ἰσχυρίζεσαι ὅτι τὰ πάντα καταλήγουν σὲ συντρίμμια συμφορᾶς.
Ντύνεσαι τὸν ἡρωισμὸ τῆς ψευδαισθήσεως καμαρώνοντας ὡς προφήτης
καταστροφῆς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Βλέπεις τὰ πράγματα ἀνάποδα. Σὰν νὰ μὴν ἔχης ἐσὺ ἀνάγκη τοῦ Ἑνός, ἀλλὰ ὁ Θεὸς ζητᾶ βοήθεια ἀπὸ σένα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Κατατάσσεις τὸν ἑαυτό σου στοὺς σωτῆρες τοῦ Θεοῦ, Salvatores Dei.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Οἱ ἄριστοι ὑπακούουν στὴ θέλησι τοῦ Ἑνὸς καὶ κατακλύζονται ἀπὸ γνώσεις ποὺ τοὺς κάνουν νὰ ἀγαποῦν τὴν ταπείνωσι.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὅταν
θυσιάζης τὰ πάντα γιὰ τὸν Ἕνα, τὰ βρίσκεις ὅλα μεταμορφωμένα. Φτάνεις
μετὰ ἀπὸ τὸν κόπο στὴν ἀνάπαυσι καὶ ἀπὸ τὴν ἐλπίδα στὸ ἀνέλπιστο.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἀπολαμβάνεις τὴν ἐλευθερία ἀπὸ τὰ φθαρτὰ καὶ τὴν μετατροπὴ τῶν πάντων σὲ εὐλογία.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Οἱ ἄριστοι προτιμοῦν τὸ ἕνα ἀντὶ πάντων καὶ τοὺς δίδεται κάτι ἐλάχιστο μὲ ἀνεξάντλητο δυναμισμὸ ποὺ τοὺς τρέφει ὡς ἄρτος ζωῆς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">«Οἱ
δὲ πολλοὶ κεκόρηνται ὅπωσπερ κτήνεα»· οἱ πολλοὶ τρῶνε τοῦ σκασμοῦ σὰν
κτήνη καὶ μένουν νηστικοί, γιατὶ δὲν εἶναι κτήνη ἀλλὰ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν
ἀνάγκη ἄλλης τροφῆς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἀσχολοῦνται μὲ χίλια θέματα, «ἀνθρώπινα δοξάσματα», παιδιαρίσματα, ποὺ δὲν ὁδηγοῦν πουθενά.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Μοιάζουν
μὲ τροφὴ ἀκατάλληλη γιὰ τὸν ἄνθρωπο. «Θάλασσα ὕδωρ καθαρώτατον καὶ
μιαρώτατον, ἰχθῦσι μὲν πότιμον καὶ σωτήριον, ἀνθρώποις δὲ ἄποτον καὶ
ὀλέθριον» (61).</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Οἱ ἄριστοι δὲν ἀκολουθοῦν γνωστὰ μονοπάτια ἀνθρωπίνων διαλογισμῶν ποὺ ἀρχίζουν καὶ τελειώνουν στὴ φθορά.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ζητοῦν
νὰ γίνεται τὸ θέλημα τοῦ Ἑνὸς καὶ τοὺς ἀνοίγονται δρόμοι ἐλευθερίας.
Σβήνουν τὰ γνωστὰ καὶ παρερχόμενα. Ἀνατέλλουν τὰ καινὰ καὶ ἀνανεούμενα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Στὸν χῶρο τῆς φθορᾶς ὅλα εἶναι αἴολα καὶ σχετικά. Τὰ κακὰ εἶναι νοσηρὰ καὶ ἀπορριπτέα. Τὰ καλὰ εἶναι ἀνεπαρκῆ καὶ ἐφήμερα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Προσφέροντας τὸ λίγο ποὺ ἔχεις στὴ θέλησι τοῦ Ἑνὸς κατακλύζεσαι ἀπὸ θεῖες δωρεές.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὁ
χορτασμὸς τῆς τροφῆς ποὺ δυναμώνει τὸν ἄνθρωπο ἀκτινοβολεῖται ὡς
ἐνέργεια ζωῆς ποὺ ἐνισχύει ὅλους καὶ φανερώνει ὅτι ὅλα εἶναι ἕνα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Οἱ βάρβαροι εἶναι κλεισμένοι στὰ στενὰ ὅρια τοῦ φθαρτοῦ γιατὶ τοὺς λένε ψέματα οἱ αἰσθήσεις.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">«Κακοὶ
μάρτυρες ἀνθρώποισι ὀφθαλμοὶ καὶ ὦτα βαρβάρους ψυχὰς ἐχόντων» (107).
Δὲν ὑποψιάζονται τὸν χῶρο τῆς ἐλευθερίας ποὺ προσφέρεται σ’ αὐτὸν ποὺ
θυσιάζεται γιὰ τὸ Ἕνα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Προσπαθοῦν νὰ παριστάνουν τὸν πολιτισμένο ἀλλὰ προδίδονται γιατὶ ἡ βαρβαρότητα ἔχει διαπλάσσει ἕνα ἀλλόκοτο ἄνθρωπο μέσα τους.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δὲν δέχονται ἐπιδράσεις ἀνωτέρου πολιτισμοῦ γιατὶ δὲν ὑποψιάζονται τὴν ὕπαρξί του.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἀντίθετα,
μιὰ μυστικὴ φλέβα διατρέχει τὴν ἱστορία μας καὶ διατρέφει τὴν οἰκουμένη
μὲ ἀκαταίσχυντη ἐλπίδα ποὺ φτάνει στὴν κατάργησι τοῦ θανάτου.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν αἴτησι νὰ γίνεται τὸ θέλημα τοῦ Ἑνός. Καὶ καταλήγει στὴν κλῆσι τῶν πάντων στὴν πανήγυρι τῆς ζωῆς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Οἱ
ἰδιάζοντες προκαλοῦν σύγκρυο ψευτιᾶς γιατὶ στηρίζονται στὸν ἑαυτό τους.
Γράφουν βιβλία. Κάνουν θεωρίες. Θέλουν νὰ σώσουν τὸν κόσμο· ὁ ἕνας
ὑπόσχεται φανταστικὲς κατακτήσεις, καὶ ὁ ἄλλος προβλέπει ἀναπόφευκτες
καταστροφές. Ὅλοι λένε ψέματα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Γιὰ
τοὺς ἄριστους ὅλα βρίσκονται ἐν ἐξελίξει καὶ ταὐτόχρονα ἀπολαμβάνουν
τὴν τελικὴ καρποφορία γιατὶ στηρίζονται στὴ θέλησι τοῦ Ἑνός.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Σβήνουν οἱ ἐφιάλτες τῶν ψευδαισθήσεων. Ἀνατέλλει τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἂν
θελήσης νὰ τοὺς κλείσης τὸν δρόμο, τοὺς πολλαπλασιάζεις τὴ δύναμι γιατὶ
στηρίζονται στὸν Ἕνα, καὶ ἡ ἀποστολή τους εἶναι εὐλογία γιὰ ὅλους.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Στὴν
πορεία τῆς ἀναζητήσεως τῶν τιμίων: Ἢ τὰ παραδίδεις ὅλα στὴ θέλησι τοῦ
Ἑνός, καὶ σοῦ χαρίζεται ἡ ἔκπληξι τῆς ἀτελευτήτου ἐπεκτάσεως. Ἢ
παραμένεις δέσμιος στὴν ἀτομική σου αὐθεντία ποὺ γεννᾶ τοὺς κακοήθεις
ὄγκους τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ καὶ τοῦ σχολαστικισμοῦ.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><span style="font-size: large;">* * *</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὅταν
ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔρχεται στὴν Ἀθήνα, βρίσκει τὴν πόλι «κατείδωλον»,
γεμάτη βωμοὺς στοὺς γνωστοὺς θεούς. Ἀλλὰ βλέπει καὶ ἕνα βωμὸ «τῷ ἀγνώστῳ
Θεῷ». Αὐτὸ τοῦ ἀνοίγει τὴν καρδιὰ καὶ τοῦ χαρίζει τὴ δυνατότητα νὰ
μιλήση ὡς οἰκεῖος στὴν ὁμήγυρι τῶν Ἀθηναίων. Ἀρχίζει σχολιάζοντας τοὺς
δικούς τους ποιητὲς καὶ φιλοσόφους, ποὺ βάζουν τοὺς ἀνθρώπους στὸν δρόμο
τῆς ἀναζητήσεως τοῦ Ἑνός.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἀκοῦνε
τὸ μήνυμα τῆς καινῆς κτίσεως ὡς ἀπάντησι στὰ ἐρωτήματα ποὺ τοὺς
βασανίζουν μιὰ ζωή. Δέχονται τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ Λόγου ποὺ τοὺς ἕλκει
καὶ τοὺς ἀλλοιώνει ὡς ἔρωτας θεϊκός. «Ἔθελξας πόθῳ με Χριστὲ καὶ
ἠλλοίωσας τῷ θείῳ σου ἔρωτι. . . »</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Μπολιάζεται
ἡ δίψα καὶ ἡ τόλμη τῆς θυσίας τῶν πάντων χάριν τοῦ Ἑνός, στὴν
καλλιέλαιο τῆς χάριτος. Μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι μ’ αὐτήν τους τὴν ἐνέργεια
δὲν μεταστρέφονται σὲ κάποια νέα πίστι, ἀλλὰ βρίσκουν στὸ μήνυμα τοῦ
Ἀποστόλου τὴν ἀπάντησι στὴ βαθειά τους ἀναζήτησι.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἐπειδὴ
δὲν θέλουν τὴν τῶν Περσῶν βασιλεία, τοὺς δίδεται ἡ πολυεθνικὴ
αὐτοκρατορία, γιατὶ δὲν θὰ μείνουν σ’ αὐτή. Ὁ ἄνθρωπος, ὅπως τὸν
γνωρίζουν, δὲν ἀναπαύεται σὲ τίποτε φθαρτὸ καὶ παρερχόμενο ὅσο μεγάλο
καὶ ἂν φαίνεται.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δέχονται
τὴν αὐτοκρατορία ὡς κάτι σημαντικὸ ἀλλὰ χρονικὸ ποὺ κάποτε τελειώνει.
Καὶ πρέπει νὰ ἁγιασθῆ γιὰ νὰ σωθῆ καὶ νὰ προσφερθῆ σὲ ὅλους ὡς εὐλογία
καὶ δύναμι ζωῆς. Τοὺς δίδεται μὲ τὸ νὰ τοὺς τὴν ἀρνοῦνται πάνω στὰ
πράγματα. Ὑποτάσσονται οἱ Ἕλληνες στοὺς Ρωμαίους.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Καὶ
νικοῦν οἱ ἡττημένοι τοὺς κατακτητές, ὄχι μὲ τὴ δύναμι τῶν ὅπλων (χαμένη
ὑπόθεσι), ἀλλὰ μὲ τὴ χάρι τοῦ Πνεύματος ποὺ ὁμορφαίνει τὴ ζωὴ καὶ
καθιστᾶ ὅλους νικητές.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Τὸ
ζητούμενο εἶναι ὄχι νὰ ὑποτάξης καὶ νὰ ταπεινώσης τὸν ἄλλο, ἀλλὰ νὰ
γίνης κοινωνὸς τῆς Δυνάμεως ποὺ ὅλους τοὺς ἐλευθερώνει καὶ τοὺς
ἀδελφώνει στὴν ἔκπληξι τῆς ἀειζωίας.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἡ
θυσία τῶν πάντων χάριν τοῦ Ἑνὸς τοποθετεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴν καρδιὰ τοῦ
μυστηρίου τῆς ζωῆς. Τοῦ χαρίζει τὴν ἀσταμάτητη διαστολὴ καὶ τὴν τελικὴ
ἁπλότητα ὅπου ἑνώνονται τὰ ἀντίθετα. Συνέρχονται τὰ μακρινά.
Ἀνακεφαλαιώνονται ὅλα σὲ ἕνα. Καὶ δίδεται στὸν καθένα μιὰ ἐλάχιστη
μερίδα ποὺ ἔχει ἐν σμικρῷ τὸ ὅλο.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὅταν
δεχθῆς τὸ πλήρωμα τῆς γνώσεως ὡς δύναμι ζωῆς, δὲν καυχᾶσαι γιὰ τὶς
ἐπιτυχίες σου, ἀλλὰ συγκλονίζεσαι ἀπὸ δέος γιατὶ σώζονται ὅλοι.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἡ
τόλμη τῆς θυσίας γιὰ τὸν Ἕνα βάζει τὰ πάντα σὲ κίνησι ἢ μᾶλλον σοῦ
ἀποκαλύπτει τὸν τρόπο τῆς τοῦ παντὸς διοικήσεως. Συζῆ ὅλος ὁ κόσμος, ὄχι
προσπαθῶντας ὁ ἕνας νὰ ὑποτάξη τὸν ἄλλον, ἀλλὰ «τῇ ταπεινοφροσύνῃ
ἀλλήλους ἡγούμενοι ὑπερέχοντας ἑαυτῶν» (Φιλιπ. 2, 3)</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Οἱ δοκέοντες, ὡς τέκτονες (κατασκευαστὲς) ψευδῶν τιμωροῦνται ἀπὸ τὴ θεία Δίκη. Ἐνῶ οἱ ἄριστοι τιμῶνται ἀπὸ ὅλους.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Οἱ
πρῶτοι μένουν μόνοι καὶ διερωτῶνται γιατί συνέβη αὐτό. Οἱ ἄριστοι
συγκεντρώνουν ὅλους γιατὶ τοὺς στέλνουν σ’ αὐτὸν ποὺ εἶναι τὰ πάντα ἐν
πᾶσι.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὅταν θυσιάζης τὸ λίγο ποὺ ἔχεις, σοῦ χαρίζεται τὸ «ὑπερεκπερισσοῦ» ποὺ δὲν φανταζόσουν.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὅταν θέλης νὰ πετύχης αὐτὸ ποὺ προσδιορίζεις γιὰ νὰ δοξασθῆς, τότε ἔχεις ἄδοξο τέλος.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Οἱ
Ἕλληνες στήνουν βωμὸ στὸν ἄγνωστο Θεό. Καὶ φτάνουν στὴ θεία Λειτουργία
ὅπου λατρεύουν τὸν Θεὸ ποὺ εἶναι «ἀνέκφραστος, ἀπερινόητος, ἀόρατος,
ἀκατάληπτος». Μπαίνουν στὴν εὐρυχωροτέρα τῶν οὐρανῶν Ἐκκλησία ὅπου τὰ
φοβερὰ τελεσιουργεῖται.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><span style="font-size: large;">* * *</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὅταν μεταφέρεται ἡ πρωτεύουσα τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας ἀπὸ τὴ Δύσι στὴν Ἀνατολή, ὅλα ἀκολουθοῦν τὴ γνωστὴ ἐξέλιξι.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἐπικρατεῖ
φυσιολογικὰ ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα, τὸ πνεῦμα καὶ ἡ ἀναζήτησι. Τὸ πρωτεῖο
δίδεται στὴ μία ζύμη ποὺ ζυμοῖ ὅλο τὸ φύραμα. Προχωροῦμε πρὸς τὸ πλήρωμα
τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἐλευθερίας. Ὅλα προσλαμβάνονται καὶ μεταμορφώνονται.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἀπὸ τὸν κοινὸ καὶ θεῖο Λόγο τοῦ Ἡρακλείτου προχωροῦμε στὸν σεσαρκωμένον Θεὸν Λόγον τῆς Ἐκκλησίας.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἀπὸ τὴ φιλοσοφία ὡς μελέτη τοῦ θανάτου προχωροῦμε στὴ λειτουργικὴ θεολογία ὡς κατάργησι τοῦ θανάτου καὶ δύναμι ζωῆς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἀπὸ τὴν ἀρχαία τραγωδία ὡς θεατρικὴ παράστασι προχωροῦμε στὴ θεία μυσταγωγία ὡς θεολογικὴ ἱερουργία.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἀπὸ
τὴ μέθη καὶ τὴ μανία τῶν ἀρχαίων ὀργίων φτάνουμε στὴ νηφάλια μέθη καὶ
σώφρονα μανία τῶν ἱερῶν μυστηρίων. Ὅλα μεταμορφώνονται καθαιρόμενα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἡ Ἐκκλησία ἐντοπίζει καὶ σώζει τὸν δυναμισμὸ τῆς ζωῆς καὶ ἐνισχύει τὴν ὑγεία τοῦ πνεύματος.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἀφαιρεῖ
τὴν ἀρρώστια τῆς διαστροφῆς. Ἀπορρίπτει τὴν ὕβρι καὶ τὴν οἴησι.
Μεταμορφώνει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κάνει μιὰ αἴσθησι. Ὅλα ξεπερνιοῦνται.
Καὶ προχωροῦν ἀκατάπαυστα ἐπὶ τὰ πρόσω.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Καταξιώνεται ἡ ἀγάπη τῆς ἐλευθερίας μὲ τὴν ὑπακοὴ στὸν θεῖον Λόγον, δι’ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο καὶ γίνεται.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Μετὰ
τὴν ἀποδοχὴ αὐτῆς τῆς ὑπακοῆς καὶ τοῦ χρέους ὅλα ἀνατέλλουν φωτισμένα
καὶ πασίχαρα. Ὅταν τελειώνη ἡ Σαρακοστὴ τῆς ζωῆς, ὅλοι καλοῦνται «εἰς
τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου».</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><span style="font-size: large;">* * *</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἐφ’ ὅσον ἄρχισες καὶ προχωρεῖς, κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ Ἡρακλείτου ποὺ θυσιάζει τὰ πάντα χάριν τοῦ Ἑνός.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἐφ’
ὅσον τὸν βλέπεις νὰ προχωρῆ ἀπὸ τὴ φθαρτὴ κίνησι τῶν φθαρτῶν στὴν ἀίδια
τῶν ἀιδίων. Νὰ συγκεντρώνη, μέσα στὶς χιλιετίες ποὺ ἀκολουθοῦν, ὅλα τὰ
ἀνήσυχα πνεύματα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Καὶ
νὰ δίδη κουράγιο σὲ ὅλους τοὺς ἀπαιτητικοὺς δείχνοντάς τους τὸν δρόμο
πρὸς τὴν ἀίδια κίνησι τῶν ἀιδίων ὅπου δεσπόζει ὁ κυβερνῶν τὰ πάντα διὰ
πάντων.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἐφ’
ὅσον προχωρεῖς στὴν Ἐκκλησία ὅπου βρίσκεις τὸν Θεάνθρωπο νὰ εἶναι ὁ
προσφέρων καὶ προσφερόμενος στὴ λειτουργία τῆς σωτηρίας τοῦ σύμπαντος
κόσμου.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἐφ’
ὅσον αὐτὰ συμβαίνουν· ἀποκτᾶς ἄλλο ἦθος, χρέος καὶ ἰσχύ. Παραδίδεσαι
στὴ θέλησι τοῦ Ἑνός. Ἀγαπᾶς τοὺς ἐχθρούς σου καὶ γίνεσαι ἀδελφὸς μὲ τοὺς
ξένους.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Τὰ
πάντα λειτουργοῦν ὡς εὐεργεσία γιὰ σένα. Καὶ σὺ εἶσαι εὐλογία γιὰ
ὅλους. Ἠρεμεῖς γιατὶ ὅλα σοῦ κάνουν καλό. Δὲν διαπληκτίζεσαι μὲ κανένα
γιατὶ εἶσαι εὐγνώμων πρὸς ὅλους καὶ γιὰ ὅλα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὅπως
βιολογικὰ γιὰ νὰ ζήση ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ ἥλιου
καὶ τὸ ὀξυγόνο τοῦ ἀέρα· πνευματικὰ γιὰ νὰ ἀναπτυχθῆ καὶ νὰ βρῆ τὸν
ἑαυτό του, χρειάζεται τὴ θέρμη τῆς ἀγάπης καὶ τὴν εὐρυχωρία τῆς
ἐλευθερίας.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Τὸ
πρόβλημα τῆς ζωῆς ἔχει θεολογικὲς προεκτάσεις. Παρέχεται στὸν ἄνθρωπο ἡ
δυνατότητα τῆς πίστεως γιὰ νὰ πετύχη τὴ θεία ἀλλοίωσι καὶ τὴν ἐπέκτασι
ἐπὶ τὸ ἀόριστον τῆς ἐλευθερίας.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δὲν εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἕνα βιολογικὸ πλάσμα ποὺ ἀρχίζει καὶ τελειώνει στὸ πεπερασμένο καὶ φθαρτό.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἔχει
μέσα του τὴν πνοὴ τοῦ Ἄναρχου καὶ Ἀτελεύτητου, ποὺ διὰ τῆς πίστεως τοῦ
χαρίζει τὴ γνῶσι τῶν θείων καὶ ἀνελπίστων. «Τῶν θείων τὰ πολλὰ
διαφυγγάνει, μὴ γινώσκεσθαι ἀπιστίηι» (86). (Τὰ πιὸ πολλὰ τῶν θείων
πραγμάτων μᾶς ξεφεύγουν καὶ δὲν τὰ γνωρίζομε λόγῳ ἀπιστίας).</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><span style="font-size: large;">* * *</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὅλα
τὰ ἱστορικὰ γεγονότα ἔχουν ἀρχὴ καὶ τέλος. Πρὶν τελειώση ἡ ἱστορικὴ
διαδρομὴ τῆς αὐτοκρατορίας, πρὶν ἀκουσθῆ τὸ «ἑάλω ἡ Πόλις», καὶ ἀρχίσουν
τὰ μοιρολόγια τῶν δημοτικῶν τραγουδιῶν, ἤδη ἔχουμε ἀναχθῆ λειτουργικὰ
στὴν εὐρυχωρία τῶν οὐρανῶν καὶ τὴν ἐλευθερία τῶν ἐσχάτων.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ζοῦμε
καὶ ψάλλομε μέσα στὴν Ἐκκλησία τὸν παιᾶνα τῆς παγκοσμίου χαρᾶς. «Ἑάλω ὁ
θάνατος θανάτῳ». Ὁ θάνατος τεθανάτωται καὶ ζωὴ πολιτεύεται. Πατήσαμε τὸ
πόδι μας στὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Ἦλθε ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν. Ὅλα
ἀλλάζουν στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Μὲ
τὴν πτῶσι τῆς Πόλεως, ἄλλοι ἀρχίζουν νὰ θρηνοῦν γιὰ τὴν ἀπώλεια αὐτῶν
ποὺ ἔχασαν· ἄλλοι νὰ χαίρωνται γιὰ τὴν κατάκτησι ποὺ πέτυχαν. Αὐτὰ ἔχει ἡ
ἱστορία, καὶ συνεχίζεται ὁ ἕνας ἀγῶνας. Ἡ χάρι τοῦ Πνεύματος φανερώνει
ποιά εἶναι ἡ τελικὴ ἐπιτυχία γιὰ ὅλους τοὺς θνητούς· νικητὲς καὶ
νικημένους.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Οὔτε
αὐτὴ ἡ νίκη σοῦ χαρίζει τὴν αἰώνια ζωὴ ποὺ ζητᾶ ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου.
Οὔτε ἡ ἧττα σοῦ ἀποκλείει τὴ δυνατότητα νὰ προχωρήσης στὴν ἐλευθερία τῆς
ἀειζωίας. Ὅλοι κρινόμαστε καὶ βοηθιόμαστε ἀπὸ ὅλα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἡ
νίκη, ὡς ἐπιτυχία δυνάμεως, ἔχει ἀνάγκη μεταμορφώσεως. Καὶ ἡ ἧττα, ὡς
δοκιμασία ζωῆς, περιέχει τὴ δύναμι ποὺ σοῦ χαρίζει τὰ ἀκατόρθωτα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Γι’
αὐτὸν ποὺ ζητᾶ τὰ ἀνθρωπίνως ἀνέφικτα, ὄλες οἱ δοκιμασίες γίνονται
ἀναβαθμοὶ ἀνόδου καὶ προϋπόθεσι πρὸς ἐπίτευξι τῶν ἀνελπίστων. Καὶ ὁ
ἴδιος εἶναι ἀφορμὴ χαρᾶς ὅλων.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Εἴτε
εἶναι πολίτης αὐτοκρατορίας εἴτε ὑπόδουλος τυραννίας, ὁ ἄνθρωπος ζητᾶ
τὸ ξεπέρασμα τῆς ἱστορίας. Οὔτε ἡ δουλεία μπορεῖ νὰ τὸν καταστρέψη. Οὔτε
ἡ αὐτοκρατορία νὰ τὸν ξεδιψάση. Θέλει τὴν ἀιδιότητα τῆς ἀειζωίας, ὄχι
τὸν θρίαμβο τῆς φθορᾶς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Στὸ
πιὸ μικρὸ παρεκκλήσι τῆς τουρκοκρατίας καὶ στὴν πιὸ μεγάλη ἐκκλησία τῆς
αὐτοκρατορίας ἱερουργεῖται ἡ ἴδια θεία Λειτουργία ποὺ προσφέρει στὸν
πιστὸ τὸν οὐράνιο ἄρτο, Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ εἰς Πνεύματος Ἁγίου
κοινωνίαν, εἰς βασιλείας οὐρανῶν κληρονομίαν.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><span style="font-size: large;">* * *</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὅταν
κατεβαίνη στὸ κήρυγμα ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός (1714-1779), βρίσκει τὰ
πάντα ἀνυπόφορα μπλεγμένα καὶ ἀπολύτως ἁπλᾶ, γιατὶ ξέρει τὶ θέλει νὰ
κάνη, σὲ ποιοὺς ἀπευθύνεται καὶ πῶς τὸ πετυχαίνει. Δὲν μιλᾶ ὡς
μελλοθάνατος, ἔστω τολμηρός. Μιλᾶ ὡς νεκρὸς καὶ ἀείζωος. Δὲν διατυπώνει
σκέψεις ἀλλὰ δίδει ζωή.<br /></span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Λέει:
«ὄχι μόνον δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σᾶς διδάξω, ἀλλὰ μήτε τὰ ποδάρια νὰ σᾶς
φιλήσω, διατὶ ὁ καθένας ἀπὸ λόγου σας εἶναι τιμιώτερος ἀπὸ ὅλον τὸν
κόσμον». Ἀλλὰ ὁ νεκρὸς ἑαυτός μου «ἔχει τὴν ἐξουσίαν νὰ διδάσκη βασιλεῖς
καὶ πατριάρχας, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἄνδρας καὶ γυναῖκας, παιδιὰ καὶ
κορίτσια, νέους καὶ γέροντας καὶ ὅλον τὸν κόσμον».</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δὲν
σχολιάζει τὰ βάσανα ποὺ περνοῦν, οὔτε ἐρεθίζει τοὺς κατακτητὲς ποὺ τοὺς
καταπιέζουν. Χαρίζει σὲ ὅλους τὸν Παράδεισο ποὺ ἀπολαμβάνει.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Κανεὶς
δὲν μπορεῖ νὰ σταματήση τὸν νεκρὸ ποὺ μιλᾶ γιὰ ζωή. Ὅλοι θέλουν νὰ
ἀκοῦνε αὐτὸν ποὺ ξέρει ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι «ὅλος φῶς, ὅλος χαρά, ὅλος
εὐσπλαγχνία, ὅλος εὐεργεσία, ὅλος ἀγάπη».</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">«Ἡ δουλειὰ ἡ ἐδική μου εἶναι ἐδική σας, εἶναι τῆς πίστεώς μας, τοῦ γένους μας». Εἶναι τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Τοὺς ἀνεβάζει στὸν οὐρανό, πάνω ἀπὸ αὐτοκρατορίες καὶ τουρκοκρατίες. Τοὺς βάζει στὴ ζωή τους τὸν Χριστό.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Τὸν
ἀκοῦνε οἱ ραγιάδες καὶ ζωογονοῦνται. Τὸν ἀκοῦνε οἱ Τοῦρκοι, οἱ Φράγκοι,
οἱ Ἑβραῖοι καὶ προβληματίζονται. Τὸν ἀκοῦνε οἱ ὁμιλητὲς καὶ οἱ
λογοτέχνες καὶ νοιώθουν βραδύγλωσσοι ποὺ τραυλίζουν.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Εἶναι
χειρουργὸς ποὺ κινεῖ τὰ χέρια καὶ τὰ νυστέρια μὲ ἀσυγκράτητη ταχύτητα
καὶ ἀπόλυτη ἀκρίβεια. Εἶναι ἀριστοτέχνης τοῦ λόγου, ἐμψυχωτὴς τοῦ
ἀνθρώπου, διοργανωτὴς τῆς παιδείας.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Λέει·
ἔμαθα ὅτι δὲν εἶστε Ἕλληνες εἰδωλολάτρες, ἀλλὰ χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι.
Γι’ αὐτὸ νὰ ἀνοίξετε σχολεῖα, νὰ μαθαίνουν τὰ παιδιά σας ἑλληνικά, νὰ
ξεσκεπάζετε τὰ μυστήρια τῆς πίστεως ποὺ κρύβονται ἐκεῖ. Καὶ ὅποιος
μαθαίνει ἑλληνικὰ νὰ τοῦ χαρίζετε τὰ χρέγια.<br />Αὐτὸ τὸ κήρυγμα ἔγινε
μιὰ φορὰ καὶ ἀκούγεται γιὰ πάντα. Σφράγισε τὶς ψυχὲς καὶ τὰ σώματα τῶν
ἀκροατῶν, τὴν ἱστορία καὶ τὸν τόπο τους.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δὲν
ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀπόλαυσι· νὰ πλησιάζης τὸν κόσμο σὰν πεθαμένος καὶ
ἀνύπαρκτος. Καὶ νὰ τοὺς γεμίζης τὴν καρδιὰ μὲ τὴ χαρὰ ποὺ ξεπερνᾶ τὸν
θάνατο.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><span style="font-size: large;">* * *</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὅποιος
κηρύττει τὴν ἀλήθεια ποὺ σώζει τὸν κόσμο σταυρώνεται ἀπὸ τὶς δυνάμεις
τοῦ σκότους ποὺ δὲν ἀνέχονται τὴν τῶν πάντων ἐλευθερία καὶ ἑνότητα.
Εἶναι γι’ αὐτοὺς ἀπαράδεκτη ἡ παρουσία τοῦ Θεανθρώπου ποὺ τὰ πάντα
ὑπομένει γιὰ νὰ σώση ὅλους.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δὲν
θέλουν τὴν ἀγάπη του, οὔτε ὑποφέρουν τὴν ἐλευθερία του, γιατὶ τοὺς
ἀκυρώνει τὴν προοπτικὴ τῆς ζωῆς καὶ τὸ περιεχόμενο τῶν ἀπασχολήσεών
τους. Αὐτοὶ θέλουν τὸ καθεστὼς τῆς βαρβαρότητος γιὰ νὰ τρέφωνται ἀπὸ τὶς
σφαγὲς τῶν ἀδυνάτων καὶ τὸ πλιάτσικο τῶν ξένων.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><span style="font-size: large;">* * *</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Βρισκόμαστε
σὲ μιὰ περίοδο εἰρήνης. Μετὰ ἀπὸ διεθνεῖς συνθῆκες μένουν κάποιες
χιλιάδες μουσουλμάνοι στὴ Θράκη. Καὶ ἀντίστοιχα μένουν ἀνάλογες χιλιάδες
ὀρθόδοξοι Ρωμηοὶ στὴν Πόλι.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Φτάνομε
στὰ «Σεπτεμβριανά» (6η καὶ 7η) τοῦ 1955. Ἐφαρμόζεται ἡ ὀργανωμένη
ἐξόντωσι, σὲ λίγες ὧρες, τῶν ὀρθοδόξων Ρωμηῶν. Παρουσιάζεται τὸ
κεκρυμμένο πρόσωπο τῆς μανίας ποὺ περιμένει πολὺ γιὰ νὰ δράση μιὰ
στιγμή.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Συγκεντρώνονται ἀθόρυβα ἑκατὸ χιλιάδες κακοποιοί. Βγαίνουν ἀπὸ τὶς φυλακὲς εἰκοσιπέντε χιλιάδες ἐγκληματίες.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἐξοπλίζονται μὲ ρόπαλα, λοστάρια καὶ τσεκούρια. Ἐξαπολύονται γιὰ τὴν ἐπίθεσι κατὰ ἀπροστάτευτων καὶ ἥσυχων πολιτῶν.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Καλύπτονται
ἀπὸ τὰ σώματα ἀσφαλείας. Ξαφνιάζουν ἀνυποψίαστους καὶ νομοταγεῖς
ἀνθρώπους ποὺ πρέπει νὰ ἐξαφανισθοῦν ἐπειδὴ ἔχουν διαπράξει τὸ ἔγκλημα
νὰ εἶναι γηγενεῖς ὀρθόδοξοι χριστιανοί.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δὲν
πρόκειται γιὰ ἐκτροπὴ ἀκραίων στοιχείων ποὺ ξεσποῦν παράφορα (αὐτὸ
μπορεῖ νὰ συμβῆ σὲ κάθε κοινωνία) ἀλλὰ γιὰ ἐγκληματικὴ ἐνέργεια ποὺ
συλλογικὰ καὶ ἐν ψυχρῷ ὀργανώνεται ἀπὸ τὴν κρατικὴ ἐξουσία.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Σὲ
λίγες ὧρες καταστρέφουν 4.348 ἐμπορικὰ καταστήματα, 2.000 σπίτια, 110
ξενοδοχεῖα, 21 ἐργοστάσια, 26 σχολεῖα, 29 φαρμακεῖα, 73 ἐκκλησίες.<br />Πετοῦν στοὺς δρόμους τὰ ἱερὰ κειμήλια τῆς πίστεως· τὴν περιουσία καὶ τὸν κόπο μιᾶς ζωῆς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Κανένα
τουρκικὸ κατάστημα δὲν θίγεται. Κανένα ἑλληνικὸ δὲν σώζεται.
Φανερώνεται τὸ μέγεθος τῆς μοχθηρίας καὶ ἡ ἀκρίβεια τῆς προετοιμασίας.
Βεβηλώνουν καὶ γκρεμίζουν ἐκκλησίες.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Βιάζουν γυναῖκες καὶ παιδιά. Ἀφοδεύουν στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Κατασκάβουν τοὺς τάφους τῶν Πατριαρχῶν.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Σκορποῦν στοὺς δρόμους τὰ σώματα τῶν πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες κεκοιμημένων. Φανερώνουν ἔνστικτα φρικτῆς μοχθηρίας.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δὲν ἱκανοποιοῦνται μὲ τὸ νὰ κακοποιήσουν τοὺς ζωνταντούς. Θέλουν νὰ ἐξαφανίσουν τὰ ἴχνη τῶν αὐτοχθόνων κεκοιμημένων.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Αὐτὸ
φανερώνει τὸ ἐσωτερικό τους περιεχόμενο καὶ τὸ μέγεθος τῆς διαστροφῆς.
Δὲν ὑποφέρουν τὴν εἰρήνη τῆς συμβιώσεως μὲ κάποιους ἄλλους.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Τοὺς
εἶναι ἀπαράδεκτη ἡ ζωὴ τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς ἀδελφοσύνης. Στηρίζονται
πάνω σὲ δικές τους βάσεις καὶ σχέδια, ποὺ ἐπιβάλλουν τὸν ὁλοκληρωτισμὸ
καὶ τὴν ἐξουθένωσι.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Τὸ
νὰ θεωρῆς τὸ ἔγκλημα θεία ἐντολή, εἶναι τὸ ἔσχατο κατάντημα τῆς
διαστροφῆς. Καὶ τὸ νὰ ἔχη διαμορφώσει αὐτὸ τὸν ἐσωτερικό σου κόσμο, σὲ
καθιστᾶ μόνιμο κίνδυνο γιὰ κάθε γείτονά σου. Ἀλλὰ τίποτε δὲν συμβαίνει
χωρὶς νόημα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><span style="font-size: large;">* * *</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἡ
ἱστορία τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν μπορεῖ νὰ εἶναι γεμάτη ἀνθρώπινα πάθη,
διενέξεις πολυχρόνιες καὶ συρράξεις μὲ ἑκατόμβες θυμάτων. Ὅλα ὅμως
βρίσκονται μέσα σὲ γνωστὰ πλαίσια. Συνέχεια κάτι γίνεται. Περνᾶ ὁ
καιρός. Καταλαγιάζουν τὰ πάθη. Ἠρεμοῦν τὰ πνεύματα. Συνεργάζονται οἱ
λαοί.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Οἱ
σχέσεις Τουρκίας καὶ Ἑλλάδος εἶναι ἄλλης φύσεως, ἐντάσεως καὶ
διαρκείας. Ξεπερνοῦν τὰ συνηθισμένα καὶ εὐκόλως θεραπευόμενα. Ἐδῶ
συγκρούονται δύο ξένοι κόσμοι διαφορετικῶν ἀντιλήψεων γιὰ τὸ νόημα καὶ
τὴν ἀξία τῆς ζωῆς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὑπάρχει ὅμως ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ποὺ θεραπεύει τοὺς ἀσθενεῖς καὶ ἀνασταίνει τοὺς νεκρούς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ κατερχόμενος σωτήρας, ὡς καλὸς Σαμαρείτης, ρίχνει ἔλαιον καὶ οἶνον εἰς τὸν περιπεσόντα εἰς τοὺς ληστάς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Καὶ δὲν παραβλέπει τοὺς ληστὲς ποὺ εἶναι θύματα ληστείας διεστραμμένων δοξασιῶν καὶ ἐπιδιώξεων.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Θεωροῦν
ἐπιτυχία νὰ κατασφάζουν τοὺς ἄλλους γιὰ νὰ ἐπιβληθοῦν, χωρὶς νὰ
καταλαβαίνουν ὅτι σκοτώνουν τὸν ἄνθρωπο ποὺ κρύβεται μέσα τους.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὁ Θεάνθρωπος θυσιάζεται γιὰ νὰ σώση καὶ αὐτοὺς ποὺ τὸν μισοῦν καὶ τὸν σταυρώνουν.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἐνῶ
τόσοι δήμιοι πέρασαν στὴν ἱστορία καὶ ἔσβησαν ἀφήνοντας ἀνάμνησι
φρίκης, ἡ ἱστορία συνεχίζεται μὲ τὸ ἴδιο πνεῦμα καὶ ἄλλα ὀνόματα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Χωρὶς
τὴν κατάργησι τοῦ θανάτου ἡ ζωὴ εἶναι καταδίκη εἴτε κατέχεις κοσμικὴ
ἐξουσία εἴτε ὑποφέρεις βάρβαρη δυναστεία. Ἡ θεία Λειτουργία χαρίζει τὴν
ἐλευθερία τῆς αἰωνιότητος σὲ ὅποιον καταφεύγει στὴν ἀγάπη τοῦ Δυνατοῦ.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Μέσα
στὸν ὁλοκληρωτισμὸ τῆς τρομοκρατίας ὑπάρχουν ψυχὲς ποὺ ζοῦν τὸν πλοῦτο
τῆς χάριτος καὶ δὲν μποροῦν νὰ μιλήσουν γιὰ τὴ δύναμι τῆς πίστεως. Τὸν
ἴδιο καιρό, σὲ χώρους ἐλευθερίας, ἄλλοι ἀσελγοῦν πάνω στὰ ἱερὰ καὶ τὰ
ὅσια τῆς ἀλήθειας τῆς ζωῆς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἡ
Ἀλήθεια μένει ἔκθετη καὶ κτυπᾶται ἀπὸ ὅλους, τοὺς οἰκείους καὶ τοὺς
ξένους. Ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ, ἐνῶ τὴν ἀντιπροσωπεύουν, τὴν ἀγνοοῦν καὶ τὴν
προδίδουν. Καὶ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τὴν ἀπορρίπτουν καὶ τὴν σταυρώνουν.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἐνῶ
βρίσκεσαι στὸ καταμεσήμερο ποὺ σὲ τυφλώνει ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης,
ἔρχεται ὁ ἄλλος μὲ ἕνα σπαρματσέτο νὰ σὲ θαμπώση μὲ τὴ λάμψι τοῦ
«διαφωτισμοῦ». Ἢ θέλει νὰ σὲ ζεματίση μὲ ἕνα κουβᾶ βραστὸ νερό, τὴ
στιγμὴ ποὺ ἔρχεσαι ἀπὸ τὸ καμίνι ποὺ λειώνει τὸ ἀτσάλι.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἐὰν κάποιος πετᾶ πέτρες γιὰ νὰ σβήση τὸν ἥλιο, δὲν θὰ τὸν παρακαλέσης νὰ μὴν τὸ κάνη ἐπειδὴ ὁ ἥλιος μᾶς χρειάζεται.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἡ
προπαγάνδα τῶν ὁλοκληρωτισμῶν σὰν βιτριόλι κατακαίει τὴ σύστασι τοῦ
νοός. Ὁ σχολαστικισμὸς σὰν ναρκωτικὸ ἀποκοιμίζει τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου
καὶ τὸν καταντᾶ ἐξάρτημα μηχανῆς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἡ ὀργάνωσι τοῦ παντὸς ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν παροχὴ τῆς ἐλευθερίας ἐκ μέρους τοὺ Ἑνὸς νὰ κάνη ὁ καθένας ὅ,τι θέλει.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">«Ὁ
ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθύτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος
δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι» (Ἀποκ. 22, 11).</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Τὸ
ἐπικίνδυνα θαυμαστὸ βρίσκεται στὸ μέγεθος τῆς ἀνοχῆς καὶ τοῦ σεβασμοῦ
ὅλων. Δὲν ἐμποδίζει ὁ Ἀόρατος τοὺς ἐλεύθερους νὰ ἀνοηταίνουν καὶ νὰ
ἀσχημονοῦν παριστάνοντας τοὺς δυνατούς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Οὔτε
ἀφήνει χωρὶς ἐπίσκεψι παρηγοριᾶς τοὺς φυλακισμένους στὰ κάτεργα τοῦ
ὁλοκληρωτισμοῦ. Κρίνει καὶ σώζει ὅλους τὸ φῶς τῆς παρουσίας Του.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Τὸ ὅτι βρισκόμαστε σ’ αὐτὴ τὴν κατάστασι εἶναι φανέρωσι ὅτι ὁ Θεὸς δὲν εἶναι δυνάστης ποὺ δίδει ἐντολὲς ἀλλὰ πατέρας ποὺ ἀγαπᾶ.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἡ
ἀλήθεια τῆς σωτηρίας δὲν ἐπιβάλλεται ὡς ἐντολὴ ἀλλὰ χαρίζεται ὡς
εὐλογία στοὺς ἥρωες τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ὑπομονῆς. Γι’ αὐτὸ ὅλοι εἴμαστε
ὑπεύθυνοι γιὰ ὅλα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὁ
Ἀναστημένος Χριστὸς κυκλοφορεῖ κεκλεισμένων τῶν θυρῶν παντοῦ καὶ
πάντοτε σεβόμενος τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἐπισκεπτόμενος τοὺς
τρομοκρατημένους ποὺ δὲν μποροῦν νὰ μιλήσουν.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><span style="font-size: large;">* * *</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἐπειδὴ
αὐτοὶ ποὺ μᾶς γέννησαν ἔβαλαν τὸν πῆχυ τῶν ἀπαιτήσεων πολὺ ψηλά, μᾶς
χάρισαν δυνατότητες ἀπεριόριστες καὶ μᾶς φόρτωσαν μὲ ὑποχρεώσεις
ἀναπόφευκτες. Αὐτοὶ ποὺ δὲν ἀνέχονται τὴν παρουσία μας εἶναι πλάσματα
τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔχουν ἀνάγκη ἀπο τὴν ἐλευθερία τοῦ Πνεύματος.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὁ
ὀρθόδοξος χριστιανὸς δὲν ἀντιπροσωπεύει μιὰ ἄποψι ἀπὸ τὶς πολλές. Οὔτε
στρατεύεται μὲ μιὰ παράταξι τῆς ἱστορίας ποὺ χτυπᾶ κάποιαν ἄλλη. Ἀλλὰ
ἀνήκει λειτουργικὰ στὸν Θεάνθρωπο ποὺ τὰ πάντα ὑπομένει γιὰ νὰ σώση
ὅλους. Βρίσκεται μέσα στὴ θεουργικὴ μήτρα τῆς Ἐκκλησίας, δι’ ἧς
νεουργεῖται ἡ σύμπασα καὶ θεουργεῖται.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἡ
ἀξία ἑνὸς ἀνθρώπου δὲν ὑπολογίζεται ἀπὸ τὸ πόσα χρόνια ἔζησε ἀλλὰ τί
κέρδισε μὲ τὴ ζωή του καὶ τί ἀφήνει φεύγοντας στοὺς ἄλλους ποὺ εἶναι ὁ
ἑαυτός του.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἡ
ἑλληνικὴ χριστιανικὴ Αὐτοκρατορία, ποὺ ὀνομάστηκε Βυζαντινή, δὲν ἀξίζει
γιὰ τὰ χίλια χρόνια ποὺ ἔζησε καὶ γιὰ τὴν οἰκουμένη ποὺ περιέλαβε ἀλλὰ
γιὰ τὸ ἕνα τέκνο ποὺ ἐγέννησε. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ λειτουργικὴ θεολογία ὡς
αὐτοκρατορία τῆς ἀγάπης ποὺ οὐδέποτε ἐκπίπτει (Α΄ Κορ. 13, 8).</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Αὐτὴ
εἶναι ἡ προσφορά της πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα. Ἡ θεία Λειτουργία
προσφέρεται ὑπὲρ τῆς οἰκουμένης. Σαρκοῦται ὁ Θεὸς Λόγος. Συστέλλεται στὸ
ἐλάχιστο. Καὶ διαστέλλει στὸ ἀπεριόριστο τὸν ἄνθρωπο.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἡ
δύναμι ποὺ νικᾶ τὸν θάνατο διαμορφώνει τὴν Πόλι καὶ κτίζει τὴν
Ἁγια-Σοφιά. Ἡ ἴδια δύναμι τὴν κρατᾶ ἐλεύθερη καὶ διενεργεῖ τὴν ἅλωσι ποὺ
ἐλευθερώνει τοὺς δεσμίους. Αὐτὴ τὴν ἅλωσι κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τὴ
σταματήση γιατὶ ὅλοι τὴν προσδοκοῦν. Ἑκούσια καὶ ἀκούσια τὴν ὑπηρετοῦν.
Εἶναι τὸ τέλος μιᾶς πορείας καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς καινῆς πολιτείας.<br /><br />Ἡ
καρδιὰ τῆς Πόλεως λειτουργεῖ καὶ ψάλλει. Ἡ καρδιὰ τῆς Πόλεως πάλλει καὶ
πάλλεται. Ἡ Ζωὴ δὲν θνήσκει, μόνο κατεβαίνει στὸν Ἅδη, παίρνει ὅλους
τοὺς πεπεδημένους καὶ τοὺς ἀνεβάζει στὸ φῶς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὅταν
περνᾶς δοκιμασία ποὺ σὲ διαλύει τελείως, χωρὶς νὰ ἀφήνη ὑπόνοια
σωτηρίας, τότε ἔρχεται ἄλλη Δύναμι. Σὲ ἐπισκέπεται ἐκεῖ ποὺ εἶσαι
καταδικασμένος. Σοῦ δίδει ξένη χάρι καὶ ζωή, μὲ ὕφος καὶ ἤθος ἄλλο, πέρα
ἀπὸ τὰ γνωστὰ καὶ σχολιαζόμενα στὴν ἀγορά.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἕνα
πάναγνο βλαστάρι θάλλει μέσα στὴ συμφορά· γεννᾶται ἀπὸ τὸ θάνατο καὶ
φέρνει μηνύματα ζωῆς σὲ ὅλους. Χαίρει ἐν τοῖς παθήμασι. Δυναμώνει ὅταν
ἀσθενῆ. Καὶ εἶναι εὐγνῶμον σ’ αὐτὸν ποὺ τὸ ἀρνεῖται καὶ θέλει νὰ τὸ
ἐξαφανίση.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Αὐτὸ τὸ ἄνθος τῆς ζωῆς εἶναι φάρμακο ἀθανασίας καὶ γι’ αὐτὸν ποὺ θέλει νὰ τὸ κάψη.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><span style="font-size: large;">* * *</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Σ’ αὐτὸ τὸν τόπο διαρκῶς κάτι ἱερουργεῖται. Δίδεται μιὰ μαρτυρία ποὺ ξεπερνᾶ τὴν ἱστορία. Ἐνεργοῦνται σεισμικὲς δονήσεις.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Συγκρούονται τεκτονικὲς πλάκες. Κάτι συμβαίνει ποὺ δὲν ρυθμίζεται ἀπὸ ἀνθρώπινες ἐπεμβάσεις.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὁ
ἀγῶνας τῆς ἐλληνικῆς Παραδόσεως, ἐξαγνισθεὶς μὲ τὴν ἀποδοχὴ τῆς
Χάριτος, ἀνέρχεται ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ ἀναζήτησι καὶ φτάνει στὴν οὐράνια
ἀνάπαυσι ὡς εὐλογία ὅλων.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Οἱ Ἕλληνες θεωροῦσαν ὀμφαλὸ τῆς γῆς τοὺς Δελφούς. Καὶ αὐτὸ τὸν ὀμφαλὸ τὸν μετέφεραν στὸν χῶρο τῆς Ἁγια-Σοφιᾶς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Αὐτὸ
τὸν τόπο τὸν λεηλάτησαν σταυροφορίες τῆς Δύσεως καὶ τῆς Ἀνατολῆς. Εἶναι
πεδίο οἰκουμενικῶν διεκδικήσεων καὶ συρράξεων. Καὶ μαρτυρία τῆς τελικῆς
ἀπελευθερώσεως καὶ γαλήνης.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δὲν
μιλᾶ μιὰ ἀνθρώπινη ἄποψι. Κυριαρχεῖ μιὰ θεία παρουσία. Ἐνῶ μέσα στοὺς
αἰῶνες ἔρχονται τόσοι ξένοι σφετεριστές· ποιός θὰ ἐπικρατήση καὶ πόσο.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὑπάρχει ὁ Δεσπόζων τῶν ἐπουρανίων καὶ τῶν ἐπιγείων ποὺ ρυθμίζει ὡς θέλει τὰ πάντα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Εἶναι τόσο μεγάλος, ὡς αἰτία καὶ φρουρὰ τοῦ παντός, ποὺ παρουσιάζεται ὡς ἀδύνατος καὶ ἀνύπαρκτος.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἄγεται
ἀπὸ τὸν Ἄννα στὸν Καϊάφα κρινόμενος ὁ κρίνων τὴν οἰκουμένη. Ψευδῆ
πορφύραν περιβάλλεται ὁ ἀναβαλλόμενος τὸ φῶς ὡς ἱμάτιον.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὡς τζαμὶ ἢ ὡς μουσεῖο ἐμφανίζεται ἡ Ἁγια-Σοφιά. Καὶ δι’ ὅλων τῶν ἀλλαγῶν φανερώνεται ἀναλλοιώτως αὐτὸ ποὺ εἶναι.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἑρμηνεύεται γιατί ὅλοι γυρίζουν γύρω ἀπὸ τὴν σαρκωθεῖσαν τοῦ Θεοῦ Σοφίαν καὶ δύναμιν.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><span style="font-size: large;">* * *</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Μπαίνοντας
μέσα στὴν Ἁγια-Σοφιὰ βγαίνεις στὸ ὕπαιθρο τῆς ἐλευθερίας ποὺ εἶναι τὸ
σπίτι σου. Τὸ ἀπέραντο γίνεται ἡ ζεστὴ φωλιὰ τῆς οἰκουμένης.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Σὲ περιβάλλει μιὰ οὐράνια ὀπτασία μὲ ὑλικὴ ὑπόστασι. Ὅλο τὸ σῶμα τοῦ ναοῦ δονεῖται θεϊκά.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὅταν
συντονισθῆς στὸν παλμὸ τῆς Ἁγια-Σοφιᾶς, καὶ ἀκούσης τὸν λόγο τῆς
σιωπῆς, συγκλονίζεσαι ἀπὸ τὴ δύναμι ποὺ ζωοποιεῖ τὰ σύμπαντα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἀενάως συντελεῖται τὸ θαῦμα. Ἡ γῆ γίνεται οὐρανός, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς σαρκοῦται καὶ θεώνει τὸν ἄνθρωπο.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Γεμίζεις
ἀπὸ θαυμασμὸ καὶ ἀνάπαυσι. Αἰσθάνεσαι τὸ ἀπαύγασμα τῶν πόνων ποὺ
προηγήθηκαν καὶ τὴν ἀνάσα τῆς ἐλευθερίας ποὺ χαρίζεται.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Βρίσκεσαι
στὴν ὥρα τοῦ ξεπεράσματος τῆς φθορᾶς. Διερωτᾶσαι ποῦ στηρίζεται αὐτὴ ἡ
μοναδικὴ οἰκοδομή. Ποιὰ βαθύριζη παράδοσι βλάστησε αὐτὸ τὸ ἀμάραντο
ἄνθος.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δὲν εἶναι ἀνθρώπινο κατόρθωμα ἀλλὰ οὐράνια δωρεὰ Αὐτοῦ ποὺ τὰ πάντα ὑπομένει γιὰ νὰ σώση ὅλους.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Βρίσκεσαι στὴν οὐρανώσασα τὸ γεῶδες ἡμῶν φύραμα Ἐκκλησία.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὑπάρχουν
εὐκτήριοι οἶκοι ποὺ ξεπερνοῦν σὲ μέγεθος τὴν Ἁγια-Σοφιά. Ἀλλὰ δὲν
περιγράφεται τὸ ἀπερίγραπτο. Οὔτε ἀξιολογεῖται μὲ διαστάσεις μετρούμενες
τὸ θαῦμα.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἀρχίζομε
ἀπὸ τὴν ἱστορία καὶ φτάνομε στὴν αἰωνιότητα. Ἀρχίζομε ἀπὸ τὴν ταραχὴ
τοῦ πολέμου καὶ φτάνομε στὴν εἰρήνη τῆς θείας περιχωρήσεως.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὁμολογοῦμε ὅτι ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου εἶναι φανέρωσι πανσόφου ἀγάπης καὶ παροχὴ ἐλευθερίας.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Καὶ τελειώνει μὲ τὴ χαρὰ τῆς καινῆς πολιτείας· τῆς ἑκουσίου ἀντιπροσφορᾶς τῶν πάντων πρὸς τὸν ἐλεήμονα Δημιουργὸ καὶ εὐεργέτη.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὅλοι εἴμαστε θνητοί, καὶ κανεὶς δὲν θέλει νὰ πεθάνη. Ὅλοι καταλήγομε στὸν τάφο, ἀλλὰ ὑπάρχει μιὰ χαρὰ ποὺ περιγελᾶ τὸν θάνατο.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὁ ἀθέρας τῆς ζωῆς ποὺ χαρίζει τὴν αἰωνιότητα εἶναι θεία δωρεὰ στοὺς ἥρωες τῆς πίστεως καὶ τῆς ὑπομονῆς.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ὁ
Δημιουργὸς καὶ προνοητὴς τοῦ παντὸς ἔχει τὴ θέλησι καὶ τὴ δύναμι νὰ
ὑπομένη τὰ πάντα γιὰ νὰ σώζη ὅλους· καὶ αὐτοὺς ποὺ τὸν μισοῦν καὶ τὸν
σταυρώνουν.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><span style="font-size: large;">* * *</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Τελικὰ
ἡ μεγάλη ἰδέα τοῦ Γένους μας εἶναι ἡ μεγάλη ἰδέα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Δὲν εἶναι ἡ κατάληψι ἑνὸς γεωγραφικοῦ τόπου ἀλλὰ ἡ ἀνάληψι σὲ μιὰ
λειτουργικὴ ἐλευθερία.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Σκοπὸς εἶναι νὰ σωθῆ ὁ ἄνθρωπος. Νὰ νικήσουν ὅλοι. Νὰ μὴν μείνη κανεὶς νεκρὸς ἐπὶ μνήματος.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Νὰ
φωτισθοῦν τὰ σύμπαντα. Νὰ βασιλεύση ἡ ζωή. Νὰ δέχεται ὁ ἄνθρωπος μιὰ
στιγμὴ τὴν αἰωνιότητα, καὶ μὲ ἕνα ἅγιο Μαργαρίτη ὅλο τὸν Παράδεισο, εἰς
Πνεύματος Ἁγίου κοινωνίαν, εἰς βασιλείας οὐρανῶν κληρονομίαν. Αὐτὸ δὲν
τὸ πετυχαίνει ἄνθρωπος ἀλλὰ τὸ δωρίζει ὁ Θεάνθρωπος ποὺ τὰ πάντα
ὑπομένει γιὰ νὰ σώση ὅλους.</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Σταματᾶ
ἡ ταραχὴ τοῦ πολέμου καὶ τῆς διαμάχης ποὺ ἄλλους ἀναδεικνύει δούλους
καὶ ἄλλους ἐλεύθερους. Παραδίδονται τὰ σκῆπτρα τῆς ἀδιαδόχου βασιλείας
σὲ ἕνα παιδί· «παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός».</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Δὲν
ὑπάρχουν πιὰ νικητὲς καὶ νικημένοι. Ὅλοι εἶναι νικητὲς γιατὶ ζωή, νίκη
καὶ χαρὰ εἶναι τὸ παιχνίδι ποὺ δὲν σταματᾶ. «Ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε
ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματ. 18,
3).</span></p><p style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px;"><span style="font-size: large;">Ἐκεῖ
καταλήγει ἡ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος. Καὶ δὲν μᾶς ὑπόσχεται ἀλλὰ μᾶς
χαρίζει ἀπὸ τώρα τὰ μέλλοντα Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν, οὗ τὸ κράτος
καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.</span></p><p style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px 0px 10px; text-align: right;"><span style="font-size: large;"><strong><span style="color: black;">Ἅγιο Ὄρος, 7 Μαρτίου 2021</span></strong></span></p><p style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 10px; text-align: right;"><a href="https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/42304-i-megali-idea-enos-mikroy-laoy">πηγή <br /></a></p><p> </p>άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-50476440505648010032020-11-27T00:05:00.002-08:002020-11-27T00:05:15.372-08:00Ερωτήσεις και απαντήσεις για διάφορα θέματα στην εποχή της "πανδημίας"<p><a class="author_name" href="https://www.pemptousia.gr/author/archimandritis-petros-kathigoumenos-ieras-monis-timiou-prodromou-essex-anglias/" itemprop="author" itemscope="" itemtype="http://schema.org/Person">
</a></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguGbgtHJdhRydkie7oGRcfgi8pI-bOmIGpo48LyvFbFaVcOyA-JayxhAvyFg-GwVopsVpdgWx93SD0fH8idbdPy6BdUpWwzOeRR-6rdDFzYGwdcIzVIQrL4qJXPEmAxNE_QTCXTYMLIr3Z/s310/dd-12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="270" data-original-width="310" height="348" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguGbgtHJdhRydkie7oGRcfgi8pI-bOmIGpo48LyvFbFaVcOyA-JayxhAvyFg-GwVopsVpdgWx93SD0fH8idbdPy6BdUpWwzOeRR-6rdDFzYGwdcIzVIQrL4qJXPEmAxNE_QTCXTYMLIr3Z/w400-h348/dd-12.jpg" width="400" /></a></div><br /><span itemprop="name"><br /></span>
<p></p><h1><span style="color: #cc0033;"></span></h1>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><strong>Ερώτηση: Πως μπορούμε να
μεταδώσουμε τη σπουδαιότητα του Σταυρού στη ζωή μας σε εφήβους που έχουν
δύσκολο παρελθόν και προβλήματα με τις οικογένειές τους;</strong></span></p><span style="font-size: large;">
</span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αρχιμανδρίτης Πέτρος: Είναι ένα πολύ λεπτό θέμα, αλλά, κατά τον Απόστολο Παύλο, ο Σταυρός έχει λόγο και ο λόγος αυτός είναι «<em>τοις μεν απολλυμένοις μωρία, τοις δε σωζομένοις δύναμις Θεού» </em>(Α’
Κορ. 1,18). Ο Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέει ότι το μυστήριο του
Σταυρού ήταν ενεργό από τη δημιουργία του κόσμου, αλλά παραμένει
μυστήριο ακόμη και μετά τον Χριστό. Διότι, πως μπορεί κανείς να εξηγήσει
ότι η κένωση και ο εξευτελισμός, που υπομένει κάθε άνθρωπος που σηκώνει
τον σταυρό του, γίνονται αιτία για άφθαρτη δόξα; Όταν το μυστήριο αυτό
είναι κρυφά ενεργό στη ζωή μας, ο Σταυρός αυτός έχει λόγο για τους
άλλους ανθρώπους, με την έννοια ότι μπορούν να νιώσουν τη δύναμη του
μυστηρίου αυτού μέσα μας. Αυτός είναι ο πιο δυνατός και ο πιο ασφαλής
τρόπος να δώσουμε τη δική μας μαρτυρία για το μυστήριο του Σταυρού του
Χριστού: όχι κηρύττοντας τον σταυρό με λόγια, ειδικά αν δεν μας δόθηκε η
διακονία αυτή από την Εκκλησία, αλλά βιώνοντάς το οι ίδιοι.</span></p><span style="font-size: large;">
</span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><strong>Ερώτηση: Γιατί κάποτε αισθανόμαστε τον Θεό κοντά μας και άλλοτε Τον νιώθουμε πολύ μακριά;</strong></span></p><span style="font-size: large;">
</span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αρχιμανδρίτης Πέτρος: Η φύση μας είναι
αδύναμη και δεν μπορεί να βαστάξει την παρουσία του Θεού για πολύ καιρό.
Προκειμένου η φύση μας να δυναμώσει, χρειαζόμαστε αυτές τις εναλλαγές:
όταν ο Θεός είναι μακριά μας, μαθαίνουμε να μεμφόμαστε ταπεινά τον εαυτό
μας και να Τον ευχαριστούμε ακόμη και γι’ αυτό. Όταν είναι μαζί μας,
οφείλουμε να Τον λατρεύουμε με φόβο: «Δουλεύσατε τω κυρίω εν φόβω, και
αγαλλιάσθε αυτώ εν τρόμω», λέει ο Ψαλμός (Ψαλμ. 2,11). Όταν είναι μαζί
μας, είναι πιο φοβερό, αφού γνωρίζουμε ότι, ασταθείς όπως είμαστε,
μπορούμε να προσβάλλουμε τη χάρη Του πολύ εύκολα. Όποτε χάνουμε την
αίσθηση της παρουσίας Του, πρέπει να κατηγορούμε τον εαυτό μας και να
χρησιμοποιούμε την απώλεια αυτή για την ταπείνωσή μας, γνωρίζοντας ότι ο
Θεός δεν θα παραχωρήσει να πειραστούμε περισσότερο από όσο αντέχουμε
(Α’ Κορ. 10,13).</span></p><span style="font-size: large;">
</span><p><span style="font-size: large;"><img alt="" class="aligncenter wp-image-186370 size-full" height="380" src="https://www.pemptousia.gr/wp-content/uploads/2018/03/stauros-2.jpg" width="660" /></span></p><span style="font-size: large;">
</span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><strong>Ερώτηση: Πως μπορούμε να εξασκήσουμε την ησυχία μέσα στο θορυβώδες περιβάλλον που ζούμε;</strong></span></p><span style="font-size: large;">
</span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αρχιμανδρίτης Πέτρος: Κάποιος που
δουλεύει στην πόλη και έχει οικογένεια δεν μπορεί να ζήσει ησυχαστική
ζωή όπως ένας ερημίτης, αλλά ούτε πρέπει να αφήνει την καρδιά του να
παραμένει κρύα, χωρίς προσευχή. Κατ’ αρχήν, πρέπει να έχουμε επίγνωση
των συνθηκών της ζωής μας. Από έναν ησυχαστή ο Θεός δεν αναμένει
ιεραποστολικό έργο αλλά προσευχή, και η έρημος του παρέχει συνθήκες για
τον ιδιαίτερο αυτό τρόπο ζωής. Οι ησυχαστές επιδιώκουν να ζουν διαρκώς
στην παρουσία του Θεού, αλλά τους δίνονται συγκεκριμένες συνθήκες ζωής
και θα κριθούν ανάλογα. Η εξάσκηση του ησυχασμού μέσα στον κόσμο είναι
μάλλον αδύνατη, αλλιώς οι Πατέρες δεν θα κατέφευγαν στην έρημο για να
ζήσουν ησυχιαστική ζωή. (Λέμε ποιός είναι ο κανόνας. Όχι πως δεν
υπάρχουν εξαιρέσεις αφού η καρδιακή προσευχή είναι δώρο της χάριτος. Γι’
αυτό και ο Πατέρας του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά είχε αυτή την
προσευχή αν και ήταν μέλος του συμβουλίου του Αυτοκράτορα, στην
Κωνσταντινούπολη.) Ωστόσο, ο ησυχασμός μπορεί και πρέπει να είναι
καθοδηγητικός αστέρας για όλους μας. Η Λειτουργία της Κυριακής είναι ώρα
ησυχίας για κάθε Χριστιανό. Η ώρα της προσευχής είναι η δική μας
έρημος. Αν αμελούμε να πηγαίνουμε στην Εκκλησία την Κυριακή, δεν
μπορούμε να μιλάμε για την Ευχή του Ιησού και ησυχία. Την έβδομη ημέρα
της δημιουργίας, ο Θεός αναπαύθηκε (Γεν. 2,2), επέστρεψε στους κόλπους
της προαιωνίου αγάπης της Αγίας Τριάδας. Αυτό είναι που χρειάζεται να
κάνουμε και εμείς. Γι’ αυτό η Κυριακή πρέπει να ανήκει στον Κύριο.
Πρέπει να δίνουμε στον Θεό μια μερίδα προσευχής καθημερινά, αλλά κυρίως
την Κυριακή, ούτως ώστε η καρδιά μας να μην μένει στερημένη της
παρουσίας του Κυρίου.</span></p><span style="font-size: large;">
</span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><strong>Ερώτηση: Μπορεί η αναζήτηση πνευματικής καθοδήγησης να μας κάνει να αμελήσουμε τη συνομιλία προς τον Θεό μέσα στην καρδιά μας;</strong></span></p><span style="font-size: large;">
</span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αρχιμανδρίτης Πέτρος: Στο Άγιον Όρος,
ακόμη και μετά από πολλά χρόνια μοναχικής υπακοής, οι μοναχοί επιζητούν
καθοδήγηση, διότι το θεωρούν σημάδι πνευματικής υγείας. Αν πρόκειται να
συνομιλούμε με τον Θεό, οφείλουμε πρώτα να μάθουμε τη γλώσσα Του, και
δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό χωρίς καθοδήγηση. Αν ταπεινά και
ειλικρινά αναζητάμε το Πρόσωπο του Θεού, η καθοδήγηση θα μας φέρει σε
αυτό. Στην Εκκλησία, η Λειτουργία, η πνευματική πατρότητα, η προσευχή, ο
λόγος του Θεού, όλα αυτά γίνονται μία ζωή. Αν επιζητούμε συμβουλή με
υγιή τρόπο, η καθοδήγηση σίγουρα θα μας βοηθήσει να μάθουμε πως να
συνομιλούμε με τον Θεό. Επίσης, ο πνευματικός επιθυμεί να νυμφεύσει κάθε
ψυχή με τον Νυμφίο, τον Χριστό. Αν κάποιος άνθρωπος παραμένει στο
ψυχολογικό επίπεδο, ο πνευματικός θα λέγει όπως ο Άγιος Ιωάννης ο
Βαπτιστής, «Εκείνον δει αυξάνειν, εμέ δε ελαττούσθαι» (Ιω. 3,30), και θα
τον βοηθήσει να ανέβει από το ψυχολογικό επίπεδο στο πνευματικό. Η
διακονία της πνευματικής πατρότητας είναι κατά τον τύπον του Τιμίου
Προδρόμου.</span></p><span style="font-size: large;">
</span><p><span style="font-size: large;"><img alt="" class="aligncenter wp-image-275654 size-full" height="380" src="https://www.pemptousia.gr/wp-content/uploads/2020/06/pneumatikotita.jpg" width="660" /></span></p><span style="font-size: large;">
</span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><strong>Ερώτηση: Πως μπορούμε να βρούμε παρηγοριά τώρα που δεν μπορούμε να επισκεφτούμε το Μοναστήρι;</strong></span></p><span style="font-size: large;">
</span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αρχιμανδρίτης Πέτρος: Αυτούς τους επτά
μήνες κάποιοι άνθρωποι στερήθηκαν ακόμη και τη Λειτουργία. Συγχωρέστε το
θάρρος μου, αλλά αν χρησιμοποιήσουμε σωστά αυτό τον πόνο, μπορεί να
άποβεί και προνόμιο ακόμη. Ο ιός αυτός είναι διωγμός για όλο τον κόσμο,
επεϕερε μια τόσο πρωτοφανή κρίση. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι σε κρίσιμους
καιρούς η χάρη του Θεού εκχέεται με πιο ψηλαφητό τρόπο. Αν μας στερούν
την Εκκλησία μας η το να επισκεφτούμε το Μοναστήρι, πρέπει να
χρησιμοποιήσουμε όλα τα άλλα μέσα: την επιμελή μελέτη του λόγου του
Θεού, την επίκληση του Ονόματός Του. Σίγουρα τότε ο Θεός θα
χρησιμοποιήσει αυτά τα μέσα για να γεμίσει την καρδιά μας με την ίδια
χάρη που λαμβάνουμε στη Λειτουργία, διότι δεν είναι κάτι που το
επιλέγουμε, αλλά μας το επιβάλει αυτή η πρωτοφανής κρίση. Ο Θεός θα
αναπληρώσει για τα υστέρήματά μας με τη χάρη Του. Βεβαίως, κάτω από
κανονικές συνθήκες, αν δεν πηγαίνουμε στην Εκκλησία, δεν μπορούμε να
προσδοκούμε να βρούμε χάρη στην προσευχή.</span></p><span style="font-size: large;">
</span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><strong>Ερώτηση: Αν μας καταβάλλει ο ιός πως να προσευχηθούμε πριν πεθάνουμε;</strong></span></p><span style="font-size: large;">
</span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αρχιμανδρίτης Πέτρος: Την ώρα του
θανάτου, όταν όλη η σύστασή μας θα διαλύεται, είναι πολύ πιθανό ότι δεν
θα είμαστε ικανοί να προσευχηθούμε. Γι’ αυτό χρειάζεται να αρχίσουμε να
προετοιμαζόμαστε από τώρα για εκείνη τη στιγμή. Κάθε πρωΐ η πρώτη σκέψη
του Γέροντος Σωφρόνιου ήταν ο θάνατος. Αναφέρει τον θάνατο στην πρωινή
προσευχή του. Εντούτοις, αν βρούμε τη δύναμη να προσευχηθούμε την ώρα
του θανάτου μας, νομίζω πως θα πρέπει να συγκεντρωθούμε σε τρία
πράγματα. Πρώτον, να ευχαριστήσουμε τον Θεό για όλες Του τις ευεργεσίες
προς εμάς σε όλη μας τη ζωή. Δεύτερον, να ζητήσουμε συγχώρεση για όλες
τις φορές που Τον λυπήσαμε, Τον προσβάλαμε και Τον προδώσαμε. Τέλος, να
Του ζητήσουμε να μας δεχθεί όπως είμαστε.</span></p><span style="font-size: large;">
</span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><strong>Ερώτηση: Πως μπορεί κανείς να
είναι και να παραμένει αληθινός Χριστιανός στον κόσμο αυτό, όπου όλα μας
αναγκάζουν να ενδώσουμε στη φιλαυτία και στις δελεαστικές ηδονές της
ζωής;</strong></span></p><span style="font-size: large;">
</span><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Αρχιμανδρίτης Πέτρος: Ακριβώς τώρα είναι
η πρόκληση να είμαστε Χριστιανοί. Ο Κύριος είπε, «ο υιός του ανθρώπου
ελθών άρα ευρήσει την πίστην επί της γης;» (Λκ. 18,8). Όσο περισσότερο
πλησιάζουμε προς το τέλος του κόσμου, τόσο περισσότερο «ψυγήσεται η
αγάπη των πολλών» (Ματθ. 24,12), αυτό όμως είναι και μεγάλη πρόκληση.
Πρόσεξα ότι αύτόν τον καιρό οι άνθρωποι συνθλίβονται από τη γενική
ατμόσφαιρα της ηδονής και της αμαρτίας που κυριαρχεί στον κόσμο. Και
όμως, ακόμη και αυτό γίνεται ευκαιρία για τον Θεό να εισέλθει στην
καρδιά τους και να φέρει αλλαγή ώστε να συνειδητοποιήσουν τη ματαιότητα
μιας τέτοιας ζωής. Όταν βλέπουμε πολέμους, ασθένειες, λιμούς και λοιμούς
να συμβαίνουν, ο Κύριος δεν λέει «τρέξτε να κρυφτείτε», αλλά «επάρατε
τας κεφαλάς υμών, διότι εγγίζει η απολύτρωσις υμών» (Λκ. 21,28).
Επομένως, οι καιροί που ζούμε τώρα μας καλούν να σηκώσουμε ψηλά το
κεφάλι μας, όχι να απελπισθούμε, αλλά να ενεργοποιήσουμε περισσότερο τον
πνευματικό μας σύνδεσμο με τον Χριστό και να τον κάνουμε πιο δυνατό,
προετοιμαζόμενοι για την ημέρα που «τον άνομον ο κύριος ανελεί τω
πνεύματι του στόματος αυτού και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας
αυτού» (Β’ Θεσσ. 2,8).</span></p><p> </p>άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-91129339382739326822020-03-19T10:57:00.002-07:002020-03-19T10:57:30.307-07:00Κορωνοϊός καί Ἐκκλησία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="background-color: white; clear: left; color: #333333; float: left; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;">
<br /></div>
<br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14.85px;" />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFoG_Ng4D4lwCftu9L9b1A-iW1kM0euk_BcuFxz-1D8SPh5Ksvc_ZsJnMpoJP7pMn9qYfemiKhylWJVnzFmIV9QJddfrcBwwuD-NxHStCctkgxwdtlv0CGP9FzJLEdDlFbdg9XM1_5gfA/s1600/06_47.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="363" data-original-width="640" height="113" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFoG_Ng4D4lwCftu9L9b1A-iW1kM0euk_BcuFxz-1D8SPh5Ksvc_ZsJnMpoJP7pMn9qYfemiKhylWJVnzFmIV9QJddfrcBwwuD-NxHStCctkgxwdtlv0CGP9FzJLEdDlFbdg9XM1_5gfA/s200/06_47.jpg" width="200" /></a></div>
<div style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Συνέντευξη τοῦ Σεβ. Μητροπολίτη
Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου στούς συνεργάτες τῆς
«Ἐκκλησιαστικῆς Παρέμβασης» γιά τήν ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ (covid-19)</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;"><i>1. Ἐρώτηση</i></span><i>: Τί εἶναι ὁ κορωνοϊός (</i><i>covid</i><i>-19);</i></span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;">Ἀπάντηση</span>:
Εἶναι ἕνας ἰός, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖται, ὅπως οἱ περισσότεροι ἰοί, ἀπό
RNA, καί χρησιμοποιεῖ τήν δομή, τόν πυρήνα καί τό DNA τῶν κυττάρων γιά
νά λειτουργήση.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Εἶναι γνωστόν ὅτι ἡ πληροφορία τοῦ
γενετικοῦ ὑλικοῦ ἀπό τό DNA, πού εἶναι στόν πυρήνα τοῦ κυττάρου,
μεταφέρεται στό RNA, πού εἶναι στό κυτταρόπλασμα, καί ἐκεῖ μεταγράφεται
σέ πρωτεΐνες. Αὐτή ἡ ἀντιγραφή, ἡ μεταγραφή καί ἡ μετάφραση εἶναι τό
κεντρικό δόγμα τῆς βιολογίας.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Ὅμως, ἡ ἀντίστροφη ροή τῆς πληροφορίας
ἀπό τό RNA στό DNA ἀνατρέπει αὐτό τό κεντρικό δόγμα τῆς βιολογίας. Γιά
νά γίνη ἀντιληπτό αὐτό, χρησιμοποιῶ τήν εἰκόνα τοῦ ἀεροπειρατῆ, ὁποῖος
δέν ἔχει δικό του ἀεροπλάνο, δέν ξέρει νά ὁδηγῆ καί χρησιμοποιεῖ τά
ὄργανα τοῦ ἀεροπλάνου καί τόν ἀεροπόρο, προκειμένου νά πετύχη τόν σκοπό
του.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;"><i>2. Ἐρώτηση</i></span><i>: Γιατί τόσος φόβος γιά τόν κορωνοϊό;</i></span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;">Ἀπάντηση</span>:
Ὑπάρχουν πολλοί ἰοί, ὅπως τοῦ AIDS, τῆς ἡπατίτιδος, τῆς γρίπης, τοῦ
ἔμπολα, τοῦ σάρς κλπ., γιά τούς ὁποίους ἡ ἐπιστήμη βρῆκε τόν τρόπο τῆς
ἀντιμετωπίσεώς τους. Ὅταν στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ '90 ξέσπασε τό
πρόβλημα μέ τόν ἰό τοῦ AIDS, τότε πανικοβλήθηκε ἡ ἀνθρωπότητα, καί
μάλιστα στήν Ἑλλάδα συγκροτήθηκε ἡ Ἐθνική Ἐπιτροπή Ἀντιμετωπίσεως τοῦ
AIDS, ἡ ὁποία μετεξελίχθηκε στό ΚΕΕΛ (Κέντρο Ἐλέγχου Εἰδικῶν Λοιμώξεων),
στίς ὁποῖες Ἐπιτροπές ἤμουν ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί
παρακολουθοῦσα ὅλο τόν τρόπο τῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν θεμάτων αὐτῶν πού
ἔχουν σχέση μέ τίς μολύνσεις. Ἔγραψα μάλιστα καί ἕνα βιβλίο μέ τίτλο:
«AIDS, ἕνας τρόπος ζωῆς».</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Ὁ κορωνοϊός αἰφνιδίασε τήν Ἐπιστημονική
Κοινότητα, ἡ ὁποία γρήγορα θά τόν ἀντιμετωπίση ἐπιστημονικῶς. Ἕως τότε
χρειάζεται προσοχή καί προσευχή.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;"><i>3. Ἐρώτηση</i></span><i>: Πῶς δικαιολογεῖτε ἐσεῖς τόν πανικό πού προῆλθε ἀπό τόν κορωνοϊό;</i></span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;">Ἀπάντηση</span>:
Πράγματι, ἐκτός ἀπό τόν κορωνοϊό, ὑπάρχει καί ὁ ἰός τοῦ πανικοῦ, γιά
τόν ὁποῖον κάνουν λόγο οἱ ἀνθρωπιστικές καί κοινωνικές ἐπιστῆμες καί ἡ
ψυχολογία.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Ὁ πανικός ἐξηγεῖται ἀπό τά προηγούμενα
πού εἶπα, ἀλλά συγχρόνως ἑρμηνεύεται καί ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου. Ὁ
ἄνθρωπος ἀγαπᾶ τήν ζωή, θέλει νά ζήση ὅσο τό δυνατόν περισσότερο καί
φοβᾶται τόν θάνατο. Ἔτσι πρόκειται γιά τόν λεγόμενο πανικό τοῦ θανάτου.
Αὐτό δέν συμβαίνει τώρα μέ τόν κορωνοϊό, ἀλλά πάντοτε ὅταν μᾶς πλησιάζει
ὁ θάνατος μέ ποικίλους τρόπους. </span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Ὁ φόβος τοῦ θανάτου συνδέεται μέ κάθε ἀσθένεια, ἡ ὁποία προκαλεῖ τόν ἄνθρωπο καί τόν ὁδηγεῖ στά ὅρια τοῦ θανάτου.<b>
Ὁ Χάϊντεγκερ ἔχει τονίσει ὅτι ὁ ἄνθρωπος λειτουργεῖ μέ δύο τρόπους,
πρῶτον μέ τόν λεγόμενο καθημερινό τρόπο, πού συνδέεται μέ τήν δύναμη,
τήν ἐξουσία, τήν ὑγεία, τήν κοινωνική δραστηριότητα, καί δεύτερον μέ τόν
λεγόμενο ὑπαρξιακό τρόπο, πού συνδέεται μέ τήν ἔλευση τῶν ἀσθενειῶν καί
τήν προσέγγιση τοῦ θανάτου.</b></span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="color: #cc0000;">Ὅταν
κάποιος εἰσάγεται μέσα στό νοσοκομεῖο, ἐξαιτίας κάποιας ἀσθένειας,
ἀμέσως ἀρχίζουν τά ὑπαρξιακά ἐρωτήματα, ὅπως τό ἐρώτημα τοῦ νοήματος τῆς
ζωῆς καί τοῦ νοήματος τοῦ θανάτου. </span>Ἐπίσης ἀρχίζουν νά
λειτουργοῦν μέσα του διάφορες σκέψεις πού τόν βασανίζουν κυριολεκτικά,
γιά τό ποιός εὐθύνεται γιά τήν κατάσταση στήν ὁποία ἔφθασε καί,
ἑπομένως, τόν ἀπασχολοῦν ἔντονα οἱ λεγόμενες «ὁριακές στιγμές τῆς ζωῆς
του», γιά τά ὁποῖα κάνει λόγο ἡ ὑπαρξιακή φιλοσοφία καί ὑπαρξιακή
ψυχολογία. Γι' αὐτό δέν πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε τόν ἀσθενῆ μόνον
σωματικά, ἀλλά στήν ὁλότητά του.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;"><i>4. Ἐρώτηση</i></span><i>: Τί τελικά εἶναι ὁ θάνατος;</i></span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;">Ἀπάντηση</span>:
Ὁ θάνατος δέν εἶναι ἁπλῶς αὐτό πού συμβαίνει στό τέλος τῆς βιολογικῆς
ζωῆς, ἀλλά εἶναι ἡ φθαρτότητα καί ἡ θνητότητα πού εἶναι ἐγγενεῖς μέσα
στόν βιολογικό μας ὀργανισμό ἀπό τήν ἀρχή τῆς συλλήψεώς μας.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Ἡ μοριακή βιολογία ἔχει ἀποδείξει ὅτι
ἀπό τά 25.000 γονίδια πού ἔχει τό κύτταρο τοῦ ἀνθρώπου, ἀπό τήν πρώτη
στιγμή τῆς γονιμοποιήσεως τοῦ ὠαρίου, ὑπάρχουν καί τά γονίδια τῆς
γηράνσεως (τοῦ θανάτου), πού βρίσκονται στό λεγόμενο μιτοχονδριακό DNA,
πού εἶναι στό κυτταρόπλασμα, καί τά γονίδια τῶν ἀσθενειῶν.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Ἑπομένως, ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς
συλλήψεως τοῦ ἀνθρώπου, πρίν διαφοροποιηθοῦν τά βλαστοκύτταρα, πρίν
δημιουργηθοῦν οἱ ἱστοί καί τά ὄργανα, πρίν σχηματοποιηθῆ ὁ ὀργανισμός
τοῦ ἐμβρύου, ἤδη ὑπάρχουν τά γονίδια τοῦ θανάτου καί τῶν ἀσθενειῶν. Αὐτό
σημαίνει ὅτι ὁ θάνατος εἶναι ἕνα «φορτίο» βιολογικό καί ψυχολογικό πού
κουβαλᾶμε ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς συλλήψεώς μας καί δημιουργεῖ τίς
σταδιακές κρίσεις τοῦ θανάτου στήν ζωή μας.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;"><i>5. Ἐρώτηση</i></span><i>: Πῶς πρέπει νά ἀντιμετωπίσουμε τό πρόβλημα τοῦ κορωνοϊοῦ;</i></span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;">Ἀπάντηση</span>:
Ἡ ἀπάντηση πρέπει νά κινηθῆ σέ πολλά ἐπίπεδα. Ἡ Ἐπιστήμη κάνει τό χρέος
της, καί θά ἔχουμε πιστεύω ἐλπιδοφόρες ἐξελίξεις στό θέμα αὐτό. Ἡ
Πολιτεία μέ τά θεσμικά της ὄργανα προσπαθεῖ νά περιορίση τήν διασπορά
τοῦ ἰοῦ, γιατί τήν ἐνδιαφέρει ὁ ἄνθρωπος-πολίτης, καθώς ἐπίσης τήν
ἐνδιαφέρει καί τό πῶς θά ἀντέξη τό σύστημα Ὑγείας σέ μιά τέτοια μεγάλη
«πολεμική ἐπίθεση», γιατί εἶναι πράγματι ἕνας ἐσωτερικός πόλεμος. Καί ὁ
ἄνθρωπος-πολίτης πρέπει νά τό ἀντιμετωπίση σέ ἕνα προσωπικό ἐπίπεδο,
δηλαδή πέρα ἀπό τήν πειθαρχία στίς ἀποφάσεις τῶν ὑπευθύνων ὀργάνων, θά
πρέπει νά σταθῆ μέ ὑπευθυνότητα πάνω στόν λεγόμενο πανικό τοῦ θανάτου.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Φυσικά, αὐτήν τήν κρίσιμη ὥρα θά πρέπει
νά στεκόμαστε μέ σεβασμό καί τιμή στούς ἰατρούς καί τό νοσηλευτικό
προσωπικό πού ἐργάζονται μέ εὐθύνη, γνώση καί γενναιότητα.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;"><i>6. Ἐρώτηση</i></span><i>: Καί πῶς ἀντιμετωπίζουμε τούς ἀσθενεῖς καί γενικότερα τήν κοινωνία ἡ ὁποία ὑποφέρει ἀπό ὑπαρξιακά ἐρωτήματα;</i></span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;">Ἀπάντηση</span>:
Ἤδη ἔχω τονίσει ὅτι ἡ Πολιτεία μέ τά θεσμικά της ὄργανα λαμβάνει τίς
ἀπαραίτητες ἀποφάσεις γιά τήν προφύλαξη τοῦ πληθυσμοῦ. Ὅμως αὐτό δέν
εἶναι ἀρκετό, ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι μιά μηχανή, ἔστω καί ἔμψυχη
μηχανή, ἀλλά εἶναι ἕνα ὄν πού τόν ἀπασχολεῖ τό νόημα τῆς ζωῆς καί τό
νόημα τῆς ὕπαρξης. Πολλές φορές διερωτᾶται, γιατί νά προφυλαχθῆ ἀπό μιά
ἀσθένεια, ὅταν γι' αὐτόν δέν ἔχει νόημα ἡ ζωή. Τέτοια ἀντιμετώπιση
ἐκφράζουν πολλές φορές οἱ ναρκομανεῖς, ὅταν τούς συνιστοῦμε νά προσέχουν
καί ἐκεῖνοι ἀπαντοῦν: «δέν θέλω νά προσέξω, γιατί γιά μένα δέν ἔχει
νόημα ἡ ζωή».</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Ἔτσι, δέν μπορεῖ κανείς νά ἀντιμετωπίζη
τέτοιες καταστάσεις μόνον μέ μέτρα πού ἀναφέρονται στό σῶμα τοῦ
ἀνθρώπου, ὡσάν ὁ ἄνθρωπος νά εἶναι ἁπλῶς μιά βιολογική μηχανή, ἀλλά
χρειάζεται καί ἡ ψυχολογική καί ἡ πνευματική ὑποστήριξη. Ἤδη γνωρίζουμε
ὅτι ὅταν περνούσαμε σέ μεγάλη ἔνταση τήν οἰκονομική κρίση, πολλοί
πολιτικοί καί οἰκονομολόγοι ἔλεγαν ὅτι ἡ οἰκονομία θέλει καί τήν
ψυχολογία της γιά νά πάρη μπροστά. Καί ἐγώ ἐρωτῶ: ἐάν ἡ οἰκονομία θέλει
τήν ψυχολογία της, ἡ ἀσθένεια δέν θέλει καί αὐτή τήν ὑπαρξιακή ψυχολογία
γιά νά ἀντιμετωπισθῆ;</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Ὁ Βίκτωρ Φράνκλ ἔχει τονίσει ὅτι τόν
ἄνθρωπο τόν ἀπασχολεῖ ἡ «τραγική τριάδα», δηλαδή ὁ πόνος, ἡ ἐνοχή καί ὁ
θάνατος. Ἑπομένως, πρέπει ὅλες οἱ μορφές τῆς ἐπιστήμης νά ἀσχοληθοῦν
ἰδιαίτερα μέ τό πρόβλημα πού ἀνέκυψε ὥστε νά μή θεωρεῖται ὅτι ὁ ἄνθρωπος
εἶναι μόνον μιά βιολογική μηχανή. </span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;"><i>7. Ἐρώτηση</i></span><i>: Ποιά εἶναι ἡ ἄποψή σας γιά τήν ἀντίδραση τῆς Ἐκκλησίας στό πρόβλημα πού προέκυψε;</i></span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Ἀπάντηση: Νομίζω
ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀντέδρασε καί ἀντιδρᾶ μέ μεγάλη ψυχραιμία καί αὐτό
συνδέεται μέ τό ὅτι ἔχει μιά πολύ μεγάλη διαχρονική ἐμπειρία δύο
χιλιάδων ἐτῶν, ἐνῶ τό Κράτος ἔχει μιά ἐμπειρία διακοσίων ἐτῶν.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Ἔτσι, τό Οἰκουμενικό
Πατριαρχεῖο, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, καθώς ἐπίσης
καί ἄλλες Ἐκκλησίες, ἀντέδρασαν μέ ὑπευθυνότητα καί σοβαρότητα, γιατί
ἔχουν ὑπ' ὄψη τους τόν ἄνθρωπο ὡς κατ' εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωσιν Θεοῦ, ὁ
ὁποῖος ἔχει ἀναμφισβήτητα βιολογικές ἀνάγκες, ἀλλά ἔχει κυρίως καί
προπαντός ψυχολογικές καί πνευματικές ἀνάγκες καί μέσα ἀπό αὐτές
ἀντιμετωπίζονται ὅλα τά ζητήματα.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;"><i>8. Ἐρώτηση</i></span><i>: Ποιά εἶναι αὐτή ἡ διαχρονική πείρα τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν ὁποία μιλᾶτε;</i></span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;">Ἀπάντηση</span>:
Ὅπως γνωρίζετε μέσα στήν διάρκεια τῶν αἰώνων ἐμφανίσθηκαν πολλές
ἀσθένειες, ἐνῶ ἡ ἐπιστήμη δέν ἦταν τόσο ἀνεπτυγμένη, ὅσο εἶναι σήμερα.
Ἔτσι, ἡ Ἐκκλησία πάντοτε ἐλάμβανε τά ἀπαραίτητα μέτρα καί γιά τήν
ἀντιμετώπιση τῶν σωματικῶν ἀσθενειῶν, ἀλλά καί γιά τήν ἱκανοποίηση τῶν
πνευματικῶν καί αἰωνίων ἀναγκῶν τοῦ κάθε ἀνθρώπου.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Νά πάρω ὡς παράδειγμα τήν ἀσθένεια τῆς
λέπρας. Ἦταν μιά φοβερή ἀσθένεια, ἡ ὁποία γιά αἰῶνες ἦταν ἀθεράπευτη καί
μεταδοτική καί ἀπομάκρυναν τούς ἀσθενεῖς ἀπό τήν κοινωνία καί τούς
ἔθεταν σέ «κοινωνική καραντίνα».</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔδειχναν
ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον ὄχι μόνον γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς ἀσθένειας, ἀλλά
καί γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν ἀσθενῶν πού ἔπασχαν ἀπό αὐτήν καί ἔδειχναν
ἰδιαίτερη ἀγάπη γι' αὐτούς. Νά θυμίσω τόν Μ. Βασίλειο, ὁ ὁποῖος στήν
Βασιλειάδα εἶχε ἕναν χῶρο γιά τούς λεπρούς, ὅταν ἡ λέπρα ἐθεωρεῖτο
μεταδοτική καί ὁ ἴδιος ἀσπαζόταν τούς λεπρούς, γιά νά τούς δείξη τήν
ἀγάπη του.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Θεωρῶ ὅτι πέρα ἀπό τόν κορωνοϊό καί
ὁποιονδήποτε ἰό ὑπάρχει ὁ ἄνθρωπος μέ τά ὑπαρξιακά καί πνευματικά
προβλήματά του καί τίς αἰώνιες ἀναζητήσεις του, καί γι' αὐτό μέ ἐνοχλεῖ ὁ
ἰός τοῦ κοινωνικοῦ ρατσισμοῦ καί ὁ ἰός τοῦ πανικοῦ.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Ὁ Κάρλ Γιάσπερς ἔχει τονίσει ὅτι γενικά ὁ ἄνθρωπος, καί ἰδιαίτερα οἱ ἄρρωστοι, ἔχουν ἀνάγκη ἀπό τήν «ὑπαρξιακή ἐπικοινωνία».</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;"><i>9. Ἐρώτηση</i></span><i>:
Τελευταῖα ἔγινε πολύ μεγάλος λόγος γιά τό θέμα τοῦ περιορισμοῦ τῶν
ἐκκλησιαστικῶν ἀκολουθιῶν καί κυρίως τῆς μεταλήψεως τῆς θείας Κοινωνίας.
Ποιά εἶναι ἡ ἄποψή σας;</i></span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;">Ἀπάντηση</span>:
Κατ' ἀρχάς θέλω νά πῶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία λειτούργησε καί λειτουργεῖ
συντεταγμένα. Ἔχουμε «ἐκκλησιαστική ἡγεσία» πού εἶναι ἡ Διαρκής Ἱερά
Σύνοδος, ὑπό τήν προεδρία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί
Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, ἡ ὁποία νομίζω ἀντιμετωπίζει τό θέμα μέ
ὑπευθυνότητα καί σοβαρότητα. Αὐτήν πρέπει νά ἀκοῦμε κυρίως ἐμεῖς οἱ
Ἐπίσκοποι καί Κληρικοί καί νά μήν προτρέχουμε ἤ νά διαφοροποιούμαστε ἀπό
αὐτήν, γιατί ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἕνα ἀσύντακτο σῶμα, ἔχει ὄργανα πού
ἀποφαίνονται γιά τά ἀναφυόμενα θέματα.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Εἶπα προηγουμένως ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει
μιά μεγάλη διαχρονική πείρα δύο χιλιάδων ἐτῶν στήν ἀντιμετώπιση τέτοιων
ζητημάτων. Ἔτσι, συνέστησε νά ἀκοῦμε τούς εἰδικούς καί τά θεσμικά ὄργανα
τῆς Πολιτείας πού χειρίζονται τό θέμα αὐτό, ἀπεφάσισε τήν ἀναστολή τῆς
ποιμαντικῆς δραστηριότητάς της, συμβούλευσε γιά τόν περιορισμό τῶν
ἡλικιωμένων καί τῶν εὐπαθῶν ὁμάδων στά σπίτια τους, ἀλλά μέ διαφόρους
τρόπους ἀφήνει ἀνοικτό τό παράθυρο τῆς ἐπικοινωνίας τῶν ἀνθρώπων μέ τόν
Θεό.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Ὅπως χρειάζεται ἐξαερισμός τῶν σπιτιῶν
μας, δηλαδή νά ἀνοίγουμε τά παράθυρα γιά νά ἀνανεώνεται ὁ ἀέρας καί νά
εἰσέρχεται ὁ ἥλιος, ἔτσι καί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνα παράθυρο στήν ζωή μας,
πού ἀνανεώνει τόν μολυσμένο ἀέρα, μᾶς κάνει νά βλέπουμε πιό μακριά καί
νά εἰσέρχεται ἕνας ἄλλος ἥλιος στήν ζωή μας, πού θά σκοτώνη τά
πνευματικά μικρόβια καί τούς πνευματικούς ἰούς.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Ὡς πρός τήν θεία Κοινωνία καί πάλι ἡ
Ἐκκλησία ἔχει μιά μεγάλη διαχρονική πείρα. Ὅπως στά ἐπιστημονικά θέματα
τονίζεται ἡ μεγάλη ἀξία τῆς βιβλιογραφίας γιά ἀντιμετώπισή τους, ἔτσι
καί ἡ Ἐκκλησία ἔχει τήν δική της «βιβλιογραφία», πού λέει πώς μέ τήν
θεία Κοινωνία προσφέρεται ὁ Χριστός πού εἶναι ἡ αἰώνια ζωή καί θεραπεύει
τίς πνευματικές ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων, μερικές φορές καί τίς σωματικές
ἀσθένειες. Δέν μπορεῖ κανείς νά ἐξαναγκάση τήν Ἐκκλησία νά ἀρνηθῆ τήν
ταυτότητά της.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;"><i>10. Ἐρώτηση</i></span><i>:
Πῶς βλέπετε τήν ἄποψη μερικῶν νά συστήση ἡ Ἐκκλησία νά μήν προσέρχονται
στήν θεία Κοινωνία ἀπό τόν φόβο τῆς μεταδόσεως τοῦ κορωνοϊοῦ;</i></span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;">Ἀπάντηση</span>:
Ἡ Ἐκκλησία πάντοτε συνιστᾶ σέ αὐτούς πού θέλουν νά κοινωνήσουν νά τό
κάνουν μέ τίς προϋποθέσεις, πού φαίνονται στήν προτροπή: «μετά φόβου
Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης προσέλθετε». Τίποτε δέν γίνεται ἀπροϋπόθετα
στήν Ἐκκλησία. Ἐγώ προσωπικά ἔβλεπα ὅτι τά τελευταῖα χρόνια πολλοί
κοινωνοῦσαν χωρίς νά τηροῦνται οἱ κατάλληλες προϋποθέσεις, πού εἶναι ἡ
μετάνοια, ἡ ἐξομολόγηση, ἡ νηστεία, καί αὐτό μέ στενοχωροῦσε. Ἑπομένως,
προτρέπω τούς Χριστιανούς νά μή κοινωνοῦν χωρίς τίς ἀπαραίτητες
ἐκκλησιολογικές προϋποθέσεις.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Πάντως, ὅπως εἶπα προηγουμένως, οἱ
Ἱερεῖς κοινωνοῦν τούς ἀνθρώπους, τούς ἀρρώστους χωρίς νά σκέφτονται ὅτι
μεταδίδουν ἀσθένειες στούς κοινωνοῦντες ἤ ὅτι οἱ ἴδιοι θά προσλάβουν
κάποιες ἀσθένειες ἀπό τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Τρανταχτό παράδειγμα εἶναι οἱ
Ἱεροί Ναοί στά Νοσοκομεῖα, στούς ὁποίους Ναούς προσέρχονται ὑγιεῖς καί
ἄρρωστοι καί ὅλοι κοινωνοῦν ἀπό τό ἴδιο Σῶμα καί Αἶμα τοῦ Χριστοῦ, παρά
τούς ποικίλους ἰούς καί τά διάφορα μικρόβια πού κυκλοφοροῦν.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;">Τό ἴδιο παρατηροῦμε, ὅτι αὐτό πού μέχρι
τώρα ὅλοι ἐπαινοῦσαν, ὅτι οἱ Ἱερεῖς ἐργάζονταν ποιμαντικά καί
κοινωνοῦσαν στά σανατόρια καί στά νοσοκομεῖα τῶν λοιμωδῶν νόσων καί
ἄλλων χώρων, ὅπως στήν Σπιναλόγκα. Δέν καταλαβαίνω τί ἔχει ἀλλάξει ἀπό
τότε μέχρι σήμερα.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;"><i>11. Ἐρώτηση</i></span><i>:
Ὑπάρχουν μερικοί πού ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ φοβία ὡς πρός τήν θεία Κοινωνία
δέν ἔχει σχέση μέ τήν πίστη ἤ τήν ἀπιστία τῶν Χριστιανῶν. Τί λέτε γι'
αὐτό;</i></span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;">Ἀπάντηση</span>:
Ὅλα τά θέματα τῆς ζωῆς μας καί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο τά ἀντιμετωπίζουμε
ἔχουν σχέση μέ τήν πίστη καί ὅλα δείχνουν κατά πόσον κανείς πιστεύει
πραγματικά στόν Θεό. Ἡ ἀγάπη συνδέεται ἀναπόσπαστα μέ τήν πίστη, δηλαδή
δέν ἐννοεῖται ἀγάπη χωρίς τήν πίστη οὔτε καί πίστη χωρίς τήν ἀγάπη. Ὅμως
ἡ Ἐκκλησία ἀντιμετωπίζει ὅλα τά θέματα ποιμαντικά, ἀσκεῖ εἴτε τήν
ἀκρίβεια εἴτε τήν οἰκονομία καί, ὁπωσδήποτε, ἡ μετάνοια εἶναι στοιχεῖο
ὀρθοδόξου ἤθους.</span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;"><i>12. Ἐρώτηση</i></span><i>:Ποιά εἶναι ἡ τελική σας ἄποψη γιά τό θέμα πού ἀνέκυψε;</i></span></div>
<div style="font-family: "PT Serif"; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: bolder;">Ἀπάντηση</span>:
Νομίζω χρειάζεται ψυχραιμία, νηφαλιότητα καί σοβαρότητα, καί ὅλα θά
βροῦν τόν δρόμο τους. Ὁ ἰός τοῦ πανικοῦ καί ὁ λεγόμενος «παρανοϊός»
εἶναι χειρότεροι ἀπό τόν κορωνοϊό. Ἡ Ἱερά Σύνοδος θά λαμβάνη τίς
κατάλληλες ἀποφάσεις ἀνάλογα μέ τήν ἐξέλιξη τοῦ θέματος, ἀλλά, πέρα ἀπό
τίς ἀπαραίτητες προφυλάξεις, χρειαζόμαστε πίστη στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ.</span></div>
<div style="color: #6c6d74; font-family: "PT Serif"; font-size: 16px; margin-bottom: 20px; margin-top: 20px;">
<a href="http://www.parembasis.gr/index.php/el/6136-2020-03-14" style="color: #771100; text-decoration-line: none;">parembasis</a></div>
</div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-67933660861792950242019-09-29T01:32:00.000-07:002019-09-29T01:32:04.121-07:00Τό πρόβλημα τῶν θρησκευτικῶν στά σχολεῖα - Μία ἁγιορείτικη θεώρησι <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.askitikon.eu/wp-content/uploads/2019/06/gg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="800" height="300" src="https://www.askitikon.eu/wp-content/uploads/2019/06/gg.jpg" width="400" /></a></div>
<b><i>Εικόνα της Παναγίας της Πορταΐτισσας εκλάπησαν από τη Μονή Ιβήρων στο Άγιον Όρος</i></b></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"><i><b><span style="font-size: medium;">Από π. Βασίλειος Γοντικάκης</span></b></i></span></div>
<span style="font-size: large;">Ἀκοῦμε τὸ θέμα ποὺ ὑπάρχει.
Καταλαβαίνουμε τὰ προβλήματα. Δεχόμαστε τὶς δυσκολίες. Ὑπάρχουν
καινούργιες συνθῆκες ζωῆς. Βρίσκονται μαζὶ μὲ τὰ ὀρθόδοξα παιδιὰ τῆς
Ἑλλάδος ξένα, ἄλλης καταγωγῆς καὶ ἄλλων παραδόσεων.</span><br />
<span style="font-size: large;">Πρέπει νὰ βρεθῆ ἕνας τρόπος νὰ μπορέσωμε
νὰ συμβιώνωμε, νὰ ἀνεχόμαστε τὸν ἄλλον τῆς ἄλλης παραδόσεως.
Βρισκόμαστε σὲ νέα ἐποχή. Εὔκολα μετακινοῦνται πληθυσμοί. Μεταφέρονται
πληροφορίες, γνώσεις καὶ ἐμπορεύματα.</span><br />
<span style="font-size: large;">Πρέπει νὰ εἶναι τὸ σχολεῖο ἀνοιχτό,
ἀνεκτικό. Καὶ τὰ δικά μας παιδιὰ νὰ τὸ καταλάβουν, νὰ τὸ δεχθοῦν. Καὶ τὰ
ξένα παιδιὰ νὰ μὴν αἰσθάνωνται ξένα, ἀλλὰ νὰ τρέφωνται ἀπὸ τὴ μιὰ πηγὴ
τῆς ἀλήθειας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><span style="font-size: small;">Γίνεται συζήτησι.
Προβληματίζονται πολλοί. Προτείνονται λύσεις: τὸ σχολεῖο νὰ ἔχη ἕνα
χαρακτῆρα θρησκειολογικό. Νὰ μείνη ὁμολογιακὸ ἐφόσον ἡ συντριπτικὴ
πλειοψηφία, σχεδὸν ὁλότης, εἶναι ὀρθόδοξη. Νὰ πάρη χαρακτῆρα πιὸ
ἀνοιχτό, μὲ γνωσιολογικὸ περιεχόμενο.</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τὰ ἀκοῦμε, τὰ βλέπομε, τὰ κατανοοῦμε.
Ὑπάρχει πρόβλημα. Ἀλλὰ ἔτσι ποὺ τίθεται προκαλεῖ δυσκολίες.
Δημιουργοῦνται ἀντιμαχόμενες παρατάξεις.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ὅλοι ἰσχυρίζονται ὅτι ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν
Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Δὲν ἀρνοῦνται ἀλλὰ κηρύττουν τὴν Ὀρθόδοξη παράδοσι.
Ἀλλὰ ἐνῶ αὐτὰ λέγονται οἱ διαφωνίες ὑπάρχουν. Τὸ χάσμα φαίνεται μεγάλο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">* * *</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Βλέποντας τὸ θέμα ὅλο ἀπὸ τὴ δική μας πλευρὰ τὸ βλέπομε σοβαρὸ καὶ ταυτόχρονα ἀνύπαρκτο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἐρχόμενοι στὸ Ἅγιον Ὄρος μπαίνομε σὲ ἕνα
σχολεῖο. Γινόμαστε ἰσόβιοι μαθητές. Σπουδάζομε καὶ ζοῦμε τὴ λειτουργικὴ
θεολογία τῆς Ἐκκλησίας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἐδῶ βρίσκομε τὴν ἀπάντησι γιὰ τὸ θέμα.
“Ἐν αὐτῇ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καί ἐσμεν”. Νοιώθομε νὰ εἶναι κάτι ἄλλο
πανανθρώπινο καὶ θεϊκό. Δὲν εἶναι μιὰ θρησκευτικὴ ἄποψι. Εἶναι μιὰ
θεοφάνεια· φανέρωσι τοῦ ἀοράτου, ἀκαταλήπτου καὶ ἀπροσίτου Θεοῦ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Στὶς ἀντιρρήσεις ποὺ μπορεῖ νὰ
προκληθοῦν ἀπὸ τὰ λεγόμενά μας, ἁπλῶς λέμε: ἀφῆστε μας νὰ μιλήσωμε γιὰ
τὸ θέμα. Ἀφῆστε μας νὰ σιωπήσωμε. Νὰ πᾶμε στὴν ἄκρη. Νὰ μὴν ἐμποδίζωμε
κανένα. Νὰ ποῦμε: “Ἔρχου καὶ ἴδε” (Ἰω. 1, 46). Δὲν μπορεῖς νὰ πῆς τὰ
ἄρρητα.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">* * *</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ζῶντας μέσα στὴν Ἐκκλησία ἐκπλήττεσαι.
Δὲν πλησιάζεις τὸ μυστήριο τῆς ζωῆς διανοητικά. Γνωρίζεις τὸν Θεὸ ὡς
πλησμονὴ ἀγάπης, ἀλήθειας καὶ κάλλους. Βαφτίζεσαι ὁλόκληρος στὰ νάματα
τῆς χάριτος.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Γνωρίζομε τὴν ἄφατη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ:
Γίνεται ἄνθρωπος. Ταπεινώνεται. Θυσιάζεται. Δὲν κρίνει κανένα. Δέχεται
νὰ κριθῆ ἀπὸ ὅλους. Τὰ πάντα ὑπομένει γιὰ νὰ σώση τὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ
σώση τὴν ἐλευθερία του. Παραξενεύεσαι καὶ μένεις ἄφωνος μπροστὰ σ’ αὐτὴ
τὴν ταπείνωσι, τὸ ἔλεος, τὴ φιλανθρωπία.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Βλέπεις πῶς ἐπεμβαίνει. Δὲν τιμωρεῖ τὸν
ἀδύνατο. Αἴρει τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου. Κατακρίνει τὴν ἁμαρτία ἐν τῇ
ἑαυτοῦ σαρκί. Σὲ ἐκπλήττει μὲ τὴ συμπεριφορά του.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Εἶναι ὁ Παντοκράτωρ καὶ παντοδύναμος. Πολιτεύεται ὡς ἀδύνατος καὶ ἀνύπαρκτος γιὰ νὰ μπορέση νὰ ἀναπτυχθῆ ὁ ἄνθρωπος.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Φεύγει ἀπὸ ἀγάπη. “Συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ
ἀπέλθω”. Καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ εἶναι ὁ ἀοράτως παρὼν ποὺ τὰ κάνει ὅλα γιὰ
τὴ σωτηρία ὅλων. Εἶναι ὁ προσφέρων καὶ προσφερόμενος καὶ προσδεχόμενος
καὶ διαδιδόμενος στὴ σωτηρία τοῦ σύμπαντος κόσμου. Ἡ διαγωγή Του μᾶς
κρίνει.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Μέγα τὸ μυστήριο τοῦ Θεοῦ. Μέγα τὸ μυστήριο τοῦ ἀνθρώπου· τοῦ μικροῦ, τοῦ ἄρρωστου, φυλακισμένου καὶ ξένου.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Εἶναι Θεὸς καὶ γίνεται ἄνθρωπος. Εἶναι
Θεάνθρωπος καὶ ὁμολογεῖ: “Ἐγώ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος”.
Ταπεινώνεται. Πάει πιὸ κάτω ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Θέλει νὰ σώση τὸν
περιφρονημένο καὶ ἐλάχιστο. Θέλει νὰ θεώση τὸ ἀνθρώπινο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Δὲν εἶναι ἄλλο ἡ ὁμολογία τῆς θεϊκῆς
δυνάμεως καὶ τοῦ κύρους· καὶ ἄλλη ἡ συντριβὴ τῆς ταπεινώσεώς Του. Τὸ
“ἐγώ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος” λέει διὰ τῆς διαγωγῆς του ξεκάθαρα:
Ἐγὼ εἶμαι Θεὸς καὶ ὄχι ἄνθρωπος.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Μόνον ἕνας Θεὸς μπορεῖ τόσο νὰ ταπεινωθῆ καὶ νὰ φανερώση τὴ θεϊκὴ δόξα τῆς ταπεινώσεως.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Καὶ γιὰ τὸν πιστὸ· δὲν εἶναι ἄλλο ἡ
ὁμολογία τῆς πίστεως καὶ ἄλλο ἡ προσφορὰ τῆς ἀγάπης πρὸς ὅλο τὸν κόσμο.
Τὸ ἕνα πολύτιμο ποὺ ἔχει νὰ προσφέρη εἶναι ἡ ἀλήθεια τῆς πίστεως.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἀμέσως δημιουργεῖται ἄλλο κλίμα. Ἀποκτᾶς
ἄλλη συνείδησι τοῦ τί εἶναι Θεός, τί κόσμος καὶ τί ἄνθρωπος. Δὲν
παίρνεις θέσι ἀμυνομένου, ἀλλὰ γεμίζεις μὲ τὸ δέος τοῦ προσκυνητοῦ ποὺ
συγκλονίζεται ἀπὸ τὸ θεϊκὸ μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης ποὺ σὲ περιβάλλει.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἀποκτᾶς ἄλλες αἰσθήσεις. Γίνεσαι μιὰ
αἴσθησι. Κάνεις διάγνωσι τῆς ἀξίας τοῦ κάθε ἀνθρώπου καὶ πράγματος.
Γνωρίζεις τὸν Ἄγνωστο. Πλησιάζεις τὸν ἄφθαστο. Αὐτὸς σὲ πλησιάζει. Γι’
αὐτὸ τὸ “γνόντες τὸν Θεὸν” ἐκφράζεται μὲ τὸ “γνωσθέντες ὑπὸ τοῦ Θεοῦ”
(Γαλ. 4, 9).</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ὅλα μετροῦνται διαφορετικά,
μεταμορφώνονται θεϊκά. Ὅλα εἶναι φανέρωσι αὐτῆς τῆς ἀγάπης· καὶ ὅταν μᾶς
συμπαραστέκεται στοργικὰ καὶ ὅταν μᾶς ἐγκαταλείπει διακριτικά.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Στὸν ἀπόστολο Πέτρο ποὺ ζητᾶ νὰ βαδίση
ἐπὶ τῶν ὑδάτων καὶ νὰ ἔλθη πρὸς Αὐτόν, ἀπὸ ἀγάπη τοῦ δίδει τὴ δύναμι.
Στὴ συνέχεια, ἀπὸ τὴν ἴδια ἀγάπη κινούμενος αἴρει τὴν χάρι Του, καὶ ὁ
Πέτρος βυθίζεται. Τότε ἀπὸ μέσα του φυσιολογικὰ βγαίνει ἡ κραυγή·
Ἐπιστάτα ἀπολλύμεθα, σῶσε μας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἡ μεγαλωσύνη τοῦ Θεοῦ φανερώνεται στὴ
θυσία τῆς ἀγάπης καὶ στὴν κένωσι τῆς προσφορᾶς. Τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου
βρίσκεται καὶ ἀναπτύσσεται μέσα στὸ πνεῦμα τῆς εὐγνωμοσύνης, τῆς
ὑπομονῆς καὶ τῆς εὐχαριστίας πρὸς Αὐτὸν ποὺ προσφέρεται ὡς τροφὴ τοῦ
παντὸς κόσμου, ὡς ἄρτος οὐράνιος, μελιζόμενος καὶ μὴ διαιρούμενος,
πάντοτε ἐσθιόμενος καὶ μηδέποτε δαπανώμενος. Στέλνει τὸ Πνεῦμα του, τὸ
ἀπαθῶς μεριζόμενον καὶ ὁλοσχερῶς μετεχόμενον. Σὲ κάθε ἅγια μερίδα θείου
Ἄρτου βρίσκεται ὅλος ὁ Χριστὸς. Σὲ κάθε χάρισμα ὅλα τὰ χαρίσματα τοῦ
Πνεύματος. Ἔτσι ὁ καθένας τρέφεται μὲ τὴν χάρι τῆς αἰωνιότητος.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Μὲ τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ἀγάπη δέχεται ὁ
ἄνθρωπος τὴ θεία ἐπίσκεψι. Ὅλα εἶναι εὐλογία: Ὅταν μᾶς χαρίζη τὴν ὑγεία,
μᾶς τρέφει πνευματικά. Ὅταν ἐπιτρέπη δοκιμασίες, μᾶς χαρίζει τὰ
ἀνέλπιστα. Στὸ τέλος πιὸ μεγάλη παράκλησι καὶ ἀστείρευτη χαρὰ ἔρχεται
ἀπὸ τὶς δοκιμασίες. Οὔτε χαίρεσαι μόνο στὴ χαρά, οὔτε στυγνάζεις στὴ
θλίψι. Ἀναπαύεσαι σὲ Αὐτὸν ποὺ εἶναι Θεὸς ἐλέους, οἰκτιρμῶν καὶ
φιλανθρωπίας. Καταλήγεις σὲ μία αἴτησι: Γενηθήτω τὸ θέλημά σου. Χωρὶς
αὐτὸν τίποτε δὲν ἔχει νόημα. Μὲ τὴ χάρι Του ὅλα μετατρέπονται, πρὸ
παντὸς τὰ ἐπώδυνα, σὲ εὐλογίες.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ μιὰ
ψυχὴ ποὺ ξεπερνᾶ τὴν ἀξία ὅλου τοῦ κόσμου, καὶ μὲ μιὰ δίψα ποὺ δὲν
σβήνει μὲ ὅλες τὶς χαρὲς καὶ τὶς ἐπιτυχίες. Ὅλο τὸν κόσμο νὰ τοῦ δώσης
μένει ἀνικανοποίητος καὶ νηστικός. Στὸ ἐλάχιστο τὸ θεϊκὸ χάρισμα βρίσκει
τὸ πᾶν ποὺ ἀκατάπαυστα ξεπερνιέται καὶ πάει παραπέρα. Αὐτὸ τὸ ἐλάχιστο
μὲ τὸν ἀτελεύτητο δυναμισμὸ δὲν κατορθώνεται μὲ ἱκανότητες καὶ
προσπάθειες ἀνθρώπινες. Εἶναι δῶρο τοῦ Ἑνὸς ποὺ δίδεται ἐξαίφνης στὸν
ἐλάχιστο καὶ ταπεινὸ ποὺ μόνον ἀγαπᾶ, ὑπομένει καὶ ἐλπίζει, ἀκόμα καὶ
ὅταν ὅλα χάνωνται.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἔχει σαρκωθῆ ἡ ἀλήθεια τῆς ἀγάπης ποὺ
καταργεῖ τοὺς χωρισμοὺς καὶ τὸν θάνατο. Αὐτὴ τὴ σαρκωθεῖσα ἀλήθεια καὶ
τὴν ἀγάπη γνωρίζομε. Αὐτὴ μᾶς ἔφερε ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι. Αὐτὴ
μᾶς σώζει δωρεάν. Αὐτὴν ὁμολογοῦμε καὶ κηρύττομε. Σ’ αὐτὴν ἐγκαταλείπομε
τὴν ζωὴν ἡμῶν ἅπασαν καὶ τὴν ἐλπίδα. Σ’ αὐτὴν ἐγκαταλείπομε τὰ παιδιὰ
ὅλου τοῦ κόσμου γιὰ νὰ προκόψουν.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">* * *</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τὸ σύνολο τῆς ζωῆς στὴν Ἐκκλησία
γνωρίζεται ὡς μία ἑορτή, ἕνα πανηγύρι χαρᾶς. Μέσα σ’ αὐτὸ τὸ πανηγύρι
τῆς ζωῆς καὶ τῆς εὐφροσύνης βάζει ἡ ὀρθόδοξη ἀγωγὴ τὰ παιδιά. Νοιώθουν
τὴ ζεστασιὰ τῆς ἀγάπης καὶ τὴ χαρὰ τοῦ παιχνιδιοῦ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ὅσο περνᾶ ὁ καιρὸς καὶ μεγαλώνουν,
γεννιοῦνται μέσα τους νέα ἐρωτήματα καὶ προβλήματα: Φυσιολογικὰ ἔρχονται
καὶ οἱ ἀπαντήσεις. Τότε βλέπουν τὰ ἁπλὰ λόγια, οἱ ἦχοι καὶ οἱ εἰκόνες
τῆς λειτουργικῆς θεολογίας, νὰ ἔχουν τόσο περιεχόμενο καὶ βάθος ποὺ οὔτε
τὸ καταλάβαινες οὔτε τὸ χρειαζόσουν ὅταν ἤσουν μικρὸ παιδί.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τὸ παιδὶ χαίρεται τὰ παιχνίδια καὶ τὴ
ζωή. Λυπᾶται μιὰ στιγμὴ γιατὶ τὰ χάνει (τὰ παιχνίδια τοῦ παιδιοῦ καὶ τὴ
νεότητα τοῦ ἐφήβου). Αὐτὰ ποὺ ἀκολουθοῦν εἶναι ἐκπληκτικώτερα καὶ
μονιμώτερα. Μπαίνει στὴν παράδοσι τοῦ Ἀποστόλου ποὺ ὁμολογεῖ: “ὅταν
ἀσθενῶ τότε δυνατός εἰμι”. “Χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου”. Καὶ μὲ τὴν
πάροδο τοῦ χρόνου. Ἔρχονται δυσκολίες. Δὲν σταματοῦν τὰ βάσανα. Ἀλλὰ τὰ
πάντα μεταβάλλονται σὲ εὐλογία καὶ ἀγαλλίασι.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ὁ δημιουργὸς καὶ προνοητὴς τῆς ζωῆς μας,
κάθε φορὰ μᾶς δίδει αὐτὸ ποὺ χρειαζόμαστε. Ὅλα δι’ Αὐτοῦ ἀποδεικνύονται
καλά: ὁ σταυρός, οἱ πειρασμοί, οἱ δοκιμασίες.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἐνισχύεσαι ἀπὸ τὶς δοκιμασίες, καὶ
δυναμώνεις ἀπὸ τὶς ἀσθένειες. Τρέφονται οἱ ρίζες σου ἀπὸ τὶς πίκρες τῆς
ζωῆς καὶ βλαστάνουν τὰ κλαδιά σου στοὺς φωτεινοὺς οὐρανοὺς τῆς
ἐλευθερίας καὶ τῆς ἐπεκτάσεως.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Δὲν διδάσκεσαι ἐγκυκλοπαιδικὰ τὸ φαινόμενο τῆς θρησκείας. Ζῆς τὴν πραγματικότητα ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη. Καὶ πλάθεσαι ἀπ’ αὐτήν.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ὁ Θεὸς εἶναι τόσο μεγάλος καὶ
εὔσπλαγχνος ποὺ σὲ ἀφήνει νὰ τὸν ἀρνηθῆς ἂν πέσης στὸν πειρασμὸ τῆς
ἀφροσύνης, ὅπως ἔγινε μὲ τὸν ἄσωτο υἱό. Ὁ πατέρας δὲν τὸν τιμωρεῖ (οὔτε
περισσότερ τὸν θανατώνει) ἐπειδὴ τὸν ἀρνεῖται. Ἀλλὰ τὸν ἀφήνει νὰ πάη
ὅπου θέλει. Καὶ ἡ πατρική του ἀγάπη πηγαίνει πρὶν ἀπ’ αὐτόν. Τὸν
συνοδεύει διακριτικά, χωρὶς νὰ τὸν βλέπη ὁ ἄσωτος. Καὶ ἀρνούμενος τὸν
πατέρα ἀντιλαμβάνεται τὴν χάρι Του. Θυμᾶται τὸ σπίτι Του. Καὶ μόνος του
γυρίζει στὴν ἐλευθερία τῆς ἀγάπης ποὺ ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν ὑπακοὴ στὴν
ἀλήθεια ποὺ εἶναι ὁ Θεὸς πατέρας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ὅ,τι ἐπιτρέπει τὸ ἐπιτρέπει ἀπὸ ἀγάπη
γιὰ τὸ καλό μας. Πρέπει νὰ καλλιεργηθῆ τὸ χωράφι γιὰ νὰ δώση καρπό.
Πρέπει νὰ περάση δοκιμασίες σταυρῶν καὶ πειρασμῶν ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ
φτάση στὴν εὐαισθησία νὰ παίρνη δι’ ὀλίγων τὰ πολλὰ καὶ ἀπὸ τὸν πόνο τὴν
παρηγοριά.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Κάνοντας ὑπομονὴ στὸν ἀγῶνα σου, κατὰ
τὴν πιὸ δύσκολη στιγμὴ ποὺ φτάνεις νὰ λυγίσης· ἔρχεται καὶ σὲ βρίσκει.
Μένει μαζί σου καὶ σὲ παρηγορεῖ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Παραξενεύεσαι τότε καὶ λές: “Πόθεν μοι
τοῦτο”; Πῶς ἔγινε αὐτὸ σὲ μένα ποὺ ὅλοι μὲ περιφρόνησαν μὲ τὶς θεωρίες
τους. Σὲ μένα ποὺ εἶμαι ἄξιος κάθε καταδίκης μὲ τὶς ἁμαρτίες μου. Καὶ
ζῆς τὸ γεγονὸς τῆς θείας ἐπισκέψεως καὶ παρακλήσεως. Ζῆς τὸ θαῦμα τῆς
θείας παρουσίας. Νοιώθεις τὸ θαῦμα πῶς δημιουργεῖται ὁ κόσμος ἐκ τοῦ μὴ
ὄντος ἀπὸ περίσσευμα ἀγάπης. Πῶς σαρκοῦται ὁ Λόγος καὶ Θεός. Πῶς ἡ
ἀνθρώπινη φύσι, ὁ ἄνθρωπος, ἡ Παρθένος Μαρία γεννᾶ τὸν Θεὸ καὶ
ἀναδεικνύεται Θεοτόκος.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αὐτὰ εἶναι ὑπὲρ φύσιν καὶ αἴσθησιν, ἀλλὰ ἔτσι ἐνεργεῖ ὁ Θεός. Καὶ γι’ αὐτὰ τὰ θαυμάσια ἔχει πλάσει τὸν ἄνθρωπο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ὅλα τὰ μεγάλα γίνονται ἀκόπως, εἶναι
δῶρα τοῦ Θεοῦ· δίδονται ἐξαίφνης, χωρὶς νὰ τὸ περιμένης, στοὺς ἥρωες τῆς
ἀγάπης καὶ τῆς ὑπομονῆς.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ζῆς μιὰ ὁλόκληρη ζωὴ πόνων, γιὰ νὰ φτάσης σὲ μιὰ στιγμὴ ποὺ ταυτίζεται μὲ τὴν αἰωνιότητα· μὲ τὴν ἐλευθερία τῆς σωτηρίας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Σὰν τὸν ληστὴ ποὺ καταλήγει κρεμασμένος
πάνω στὸν σταυρὸ νὰ πῆ μιὰ φράσι: “Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τῇ
βασιλείᾳ σου”. Καὶ μπαίνει αὐθημερὸν στὸν παράδεισο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Σὰν τὴν αἱμορροοῦσα τοῦ Εὐαγγελίου ποὺ
ὑποφέρει ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν. Δὲν βρίσκει καμμιὰ παρηγοριὰ καὶ θεραπεία μὲ
τὶς ἀνθρώπινες ἐπεμβάσεις. Φτάνει στὸ ἀπροχώρητο. Καταφεύγει στὸν
Χριστό. Ἀκουμπᾶ τὸ ἄκρο τοῦ ἱματίου Του. Ἀφήνει σ’ Αὐτὸν τὴν ἀπόγνωσι
τοῦ πόνου. Καὶ δέχεται τὴν ἴασι τοῦ πάθους. “Παραχρῆμα ἔστη ἡ ρῦσις τοῦ
αἵματος” (Λουκ. 8, 44).</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τότε λές: ἄξιζε ὅλος ὁ κόπος, τὰ βάσανα καὶ ἡ ὑπομονὴ μιᾶς ζωῆς γιὰ νὰ ζήσω αὐτὸ τὸ ἄρρητο θαῦμα.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ὅλη ἡ ἀνθρωπότης εἶναι ἕνας ἄνθρωπος.
“Εἷς ἄνθρωπος κατωνομάσθη τὸ πᾶν” (Ἁγ. Γρηγόριος Νύσσης). Ὅλη ἡ ἱστορία
μιὰ ζωή, μιὰ πορεία δοκιμασιῶν καὶ πόνου. Εἶναι καιρὸς νὰ δεχθῆ τὸ
μήνυμα τῆς ζωῆς, τὸ ἕνα, τὴν ἀποκάλυψι τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἡ ζωὴ δὲν εἶναι μιὰ τυφλὴ πορεία ποὺ
καταλήγει στὸν θάνατο· ἀλλὰ εἶναι ἕνας δρόμος μὲ πολλοὺς σταυροὺς καὶ
ἀπογνώσεις ποὺ καταλήγει στὴν Ἀνάστασι.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ ἡ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος
δημιουργία τοῦ κόσμου. Καὶ εἶναι μεγαλύτερο δῶρο τῆς ἴδιας ἀγάπης ἡ
ἔκπληξι τῆς Ἀναστάσεως ποὺ καταργεῖ τὸν θάνατο καὶ ἐγκαινιάζει τὴν
ἀτελεύτητη πορεία ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">* * *</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἡ ζωὴ εἶναι ἐνδιαφέρουσα ἐπειδὴ εἶναι
ἐπικίνδυνη καὶ ἀπρόβλεπτη. Συνέχεια ὅλα διακυβεύονται καὶ ὅλα εἶναι
σίγουρα μὲ τὴν πίστι καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη Του.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Συμβαίνουν ἀπρόσμενες ἐκπλήξεις: Οὔτε ὁ
μακρυνὸς καὶ ξένος εἶναι ἀποκλεισμένος ἀπὸ τὴ σωτηρία, οὔτε ὁ κοντινὸς
καὶ μαθητὴς εἶναι ἐξασφαλισμένος.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἕνας ληστὴς μπαίνει πρῶτος στὸν
παράδεισο. Ἕνας μαθητὴς ἀρνεῖται τὸν Διδάσκαλο καὶ ἄλλος τὸν προδίδει.
Ἕνας ἑκατόνταρχος πιστεύει. Καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἐμπαίζουν καὶ ζητοῦν τὴ
σταύρωσι. Ὁ πιὸ σκληρὸς διώκτης γίνεται ὁ μεγαλύτερος Ἀπόστολος. Ὅλα
εἶναι καλὰ καὶ ἐνδιαφέροντα γιατὶ ὅλα τὰ ρυθμίζει “ὁ ἐπὶ πάντων Θεός”.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Συμπεριφέρεται μὲ στοργὴ στὸν
παραστρατημένο καὶ ἐνοχλούμενο ἀπὸ ἀκάθαρτα πνεύματα. Κρίνει αὐστηρὰ τὸν
ὑποκριτὴ ποὺ κάνει τὸν δάσκαλο τοῦ νόμου καὶ βασανίζει τὸν κόσμο.
Θεραπεύει τοὺς ἀρρώστους. Καλεῖ κοντά του ὅλους τοὺς κουρασμένους καὶ
ἀπεγνωσμένους. Πετᾶ ἔξω ἀπὸ τὸ ναὸ τοὺς κολλυβιστὲς καὶ ἀργυραμοιβοὺς
ποὺ μεταβάλλουν τὸν οἶκο τοῦ Θεοῦ σὲ οἶκο ἐμπορίου.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Συμβαίνουν παράξενα πράγματα. Συχνὰ αὐτοὶ ποὺ τὸν ἀντιπροσωπεύουν τὸν ἀγνοοῦν. Καὶ αὐτοὶ ποὺ τὸν ἀρνοῦνται τὸν ζητοῦν.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἔρχονται ἐξ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ
ἀνακλίνονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ. Καὶ οἱ κατὰ φαντασίαν υἱοὶ
τῆς Βασιλείας ἐκβάλλονται εἰς τὸ πῦρ τὸ ἐξώτερον.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Κάποιοι ποὺ λένε “Κύριε, Κύριε” καὶ
παρουσιάζονται ὡς κήρυκες καὶ θαυματουργοὶ θὰ ἀκούσουν (δηλαδὴ ἀκοῦνε
ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνουν) “οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς”.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Κάποιοι συντηρητικοὶ κηρύττουν
ταγκιασμένη θεολογία· ἄλλοι προοδευτικοὶ νερουλιασμένη· καὶ δὲν τὸ
καταλαβαίνουν. Ἐνῶ τὴν ἴδια στιγμὴ ἀθορύβως προχέονται ποταμοὶ τῆς
χάριτος ἀπὸ κάποιους πονεμένους, ταπεινοὺς καὶ ἄγνωστους.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αὐτὸς εἶναι ἀγάπη ἀμετάπτωτη καὶ
πάνσοφη. Ἐμεῖς ἐπιπολαιότης ἀδικαιολόγητη καὶ ἐπικίνδυνη. Ἀλλὰ μένει
πάντα γιὰ ὅλους μας ἡ ὁδὸς τῆς μετανοίας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">* * *</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">“Δίδω ἀγωγὴ” σημαίνει ὅτι ξέρω τί εἶναι
Θεός, κόσμος, ἄνθρωπος. Ξέρω τί εἶναι τὸ παιδί. Ἀπὸ ποὺ ξεκινᾶ. Ποιά
εἶναι ἡ φιλοδοξία, ἡ προσδοκία καὶ οἱ δυνατότητές του. Ποιά ἐρωτήματα
κυοφοροῦνται μέσα του καὶ ποιές ἀπαντήσεις δίδονται.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ὅταν ἐγὼ ποὺ διδάσκω εἶμαι μισερὸς καὶ
ἀνεπαρκὴς μὲ μειωμένα ἐνδιαφέροντα καὶ ἐλλιπῆ γνῶσι τοῦ μυστηρίου τῆς
ζωῆς καὶ τοῦ ἀνθρώπου, εἶμαι ἀκατάλληλος γιὰ τὸ ἔργο τοῦ παιδαγωγοῦ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ὅταν τὸ παιδὶ εἶναι ἀετὸς τοῦ πνεύματος
καὶ ἐγὼ τὸ βλέπω σὰν πουλερικό, γιὰ τὸ κοτέτσι τοῦ συστήματος, νὰ μοῦ
δίδη αὐγὰ καὶ κρέας γιὰ πούλημα. Τότε ἀγνοῶ καὶ πνίγω τὰ αἰτήματα τοῦ
ἀετοῦ ποὺ ἔχει ἄλλους ὁρίζοντες ζωῆς. Πετᾶ σὲ ἄλλα ὕψη. Καὶ φωλιάζει σὲ
ἄλλες κορφές. Ἡ Ἐκκλησία γνωρίζει τί εἶναι ἄνθρωπος, ποιά ἡ φύσι καὶ ἡ
ἀποστολή του.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Δὲν ἀσχολοῦμαι ἁπλῶς μὲ τὸ φαινόμενο
θρησκεία. Δὲν ἔχω μπροστά μου σπουδαστὲς θρησκειολογικῶν ἀπασχολήσεων.
Ἀλλὰ ἔχω εὐαίσθητα πλάσματα ποὺ θέλουν νὰ ζήσουν.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ὀφείλω νὰ τοὺς προσφέρω τὴν κατάλληλη
τροφὴ γιὰ νὰ ἀναπτυχθοῦν καὶ τὰ παιχνίδια γιὰ νὰ παίξουν. Δὲν τοὺς
ἐκθέτω ὅ,τι κυκλοφορεῖ στὴ θρησκευτικὴ ἀγορὰ γιὰ νὰ διαλέξουν μόνα τους.
Ἀπομακρύνω ὅλα τὰ αἰχμηρὰ ἀντικείμενα γιὰ νὰ μὴν κοποῦν παίζοντας καὶ
ὅλα τὰ φάρμακα γιὰ νὰ μὴν δηλητηριαστοῦν δοκιμάζοντας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τὰ παιδιὰ τῆς ὁποιασδήποτε θρησκευτικῆς
παραδόσεως, ὅταν δοῦν καὶ ἀκούσουν τὸν δάσκαλό τους εὔκολα καὶ
ἀπροβλημάτιστα νὰ ἐκθέτη μπροστά τους ὅλες τὶς θρησκευτικὲς δοξασίες καὶ
τὰ σύμβολα· αὐθόρμητα θὰ περιοριστοῦν στὸν ἑαυτόν τους, θὰ κλειστοῦν
στὴν πίστι τους γιατὶ θὰ διακρίνουν τὸν κίνδυνο τῆς πνευματικῆς
ἀδιαφορίας καὶ τοῦ θρησκευτικοῦ ἀμοραλισμοῦ. Ὁ δάσκαλός τους δὲν εἶναι
παιδαγωγὸς ἀλλὰ μεταπράτης πληροφοριῶν.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ὅταν παρουσιασθῆ ἡ ἀλήθεια τῆς Ἀγάπης
ποὺ θυσιάζεται καὶ τοὺς ἐξασφαλίζει τὴ δυνατότητα τῆς προσωπικῆς ζωῆς
καὶ ἐλευθερίας, τότε καθένα παιδὶ ἀνοίγει αὐθόρμητα τὴν καρδιά του ὅπως
ἀνοίγει τὸ ἄνθος τὰ πέταλά του στὸ φῶς τοῦ ἥλιου. Καὶ ἀρχίζει ἡ ὀμορφιὰ
τῆς ζωῆς καὶ τῆς εὐθύνης. Καθένας κρίνεται καὶ κρίνει αὐθόρμητα μέσα
του.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Σέβομαι τὴν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου σημαίνει
ὅτι θυσιάζομαι γιὰ νὰ τὴν ἐξασφαλίσω. Καὶ ὁ ἐλεύθερος ἐν Πνεύματι
ἄνθρωπος, ὅπου καὶ ἂν βρίσκεται εἶναι ἕνα μέρος τοῦ ἀληθινοῦ ἑαυτοῦ μας.
Ἓν σῶμα καὶ ἓν πνεῦμα ἐσμὲν οἱ πολλοί.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Οὔτε κατεβάζω τὸ μυστήριο τῆς ζωῆς στὴν
ἄψυχη πεζότητα τῆς ἀδιαφορίας. Οὔτε ἀγνοῶ τὴ δίψα καὶ τὴν προσδοκία τοῦ
νέου ἀνθρώπου γιὰ τὰ θαυμαστὰ καὶ ἀνέφικτα. Ἡ Ἐκκλησία ἀνοίγει τὸ
μυστήριο τοῦ κόσμου στὴν ψυχὴ τοῦ παιδιοῦ. Γιὰ νὰ χαρῆ τὴν ὀμορφιὰ τῆς
ζωῆς καὶ τὴν κατάργησι τοῦ θανάτου.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Εἶναι μεγάλη εὐλογία γιὰ ὅλο τὸν κόσμο ὅταν οἱ ὀρθόδοξοι εἴμαστε ἀληθινὰ ὀρθόδοξοι.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">* * *</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Συμπερασματικά: μὲ τὴν ὀρθόδοξη ἐμπειρία
καὶ ζωή, τὸ ὁμολογιακὸ μάθημα εἶναι ἀνοικτὸ καὶ ἀπεριόριστο. Τὸ ἀνοικτὸ
ἀνθρωπίνως εἶναι τὸ κλειστὸ καὶ ἀνυπόφορο. Ἡ ὁποιαδήποτε ἐλευθερία του
δὲν μπορεῖ νὰ βγῆ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς φθορᾶς τοῦ χώρου καὶ τοῦ χρόνου
ποὺ δὲν χωροῦν τὸν ἄνθρωπο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Θρησκευτικὰ γιὰ ὅλους εἶναι ἡ ἔκπληξι
τῆς ἀγάπης, τῆς ταπεινώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, ποὺ θεώνει τὸν ἄνθρωπο.
Θρησκευτικὰ γιὰ κανένα ἡ βάναυση ἐπέμβασι τοῦ ἀνθρώπου πάνω στὸν
ἄνθρωπο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Δὲν θὰ τὸ κάνω πιὸ ἀνθρώπινο, κατὰ τὸ
λογισμό μου, τὸ μήνυμα τῆς ζωῆς ὅταν παρουσιάζω τὸν Χριστὸ ὄχι ὡς
Θεάνθρωπο, ὅπως τὸν πιστεύει ἡ Ἐκκλησία, ἀλλὰ ὡς ἕνα ἀρχηγὸ θρησκείας
ἀπὸ τὶς πολλὲς ποὺ ὑπάρχουν.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Καὶ δὲν βοηθῶ κανένα ὅταν λέω ὅτι ἡ Παναγία Μητέρα τοῦ Θεανθρώπου δὲν εἶναι Θεοτόκος ἀλλὰ μιὰ καλὴ γυναῖκα.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Μὲ ἁπλότητα καὶ βεβαιότητα λέγονται τὰ
ἄρρητα καὶ βιοῦνται τὰ ἀνέλπιστα: ὁ Θεὸς ἔχει τόση ἀγάπη ποὺ γίνεται
ἄνθρωπος. Καὶ ὁ ἄνθρωπος ἔχει τέτοιες δυνατότητες, ποὺ μπορεῖ νὰ γίνη
θεὸς κατὰ χάριν. Καὶ ἡ Παναγία Μητέρα Του δὲν εἶναι Χριστοτόκος ἀλλὰ
Θεοτόκος, “ἐν ᾗ θεωροῦσα ἡ κτίσις ἀγάλλεται”.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αὐτὰ λέγονται καὶ βιοῦνται ἀπὸ τὴν
Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Καὶ οὔτε ἐπιβάλλεται διὰ τῆς βίας σὲ κανένα ἡ
ἀλήθεια. Οὔτε ἀποκρύπτεται ἀπὸ δειλία τὸ θαῦμα</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἡ ἀλήθεια τῆς σεσαρκωμένης Ἀγάπης δὲν σκοτώνει οὔτε σταυρώνει κανένα. Ἀλλὰ δέχεται νὰ σταυρωθῆ γιὰ νὰ σώση τοὺς σταυρωτές της.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">* * *</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχουν δυσκολίες
καὶ πειρασμοί. Ὑπάρχει ὁ διάβολος ποὺ σπέρνει ζιζάνια μέσα στὸ καλὸ
σπέρμα. Πολλοὶ θέλουν νὰ ἀφαιρέσουν τὰ ζιζάνια. Ὁ Κύριος τοῦ ἀγροῦ
συμβουλεύει: Καλύτερα μὴν τὰ πειράζετε. Ἀφῆστέ τα νὰ συναυξάνωνται μέχρι
τὴν ὥρα τοῦ θερισμοῦ. Τότε θὰ πῶ στοὺς ἀγγέλους νὰ βγάλουν τὰ ζιζάνια
καὶ νὰ τὰ κάψουν.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἐμεῖς θέλομε νὰ ξεκαθαρίσωμε τὰ πράγματα
ἀμέσως. Ἐκεῖνος πάλι συμβουλεύει: περιμένετε. Μήπως δὲν διακρίνετε
ἀκριβῶς ποὺ βρίσκεται τὸ κακό. Δὲν διακρίνετε σωστὰ τὴν ἀρρώστια καὶ
μαζὶ μὲ τὰ ζιζάνια κάψετε καὶ τὸν ἑαυτόν σας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἐμεῖς ὅμως εἴμαστε σίγουροι γιὰ τὸ ἀλάθητο τῆς διαγνώσεώς μας. Καὶ ἐπεμβαίνομε δυναμικὰ γιὰ νὰ καθαρισθῆ ὁ ἀγρὸς τῆς ἱστορίας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Καῖμε τὰ ζιζάνια τῶν αἱρετικῶν καὶ ἀπίστων γιὰ νὰ κρατήσωμε καθαρὴ τὴν πίστι.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Καῖμε τὰ μιάσματα τῆς κατώτερης ράτσας γιὰ νὰ διατηρήσωμε καθαρὴ τὴ λευκὴ φυλή μας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Σκοτώνομε τοὺς ἐκμεταλλευτὲς τοῦ λαοῦ
γιὰ νὰ ἐπιβάλωμε τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν ἰσότητα μὲ τὴ βία τῆς ἀποφάσεως
καὶ τὴν ἰσχὺ τῆς γροθιᾶς μας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἀλλὰ δὲν βρίσκεται ἔτσι ἡ λύσις. Ὅλοι
εἶναι ἕνα κομμάτι τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ὅλοι περιμένουν τὴ σωτηρία. Ὅλοι
εἴμαστε ὑπεύθυνοι γιὰ ὅλα.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἐνῶ τὸ ψέμα σκοτώνει τὸν ἄλλον γιὰ νὰ
ἐπιβληθῆ· ἡ Ἀλήθεια σταυρώνεται γιὰ νὰ σώση τοὺς σταυρωτές της. Ἡ
προτροπὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι: “Σταυρώθητι καὶ μὴ σταυρώσης. Ἀδικήθητι
καὶ μὴ ἀδικήσης”. Ὁ τελικὸς σκοπὸς τοῦ θείου θελήματος εἶναι: “πάντας
ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν”.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">* * *</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ὅταν ἀνεξάρτητα τῆς δημιουργικῆς τῶν
πάντων Ἀλήθειας θέλω νὰ ἐπιβάλλω τὴν ἄποψί μου: ἢ σκοτώνω τὸν ἄλλον γιὰ
νὰ σώσω τὴ θεωρία μου, ἢ σκοτώνω τὴν ἀλήθεια (ἐξισώνω τὰ ὑγιῆ μὲ τὰ
νοσηρὰ) γιὰ νὰ ζαλίσω τὸν ἄνθρωπο καὶ νὰ πετύχω τὰ σχέδιά μου.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Εἶναι ἀδιάσπαστη ἡ σχέσι ἀλήθειας καὶ ἀγάπης. Δὲν ὑπάρχει ἡ μία χωρὶς τὴν ἄλλη.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἡ ἀλήθεια τῆς ἀγάπης δημιουργεῖ τὸν
κόσμο. Καὶ ἡ ἀγάπη τῆς ἀλήθειας ἐλευθερώνει τὸν ἄνθρωπο. “Γνώσεσθε τὴν
ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς” (Ἰω. 8, 32).</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τὸ ψέμα: εἴτε σκοτώνει τὸν ἄνθρωπο γιὰ
νὰ σώση τὴ θεωρία του· εἴτε σκοτώνει τὴν ἀλήθεια — ἐξισώνει τὴ φενάκη μὲ
τὴν πραγματικότητα — γιὰ νὰ ἀκυρώση τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἀλήθεια εἶναι ἡ ἀγάπη ποὺ θυσιάζεται γιὰ νὰ σώση τὸν ἄνθρωπο, τὸν ἀδύνατο καὶ ἀδικαιολόγητο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ψέμα εἶναι ἡ βάναυση ἐπέμβασι ποὺ
ἐπιβάλλεται διὰ τῆς βίας. Κλείνει τὸν ἄνθρωπο στὴν καταδίκη τῆς
συμφορᾶς. Καὶ τὴν ὀνομάζει θρησκεία, ἐὰν ὁ αὐτουργός της παριστάνη τὸν
προφήτη ἢ δημοκρατία ἐὰν παίζη τὸ ρόλο τοῦ πολιτικοῦ ἡγέτη.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἀλλὰ ἡ βαναυσότητα τοῦ πείσματος βασιλεύει ἀλλ’ οὐκ αἰωνίζει. Βασανίζει μόνο μέσα στὴν ἱστορία τὸν ἄνθρωπο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ὁ χρόνος περνᾶ. Ἡ μανία σβήνει. Ἡ γροθιὰ
λειώνει. Τὰ θύματα μένουν. Καὶ μέσα στὶς οἰμωγὲς τοῦ πόνου καὶ τοὺς
ποταμοὺς τῶν αἱμάτων ποὺ χύνομε, βλέπομε ἤρεμα ἡ ἴδια ἀλήθεια τῆς Ἀγάπης
νὰ παρουσιάζεται ἀλώβητη καὶ νὰ μᾶς περιμένη. . .</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">* * *</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Καὶ ὅλοι ἐὰν ἐπαναστατήσωμε γιὰ νὰ
ἀντικαταστήσωμε τὸν Ἕνα δημιουργὸ τοῦ παντὸς καὶ νὰ διορθώσωμε τὸ ἔργο
Του, δὲν πετυχαίνομε τίποτε πέρα ἀπὸ συμφορὲς γιὰ τὸν κόσμο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Καὶ ὅλοι μόνοι μας ἐὰν ἀποφασίσωμε νὰ Τὸν βοηθήσωμε μὲ τὸ λογισμό μας, πάλι στὸ κενὸ δουλεύομε.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ὅταν μὲ δέος συνειδητοποιήσωμε τὴν
ἱερότητα τῆς ζωῆς καὶ τὴν παντοκρατορία τῆς Ἀγάπης, συνερχόμεθα ἐν
μετανοίᾳ. Ταπεινούμεθα εὐγνώμονα καὶ εὐχαριστοῦμε συνεσταλμένοι.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ζητοῦμε νὰ γίνεται τὸ θέλημά Του καὶ
ἐγκεντριζόμαστε στὴν καλλιέλαιο τῆς ζωῆς. Γίνονται παντοδύναμοι οἱ
ἀδύνατοι. Αὐτοὶ εἶναι εὐλογία γιὰ ὅλους, γιατὶ ὅλοι εἴμαστε ἕνα.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἡ ἀποκαραδοκία τῶν ἐθνῶν καὶ ὁ τελικὸς σκοπὸς τῆς θείας βουλήσεως εἶναι: ἵνα πάντες ἓν ὦσι.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὶς εὐαίσθητες ψυχές,
ὅπου γῆς, ποὺ πονοῦν καὶ διψοῦν τὴν ἀλήθεια τῆς ἐλευθερίας· καὶ ἀπὸ
σεβασμὸ πρὸς αὐτοὺς ποὺ πολτοποιήθηκαν – καὶ πολτοποιοῦνται – ἀπὸ τοὺς
ὁλοκληρωτισμοὺς τοῦ ψεύδους, εἶναι καλὸ νὰ σεβαστοῦμε τὴν ἁγιότητα τῆς
ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου ὅπως τὴν ἔπλασε ὁ Θεός.</span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #999999;"><span style="font-size: medium;">*Ο αρχιμανδρίτης Βασίλειος (Γοντικάκης)
υπήρξε Καθηγούμενος των μονών Σταυρονικήτα (1968-1990) και Ιβήρων
(1990-2005) του Αγίου Όρους.</span></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<span style="color: #bf9000;"><i><span style="font-size: medium;">Αρχική ανάρτηση στο αντίφωνο 1η Φεβρουαρίου 2013.</span></i></span></div>
</div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-83430355458510780882019-08-25T10:31:00.000-07:002019-08-25T10:31:06.316-07:00Ο Μάνος Χατζηδάκις και ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="" class="alignnone size-medium wp-image-212667" data-attachment-id="212667" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":"","orientation":"0"}" data-image-title="1" data-large-file="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2019/08/1-17.jpg" data-medium-file="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2019/08/1-17-300x300.jpg" data-orig-file="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2019/08/1-17.jpg" data-orig-size="720,720" data-permalink="http://www.anixneuseis.gr/%ce%bf-%ce%bc%ce%ac%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%b6%ce%b7%ce%b4%ce%ac%ce%ba%ce%b9%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%ac%cf%82-%ce%bf/1-514/" height="300" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2019/08/1-17-300x300.jpg" width="300" /><br />
<span style="font-size: large;">“Ένα εξαίσιο, ξαφνικό και τολμηρό ποιητικό δείγμα απ’ την Ακολουθία του Κοσμά του Αιτωλού”</span><br />
<span style="font-size: large;">… Το 1988 κυκλοφόρησε «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» από τον Ίκαρο.</span><br />
<span style="font-size: large;">Η κλασική πλέον αυτή έκδοση περιέχει τριάντα έξι κείμενα του Μάνου
Χατζιδάκι, που δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς σε περιοδικά και εφημερίδες ή
εκφωνήθηκαν προς το κοινό. Το βιβλίο περιλαμβάνει και φωτογραφικό υλικό,
το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί υποστηρικτικό υλικό για το νοερό
σχεδίασμα μιας αυτοβιογραφίας. Στο τέλος του βιβλίου ο ίδιος ο
Χατζιδάκις μας ξεναγεί στις φωτογραφίες της ζωής του.</span><br />
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjLagn6jXkPDbY8-dBqG6oxhW-BNjBOMc4a9VDsYKXV3A3Briw9LspmLSZa-WbBbjBUzThSLlEkV1utRZO5orlXXNU4rxszJEQLNngC0zVDk5mGAjvk4ka3iW5bs7E9bUzbYkd636Ljvgokvs1Am0ZxtTNDQEoJN8OR3BXyx04GD3a9DHiL=" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" border="0" class="size-medium wp-image-212668 alignleft" data-attachment-id="212668" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":"","orientation":"0"}" data-image-title="2" data-large-file="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2019/08/2-13.jpg" data-medium-file="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2019/08/2-13-194x300.jpg" data-orig-file="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2019/08/2-13.jpg" data-orig-size="323,500" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2019/08/2-13-194x300.jpg" data-permalink="http://www.anixneuseis.gr/%ce%bf-%ce%bc%ce%ac%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%b6%ce%b7%ce%b4%ce%ac%ce%ba%ce%b9%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%ac%cf%82-%ce%bf/2-359/" height="400" width="258" /></a>Τα κείμενα είναι πέρα ως πέρα Χατζιδακικά. Ευαίσθητα, ανατρεπτικά,
«τελετουργικά», βαθιά πολιτικά, άκρως γοητευτικά και με μοναδική
μουσικότητα δοσμένα. Ο Χατζιδάκις είναι ένας μάγος της μουσικής, αλλά κι
ένας τεχνίτης του Έλληνος λόγου. Διαβάζοντας Χατζιδάκι αντιλαμβάνεσαι
το του Εγγονόπουλου: «Οι άγγελοι στον παράδεισο μιλούν ελληνικά…».</span><br />
<span style="font-size: large;">Θα
σταθώ εδώ σ’ ένα από τα κείμενα του βιβλίου και μάλιστα σ’ ένα μόνο
κομμάτι του, που μου προκάλεσε – και λόγω ειδικότητος – το ενδιαφέρον.</span><br />
<span style="font-size: large;">«Η λιποθυμία των λέξεων πάνω σε πέντε γραμμές» (σ.114 – 122) είναι
μια εποικοδομητική «φλυαρία», που λέει κι ο ίδιος ο Χατζιδάκις, πάνω στο
σπουδαίο θέμα της σχέσης λέξεων, ποίησης και μουσικής. Και ποια η
περιπέτεια του συνθέτη «να κάνει δική του τη λέξη, καθώς αυτή ξαπλώνει
στο κρεβάτι των πέντε γραμμών».</span><br />
<span style="font-size: large;">Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε αρχικά στο περιοδικό «Τέταρτο», τεύχος
9, τον Ιανουάριο του 1986. Όμως ο Χατζιδάκις το είχε εκφωνήσει ως ομιλία
νωρίτερα. Τον Αύγουστο του 1984 πραγματοποιήθηκε στην Κάρπαθο ένα
Συμπόσιο που οργάνωσε το Αιγαίο Κέντρο Ελληνικής Φιλοσοφίας. Ανάμεσα
στους προσκεκλημένους ομιλητές ήταν και ο Μάνος Χατζιδάκις. Τα κείμενα
των ομιλιών δημοσιεύθηκαν σ έναν τόμο πρακτικών που επιμελήθηκε ο εκ των
διοργανωτών του Συμποσίου καθηγητής Θεοδόσης Πελεγρίνης. Ολόκληρο το
κείμενο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.</span><br />
<span style="font-size: large;">Έγνοια του Χατζιδάκι είναι «το κύρος των ήχων και των λέξεων να μη
χαθεί». Θεωρεί ότι αυτό «είναι μια προσταγή του τραγουδιού». Ας
παρακολουθήσουμε την ασυνήθιστη σκέψη του, όταν συναντά έναν ύμνο της
Εκκλησίας!</span><br />
<span style="font-size: large;">Απολαύστε τον Μάνο Χατζιδάκι αναλύοντα έναν Οίκο:</span><br />
<span style="font-size: large;">“Για το κύρος των λέξεων πάλι, σ’ ένα τμήμα ποιητικού κειμένου και
για τη μουσική επιλογή τους, έχουμε ένα παράδειγμα. Ένα εξαίσιο, ξαφνικό
και τολμηρό ποιητικό δείγμα απ’ την Ακολουθία του Κοσμά του Αιτωλού. «Ο
Οίκος», έτσι ονομάζεται το τμήμα της Ακολουθίας, αρχίζει:</span><br />
<span style="font-size: large;">Των Αποστόλων μιμητής</span><br />
<span style="font-size: large;">και Εκκλησίας στύλος</span><br />
<span style="font-size: large;">των Ιερέων καλλονή</span><br />
<span style="font-size: large;">και των Οσίων τύπος</span><br />
<span style="font-size: large;">(ως κοινωνήσας των αγώνων αυτοίς)</span><br />
<span style="font-size: large;">Ιερομάρτυς αναδέδειξε.</span><br />
<span style="font-size: large;">Κάθε εκκλησιαστικός μουσικός, αλλά και κάθε λογικός, θα βασιζότανε
στο ρήμα αναδέδειξε. Στον τελευταίο στίχο: Ιερομάρτυς αναδέδειξε. Αλλά
εδώ έχουμε και μια πρόσθετη αίσθηση, πέρα απ’ τη λογική σύνθεση κι
ερμηνεία του ιερού κειμένου. Τη σύγχρονη αίσθηση των λέξεων καλλονή –
στύλος – τύπος – μιμητής, που η φθορά τους τις βοηθά να δημιουργούν μια
μοναδική εντύπωση, έτσι καθώς είναι συζευγμένες με τις παραδοσιακά
εκκλησιαστικές λέξεις: Των Αποστόλων – μιμητής. Της Εκκλησίας – στύλος.
Των Ιερέων – καλλονή. Και των Οσίων – τύπος. Άραγε ήταν μια έμπνευση,
γέννημα τύχης και τόλμης ή μια στον καιρό της λογική διαδικασία
φραστική, που συνδυάζει μνήμη και λεκτική λειτουργία; Πιστεύω στην τόλμη
του κειμένου και στη διαχρονική ποιητικότητά του μεσ’ απ’ τις ευτυχείς
και εμπνευσμένες αυτές συζεύξεις. Είναι ποτέ δυνατόν ο μελωδικός και
νόμιμος βιαστής αυτού του κειμένου να τις αγνοήσει και να ρίξει το βάρος
στο λογικό αναδέδειξε του Ιερομάρτυρος; Αυτό το «αναδέδειξε» γίνεται
δευτερεύον – θα ‘λεγεν ο Καβάφης. Ή μάλλον γίνεται επίλογος, για να
καλύψει, να τελειώσει, τα όσα ο Ιερομάρτυς αναδέδειξε.”</span><br />
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi1oVlpv1fEj9XQ8O3WP1ndvBoKzTqgD9vJ9fxCTUxE7jgLUgroip4leooFKkEqJKrcHwtdYqMM2DqkpLuUUCxlljzniqlSEA5PkQmCvTiYPuDHdpOiermKX7Bccn5rbj4qTvSFV1nsFWnirNjvaLTB7AtQ4bv1SUYZngj5sW6UEkMJZ4M0=" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" class="size-medium wp-image-212669 alignright" data-attachment-id="212669" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":"","orientation":"0"}" data-image-title="3" data-large-file="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2019/08/3-14.jpg" data-medium-file="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2019/08/3-14-205x300.jpg" data-orig-file="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2019/08/3-14.jpg" data-orig-size="656,960" src="http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2019/08/3-14-205x300.jpg" data-permalink="http://www.anixneuseis.gr/%ce%bf-%ce%bc%ce%ac%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%b6%ce%b7%ce%b4%ce%ac%ce%ba%ce%b9%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%ac%cf%82-%ce%bf/3-256/" height="400" width="273" /></a><i>24 Αυγούστου: Τη αυτή ημέρα ο ἅγιος νέος Ἱερομάρτυς καὶ ἰσαπόστολος Κοσμᾶς, ὁ ἐν Ἀλβανίᾳ μαρτυρήσας κατὰ τὸ ἔτος 1779, ἀγχόνῃ τελειοῦται.</i></span><br />
<span style="font-size: large;">Τη συνέχεια του κειμένου μπορείτε να διαβάσετε, φίλοι μου, στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι».</span><br />
<span style="font-size: large;">Επιτρέψτε μου μόνο κάποιες παρατηρήσεις, γιατί σίγουρα δεν είναι και πολύ συνηθισμένη μια τέτοια προσέγγιση.</span><br />
<span style="font-size: large;">Αρχικά ας επισημανθεί μια παρενθετική λεπτομέρεια: Η ορθή γραφή του
ρήματος αναδέδειξε, ως β’ προσώπου παρακειμένου, είναι με αι:
αναδέδειξαι.</span><br />
<span style="font-size: large;">Ο Μάνος Χατζιδάκις δεν ανήκει στους συνθέτες που υμνούν την παράδοση
και το βυζαντινό μέλος και τα παρόμοια κοινότοπα. Πολλώ δε μάλλον δεν
είπε ποτέ ότι επηρεάστηκε από αυτές τις παραδοσιακές φόρμες, με
εξαίρεση, βέβαια, το ρεμπέτικο, που ήταν, άλλωστε, υπόθεση του καιρού
του. Μόνο στην «Εποχή της Μελισσάνθης» συναντούμε την ιδιοφυή
επεξεργασία της Γ’ Στάσεως των Εγκωμίων (Αι γενεαί πάσαι), που
παρουσιάζει στην αυθεντική της μορφή, με τους στίχους του Αμώμου να
προτάσσονται, όπως δηλ. γίνεται στα μοναστήρια. Κι ένα μπουζούκι να
αυτοσχεδιάζει… βυζαντινά!</span><br />
<span style="font-size: large;">Ο Χατζιδάκις σίγουρα ήξερε την αξία της εκκλησιαστικής ποίησης και
μουσικής. Το ενδιαφέρον είναι η επιλογή του παραδείγματος. Πρόκειται για
τον «Οίκο» από την ασματική Ακολουθία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού,
δηλαδή το κομμάτι που έπεται του κοντακίου του Αγίου, πριν το συναξάρι
της ημέρας. Ο Οίκος αυτός δεν είναι, όμως, από την ακολουθία που αρχικώς
επικράτησε στην Εκκλησία μας να ψάλλεται την ημέρα της εορτής (24
Αυγούστου), ποίημα του Σαπφείρου Χριστοδουλίδη του εκ Γραμμένου, μαθητού
του Αγίου. Μια ακολουθία που εκδόθηκε το 1814 σε τυπογραφείο της
Βενετίας, υπό του Νικολάου Γλυκέος του εξ Ιωαννίνων.</span><br />
<span style="font-size: large;">Άρα ποια ακολουθία είχε υπ’ όψιν του ο Χατζιδάκις; Βέβαια η ακολουθία
του Σαπφείρου έχει Οίκο με τα στοιχεία που επισημαίνει ο Χατζιδάκις
(κοινά, άλλωστε, στους ιερομάρτυρες) αλλά δεν ταυτίζεται: «Την των
μαρτύρων καλλονήν, των ιερέων υπογραμμόν, και Αποστόλων μιμητήν…».</span><br />
<span style="font-size: large;">Φαίνεται, λοιπόν, πως στα χέρια του Χατζιδάκι βρέθηκε – ποιος ξέρει
πώς – η ακολουθία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ποίημα του αειμνήστου
μοναχού Υμνογράφου της Μ.τ.Χ.Ε. Γερασίμου Μικραγιαννανίτου, γιατί εκεί
υπάρχει ο Οίκος όπως τον παραθέτει ο Χατζιδάκις (μάλλον ο π. Γεράσιμος
επεξεργάστηκε σ’ ένα βαθμό την Ακολουθία του Σαπφείρου Χριστοδουλίδη).</span><br />
<span style="font-size: large;">Ιδού ο Οίκος του Γερασίμου: Τῶν Ἀποστόλων μιμητής, καὶ Ἐκκλησίας
στῦλος, τῶν ἱερέων καλλονή, καὶ τῶν Ὁσίων τύπος, [καὶ τῶν Μαρτύρων
σύναθλος/ αυτή τη φράση δεν την έχει ο Χατζιδάκις], ὡς κοινωνήσας τῶν
ἀγώνων αὐτοῖς, Ἱερομάρτυς ἀναδέδειξαι·…</span><br />
<span style="font-size: large;">Όπως και να ‘χει, ο Μάνος Χατζιδάκις καταπιάστηκε μ’ ένα παράδειγμα
από την υμνογραφία (αρκέστηκε, μάλιστα, στην αρχή του Οίκου – δεν τον
ενδιέφερε ολόκληρος) για να τεκμηριώσει την άποψή του περί του κύρους
των ήχων και των λέξεων, για να εκφράσει την αγωνία του για το
αποτέλεσμα της σύζευξης λέξης και μουσικής. Πάντως σίγουρα δεν είχε
μουσική άποψη για τον Οίκο του Αγίου Κοσμά, αφού ο Οίκος διαβάζεται
εμμελώς στην ακολουθία του όρθρου και δεν ψάλλεται. Προφανώς τον έθελξαν
οι ποιητικές συζεύξεις των λέξεων. Εκεί βρήκε την μουσικότητα.</span><br />
<span style="font-size: large;">Ο ίδιος σημειώνει πιο κάτω στο κείμενό του: «Πολλές φορές, όσο καιρό
δουλεύω ένα ποιητικό κείμενο, μερόνυχτα μ’ απασχολούν οι λέξεις ή μία
λέξη καθοριστική για την πορεία του στίχου».</span><br />
<span style="font-size: large;">Και αποφαίνεται διερωτώμενος: «Μήπως αυτό είναι η Τέχνη και η
περιπέτειά της μες στο ανθρώπινο γένος; Λέξεις. Που δεν εννοούν να
λιποθυμήσουν και μας κρατάνε ξάγρυπνους μέσα στο άγχος των καιρών».</span><br />
<br />
Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος<br />
<a href="http://www.anixneuseis.gr/%ce%bf-%ce%bc%ce%ac%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%b6%ce%b7%ce%b4%ce%ac%ce%ba%ce%b9%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%ac%cf%82-%ce%bf/">πηγή</a></div>
<!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fwww.anixneuseis.gr%2Fwp-content%2Fuploads%2F2019%2F08%2F2-13-194x300.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjLagn6jXkPDbY8-dBqG6oxhW-BNjBOMc4a9VDsYKXV3A3Briw9LspmLSZa-WbBbjBUzThSLlEkV1utRZO5orlXXNU4rxszJEQLNngC0zVDk5mGAjvk4ka3iW5bs7E9bUzbYkd636Ljvgokvs1Am0ZxtTNDQEoJN8OR3BXyx04GD3a9DHiL=" --><!-- Blogger automated replacement: "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi1oVlpv1fEj9XQ8O3WP1ndvBoKzTqgD9vJ9fxCTUxE7jgLUgroip4leooFKkEqJKrcHwtdYqMM2DqkpLuUUCxlljzniqlSEA5PkQmCvTiYPuDHdpOiermKX7Bccn5rbj4qTvSFV1nsFWnirNjvaLTB7AtQ4bv1SUYZngj5sW6UEkMJZ4M0=" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi1oVlpv1fEj9XQ8O3WP1ndvBoKzTqgD9vJ9fxCTUxE7jgLUgroip4leooFKkEqJKrcHwtdYqMM2DqkpLuUUCxlljzniqlSEA5PkQmCvTiYPuDHdpOiermKX7Bccn5rbj4qTvSFV1nsFWnirNjvaLTB7AtQ4bv1SUYZngj5sW6UEkMJZ4M0=" --><!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fwww.anixneuseis.gr%2Fwp-content%2Fuploads%2F2019%2F08%2F3-14-205x300.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi1oVlpv1fEj9XQ8O3WP1ndvBoKzTqgD9vJ9fxCTUxE7jgLUgroip4leooFKkEqJKrcHwtdYqMM2DqkpLuUUCxlljzniqlSEA5PkQmCvTiYPuDHdpOiermKX7Bccn5rbj4qTvSFV1nsFWnirNjvaLTB7AtQ4bv1SUYZngj5sW6UEkMJZ4M0=" --><!-- Blogger automated replacement: "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjLagn6jXkPDbY8-dBqG6oxhW-BNjBOMc4a9VDsYKXV3A3Briw9LspmLSZa-WbBbjBUzThSLlEkV1utRZO5orlXXNU4rxszJEQLNngC0zVDk5mGAjvk4ka3iW5bs7E9bUzbYkd636Ljvgokvs1Am0ZxtTNDQEoJN8OR3BXyx04GD3a9DHiL=" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjLagn6jXkPDbY8-dBqG6oxhW-BNjBOMc4a9VDsYKXV3A3Briw9LspmLSZa-WbBbjBUzThSLlEkV1utRZO5orlXXNU4rxszJEQLNngC0zVDk5mGAjvk4ka3iW5bs7E9bUzbYkd636Ljvgokvs1Am0ZxtTNDQEoJN8OR3BXyx04GD3a9DHiL=" -->άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-11331329238546791982019-06-28T07:06:00.002-07:002019-06-28T07:06:30.763-07:00ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;">Συνέντευξη του Προηγούμενου της Ιεράς Μονής Ιβήρων Αρχιμανδρίτη Βασίλειου (Γοντικάκη) παλιά, μα τοσο επίκαιρη...</span></div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/ATvVbzyXrNY" width="560"></iframe></div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-67484005674971682102019-04-26T06:58:00.002-07:002019-04-26T06:58:58.054-07:00"We have to die in order to live" (Fr. Vasileios of Iveron)<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/ssc7Gj4ba74" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen></iframe>άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-79724053574918115582019-02-13T12:14:00.004-08:002019-02-13T12:14:53.724-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία." aria-busy="true" class="spotlight" src="https://scontent.fath3-4.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/52769460_2218620748168160_2258621939738214400_n.jpg?_nc_cat=108&_nc_ht=scontent.fath3-4.fna&oh=c64cc31beb163ac89b0289653aa2982d&oe=5CF7844E" style="height: 414px; width: 621px;" /><span aria-live="polite" class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"> </span></span><br />
<br />
<span aria-live="polite" class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption">Ο
έρωτας αφύσικος και αμαρτωλός δεν είναι.Το άγιο Πνεύμα ενέπνευσε τα
παρακάτω λόγια,σε ένα από τα ωραιότερα βιβλία της αγίας Γραφής,το Άσμα
Ασμάτων. Το Ισραήλ είδε σε αυτόν τον λόγο την σχέση Θεου και περιουσίου
λαού και οι πατερες της Εκκλησίας την σχέση Χριστού Εκκλησίας και την
σχέση του Νυμφίου Χριστού με την ερωμένη ψυχή. Αυτά τα λόγια μας αναγουν
στα υψηλότερα πνευματικά νοήματα.Ας μην ξεχν<span class="text_exposed_show">άμε
όμως στο τέλος της ...γραφής , ότι για όλα αυτά σαν κατάλληλο μοτίβο
έγινε χρήση ενός ειδυλλίου, της ερωτικής σχεσης ενός βασιλιά και μιας
βοσκοπούλας Eιδύλλιον τ,ε ποιμενικό ερωτικό ποίημα.<br /> <br /> Κάτω από τη μηλιά σε ξύπνησα,<br /> εκεί που κοιλοπόνεσε για σένα η μάνα σου,<br /> εκεί που σ’ έφερε στο φως<br /> εκείνη που σ’ εγέννα.<br /> Βάλε με σαν σφραγίδα στην καρδιά σου,<br /> βούλα πάνω στο μπράτσο σου.<br /> Γιατ’ είναι δυνατή σαν θάνατος η αγάπη,<br /> σκληρό καθώς ο άδης το πάθος το αγαπητικό.<br /> Οι φλόγες της φλόγες φωτιάς,<br /> άγριο αστροπελέκι.<br /> Πλήθος νερά να σβήσουν την αγάπη δεν μπορούν<br /> κι ούτε μπορούν ποτάμια να την πνίξουν.<br /> Αν κάποιος του σπιτιού του<br /> όλα τα πλούτη έδινε<br /> για ν’ αγοράσει αγάπη,<br /> άλλο από καταφρόνια δε θα κέρδιζε.<br /> <br /> Εσύ που στα περβόλια κατοικείς,<br /> οι σύντροφοι στήνουν αυτί<br /> ν’ ακούσουν τη φωνή σου.<br /> Κάνε να την ακούσω ως κι εγώ.<br /> <br /> Τρέξε, αγαπημένε μου, και φύγε!<br /> Γίνε ζαρκάδι και μικρό ελαφόπουλο<br /> στα κορφοβούνια πάνω,<br /> ’κει που φυτρώνουν τ’ αρωματικά φυτά.</span></span></span><br />
<br /></div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-23963380286581767222019-01-23T11:33:00.002-08:002019-01-23T11:33:45.169-08:00 ''Εθνικά θέματα και πολιτική'' <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="page-header">
<h2 itemprop="name">
<a href="http://www.parembasis.gr/images/2019/269/0-521.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" border="0" height="164" src="http://www.parembasis.gr/images/2019/269/0-521.jpg" style="display: block;" width="320" /></a></h2>
</div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<strong><span style="color: black;"><span style="background-color: inherit; font-family: inherit; font-size: 1rem;">Τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου</span></span></strong></div>
<hr />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Τό θέμα τῆς
ὀνομασίας τοῦ Κράτους τῶν Σκοπίων καί ἡ προσπάθεια νά τοῦ δοθῆ
ταυτότητα, μοῦ θυμίζει ἔντονα τήν ἴδια προσπάθεια, πού γινόταν μετά τήν
ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, μέ τίς Ἐθνικές Συνελεύσεις,
γιά τόν καθορισμό τῆς ταυτότητας τοῦ δικοῦ μας τότε Κρατιδίου. Πρόκειται
γιά τήν ἴδια διαδικασία.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Αὐτό γίνεται
ἐπειδή στόν χῶρο αὐτό, τῶν Βαλκανίων, ὑπῆρχε ἡ Χριστιανική Ρωμαϊκή
Αὐτοκρατορία μέ τόν Ἑλληνικό πολιτισμό, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τίς
διάφορες λαότητες μέ τίς γλώσσες τους. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Ἔτσι, ἡ
δημιουργία Κρατῶν μέ τήν «δική» τους πολιτιστική ταυτότητα, στήν
πραγματικότητα ἡ δημιουργία διαφόρων προτεκτοράτων, καθορίζεται μέ τήν
ἴδια διαδικασία. Ἔπρεπε νά δοθῆ νέα ταυτότητα.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Στήν συνέχεια θά τονισθοῦν μερικά σημεῖα πού μέ ἀπασχολοῦν ἔντονα τόν τελευταῖο καιρό.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><strong><span style="color: black;">Οἱ ἐξελίξεις τήν περίοδο 1990-1992</span></strong><br /><span style="color: black;"></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Δέν θά
ἀσχοληθῶ μέ τήν προϊστορία τοῦ θέματος τῆς λεγομένης «Ψευδομακεδονίας»
τῶν Σκοπίων ἀπό τόν Τίτο, ἀλλά μέ αὐτά πού ἔγιναν τό 1990-1992 καί τίς
ἐνέργειες τῶν δικῶν μας πολιτικῶν Ἀρχηγῶν.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Τό θέμα
ξεκίνησε ἀπό τόν Ἰανουάριο 1991, κατά τόν ὁποῖο ἡ Βουλή τῆς
«Σοσιαλιστικῆς Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας» στά Σκόπια, πού προῆλθε ἀπό
τίς ἐκλογές τῆς 11ης Νοεμβρίου 1990, ψήφισε τήν διακήρυξη τῆς
ἀνεξαρτησίας της ἀπό τήν Ὁμοσπονδιακή Δημοκρατία τῆς Γιουγκοσλαβίας.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Ἔπειτα, στίς 7
Ἰουνίου τοῦ 1991, ἡ Βουλή τῆς «Σοσιαλιστικῆς Δημοκρατίας τῆς
Μακεδονίας» σέ συνταγματική τροποποίηση πού ἔκανε ἀπάλειψε τήν λέξη
«Σοσιαλιστική» ἀπό τήν ὀνομασία της καί ἀποφάσισε στό ἑξῆς νά ὀνομάζεται
«Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Στίς 4
Δεκεμβρίου τοῦ 1991 στήν Ἑλλάδα τό Ὑπουργικό Συμβούλιο μέ Πρωθυπουργό
τόν Κωνσταντῖνο Μητσοτάκη ἀσχολήθηκε μέ τό θέμα αὐτό καί κατέληξε στό νά
ἀναγνωρισθῆ τό Κράτος αὐτό μέ τούς ἑξῆς ὅρους: Τό νέον αὐτό Κράτος,
πρῶτον, νά ἀλλάξη τήν ὀνομασία Μακεδονία, δεύτερον νά δεχθῆ καί νά
ὁμολογήση ὅτι δέν ἔχει ἐδαφικές βλέψεις κατά τῆς Ἑλλάδος καί τρίτον νά
ἀναγνωρίση ὅτι στήν Ἑλλάδα δέν ὑπάρχει «μακεδονική μειονότητα».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Στίς 16
Δεκεμβρίου τοῦ 1991, τό Συμβούλιο Ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς
Ἕνωσης, μέ πρωτοβουλία τῆς Γερμανίας, ἀποδέχθηκε τήν διάλυση τῆς ἑνιαίας
Γιουγκοσλαβίας καί ἀνεγνώρισε τήν κρατική ὀντότητα τῆς Κροατίας, τῆς
Σλοβενίας καί τῆς αὐτοαποκαλούμενης «Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας». </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Συγχρόνως
κάλεσε τά Σκόπια νά προσφέρουν συνταγματικές καί πολιτικές ἐγγυήσεις
στούς γείτονές της, ὅτι δέν ἔχουν ἐδαφικές διεκδικήσεις, δέν ἀσκοῦν
ἐχθρική προπαγάνδα καί δέν χρησιμοποιοῦν ὀνομασία πού ὑπονοεῖ ἐδαφικές
διεκδικήσεις.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Στίς 9 Ἰανουαρίου τοῦ 1992, ἡ π.Γ.Δ.Μ. ὑπέβαλε αἴτημα ἔνταξης στόν ΟΗΕ μέ τήν ὀνομασία «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Κατόπιν
τούτου, στίς 18 Φεβρουαρίου 1992, συνῆλθε τό Συμβούλιο τῶν Πολιτικῶν
Ἀρχηγῶν ὑπό τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ, στό ὁποῖο
συμμετεῖχαν ὁ Πρωθυπουργός Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης, ὁ ἀρχηγός τῆς
Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης Ἀνδρέας Παπανδρέου καί οἱ πολιτικοί ἀρχηγοί
Μαρία Δαμανάκη καί Ἀλέκα Παπαρήγα. Στό Συμβούλιο αὐτό συμφώνησαν νά
ἔχουν κοινή γραμμή πλεύσεως σέ μιά ὀνομασία πού δέν θά περιέχη τήν λέξη
«Μακεδονία» ἤ παράγωγά της.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Λίγο μετά,
δηλαδή τήν 1η Ἀπριλίου 1992, ἡ Πορτογαλική προεδρία τῆς Εὐρωπαϊκῆς
Ἕνωσης, διά τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Ζοζέ Πινέϊρο προτείνει ἕναν
συμβιβασμό μέ τό νά ἀποδεχθῆ ἡ Ἑλλάδα μιά σύνθετη ὀνομασία γιά τό Κράτος
τῶν Σκοπίων μέ ἐπικρατέστερο ὄνομα τό «Νοβοματσεντόνια»(Νέα Μακεδονία).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Μέ ἀφορμή
αὐτήν τήν ἐξέλιξη στίς 13 Ἀπριλίου 1992 συγκαλεῖται γιά δεύτερη φορά ὑπό
τήν Προεδρία τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ, Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς
Δημοκρατίας, τό Συμβούλιο τῶν Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν, χωρίς τήν παρουσία τῆς
Γενικῆς Γραμματέως τοῦ Κουμουνιστικοῦ Κόμματος Ἑλλάδος Ἀλέκας Παπαρήγα. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Στό Συμβούλιο
αὐτό ἀποφασίσθηκε νά ἀπορριφθῆ τό «πακέτο Πινέϊρο», καθώς ἐπίσης
ἀποφασίσθηκε ἡ ἀναγνώριση τοῦ Κράτους τῶν Σκοπίων ὡς ἀνεξάρτητου μόνον
ἄν τηρηθοῦν οἱ ὅροι τῆς ΕΟΚ πού ἔθεσε στίς 16 Δεκεμβρίου 1991, καί ἄν ἡ
ὀνομασία δέν περιλαμβάνει τήν λέξη Μακεδονία ἤ παράγωγά της.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Αὐτό σημαίνει
ὅτι σέ διάστημα δύο μηνῶν ἀπό τόν Φεβρουάριο 1992 ἔως τόν Ἀπρίλιο 1992
ἔγιναν δύο συμβούλια Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν ὑπό τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας
γιά τό σοβαρό αὐτό ἐθνικό θέμα.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Ἀπό τά
προηγούμενα φαίνεται ὅτι οἱ τότε Πολιτικοί Ἀρχηγοί ὑπερέβησαν τά
κομματικά καί προσωπικά τους ζητήματα, καί συζήτησαν τό θέμα ὑπό τόν
Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας καί ἀπεφάσισαν νά ἀκολουθήσουν ἑνιαία γραμμή.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><strong><span style="color: black;">Ἡ συζήτηση στό Συμβούλιο τῶν Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν τήν 13η Ἀπριλίου 1992</span></strong><br /><span style="color: black;"></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Ἀπό ὅσο
γνωρίζω, δέν δημοσιεύθηκαν τά πρακτικά ἀπό τήν συζήτηση στό σημαντικό
αὐτό Συμβούλιο. Κατά καιρούς, ὅμως, ἐγράφησαν διάφορα κείμενα στά ὁποῖα
φαίνονταν οἱ ἀπόψεις πού διατυπώθηκαν κατά τήν Σύσκεψη αὐτή.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Διάβασα
πολλές ἀναλύσεις γιά τά ὅσα ἐλέχθησαν στό Συμβούλιο αὐτό, ἀλλά ἐδῶ
χρησιμοποιῶ ἕνα κείμενο τοῦ Βασίλη Νέδου πού δημοσιεύθηκε στήν Ἐφημερίδα
«Καθημερινή» τῆς 4ης Φεβρουαρίου 2018, στό ὁποῖο παρουσιάζονται οἱ
ἀπόψεις τῶν πολιτικῶν Ἀρχηγῶν πού διατυπώθηκαν στό Συμβούλιο αὐτό, καθώς
ἐπίσης καί ἡ στάση τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλῆ.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Τό κείμενο
αὐτό, ὅπως γράφει ὁ συντάκτης του, εἶναι βασισμένο «σέ μακρόχρονη ἔρευνα
καί συνομιλίες μέ πρωταγωνιστές καί πηγές οἱ ὁποῖες ἔχουν βαθύτατη
γνώση ὅλων ὅσων συνέβησαν τότε. Φαίνεται ὅτι οἱ προβληματισμοί τῶν
ἡγετῶν ἦταν παρόμοιοι μέ τούς σημερινούς».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Θά παρατεθοῦν
στήν συνέχεια μερικές ἀπόψεις πού διατυπώθηκαν στό Συμβούλιο αὐτό, ὄχι
κατά τήν σειρά πού ἐλέχθησαν, ἀλλά μέ συνθετικό τρόπο.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Ὁ
Πρωθυπουργός Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης «προκειμένου νά ἐπισημάνει τούς
μεγαλύτερους κινδύνους πού ἀντιμετωπίζει ἠ Ἑλλάδα, φέρεται νά εἶπε ὅτι
πρός τό παρόν ἡ Τουρκία φαίνεται ὅτι συγκρατεῖται λόγῳ τοῦ Κουρδικοῦ. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Ἄν ὅμως
κάποια στιγμή ἔστρεφε τήν προσοχή της πρός τήν Ἑλλάδα, τότε τά
προβλήματα τῆς χώρας μας θά ξεπερνοῦσαν κατά πολύ τό ὀνοματολογικό.
Ὄντας, βέβαια, πολιτικός ὁ Μητσοτάκης δέν ἤθελε νά διχάσει τόν ἑλληνικό
λαό, γι' αὐτό καί ζητοῦσε ἐπιμόνως ὁμόφωνη ἀπόφαση».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Ἐδῶ φαίνεται
ὅτι ὁ Πρωθυπουργός γνώριζε τούς ἐθνικούς κινδύνους, τόσο ἀπό τά Σκόπια
ὅσο καί ἀπό τήν Τουρκία καί γι' αὐτό ζητοῦσε νά ληφθῆ ὁμόφωνη ἀπόφαση.
Θεωροῦσε ἄλλα προβλήματα μεγαλύτερα ἀπό τό ὀνοματολογικό τῶν Σκοπίων.
Ἦταν πράγματι μία σοβαρή ἐθνική τοποθέτηση, πού δείχνει καί τούς
σημερινούς κινδύνους.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Σέ ἄλλο
σημεῖο τῆς συζήτησης εἶπε: «Δέν πρόκειται νά βγοῦμε ἀπό τό ἀδιέξοδο οὔτε
σέ πέντε οὔτε σέ δέκα χρόνια» καί ὑποστήριξε «μιά εἰρηνική διευθέτηση,
ἕναν συμβιβασμό, ὁ ὁποῖος θά ρυμουλκοῦσε τήν π.Γ.Δ.Μ. στήν Δυτική Εὐρώπη
καί θά ἔδινε τήν δυνατότητα νά ἐπεκτείνη τά συμφέροντά της στήν
γειτονική χώρα».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Σέ ἄλλο
σημεῖο «πρότεινε νά παζαρέψη ἡ Κυβέρνηση μέχρι τέλους σκληρά μέ τά
Σκόπια καί, ἄν δέν ἐπιτύχει τήν διαπραγμάτευση νά ἔχει ἑτοιμάσει ἕνα
ἐναλλακτικό ὄνομα, τό ὁποῖο θά εἶναι βολικό γιά τήν Ἀθήνα, ἀναφέροντας
μάλιστα ὅτι αὐτό θά μποροῦσε νά εἶναι τό "Βόρεια Μακεδονία"».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Ἐπειδή ὁ
Ἀνδρέας Παπανδρέου, ὅπως θά δοῦμε στήν συνέχεια, πρότεινε νά τηρηθῆ στό
θέμα αὐτό σκληρή γραμμή, ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης ἀπάντησε ὅτι «ἡ
Κυβέρνηση διαπραγματεύεται λύση-πακέτο» καί μέ τήν σκληρή στάση πού
τηρεῖ ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου «χάνεται ἡ οὐσία τῆς συζήτησης καί ἡ Ἑλλάδα
κινδυνεύει νά ἔλθει ἀντιμέτωπη μέ ἀναγνώριση τῆς π.Γ.Δ.Μ. ἀπό ὅλες τίς
χῶρες τῆς Γῆς».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Καί ὅταν ὁ
Ἀνδρέας Παπανδρέου τόν ρώτησε ἄν δέχεται τό ὄνομα «Νέα Μακεδονία», ὁ
Μητσοτάκης «ἀπάντησε ἀρνητικά, ἀντιπροτείνοντας γιά ἀκόμη μιά φορά τό
"Μακεδονία τοῦ Βαρδάρη"». Καί πρόσθεσε «ὅτι ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος εἶναι
νά δημιουργήσει "μακεδονικό" ζήτημα ἡ Βουλγαρία, κάτι πού σημαίνει ὅτι ἡ
Ἑλλάδα θά πρέπει νά κάνει ἐπίθεση φιλίας στούς Σκοπιανούς».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Ὁ Ἀρχηγός τῆς
Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης Ἀνδρέας Παπανδρέου κράτησε «σκληρή γραμμή».
Κατ' ἀρχάς ὑπερασπίσθηκε τό μεγάλο συλλαλητήριο πού ἔγινε τότε στήν
Θεσσαλονίκη. </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Καί ὅπως
γράφεται στό δημοσίευμα «σύμφωνα μέ ὁρισμένες πηγές, συμπέρανε πώς ἡ
μόνη λύση γιά τήν σύσκεψη τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν εἶναι νά ἀποφασίσει πώς ἡ
Δημοκρατία τῶν Σκοπίων δέν θά πρέπει νά περιέχει πουθενά στήν ὀνομασία
της τόν ὅρο "Μακεδονία"», ἐνῶ πρότεινε καί κλιμάκωση τῶν μέτρων». Ἐπίσης
σέ ἄλλο σημεῖο στήν συζήτηση εἶπε ὅτι «ἡ ἐπιλογή αὐτοῦ τοῦ ὅρου θά
ὁδηγήσει σέ ἐθνικά καταστρεπτική πορεία».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Κατά τήν
συζήτηση ὑποχώρησε ὡς πρός τήν χρήση σκληρῶν μέτρων πού θά λάμβανε ἡ
Ἑλλάδα ἐναντίον τῆς π.Γ.Δ.Μ., «ἐπιμένοντας ὅτι ὁ ὅρος "Μακεδονία" δέν θά
πρέπει νά περιλαμβάνεται στήν ὀνομασία».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Εἶναι ἐνδιαφέρουσες οἱ πληροφορίες πού διέρρευσαν ἀπό τήν στάση τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλῆ.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Παρεμβαίνοντας
σέ κάποιο σημεῖο, πού φάνηκε ὅτι δέν θά ἔβγαινε συγκεκριμένη ἀπόφαση,
«ἐπέμενε ὅτι θά πρέπει νά ὑπάρξει ἀπόφαση προκειμένου νά μή
γελοιοποιηθοῦν οἱ ἀρχηγοί ἐνώπιον τῶν πολιτῶν». Σέ ἄλλο σημεῖο εἶπε: «Νά
ποῦμε ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι πρόθυμη νά ἀναγνωρίσει τήν Δημοκρατία τῶν
Σκοπίων μέ τήν διευκρίνηση ὅτι δέν θά περιλαμβάνεται ὁ ὅρος
"Μακεδονία"».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Σέ κάποιο σημεῖο τῆς συζήτησης εἶπε:</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">«Ὅλες οἱ
συμφορές πού ἔζησε ἡ Ἑλλάδα στό παρελθόν ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς ἀδυναμίας
μας, νά χαράξουμε κοινή θέση σέ θέματα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Τά θέματα
ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τά καθιστοῦμε πάντα ἀντικείμενο ἐσωτερικῶν μας
ἀνταγωνισμῶν, διότι δέν ἔχουμε ἀκόμα καταλάβει ὅτι τά θέματα αὐτά τά
ἐλέγχουμε στήν ἔκταση τῶν ἐθνικῶν μας δυνατοτήτων καί κατά τά λοιπά
κρίνονται ἀπό δυνάμεις πού δέν ἐλέγχουμε». </span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Καί εἶπε:
«Ἕνας σοφέρ ὁ ὁποῖος δέν ξέρει νά βάζει ὄπισθεν δέν εἶναι καλός σοφέρ.
Στά κρίσιμα ἐθνικά θέματα πρέπει νά γίνονται καί ὑποχωρήσεις».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Καί ὅταν ἡ
Μαρία Δαμανάκη κάποια στιγμή πρότεινε «νά δοθεῖ ἡ δυνατότητα συνέχισης
τῶν διαπραγματεύσεων» καί ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης εἶπε ὅτι «ἴσως ἦταν
πιό ἀποτελεσματικό νά μή βγεῖ ἀνακοινωθέν, νά ποῦν ὅλοι οἱ ἀρχηγοί ὅτι
συνεχίζει ἡ κυβέρνηση τίς διαπραγματεύσεις καί ἐν τῷ μεταξύ νά
πρετοιμάζονται ὅλοι γιά ἀλλαγή τοῦ ὀνόματος», τότε ὁ Κωνσταντῖνος
Καραμανλῆς ἔκλεισε τήν συζήτηση λέγοντας:</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">«Τά κόμματα
δέν μποροῦν νά ἀγνοοῦν τό λαϊκό αἴσθημα. Ὀφείλουν νά καθοδηγοῦν τό λαϊκό
αἴσθημα ἀντί νά πυροδοτοῦν καί νά τό καθιστοῦν ἀνεξέλεγκτο.
Διαφορετικά, τά κόμματα αἰχμαλωτίζονται στό κλίμα πού τά ἴδια
δημιουργοῦν».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Εἶναι λόγοι πού δείχνουν πείρα στήν διαχείριση ἐθνικῶν θεμάτων.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Καί ὁ
ἀρθρογράφος καταλήγει τό κείμενό του γράφοντας: «Στή συνέχεια (ὁ
Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς) ἐνημέρωσε ὅτι τό ἀνακοινωθέν θά εἶναι τῆς
Προεδρίας τῆς Δημοκρατίας. Καί κάλεσε μέσα στήν αἴθουσα τόν γ.γ. τῆς
Προεδρίας, πρέσβη Πέτρο Μολυβιάτη, ὁ ὁποῖος ἀνέγνωσε ἐνώπιον τῶν
πολιτικῶν ἀρχηγῶν τό περίφημο πιά, ἀνακοινωθέν τῆς σύσκεψης τῆς 13ης
Ἀπριλίου 1992».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Τό ἀνακοινωθέν αὐτοῦ τοῦ Συμβουλίου ἦταν τό ἀκόλουθο:</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">«Ἡ πολιτική
ἡγεσία τῆς χώρας, μέ ἐξαίρεση τό Κ.Κ.Ε., συμφώνησε ὅτι ἡ Ἑλλάδα θά
ἀναγνωρίσει τό ἀνεξάρτητο Κράτος τῶν Σκοπίων μόνο ἐάν τηρηθοῦν καί οἱ
τρεῖς ὅροι πού ἔθεσε ἡ ΕΟΚ στίς 16 Δεκεμβρίου τοῦ 1991, μέ τήν αὐτονόητη
διευκρίνηση ὅτι στό ὄνομα τοῦ Κράτους αὐτοῦ δέν ὑπάρχει ἡ λέξη
Μακεδονία».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Σαφέστατα
φαίνεται ὅτι ὁ τότε Πρωθυπουργός Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης ὑπεχώρησε γιά
τό κοινό καλό ἀπό τίς ἀρχικές προθέσεις του, ὅπως τό ἴδιο ἔκανε καί γιά
κάποιες σκληρές προτάσεις του ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, ἡ δέ παρουσία τοῦ
Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλῆ ἦταν
καταλυτική.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Αὐτό ἦταν τό
τελευταῖο Συμβούλιο Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν ὑπό τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας
γιά τό θέμα αὐτό καί ἡ τελευταία ἀπόφαση. Δέν ἀκολούθησε καμμιά ἄλλη.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Ἀργότερα τό
2008, ὅταν Πρωθυπουργός τῆς χώρας ἦταν ὁ Κώστας Καραμανλῆς, ἀνηψιός τοῦ
τότε Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ὑπῆρξε μιά διαφοροποίηση τῆς
ἀπόφασης αὐτῆς καί φαίνεται αὐτό ἔγινε μέ συγκατάθεση τοῦ τότε Ἀρχηγοῦ
τῆς Ἀντιπολίτευσης Γεωργίου Παπανδρέου, χωρίς βέβαια νά γίνη Συμβούλιο
Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν. Δηλαδή, ἀποφασίσθηκε ὡς τελευταία κόκκινη γραμμή νά
ἀναγνωρισθῆ τό Κράτος αὐτό μέ σύνθετη ὀνομασία μέ γεωγραφικό
προσδιορισμό ἔναντι ὅλων τῶν χρήσεων, καί στό ἐσωτερικό καί στό
ἐξωτερικό.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Αὐτή εἶναι ἡ ἱστορία τοῦ θέματος τῆς ὀνομασίας τοῦ Κράτους τῶν Σκοπίων ἀπό τό ἔτος 1992-2008.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><strong><span style="color: black;">Ἡ σημερινή κατάσταση</span></strong></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;"></span><span style="color: black;">Ἀπό
τό 1992 ἕως τό 2008 καί ἀπό τότε ἕως σήμερα ἔχουν ἀλλάξει πολλά. Ἡ χώρα
μας εἰσῆλθε σέ μιά οἰκονομική κρίση, δέχθηκε ποικίλες πιέσεις ἀπό
ἐξωτερικούς παράγοντες, δημιουργήθηκαν ἄλλες συνθῆκες στήν γύρω μας
περιοχή καί φυσικά οἱ πιέσεις αὐτές ἐπεκτάθηκαν καί στό θέμα τῆς
ἀναγνώρισης τοῦ Κράτους τῶν Σκοπίων.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Σήμερα ὅλοι
ὁμιλοῦν γιά τό ὅτι οἱ διάφορες προτάσεις πού διατυπώνονται, ἀκόμη καί μέ
ἀντίθετο περιεχόμενο, εἶναι ἀποτέλεσμα ἐθνικῆς ἀνάγκης. Δηλαδή, ὅλοι
ἐπικαλοῦνται τά ἐθνικά συμφέροντα. Δέν ἔχω ὅμως πληροφορίες γιά τό τί
ἐννοεῖ ὁ καθένας ἀπό αὐτούς ὡς ἐθνική ἀνάγκη καί ἐθνικό συμφέρον. Ὅμως,
ὑπάρχουν διάφορα ἐρωτήματα:</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Εἶναι ἐθνική
ἀνάγκη νά ἀναγνωρισθῆ τό Κράτος αὐτό μέ τό ὄνομα «Δημοκρατία τῆς Βόρειας
Μακεδονίας» μέσα ἀπό τήν συγκεκριμένη συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, ἐπειδή
αὐτοί πού τό λένε γνωρίζουν ὅτι ἄν δέν γίνη αὐτό, θά ἔχουμε ἄλλα ἐθνικά
προβλήματα, πού «θά ξεπερνοῦσαν κατά πολύ τό ὀνοματολογικό»;</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Εἶναι ἐθνική
ἀνάγκη νά μήν ψηφισθῆ αὐτή ἡ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν ἀπό τήν Βουλή τῶν
Ἑλλήνων, διότι θά δοθῆ ἡ δυνατότητα ὑποχωρητικότητας τῆς Ἑλλάδος καί θά
ἀνοιχθῆ ἡ ὄρεξη γιά ὑποχώρηση καί σέ ἄλλα ἐθνικά θέματα;</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Εἶναι ἐθνική ἀνάγκη νά μή ψηφισθῆ ἡ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, γιατί θά δυναμώση ὁ ἐπεκτατισμός τῶν Σκοπίων;</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Δέν γνωρίζω
τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά, δέν ἔχω πληροφορίες πού διαθέτει ἀσφαλῶς ἡ Ἑλληνική
Διπλωματία, οὔτε ξέρω αὐτά πού γνωρίζουν οἱ ὑπεύθυνοι ἡγέτες πού
χειρίσθηκαν κατά καιρούς αὐτήν τήν ὑπόθεση καί τήν χειρίζονται καί
σήμερα.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Ἐγώ ἐκεῖνο
πού γνωρίζω εἶναι ὅτι οἱ ὑπεύθυνοι ἡγέτες μας θά ἔπρεπε νά θέλουν νά
κάνουν ἕνα Συμβούλιο ὑπό τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, μέ ἀπόρρητο ἴσως
περιεχόμενο, καί μέσα ἐκεῖ νά ἀναλυθοῦν ὅλες αὐτές οἱ παράμετροι καί
φυσικά νά καταλήξουν σέ ὁμόφωνη ἀπόφαση, ὑπερβαίνοντας στό θέμα αὐτό τίς
κομματικές διαφορές τους, οἱ ὁποῖες σέ ἄλλα κοινωνικά καί οἰκονομικά
θέματα εἶναι ἐπιτρεπτές στόν τρόπο πού λειτουργεῖ τό Δημοκρατικό
Πολίτευμα. Μέ τόν τρόπο αὐτό θά χάρασαν μιά ἐθνική γραμμή καί δέν θά
ἐξαπτόταν ὁ λαός μέ ὅσα ὑποστηρίζουν.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Τό ἐρώτημα
εἶναι σαφέστατο: Γιατί δέν σκέφθηκαν ἤ δέν θέλησαν νά συζητηθῆ τό θέμα
αὐτό σέ ἕνα Συμβούλιο Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν ὑπό τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας;
Γιατί τό ἔκαναν δύο φορές τό 1992 καί δέν τό ἔκαναν οἱ τωρινοί ἡγέτες;
Γιατί δέν θέλησαν τό ἐθνικό συμφέρον, πού ἐπικαλεῖται ὁ καθένας τους, νά
τό συζητήση σέ ἕνα Συμβούλιο Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν ὑπό τόν Πρόεδρο τῆς
Δημοκρατίας καί νά ἀξιολογηθοῦν ὅλα κατά τρόπο ὑπεύθυνο;</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Ἐπίσης, τό
λυπηρό εἶναι ὅτι τά κόμματα ὄχι μόνον δέν χαράζουν ἀπό κοινοῦ μιά ἐθνική
ἐξωτερική πολιτική, ἀλλά χρησιμοποιοῦν τό ἐθνικό αὐτό θέμα ἄλλοτε γιά
νά ἀναδιατάξουν τόν πολιτικό χῶρο μέ διαχωριστικές γραμμές προοδευτισμοῦ
καί συντηρητισμοῦ, ἀναμασώντας τά περί δεξιᾶς καί ἀριστερᾶς∙ ἄλλοτε γιά
νά ἑνώσουν τά κόμματά τους καί νά συσπειρώσουν τούς ὀπαδούς τους∙ καί
ἄλλοτε γιά νά ἀνοίξη ἕνας μεγάλος χῶρος κεντροαριστερᾶς γιά τήν
χρησιμοποίησή του. Ἀλλά, κατά τήν γνώμη μου, εἶναι ἐπικίνδυνο νά
χρησιμοποιεῖται ἕνα τέτοιο ἐθνικό θέμα γιά κομματικές σκοπιμότητες.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Ἤδη τό εἶχε
τονίσει ὁ τότε Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς στό
Συμβούλιο Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν, ὅπως ἀναφέρθηκε προηγουμένως, ὅτι: «Ὅλες οἱ
συμφορές πού ἔζησε ἡ Ἑλλάδα στό παρελθόν ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς ἀδυναμίας
μας, νά χαράξουμε κοινή θέση σέ θέματα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Τά θέματα
ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τά καθιστοῦμε πάντα ἀντικείμενο ἐσωτερικῶν μας
ἀνταγωνισμῶν, διότι δέν ἔχουμε ἀκόμα καταλάβει ὅτι τά θέματα αὐτά τά
ἐλέγχουμε στήν ἔκταση τῶν ἐθνικῶν μας δυνατοτήτων καί κατά τά λοιπά
κρίνονται ἀπό δυνάμεις πού δέν ἐλέγχουμε».</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;">Τελικά, οἱ
ἐπί μέρους συζητήσεις, οἱ κομματικοί ἀνταγωνισμοί, τά ἀνεύθυνα
συνθήματα, μπορεῖ νά προξενήσουν κακό στά ἐθνικά μας συμφέροντα.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;"><span style="font-size: x-small;"><a href="http://www.parembasis.gr/index.php/el/5606-2019-01-23">πηγή </a></span></span></span></div>
</div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-59081819616161377992018-09-23T04:04:00.000-07:002018-09-23T04:04:10.077-07:00Μαθήματα ζωής <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allow="autoplay" allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="//app.viloud.tv/player/embed/channel/6df878bab308d68deb967231869a17c0/video/TKbupT70M3k?autoplay=1&volume=1&random=1&controls=1&title=1&share=1" width="640"></iframe>
</div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-13223564457302876972018-08-11T14:22:00.000-07:002018-08-11T14:22:44.987-07:00Ο άγιος της διπλανής πόρτας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/3CAHRFWqcBc" width="560"></iframe><br />
<span style="font-size: x-large;">+Μητροπολίτης Θεοδωρουπόλεως Γερμανός</span></div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-42221394910819412152018-06-10T12:29:00.001-07:002018-06-10T12:29:21.685-07:00Λέτε... ο Stephen Hawking να πήγε στην κόλαση...; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="bd-slide-10 bd-background-width bd-slide item active">
<div class="bd-container-inner">
<div class="bd-container-inner-wrapper">
<div class=" bd-shadowinnerout-3">
<div class="bd-outer-shadow">
<div class="bd-shadow-inner">
<div class="bd-imagelink-4 bd-imagescaling bd-imagescaling-2 bd-own-margins img-thumbnail bd-imagescaling-img" style="background-image: url("http://www.enoriako.info/templates/18022017themler_172/images/designer/f8c68150e12d3b38cb56bec96633738c_20160402_113921.jpg");">
</div>
</div>
</div>
</div>
<div class=" bd-textblock-2 hidden-xs bd-content-element">
Πλησίον μας είναι, όποιος βρίσκεται δίπλα μας την οποιαδήποτε
στιγμή. Είναι κάθε άνθρωπος που για οποιονδήποτε λόγο, ήρθε σε επαφή
μαζί μας... <b>C.S.Lewis</b></div>
</div>
</div>
</div>
<img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για Stephen Hawking" class="rg_ic rg_i" id="FpSRhy2cUgb5iM:" src="" style="height: 172px; margin-left: -20px; margin-right: -36px; margin-top: 0px; width: 287px;" /><h2 class=" bd-postheader-10" itemprop="name">
<br />
</h2>
<div class=" bd-shadowinnerout-4">
<div class="bd-outer-shadow">
<div class="bd-shadow-inner">
<div class=" bd-postcontent-4 bd-tagstyles bd-bootstrap-btn bd-btn-default bd-bootstrap-tables bd-table-striped bd-table-hover bd-table-condensed bd-no-margins bd-contentlayout-offset" itemprop="articleBody">
Σκέφτεται κανείς με αφόρητη οδύνη αλλά και απόλυτη κατανόηση
όλους τους αρρώστους με καρκίνο, αυτοάνοσα ή AIDS ή κάτι άλλο απίθανο,
που εκφράζουν την αγανάκτηση τους: Γιατί; Γιατί εγώ;; Η αναζήτηση της
αιτίας μιας αρρώστιας... αυτή η αίσθηση αδικίας… συνθλίβει ψυχές και
τυραννάει φυλλοκάρδια!<br />
Το νεαρό κορίτσι που είχε δύο όλες κι όλες σεξουαλικές επαφές με ένα
αγόρι-έκπληξη, που γνώρισε σε φιλικό πάρτι και που, στην πανεπιστημιακή
αιμοδοσία που μετείχε εξ υστέρων, έμαθε ότι είναι οροθετική στα 23 της
χρόνια!!<br />
Ο γιατρός που στα 36 του μετά από λαμπρές σπουδές και το πέρας της
νευροχειρουργικής εξειδίκευσης διαγιγνώσκεται με καρκίνο πνευμόνων και
ξέρει ότι σε λιγότερο από δύο χρόνια θα τελειώσει η ζωή του (P.
Kalanithi: Όταν η ανάσα γίνεται αέρας, Εκδ. Πατάκης).<br />
Οι άνθρωποι με τα, ποικίλων συμπτωμάτων, αυτοάνοσα, που κάνουν την
ζωή τους... «ὅλως ἄλλη» και τους κάνουν εξαρτημένους, θιγμένους,
θλιμμένους, θυμωμένους...!!<br />
Πολλές φορές βέβαια η αρρώστια οδηγεί τον άνθρωπο στα ουσιώδη· τον
διαμορφώνει, όμως κάτι τέτοιο είναι δύσκολο και σπάνιο. Συνήθως τον
εξαντλεί, σίγουρα ψυχικά και οπωσδήποτε σωματικά και τον θυμώνει, αυτό
το "γιατί", που τυραννάει καθένα μας.<br />
Anima sana in corpore sano φωνάζουμε εμείς οι σημερινοί άνθρωποι με
το όραμα του αθλητικού ιδεώδους και την εμπορική του εξαργύρωση (ASICS
τα αρχικά!) για να έρθει ο μακαρίτης ο καθηγητής Στίβεν Χόκινγκ να μας
διαψεύσει διαβάζοντας μας, σωστά και ολόκληρο, το απόφθεγμα: <strong>Μακάρι-είθε να υπάρχει, ψυχή υγιής σε σώμα υγιές!!</strong> Εμείς όμως, παρότι χριστιανοί, κραυγάζουμε: Πάνω από όλα η υγεία...!<br />
Γιατί:<br />
<strong>Δεν καταλάβαμε</strong> ότι πάνω από όλα είναι η αγάπη και το
να μπορείς να αξιολογείς σωστά, με υγιή κριτήρια, πράγμα που πολλάκις
συγχέει, από τις ψυχολογικές συνθήκες και παραμέτρους, τα καίρια της
ζωής σου!<br />
<strong>Δεν καταλάβαμε</strong> ότι μπορείς να είσαι υγιής και
δυστυχής συγχρόνως, χωρίς αγάπη. Ότι μπορείς να σφύζεις από ζωή και να
έχεις ένα πεθαμένο σπίτι. Ότι μπορείς να καταφέρνεις «πράγματα και
θάματα» αλλά να είσαι ένας σκαντζόχοιρος που κανένας δεν μπορεί, και
κατ’ επέκτασιν δεν θέλει, να χαϊδέψει.<br />
<strong>Δεν καταλάβαμε</strong> ότι ο Θεός μας, δεν «περιμένει στη
γωνία» τα πλάσματα Του να τα τιμωρήσει για παραβάσεις, αλλά τα περιμένει
στο Σταυρό με ανοιχτές (καρφωμένες για να μη... κλείνουν) αγκάλες, για
να τα συγχωρήσει!<br />
<strong>Δεν καταλάβαμε</strong> εμείς, ότι ο Χριστός δεν είναι ο
τιμωρός Δίας, αλλά ο πατέρας μας, που δεν «τέρπεται ἐπ’ ἀπωλείᾳ ζώντων»
αλλά θέλει «πάντας σωθῆναι».<br />
<strong>Δεν καταλάβαμε</strong> ότι μέσα στο μυστήριο της ζωής, που
κυριολεκτικά είναι ένα «τοπίο στην ομίχλη», είναι όλα τα ενδεχόμενα
ανοιχτά. Να εμπιστευτείς... να μην εμπιστευτείς... να φοβάσαι να
αγαπάς... να παραδοθείς στην αγάπη... να βρεις νόημα ζωής... να είναι
αγνωστικιστής... να λες πως είσαι άθεος!!! Όλα είναι πιθανά και
έκδοχα...<br />
<strong>Δεν καταλάβαμε</strong> ότι ο πόνος και η αρρώστια είναι
υποθέσεις που συντρίβουν και δεν επιτρέπεται, όντας υγιείς εμείς, να
κάνουμε... ανέξοδη διδασκαλία σε όσους βρίσκονται στην φωτιά καιομένης
καμίνου από αναπηρία, αρρώστια ή αδιέξοδα.<br />
<strong>Δεν καταλάβαμε</strong> ότι διδασκαλία για τον τρόπο... άρσης του σταυρού κάποιου πειρασμού, <strong>δεν επιτρέπεται!!!</strong> Μόνον βοήθεια για την άρση νοείται, σύμφωνα με το υπόδειγμα της... ορειβασίας στον Γολγοθά...!!<br />
<strong>Δεν καταλάβαμε</strong> ότι μόνον αυτός που βιώνει πειρασμό, ο
ίδιος για τον εαυτό του, μπορεί να τον αξιολογήσει (τον πειρασμό) ως
κέρδος και να πει μαζί με τον Βλάσιο Πασκάλ: «Χαρά, χαρά, χαρά, δάκρυα
χαράς». Οποιοσδήποτε άλλος τολμήσει να του το προτείνει (του ασθενούς)
είναι αθεόφοβα αγενής και δουλεύει για τον διάβολο!<br />
<strong>Δεν καταλάβαμε</strong> την κουβέντα του Χριστού ότι «όποιου του δόθηκε πολύ, θα του ζητηθεί και πολύ».<br />
<strong>Δεν καταλάβαμε</strong> ότι το να είσαι χριστιανός σου αυξάνει τις ευθύνες· δεν σου δίνει δικαιώματα... κήνσορα!<br />
<strong>Δεν καταλάβαμε</strong> ότι εμείς είμαστε υπαίτιοι για την
"αθεΐα" κάποιων. Λάθη μας τραγικά και αξιολογήσεις αθεολόγητες κλείνουν
την πόρτα της Βασιλείας του Θεού σε πολλούς, που ναι μεν έχουν
ειλικρίνεια αναζήτησης, αλλά βλέποντας την... "ποιότητά" μας, αποκλείουν
για τη ζωή τους το ενδεχόμενο να μπουν στην Εκκλησία και να γίνουν μέλη
της... σαν εμάς!!<br />
<strong>Δεν καταλάβαμε</strong> τον λόγο του Χριστού στο κατά
Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφ. 7 στίχ. 21 «Οὐ πᾶς ὁ λέγων με Κύριε, Κύριε,
εἰσελεύσεται...» και δείχνει να το κατάλαβαν λιγότερο από όλους, αυτοί
που θεσμικά ρύθμισαν να λένε... <em>Κύριε, Κύριε...</em> σε κάθε Θ. Λειτουργία!<br />
<strong>Δεν καταλάβαμε</strong> ότι η πίστη είναι περιπέτεια
συναρτόμενη με πολλές παραμέτρους και υποδομές ψυχοκοινωνικές και
οικογενειακές, και εμείς που έχουμε την ευλογία της πίστης (για την
οποία πρέπει να γυρεύουμε αύξηση της όπως οι Απόστολοι!!!) πρέπει, αντί
διαρκώς να λέμε γι’ αυτήν, να το συνειδητοποιήσουμε, ότι το σωστό είναι
να την δείχνουμε. Το πώς δείχνεται, μας το... έδειξε στις Πράξεις ο
Απόστολος Πέτρος στον παράλυτο επαίτη του Ναού. Εκείνος ζητούσε χρήματα.
Οι σημερινοί ζητάμε πίστη! Ο Πέτρος του είπε: Δεν έχω χρήματα, όμως θα
σου δώσω αυτό που έχω. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, σήκω και περπάτα!!<br />
Η φτώχεια μας είναι ότι δεν μπορούμε (ο όποιος... χριστιανός...
παπάς... δεσπότης... Πατριάρχης...) να πούμε στον παράλυτο Στίβεν
Χόκινγκ τον λόγο του Πέτρου, ενώ θεολογούμε ανέξοδα ότι είμαστε διάδοχοί
του... (όχι μόνον ο Πάπας!!). Ας ταπεινωθούμε λοιπόν και ας κλείσουμε
το στόμα γιατί όπως λέει «η δική μας» Γραφή: «Κρεῖσσον πεσεῖν ἀπό ὕψους ἤ
ἀπό γλώσσης».<br />
<strong>Δεν καταλάβαμε</strong> ότι δεν επιτρέπεται να ταξινομούμε
εμείς τους ανθρώπους στον Παράδεισο ή την Κόλαση κατά... την σχολική
λογική, με κατάστιχα καλών και κακών πράξεων (ένα είδος ηθικού
ισολογισμού), γιατί μπροστά μας διαρκώς είναι ο ληστής ως πρώτος ένοικος
του Παραδείσου, παρόλο που τα κατάστιχα της ζωής του ήταν κατάμαυρα!<br />
<strong>Δεν καταλάβαμε</strong> ότι η μακαριότητα της Βασιλείας του
Θεού δεν είναι ανταμοιβή, όπως ο καλός βαθμός που έρχεται μετά από την
σωστή παρακολούθηση του σχολείου, αλλά <strong>είναι αυτή η ίδια η ζωή στην τελειοποίησή της. </strong>Το ίδιο και για την δυστυχία της κολάσεως· δεν είναι μία εξωτερική τιμωρία αλλά μία τραγική παγίωση στο κακό.<br />
<strong>Δεν καταλάβαμε</strong> ότι δεν γίνεται να μιλάμε για ανθρώπους που έφυγαν από την ζωή και βρίσκονται στην παρουσία του Χριστού (<strong>Αιωνιότητα δεν είναι κάτι, είναι Κάποιος. Όταν πεθαίνουμε δεν πάμε κάπου· συναντάμε Αυτόν τον Κάποιον· τον Χριστό</strong>)
με ρυθμιστική απόφανση... στην Κόλαση... ή στον Παράδεισο και συγχρόνως
να κάνουμε μνημόσυνα και προσευχές για αυτούς! Επιτέλους δεν είναι όλα
αυτά μία fraus pia!<br />
Αν η «δαιμονική θεολογία» μας, πιστεύει ότι τελεσιδικεί το θέμα με
τον θάνατο... τότε γιατί προσεύχεται για τους νεκρούς και "φωνάζει" στην
Ομολογία Πίστεως ότι μέχρι την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού... «όλα
παίζονται»;;; [«...καί πάλιν ἐρχόμενον (τον Χριστό) κρίναι ζώντας καί
νεκρούς»] Γιατί γιορτάζουμε την κάθοδο του Χριστού στον Άδη; Τελικά ένα
γεγονός ἅπαξ γενόμενον ἀναμιμνησκόμεθα; Δεν μπορέσαμε ακόμη να
ξεμπερδέψουμε τον θάνατο ως κατάσταση και τον θάνατο ως συνθήκη;
Φανταζόμαστε και ένα... Κέρβερο έξω από τις... «πύλες του Άδη»; Αφού
φαίνεται ότι αυτή την σημειολογία τη διαβάζουμε με αρχαιοελληνική
ερμηνευτική!<br />
Ο Στίβεν Χόκινγκ ήταν ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο, μυαλό μέσα σε
κυριολεκτικώς οστράκινο σκεύος. Το μυαλό του (όπως κάθε ανθρώπου) θα
γίνει χώμα όπως και τα πόδια του. Για το μυαλό του δεν έκανε ο ίδιος
τίποτε για να το αποκτήσει... του δόθηκε. Τώρα θα του "ζητηθεί" το πώς
το χρησιμοποίησε. Για να μετράει φυσικά και μαθηματικά δεδομένα ή για να
δουλέψει να αποκτήσει ποιότητα αγάπης ή καρδιά του; Μυστήριο θεατό και
γνωστό, μόνον στον Χριστό! Δείχνει πάντως στο «Χρονικό του χρόνου» (τα
άλλα του έργα είναι σε ολίγιστους προσβάσιμα) να πελαγοδρομεί ανάμεσα σε
ερμηνευτική αγωνία και σε ανεκπλήρωτη επιθυμία για τον Θεό. Το Χρονικό
του χρόνου έχει αναφορές στο όνομα του Θεού σχεδόν όσες... και μία
θεολογική διατριβή ενώ ο ίδιος επισκέφθηκε και τους τέσσερεις
τελευταίους Πάπες!!<br />
Πάντως, όπως μαρτυρεί μαθητής του, ουδέποτε ο Χόκινγκ μεμψιμοίρησε ή
δυσανασχέτησε ή βαρυγκόμησε για την σωματική του ασθένεια... «...είχε
μια δοξολογική στάση στην ζωή, ούτε είπε ποτέ: Γιατί σ’ εμένα;»....<br />
Εμείς πρέπει να τον ευχαριστήσουμε για όσα μας είπε και μας έμαθε για
τους νόμους της επιστήμης. Να μην ασχοληθούμε με το αν ήταν εγωιστής ή
όχι (Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε ότι αν στύψει τη γενειάδα του, από
κάτω θα τρέχει εγωισμός!) γιατί σ’ αυτό πολλά πταίομεν άπαντες και
ελπίζουμε στην αγαπητική ταπείνωση του Χριστού. Να του ευχηθούμε (του
Στίβεν Χόκινγκ) μία αποτελεσματική συνάντηση, με την Αιμορραγούσα
Φιλανθρωπία του Χριστού, η οποία να τον αρτειώσει πνευματικά και να του
"δείξει" τον τρόπο πρόσβασης σ’ αυτά που έψαχνε.<br />
Και αφού του κάνουμε ένα προσευχητικό μνημόσυνο να γίνει μέτοχος της
χαράς, που τίποτε δεν μπορεί να ταράξει, ας αφουγκραστούμε το άλλο
πελώριο διανοητικό μέγεθος του εικοστού αιώνα, τον Λούντβιχ Βιτγκενστάιν
να μας επισημαίνει:<br />
«<strong>Η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση του σύγχρονου κόσμου είναι ότι, οι νόμοι της επιστήμης εξηγούν το σύμπαν για εμάς.</strong><br />
<strong>Οι νόμοι της φύσης περιγράφουν το σύμπαν... αλλά δεν εξηγούν τίποτε</strong>».<br />
<em>π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος</em><br />
<em><a href="http://www.enoriako.info/index.php/2011-05-07-22-15-26/806-stephen-hawking">πηγή </a></em></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-39089177906822874182018-05-23T08:25:00.000-07:002018-05-23T08:25:11.724-07:00Πώς ερμηνεύεται η σιωπή του Θεού στις δοκιμασίες των ανθρώπων; Γιατί επιτρέπει ο Θεός το άδικο; Γιατί οι χριστιανοί οφείλουν να νιώθουν χαρά δίχως ενοχές<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ο πατήρ Χαράλαμπος Παπαδόπουλος συζητεί με τη Βίκυ Φλέσσα και εξηγεί -μεταξύ άλλων- τα παραπάνω θέματα.</div>
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/B5hsvWNVjJM" width="560"></iframe></div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-44148983641205303612018-04-17T00:07:00.002-07:002018-04-17T00:07:22.713-07:00 Μεσογαίας: «Ο Στίβεν Χόκινγκ εκφράστηκε και ως πιστός και ως άθεος» <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<a href="https://lh3.googleusercontent.com/MP4eGWLWXsFfkRcZPt67YKAhoQdye31iQQnknfECtwd4g8eipkWXgpUtBJCYO38ytdG4lC-A803Wdv4c79d9roHMA-q4qY_eOrSjQvstBaiJi-2cb0cCmagDPG5Wz5ePyluBARO1" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" height="111" src="https://lh3.googleusercontent.com/MP4eGWLWXsFfkRcZPt67YKAhoQdye31iQQnknfECtwd4g8eipkWXgpUtBJCYO38ytdG4lC-A803Wdv4c79d9roHMA-q4qY_eOrSjQvstBaiJi-2cb0cCmagDPG5Wz5ePyluBARO1" style="margin-top: 0px;" title="" width="200" /></a></h3>
<div class="post-header">
</div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px; text-align: center;">
</div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700; vertical-align: baseline;">Νικόλαος, μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής: «Ο Στίβεν Χόκινγκ εκφράστηκε και ως πιστός και ως άθεος»</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; height: 11pt; line-height: 1; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 8pt; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt;">Ο Νικόλαος, μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής δηλώνει ότι </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700;">η θεολογία δεν πολεμά την επιστήμη</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">.
Σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο «Έθνος της Κυριακής» μιλά,
μεταξύ άλλων, για τον Στίβεν Χόκινγκ, το Σκοπιανό, αλλά και για ζητήματα
κοινωνικής προτεραιότητας, στα οποία η Εκκλησία οφείλει να έχει λόγο
και ρόλο.</span></div>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700;">Η ερευνητική και επιστημονική ενασχόλησή του με τον φυσικό κόσμο</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> (Φυσική,
Αστροφυσική) και τον άνθρωπο (Βιοϊατρική Τεχνολογία, Βιοηθική) και η
προσωπική του αναζήτηση τον οδήγησαν στην «επιστήμη των επιστημών», τη
Θεολογία, και στη συνέχεια στη Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="color: #6aa84f;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700; vertical-align: baseline;">Ερώτηση:
Μέσα σε λίγες ημέρες δύο μητροπολίτες κατέθεσαν δυο εκ διαμέτρου
διαφορετικές απόψεις για τον Στίβεν Χόκινγκ, τον άνθρωπο που ερμήνευσε
τα μυστικά του σύμπαντος και που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας. Γιατί
κάποιοι προσπαθούν να προσεγγίσουν τον Θεό και την ύπαρξή του μόνο με τη
λογική και όχι με το πραγματικό βίωμα; Η Θεολογία πολεμά την επιστήμη;</span></span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700;">Νικόλαος, Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής:</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> Σίγουρα
η Θεολογία δεν πολεμά την επιστήμη. Κάθε άλλο. Όπως λέγει η Αγία Γραφή,
η επιστήμη είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο, προκειμένου να
χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο δοξολογίας Του. Η παρερμηνεία των
επιστημονικών επιτευγμάτων συχνά αμφισβητεί τη Θεολογία και κάποιοι
επιστήμονες την πολεμούν. Να ξέρετε, η αναζήτηση του Θεού μέσα στον
θαυμάσιο κόσμο της εκκλησιαστικής ζωής και της ορθόδοξης παράδοσης και
πίστης είναι πολύ πιο δυνατή και μαγευτική από την ερευνητική εμπειρία.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">Ο
Στίβεν Χόκινγκ για μένα είναι ένα πρόσωπο πολύ συμπαθές για το δράμα
του, ιδιοφυές για τα επιτεύγματά του και αξιοθαύμαστο για την υπομονή
του. Εισήλθε μέσα σε χώρους υπερβολικής αφαίρεσης, πολύ δυσπρόσιτους για
τον ανθρώπινο νου, μέσα από τόσο αντίξοες προϋποθέσεις.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">Επιπρόσθετα,
μου ήταν συμπαθής και για την πάλη του με την αναζήτηση του Θεού. Όπως
και στην επιστήμη του, ήταν διαρκώς ταλαντευόμενος και αυτοαναιρούμενος
και στην πίστη του. Έτσι κατά καιρούς εκφράστηκε και ως πιστός και ως
άθεος. Η πίστη δεν είναι κάτι αυτονόητο. Το άσχημο είναι ότι προβλήθηκε
ως κήρυκας της αθεΐας χρησιμοποιώντας το επιστημονικό κύρος του. Αυτό
που τώρα αξίζει να του αποδώσουμε είναι ο σεβασμός και η συμπάθεια.
Νομίζω ότι ήταν ένας πιστός άθεος.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="color: #6aa84f;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700; vertical-align: baseline;">«Ο
Θεός προκύπτει πιο αληθινός» έχετε γράψει, «όταν ταπεινά ομολογείται η
αγνωσία Του, παρά όταν επιδιώκεται η γνώση Του». Το ίδιο και η επιστήμη:
είναι πιο μαγευτική όταν ασχολείται με το άγνωστο, παρά όταν
επεξεργάζεται και αναλύει το γνωστό. Κάποιο σχόλιο;</span></span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt;">Ένας</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> ερευνητής
πορεύεται προς το άγνωστο. Ένας δάσκαλος αναλύει το γνωστό. Τι είναι
πιο μαγευτικό; Το να παλεύεις στον ωκεανό του αγνώστου, να κολυμπάς στη
θάλασσα της αναζήτησης ή να ασφαλίζεσαι στο στέρεο έδαφος του
επιτεύγματος; Ο Θεός δεν είναι μόνο άγνωστος, είναι και γνωστός. Η πίστη
συνοδεύεται και από εσωτερική επιβεβαίωση, δεν είναι ένα ταξίδι στο
χάος του αγνώστου.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">Κι
εγώ όταν έκανα το άλμα στη ζωή μου, που δεν είναι τόσο μεγάλο όσο
φαίνεται, και έφυγα από την απόλαυση του ερευνητικού αγνώστου προς την
αναζήτηση του Θεού και την ιδιόμορφη λογική του Ευαγγελίου, δεν ήμουν
σίγουρος για το τι έκανα. Με ξάφνιασε η λογική της Εκκλησίας. Ο Χριστός
λέει «όποιος θέλει να είναι πρώτος, πρέπει να είναι τελευταίος» και «αν
θέλεις να κερδίσεις τη ζωή σου, πρέπει να τη χάσεις». Αυτό δεν είναι
συμβατό με την κοινή λογική.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="color: #6aa84f;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></span></div>
<span style="color: #6aa84f;">
</span><div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="color: #6aa84f;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700; vertical-align: baseline;">Οι
θετικές επιστήμες και η Θεολογία θεωρούνται διαμετρικά αντίθετοι
κόσμοι. Πώς μπορεί ένας επιστήμονας-ιεράρχης να «δει» τον δημιουργό μας
μέσα από την πολυπλοκότητα των έμβιων όντων και του σύμπαντος γενικότερα
και όχι να «χαθεί» στην εξειδίκευση και την εμβάθυνση των γνώσεών του,
σε συνδυασμό με τον μεταφυσικό λόγο του Ευαγγελίου;</span></span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">Το
ερώτημα είναι πώς μπορεί να μην τον δει. Υπάρχει μια αθεΐζουσα ερμηνεία
των επιστημονικών επιτευγμάτων και φαίνεται ελκυστικό να βγαίνει προς
τα έξω ότι η επιστήμη και η λογική «πνίγουν» τον Θεό. Η λογική και η
επιστήμη δεν είναι προϋποθέσεις για να γνωρίσεις τον Θεό, ούτε όμως και
εργαλεία που τον διαψεύδουν.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700;">Προσωπικά, χωρίς τον Θεό δεν καταλαβαίνω τον κόσμο ούτε τον άνθρωπο. </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">Εάν
ο θάνατος είναι επιστροφή στην ανυπαρξία, στο απόλυτο τίποτα, τότε δεν
μπορώ να καταλάβω τι αξία έχει η ζωή. Η ανθρώπινη ζωή και σκέψη, το
γεγονός ότι ο άνθρωπος παλεύει και αναζητά κάτι πέρα απ’ αυτό που
φαίνεται, κάνει εξαιρετικά τραγική αυτή την εφήμερη ζωή.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">Αν
πιστέψεις ότι είσαι ο ίδιος λίγο θεός, τότε αλαζονικά τον απορρίπτεις.
Εάν όμως ταπεινωθείς μπροστά στο μυστήριο και στο άγνωστο, τότε δεν
είσαι θεός, αλλά γίνεσαι, αποκτάς συγγένεια, ανοίγει ο δρόμος της
κοινωνίας μαζί Του.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="color: #6aa84f;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></span></div>
<span style="color: #6aa84f;">
</span><div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="color: #6aa84f;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700; vertical-align: baseline;">Ένα
από τα βασικά προβλήματα του έθνους είναι ότι όλοι θέλουν να το σώσουν
κραυγάζοντας, και κανείς με τη δουλειά του. Έτσι οι πολιτικοί
ασχολούνται με τα εκκλησιαστικά και κάποιοι ιεράρχες με τα πολιτικά.
Είναι υπεράνω των Ευαγγελίων οι κοσμικές φιλοδοξίες κάποιων ιεραρχών;</span></span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt;">Όταν</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> ζεις
τον πνευματικό θησαυρό, τι θέση έχουν οι κοσμικές φιλοδοξίες; Το
πρόβλημα δημιουργείται όταν μέσα μας η πίστη, το μυστήριο του Θεού,
μεταμορφώνονται σε θρησκεία. Είναι σαν να πηγαίνεις σε μια τράπεζα που
διαθέτει επιταγές εκατομμυρίων και συ να διαλέγεις κέρματα. Στην
Εκκλησία μία φιλοδοξία είναι κατανοητή, η φιλοδοξία της θυσίας και της
τελευταίας θέσης.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="color: #6aa84f;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700; vertical-align: baseline;">Τον
τελευταίο καιρό εντείνονται οι προσπάθειες που γίνονται για την επίλυση
του Σκοπιανού. Πιστεύετε ότι βρισκόμαστε κοντά σε μια συμφωνία;</span></span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">Γιατί
με ρωτάτε; Εγώ δεν είμαι πολιτικός. Ούτε βέβαια μπορώ να ξέρω τι
σκέφτονται τα άρρωστα μυαλά των ανθρώπων, ούτε πάλι μπορώ να πω ότι η
συμφωνία είναι κάτι κακό. Οι πολιτικοί πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους,
αλλά να ξέρουν ότι υπόκεινται στην κρίση της Ιστορίας, της λογικής και
του δικαίου. Δεν μπορούν να ξεπουλήσουν έναν λαό και μια ιστορία με
επιπολαιότητες και στενές σκοπιμότητες. Τα συλλαλητήρια που έγιναν για
τη Μακεδονία μου άρεσαν, γιατί νόμιζα ότι ο λαός είχε πεθάνει και
αποδείχθηκε ότι ο λαός μπορεί να υψώνει αξιοπρεπώς τη φωνή του.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="color: #6aa84f;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700; vertical-align: baseline;">Σε
παλαιότερη εγκύκλιό σας παίρνατε θέση για τη δεινή οικονομική κατάσταση
στην οποία έχει περιέλθει το σύνολο των συμπατριωτών μας, προτρέποντας
τον κόσμο να ξεσηκωθεί και να δείξει τη δύναμή του. Υποστηρίζατε ότι όσο
παραμένουμε αδρανείς, τόσο καθιστούμε τον εαυτό μας συνυπεύθυνο στον
αργό αλλά βέβαιο υπαρκτικό εκφυλισμό μας. Με τη ρητορική αυτή κάποιοι
σας κατηγορούν ότι πολιτικολογείτε και ότι παρεκκλίνετε από το
ποιμαντορικό σας έργο.</span></span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">Συχνά
κατηγορούν την Εκκλησία ότι με το φιλανθρωπικό της έργο, όπως και με τα
συσσίτια, συντηρεί ένα σύστημα που δημιουργεί φτωχούς ανθρώπους και
τσακισμένους. Όχι, η Εκκλησία πρέπει να έχει σοφία για να μιλάει με
σύνεση και να ομολογεί την αλήθεια και το δίκαιο, ανδρεία για να
εκφράζει την άποψή της με τόλμη και ταυτόχρονα να έχει μια αγάπη για να
αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους. Δυστυχώς οι σημερινοί κήρυκες της
δημοκρατίας προτιμούν όλους με κλειστό το στόμα!</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="color: #6aa84f;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></span></div>
<span style="color: #6aa84f;">
</span><div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="color: #6aa84f;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700; vertical-align: baseline;">Έχετε
πει ότι όλες οι ανατροπές, όλες οι μεγάλες αλλαγές έγιναν από ηρωικούς
ανθρώπους, κυρίως νέους. Τα τελευταία χρόνια, όμως, στη χώρα μας
παρατηρείται το φαινόμενο της αυξημένης μεταναστευτικής ροής, ειδικά
νέων με επιστημονικό υπόβαθρο. Πιστεύετε ότι η απόφασή τους να
ξενιτευτούν είναι πράξη απόγνωσης, εγωκεντρισμού ή ακόμα και δειλίας;</span></span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">Και
τα τρία ισχύουν, αλλά κανένας δεν θα μπορούσε να τους πει να κάνουν
εύκολα το αντίθετο. Είναι κρίμα να εγκαταλείπει κανείς την ωραιότερη
χώρα του κόσμου. Τι να πω; Νιώθω πως τα παιδιά μας δεν φεύγουν• τα
διώχνουν αυτοί που επιμένουν να μας κυβερνούν. Θαυμάζω όποιον έχει
αγαπήσει αυτόν τον τόπο ως ιστορία, ως παράδοση, ως πολιτισμό και
βρίσκει τρόπο να μη φύγει. Για να έχει όμως ένας νέος αυτόν τον ηρωισμό,
κάποιοι πρέπει να του έχουν καλλιεργήσει αυτό το πνεύμα. Η Εκκλησία δεν
έχει βοηθήσει επαρκώς προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν γίνεται να
εμφανίζεται μόνο διαμαρτυρόμενη, αλλά οφείλει να δείχνει τον δρόμο και
να προτείνει ένα πρότυπο, κρίνοντας το σύστημα. Όχι επειδή υπάρχει αυτή η
σχέση Εκκλησίας και πολιτείας να είμαστε με φιμωμένο στόμα.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="color: #6aa84f;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700; vertical-align: baseline;">Έχετε
μιλήσει για τις ευθύνες της Εκκλησίας που επέτρεψε τον τόσο σφιχτό
εναγκαλισμό της με το κράτος και έχετε προσπαθήσει να μη δέχεστε τον
μισθό του δημοσίου υπαλλήλου. Κατά τη γνώμη σας, ο διαχωρισμός
Εκκλησίας-Κράτους είναι επιθυμητός και τι πρέπει να γίνει με την
εκμετάλλευση της εκκλησιαστικής περιουσίας;</span></span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt;">Όταν</span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> αρνήθηκα
τον μισθό μου -να διευκρινίσω βέβαια ότι μέχρι σήμερα πληρώνομαι- το
κράτος μου απάντησε ότι βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας δεν προβλέπεται
διακοπή μισθοδοσίας κρατικού λειτουργού. Ούτε να μας κόψουν τον μισθό
δεν είναι ικανοί.</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">Η
Εκκλησία το 1833 είχε μια περιουσία, και σήμερα της έχει μείνει μόλις
το 4% και το περισσότερο από αυτό δεσμευμένο. Έχουν τελεσιδικήσει νομίζω
169 υποθέσεις για αστικά ακίνητα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και κάποια λίγα
στην Πάτρα και το κράτος δεν τα αποδεσμεύει. Υπάρχει ένα κράτος με
τεράστια χέρια και μια Εκκλησία με μικρά χεράκια. Ασφυκτιά η Εκκλησία.
Εάν προσφύγει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια θα κερδίσει τις υποθέσεις. Ξέρετε
ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Να φάει πρόστιμο το ελληνικό κράτος, το
οποίο βέβαια δεν θα το πληρώσουν αυτοί που μας κυβερνούν, αλλά ο
τσακισμένος λαός. Δεν είναι φοβερό;</span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;"> </span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="color: #6aa84f;"><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; font-weight: 700; vertical-align: baseline;">Το
1993 ιδρύσατε το πρώτο στην Ελλάδα Κέντρο Βιοϊατρικής Ηθικής και
Δεοντολογίας, ενώ ταυτόχρονα είστε πρόεδρος της Επιτροπής Βιοηθικής της
Εκκλησίας της Ελλάδος. Υπάρχει διαφορά στη Βιοηθική των επιστημών με την
εκκλησιαστική προσέγγιση των ίδιων ζητημάτων σε καυτά θέματα, όπως
κλωνοποίηση, εξωσωματική γονιμοποίηση, ευθανασία, μεταμοσχεύσεις;</span></span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.5; padding: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">Η
κοσμική βιοηθική στηρίζεται στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
και της αξιοπρέπειας, ενώ η πνευματική βιοηθική στην προστασία της αξίας
του ανθρώπου, η οποία στηρίζεται στο ότι είναι πλασμένος με προοπτική
ομοιώσεως προς τον Θεό και αιωνιότητας. Η κοσμική αντίληψη δεν
ενδιαφέρεται γι’ αυτά. Περιορίζεται στην προστασία των ατομικών
δικαιωμάτων και μόνον. Η Εκκλησία αναγνωρίζει αξία στο έμβρυο, στον
νοητικά υστερούντα, στον ανοϊκό ασθενή, σε αυτόν που βρίσκεται σε
κωματώδη κατάσταση. Ως Εκκλησία οφείλουμε να προστατεύουμε την ταυτότητα
και την ιερότητα του ανθρώπου. Κεντρικός άξονας είναι ο σεβασμός και η
ελευθερία.</span></div>
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">Μια Εκκλησία που σκλαβώνει σε κανόνες δεν είναι καλή. Όταν όμως μέσα από τις </span><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 14pt; vertical-align: baseline;">εντολές
της οδηγεί στην απελευθέρωση του ανθρώπου, της σκέψης του, της βούλησής
του και του διευρύνει τους πνευματικούς του ορίζοντες, τότε αυτή η
ηθική είναι πολύ ανθρώπινη και πραγματικά πνευματική.</span><br />
<br />
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; height: 11pt; line-height: 1.15; padding: 0px;">
<span style="font-size: 11pt; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div style="font-family: Arial; font-size: 11pt; line-height: 1.15; padding: 0px;">
<span style="color: #1155cc; font-family: "times new roman"; font-size: 10pt;"><a href="https://www.google.com/url?q=http://www.zougla.gr/greece/article/nikolaos-mitropolitis-mesogeas-ke-lavreotikis-o-stiven-xoking-ekfrastike-ke-os-pistos-ke-os-a8eos&sa=D&ust=1523944201796000" style="text-decoration: inherit;" target="_blank">πηγή</a></span></div>
</div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-36033436546845118832018-04-03T06:36:00.000-07:002018-04-03T06:36:01.746-07:00Θεοφίλου καὶ Κασσιανῆς ἀγκαλιασμένες λέξεις<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<b><span style="color: #003300;"><br /> </span></b><br />
<img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-321333" height="250" src="https://filonoi.gr/wp-content/uploads/2017/04/Θεοφίλου-καὶ-Κασσιανῆς-ἀγκαλιασμένες-λέξεις.jpg" width="400" /><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">Στὰ στενὰ σοκάκια τῆς Πόλεως τῶν πόλεων τὸ νέο διεδόθη γρήγορα.<br />
Εὑρισκόμεθα κάπου στὸ 830 μχ. γιὰ νὰ σᾶς μεταφέρω λίγο στὸν χρόνο. Ὁ
νεαρὸς αὐτοκράτωρ Θεόφιλος εὑρίσκετο σὲ ἡλικία γάμου καὶ ἡ μητριά του, ἡ
κυρὰ Εὐφροσύνη ὀργανώνει σήμερα τὸ βράδυ μίαν περίεργη συνεύρεση.
Ἐκάλεσε τὶς ὡραιότερες κόρες τῆς βασιλευούσης στὸ παλάτι, ὥστε ὁ
Θεόφιλος νὰ διαλέξῃ μίαν γιὰ γυναῖκα του.</span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;"> Τὸ κουτσομπολιὸ στὰ πέριξ εἶχε ἀρχίση ἀπὸ νωρίς…<br />
Ποιά θά ἦταν ἡ τυχερή;<br />
Εἶχε μήπως ἤδη κάποιαν κατά νοῦ; </span><span id="more-321330" style="font-size: large;"></span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">Ἡ ὥρα πέρασε καὶ κατὰ τὸ βραδάκι
περίπου εἴκοσι ἀπὸ τὶς ὀμορφότερες νέες τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶχαν
μαζευθῆ στὸ Μέγα Παλάτιον, περιμένοντας μὲ ἀγωνια αὐτὸν τόν, κάπως
ἀνορθόδοξο, διαγωνισμὸ ὀμορφιᾶς. Ἴσως νὰ ἦταν καὶ τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς
ποὺ ἐπραγματοποιήθη στὴν Βασιλεύουσα, τὴν τελευταία εἰκοσαετία. Ἡ
τυχερὴ δὲν θὰ ἔπαιρνε ἁπλᾶ ἔναν τίτλο ὀμορφιᾶς καὶ ἴσως κάποιο
συμβολαιάκι μὲ κάποιαν ἑταιρεία, ὅπως εἴθισται μὲ τὰ σημερινὰ καλλιστεῖα
τοῦ Ἀντένα, ἀλλὰ θὰ γινόταν ἡ νέα Αὐτοκράτειρα τῆς Βυζαντινῆς
Αὐτοκρατορίας.<br />
Ισως, γιὰ ἐκείνην τὴν ἐποχή, ὁ μεγαλύτερος τίτλος ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἔχη κάποια γυναῖκα σὲ ὅλον τὸν πλανήτη.<br />
</span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">Οἱ κόρες παρετάχθησαν σὲ σειρὰ ἐμπρὸς
ἀπὸ τὸν θρόνο. Ἄλλες χαρούμενες, ἄλλες ἀγχωμένες, ἄλλες σκεπτικές.
Ἀπέναντί τους ἔκατσε ὁ Θεόφιλος μὲ τὴν μητριά του, ψηλὸς καὶ εὐθυτενής,
μὲ τὰ πράσιν;του μάτια, μὲ τὸ ἀτημέλητο μοῦσι καὶ μὲ τὴν χρυσοποίκιλτη
ἐνδυμασία τοῦ ἔμοιαζε μὲ ἥρωα παραμυθιοῦ.<br />
Πολὺς ὁ ἐρωτισμὸς ἐκεῖνο τὸ βράδυ. Ποῦ νά χωρέσῃ σέ ἕνα παλάτι;<br />
Ἀπὸ τὰ παράθυρα τὸ ἔσκαγαν τὰ οἰστρογόνα καὶ σὰν ὀμίχλη ἐσκέπασαν ὅλην τὴν πόλη.<br />
</span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">Ἡ κυρὰ Εὐφροσύνη, δίδοντας ἕνα χρυσὸ μῆλο στὸν Θεόφιλο, τοῦ εἶπε: « δῶσε το στὴν ἐκλεκτὴ τῆς καρδιᾶς σου.<br />
Ὁ Θεόφιλος τὸ πῆρε στὰ χέρια του καὶ κατέβηκε σιγὰ σιγὰ τὰ σκαλιὰ τοῦ
θρόνου καὶ κατευθύνθη πρὸς τὶς κοπέλες. Προσεπάθησε νὰ κάνῃ τάχα πὼς τὶς
παρατηρεῖ ὄλες, μά, μπορεῖ νὰ κορόιδευε ὅλους, ἀλλὰ ὄχι ὅμως τὴν ἴδια
του τὴν καρδιά. Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τὴν εἶδε, τὴν πιὸ μικρόσωμη, αὐτὴν
τὴν νεαρή, τετάρτη ἀπὸ τὸ τέλος. Αὐτὴν μὲ τὰ ὄμορφα λεπτὰ φρύδια, μὲ τὴν
φλόγα στὰ ἀμυγδαλωτὰ μαῦρα μάτια της. Αὐτὴν μὲ τὴν λάμψη στὸ πρόσωπο.
Αὐτὴν μὲ τὰ ἀδύνατα χεράκια, ποὺ μπορεῖ νὰ μὴν καταφέρνῃ νὰ κρατήσῃ ἕνα
μπουκάλι, ἀλλὰ αὐτὰ τὰ χέρια σοῦ σφίγγουν τὴν καρδιὰ καὶ σὲ κάνουν
ἀνίκανο νὰ πῇς καὶ νὰ κάνῃς τὸ ὁ,τιδήποτε.<br />
Αὐτὸ ἀκριβῶς συνέβη καὶ μὲ τὸν Θεόφιλο, ποὺ ἀνίκανος νὰ ἀντισταθῇ σὲ
αὐτὴν τὴν λάμψη, ἐστάθη ἐμπρός της, τὴν ἐκκύταξε στὰ μάτια, θέλοντας νὰ
τὴν ἐλέγξῃ πρῶτα καὶ τῆς εἶπε: «Ἐκ γυναικὸς ἐῤῥύη τὰ φαῦλα».<br />
Δηλαδή: Ἀπὸ τὴν γυναῖκα προέρχονται τὰ χειρότερα. ἐννοώντας τὴν Εὕα καὶ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. </span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">Ἡ Νεαρὴ Κασσιανή, ποὺ αὐτὸ ἦταν τὸ
ὄνομά της, ἐτοιμόλογη καθὼς ἦταν δὲν ἐδίστασε οὔτε ἔνα δευτερόλεπτο γιὰ
νὰ ἀπαντήσῃ «ἀλλ’ ὡς ἐκ γυναικὸς πηγάζει τὰ κρείτω»!!!, δηλαδή: καὶ ἀπὸ
τὴν γυναῖκα πηγάζουν τὰ καλλίτερα, ἐννοώντας τὴν Παναγία.</span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">Ἀὐτὸ ἦταν!<br />
Ἁλοιφὴ ὁ Θεόφιλος! Ἐσέρνετο στὰ πατώματα!<br />
Ὅλα ἔμοιαζαν τέλεια. Αὐτὴ ἦταν αὐτὴ καὶ καμμία ἄλλην στὸν κόσμο.<br />
Ὅλα τέλεια ἐκτός…<br />
…ἀπὸ τὸ κατσούφιασμα στὸ πρόσωπο τῆς κυρὰ Εὐφροσύνης, ποὺ τὸν ἐπῆρε
παράμερα καὶ ἄρχισε τὸ ψαλτήρι. Μπούρου μπούρου, εἶναι κοντή, εἶναι
καχεκτική, εἶναι στενὴ ἡ λεκάνη της, δὲν ἔχει καθόλου στῆθος καὶ ἐκτὸς
αὐτοῦ εἶναι καὶ γλωσσοῦ… Αὐτήν θά βάλουμε στό παλάτι; Πᾶς καλά Θεόφιλε;
Σκέψου τὸν θρόνο… Σκέψου τὴν αὐτοκρατορία… Σκέψου Θεόφιλε, σκέψου…</span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">Σὰν Κυκλώνας στριφογύριζαν οἱ σκέψεις
στὸ μυαλὸ τοῦ Θεοφίλου. Τελικὰ ἔγινε αὐτὸ ποὺ γίνεται πάντα ὅταν τὸ
μυαλὸ σκέφτεται ἀντὶ γιὰ τὴν καρδιά: ὁ Θεόφιλος ἔδωσε τὸ μῆλο στὴν
Θεοδώρα.<br />
Ἡ Κασσιανὴ δὲν κατανοοῦσε πιὰ τὸν κόσμο. Γιατί;;; Ἀφοῦ….. δὲν μπορεῖ νὰ
μὴν τὸ ἔνοιωσε… Δὲν μπορεῖ… Τὰ μάτια μου τοῦ τὸ εἶπαν… Γιατί´..<br />
Γιατί, ἀφοῦ τὸ εἶδα στὰ μάτια του… γιατί;;</span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">Ἡ Κασσιανὴ οὐδέποτε πῆρε ἀπάντηση,
γιατὶ αὐτὴ ἄκουγε μόνον τὰ λόγια τῆς καρδιᾶς της κι ὄχι τοὺς ψιθύρους
τῆς Εὐφροσύνης καὶ τῶν αὐλικῶν.<br />
Στὰ χρόνια τοῦ βυζαντίου ἡ καρδιὰ δὲν ἦταν δοκιμαστικὴ κολώνια ἀπὸ τὰ
Hondos. Μία ἦταν καὶ τὴν ἔδιδες σὲ ἕναν, μόνον σὲ ἕναν. Καὶ ἡ Κασσιανὴ
τὴν εἶχε δόση στὸν Θεόφιλο, ἄσχετα ἐὰν αὐτὸς οὐδέποτε τὴν πῆρα. Αὐτὴ
πάντως τὴν ἔδωσε, τὴν ἀκούμπησε ἐκεῖ, ἐπάνω στὰ κρύα μάρμαρα τοῦ
παλατιοῦ.<br />
Μάζεψε τὰ κομμάτια της καὶ βγῆκε ἀπὸ τὸ παλάτι.<br />
Ὁ κόσμος γύριζε γρήγορα γύρω της σὰν σβούρα.<br />
Οἱ λάμψεις τῶν κεριῶν, οἱ φωνές, μὲ κάθε της βῆμα τὸ σῶμα ἄδειαζε, λὲς
καὶ χυνόταν ὅλο της τὸ αἷμα στὰ πέτρινα καλντερίμια τῆς πόλεως. Πόνος,
ὀργή, θλίψις… Ὅλα τριγύρω της τὴν περιγελοῦν καὶ μετά…<br />
…σκοτάδι!<br />
Σκοτάδι καὶ μιὰ γλυκιᾶ ἡρεμία… μία γλυκιὰ μουσικά… Μία ζεστασιά… Ἕνα χέρι… Ἦταν <b><span style="color: red;">ἐκεῖνος..</span></b>.<br />
</span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">Κασσιανὴ σήκω καὶ ἔλα σὲ ἐμέναν. Τὰ λόγια του, ἡ φωνὴ τόσο ζεστή. Τόσο οἰκεία.<br />
Τὴν ἄλλην ἡμέρα ἡ Κασσιανὴ ξύπνησε στὸ πατρικό της. Ἀπὸ βραδὺς τὴν ηὗραν
περαστικοί, ποὺ τὴν ἐγνώρισαν, καὶ τὴν μετέφεραν στὸ σπίτι της. Ἡ
Κασσιανὴ ξύπνησε καὶ τὸ πρῶτο ποὺ θυμήθηκε ἦταν ΕΚΕΙΝΟΣ.<br />
Εἶχε πάρη πιὰ τὴν ἀπόφασή της. Θὰ γίνω Καλόγρια, εἶπε, θὰ ἀφιερωθῶ σὲ
Αὐτὸν ποὺ εἶναι ἡ μόνη ἀλήθεια, ἡ μόνη παρηγοριά, ὁ μόνος ποὺ οὐδέποτε
θὰ μὲ ἀπαρνηθῆ.<br />
</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;">==========================</span></b></span></div>
<span style="color: #003300; font-size: large;">Στὴν αἴθουσα τοῦ θρόνου, στὸ Μέγα
Παλάτιον, εἶναι ὅλα σκοτεινά. Κκλειστὲς κουρτίνες, σβησμένα κεριά. Μόνον
ἕνα κεράκι τρεμοπαίζει στὴν ἄκρη τῆς αἰθούσης. Στὴν ἄκρη, ἐκεῖ ποὺ πρὶν
πολλὰ χρόνια εἶχε ξανασταθῆ ὁ Θεόφιλος καὶ ἴσως νὰ πῆρε τὴν μεγαλυτέρα
ἀπόφαση τῆς ζωῆς. Τὴν μεγαλυτέρα λάθος ἀπόφαση τῆς ζωῆς του ἴσως;<br />
Αὑτὴ ἡ σκέψις μαράζωνε ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια τὸν μεσήλικα πιὰ Θεόφιλο. </span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">Σὲ μίαν καρέκλα καθισμένος, στὸ ἴδιο
σημεῖο ὅπως τότε, ἔφερνε καὶ ξανάφερνε στὸ μυαλό του ἐκείνην τῆν στιγμή.
Ἐὰν τότε εἶχε ἀποφασίση ἀλλοιῶς, ἐὰν ἐπέμενε, ἐὰν ἔτρεχε ξωπίσω της
ποτέ…<br />
Εἶναι ἀργά, εἶναι πιὰ ἀργά. Ὁ χρόνος εἶχε ἀφήση τὰ σημάδια ἐπάνω του καὶ
αὐτὴ ἡ καταραμένη ἀσθένειά του τοῦ ἔλειωνε κάθε ἡμέρα τὰ σωθικά. Τὸ
καταλάβαινε ἡμέρα μὲ τὴν ἡμέρα, πὼς τὸ τέλος του ἐπλησίαζε. Θὰ ἔφευγε σὲ
λίγο… Θὰ ἔφευγε καὶ τὸ μόνο ποὺ τὸν στενοχωροῦσε ἦταν πὼς οὐδέποτε
κατάφερε νὰ τὴν ξαναδῆ. Αὐτὰ τὰ μαῦρα ἀμυγδαλωτὰ μάτια της, αὐτὰ τὰ
λευκὰ ἀδύνατα χεράκια καὶ αὐτὴν τὴν λάμψη τοῦ προσώπου της.</span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">Βγῆκε ἀπὸ τὸ παλάτι.. Ὁ ἀνοιξιάτικος
ἥλιος τὸν ἐτύφλωσε πρὸς στιγμὴν καὶ δὲν εἶδε τὴν ἅμαξά του ποὺ ἐστέκετο
ἀπ΄ ἔξω, ἕτοιμη γιὰ νὰ τὸν μεταφέρῃ. Μπῆκε μέσα χωρὶς νὰ μιλήσῃ.<br />
</span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">-Στήν ἀγορά; Τὸν ἐρώτησε ὁ ὁδηγός.<br />
Ὁ Θεόφιλος δὲν ἀπήντησε…<br />
-Στήν ἀγορά;, ἐπανέλαβε ὁ ὁδηγός.<br />
-Πήγαινέ με ὅπου θέλεις, τοῦ ἀπήντησε ὁ Θεόφιλος.<br />
-Θὰ σᾶς πάω ἐκεῖ ποὺ θέλει ἡ καρδία σας βασιλιᾶ μου.<br />
</span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">Ἐκεῖ ὅπου θέλει ἡ καρδιά μου, ἐσκέφθη χαμογελώντας ὁ Θεόφιλος. Ἐκεῖ ποὺ θέλει ἡ καρδιά μου, ἐψέλλισε…<br />
-Ὁδηγὲ τρᾶβα γιὰ τὸ μοναστῆρι τῆς Κασσίας.<br />
-Εἶσαι σίγουρος Βασιλιά μου; Εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴν Πόλη. Θέλουμε ὧρες γιὰ νὰ φθάσουμε.<br />
Ὁ Ὁδηγὸς χαμογέλασε, σήκωσε τὸ φρένο, τίναξε τὰ γκέμια καὶ ἡ ἅμαξα ξεκίνησε.</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: large;"><b>==========================</b></span></div>
<span style="color: #003300; font-size: large;">-Ἀδελφὴ Κασσιανή, ἀδελφὴ Κασσιανή… Τὰ
βήματα γοργὰ ἀνέβηκαν τὰ σκαλιὰ τῆς παλαιᾶς κυκλικῆς ξύλινης σκάλας. Μὲ
κομμένη τὴν ἀνάσα ἔσπρωξε τὴν βαρειὰ ξύλινη πόρτα καὶ μπῆκε στὸ κελί,
ψηλὰ στὸν πύργο.<br />
-Ἀδελφὴ Κασσιανή, ἐφώναξε, εἶναι ἐδῶ, εἶναι ἐδῶ ὁ βασιλεὺς καὶ ζητᾶ νὰ σὲ δῇ.<br />
Σήκωσε τὸ κεφάλι της κι ἐκκύταξε τὴν νεαρὴ δόκιμη σὰν χαμένη. Ὅλη της ἡ
ζωὴ περνοῦσε γρήγορα ἀπὸ τὰ μάτια της. Ὅ,τι ἔζησε ὅτι εἶδε, σὰν νὰ
καβάλησε ἕναν πελώριο ἀετὸ καὶ πετοῦσε μέσα στὴν ἴδια της τὴν ζωή,
ξαναευρέθη λιπόθυμη στὸ καλντερίμι, ἔξω ἀπὸ τὸ Παλάτι, «ἔλα σὲ ἐμέναν»,
τῆς εἶχε πῆ τότε ὁ Κύριος καὶ τὸν ἠκολούθησε… Τί ἔγινε τώρα; Γιατί
γύρισε; Γιατί ἦλθε νά τῆς θυμήσῃ πάλι τά παλαιά; Γιατί ἦλθε πάλι νά τῆς
ἀνοίξῃ τήν παλαιά πληγή; Γιατί ἦλθε πάν νά τῆς ξυπνήσῃ πόθους, πού
εὐλαβικά κρατοῦσε σφραγισμένους μέσα της; Ἦλθε πάλι κρατώντας τήν καρδιά
της, πού εἶχε ἀφήση ἐκείνην τήν νύκτα στά κρύα μάρμαρα τοῦ παλατιοῦ καί
νά τήν τοποθετήσῃ στό ἄδειο σῶμα της; Ἤλθε νά τῆς θυμήσῃ πώς εἶναι
γυναῖκα;<br />
</span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">-Τί θά κάνης τώρα ἀδελφή;<br />
– Ἄφησέ με μόνη ἀδελφή, τῆς ἀπήντησε, καὶ ἡ δόκιμη βγῆκε ἀπὸ τὸ κελί της.<br />
Κατέβηκε γρήγορα τὴν σκάλα καὶ στὴν ἐξώθρα ἀντίκρυσε τὸν Θεόφιλο, ποὺ μόλις ἔφθασε.<br />
– Εἶναι ἐδῶ, τὴν ἐρώτησε.<br />
Ἡ δόκιμη δὲν ἀπήντησε. Κύτταξε ψηλά, πρὸς τὸ κελὴ τῆς Κασσιανῆς κι ἔφυγε τρέχοντας.<br />
</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;">============================== </span></b></span></div>
<span style="color: #003300; font-size: large;">Ἀνεβαίνει ἀργὰ τὴν κυκλικὴ σκάλα. Τὰ
μάτια του παρατηροῦσαν τὰ σκοροφαγωμένα σκαλοπάτια, τὰ φθαρμένα ἀπὸ τὸν
καιρὸ ῥιχτάρια, τὰ μεγάλα καρφιά, ποῦ προεξεῖχαν τὰ κεφάλια τους καὶ
ἔτριζαν σὲ κάθε του βῆμα. Τὸ καταπονημένο του σῶμα δυσκολεύετο νὰ ἀνεβῇ
τὰ σκαλιὰ καὶ τοῦ φαίνονταν ἀτελείωτα. Σὲ λίγο δὲν ἄκουγε πιὰ τὸ τρίξιμο
τῶν καρφιῶν, οὔτε τὸν γδοῦπο τῶν βημάτων του. Τὸ μόνο ποὺ ἄκουγε ἦταν ὁ
κτῦπος τῆς καρδιᾶς του. Ἐβιάζετο ἡ καρδιά του. Ἐβιάζετο νὰ στείλῃ τὸ
αἷμα στὶς φλέβες του. Ἐβιάζετο νὰ τὴν δῆ…<br />
Ὄσο πλησίαζε τόσο πιὸ γρήγορα κτυποῦσε ἡ καρδιά του. Ἡ ἀδρεναλίνη του
στὰ ὕψη καὶ ἡ καρδιά του ἕτοιμη νὰ πεταχθῇ ἀπὸ τὸ σῶμα του καὶ νὰ
πετάξῃ…<br />
</span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">Τελευταῖο σκαλί, τελείωσαν ὅλα, ἔφθασε ἡ
στιγμή, ἡ στιγμὴ ποὺ περίμενε τόσα χρόνια… Ἡ στιγμὴ ποὺ τὴν εἶχε πλάση
χιλιάδες φορὲς μέσα στὸ μυαλό του.<br />
Ἔπιασε τὸ μάνταλο τῆς πόρτας, ἔβαλε τὸν ἀντίχειρά του στὴν κορωνίδα κι
ἐκοντοστάθη, πῆρε βαθειὰ ἀνάσα κι ἔσπρωξε σιγὰ σιγὰ τὴν πόρτα.<br />
Μισοσκόταδο στὸ κελί.<br />
Ἐστάθη μερικὰ δευτερόλεπτα μέχρι νὰ συνηθήσουν τὰ μάτιαα του στὸ λίγο φῶς.<br />
Μία ἀκτὶς ἔμπαινε μόνον ἀπὸ τὸ μισόκλειστο παράθυρο κι ἔπεφτε ἐπάνω στὸ
ξύλινο γραφεῖο, στὴν μέση τοῦ δωματίου. Σιγὰ σιγὰ ἄρχισε νὰ διακρίνῃ τὸν
χῶρο.<br />
Κενός… Κανεῖς ἐκεῖ… Τί ἔγινε;, ἐσκέφθη… Μήπως δέν εἶναι ἐδῶ; Μήπως μοῦ εἶπαν ψέμματα;;; Μήπως ἔφυγε;<br />
Μά… Ὄχι, δὲν μπορεῖ… ἀφοῦ τὴν νοιώθω, νοιώθω τὴν ἀνάσα της.. Νοιώθω τὸν κτῦπο τῆς καρδιᾶς της…<br />
Ἔστρεψε τὸ βλέμμα του λίγο δεξιά…<br />
Στὴν παλαιὰ δίφυλλη ντουλάπα ἕνα θρόισμα… Ἕνα ἀνεπαίσθητο τρίξιμο βγῆκε ἀπὸ τὴν μισάνοικτη πόρτα τῆς ντουλάπας.<br />
Ὁ κόσμος γύρισε ἀνάποδα γιὰ τὸν Θεόφιλο.<br />
Μά γιατί; Μήπως φοβᾶται; Μήπως μέ ἐκδικεῖται γιά τότε;<br />
Ἐρωτήματα, ἐρωτήματα ὅμως ποὺ ἔμειναν ἀναπάντητα.<br />
Ἀνταπάντητα ὅπως καὶ τὰ ἐρωτήματα τῆς Κασσιανῆς, πρὶν πολλὰ πολλὰ χρόνια.<br />
</span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">Ἔκανε νὰ φύγῃ ἀλλὰ κοντοστάθηκε.<br />
Ἔῤῥιξε μίαν ματιὰ στὸ παλαιὸ γραφεῖο. Ἐπάνω του ὑπῆρχε ἕνα χαρτὶ μισογραμμένο κι ἕνας κονδυλοφόρος μὲ τὸ μελάνι.<br />
Περπάτησε ἔως ἐκεῖ κι ἐκοντοστάθη ἐπάνω ἀπὸ τὸ γραφεῖο γιὰ νὰ διαβάσῃ τὸ χαρτί:<br />
</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: black; font-size: large;"><i>Κύριε ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα<br />
γυνὴ τῇ σῦν αἰσθομένῃ θεότητα<br />
μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν<br />
ὀδυρομένη, μύρα σοι πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ σου κομίζει.<br />
Οἴμοι λέγουσα ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει,<br />
οἶστρος ἀκολασίας,</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: black; font-size: large;"><i>Ζοφώδης Τε καὶ ἀσέληνος ἔρως<br />
τῆς ἁμαρτίας<br />
Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων<br />
ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ,<br />
κάμθητι μοῖ πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας<br />
ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σοῦ κενώσει<br />
καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν<br />
τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις<br />
Ὧν ἐν τῷ Παραδείσῳ Εὕα τὸ δειλινόν,</i></span></div>
<span style="color: #003300; font-size: large;">δηλαδή:</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: black; font-size: large;"><i>Κύριε,<br />
Ἡ γυναῖκα ποὺ ἔπεσε, σὲ τόσες ἁμαρτίες, σὰν ἄκουσε, σὰν ἐνοιωσε τὴν θεϊκή σου Χάριν,<br />
σὰν μυροφόρας ἔνδυμα, στὰ κλάματα πνιγμένη μῦρα πρὸ τοῦ θανάτου Σου,<br />
ἐντάφια σοῦ φέρνει, καὶ ὠιμέ, στενάζει, κλαίει καὶ θρηνεῖ<br />
πολλὴ μὲ δέρνει νύχτα ἀσέληνος καὶ σκοτεινὴ<br />
ἔρως τῆς ἁμαρτίας νύκτα ποὺ φλέγει καὶ κεντὰ πόθους ἀκολασίας.</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: black; font-size: large;"><i>Δέξου Χριστέ, τὰ δάκρυα τὰ πύρινα ποὺ χύνω Σῦ,<br />
ποὺ στὰ σύννεφα τραβᾶς τῆς θαλασσής τὸ κῦμα.<br />
Γύρισε τὴν συμπόνια Σου, στοὺς στεναγμούς μου,<br />
Σῦ ποὺ ἔγυρες τοὺς οὐρανοὺς στὴν θεία γέννησή Σου.</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: black; font-size: large;"><i>Τὰ πόδια σου τὰ ἅγια,<br />
ἄφησε νὰ φιλήσω καὶ νὰ σκουπήσω ἄφησε μὲ τὰ ξανθὰ μαλλιά μου<br />
Ὅπως ἡ Εὕα τὸ δειλινὸ μεσ’ στὸν παράδεισο,</i></span></div>
<span style="color: #003300; font-size: large;">Ὁ Θεόφιλος διάβασε τὸ ἡμιτελὲς τροπάριο
ἀλλὰ πρὶν νὰ φύγῃ, σεβόμενος τὴν ἀπόφασή της νὰ μὴν τὸν συναντήσῃ καὶ
νὰ μείνῃ ἀφιερωμένη γιὰ πάντα στὸν θεό, ἔσκυψε, πῆρε στὰ χέρια του τὸν
κονδυλοφόρο καὶ ἔγραψε κάτι.</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: large;"><b>=====================</b></span></div>
<span style="color: #003300; font-size: large;">Τὰ λεπτὰ μέσα στὴν σκοτεινὴ ντουλάπα
ἦσαν μαρτυρικά. Ἤθελε τόσο μὰ τόσο νὰ βγῇ καὶ νὰ τοῦ μιλήσῃ, νὰ τὸν
ἀγκαλιάσῃ… Εἶχε νὰ τοῦ πῇ τόσα πολλά… Μὰ δὲν ἐκουνήθη διόλου. Σχεδὸν δὲν
ἀνέπνεε.<br />
Ἀφοῦ πέρασαν κάποια λεπτὰ ἄνοιξε λιγάκι τὴν ξύλινη πόρτα τῆς ντουλάπας
καὶ βγῆκε. Ὁ Θεόφιλος εἶχε φύγη… Αὐτὴ ἦταν ἡ τελευταία φορὰ ποὺ θὰ
μποροῦσε νὰ τὸν συναντήσῃ καὶ αὐτὴ ἡ εὐκαιρία μόλις ἐχάθη γιὰ πάντα καὶ
ὁριστικά.</span><br />
<span style="color: #003300; font-size: large;">Πήγε πάλι στὸ γραφεῖο της, ἔσκυψε στὸ χαρτὶ καὶ εἶδε πὼς ὁ Θεόφιλος εἶχε γράψη κάτι έπάνω στὸ τροπάριό της:<br />
</span><br />
<blockquote>
<span style="color: black; font-size: large;"><i>«Κρότον τοῖς ὦσιν ἠχηθεῖσα τῷ φόβῳ ἐκρύβη…»</i></span></blockquote>
<span style="color: #003300; font-size: large;"> δηλαδή: </span><br />
<blockquote>
<span style="color: #003300; font-size: large;"><span style="color: black;"><i>«Σὰν ἄκουσε τὸν κρότο (τῶν βημάτων του) ἀπὸ φόβο ἐκρύφθη…»</i> </span><br />
</span></blockquote>
<span style="color: #003300; font-size: large;">Ἡ Κασσιανὴ ἔπεσε ὀδυρομένη ἐπάνω στὸ
χαρτί, ἔκλαψε, ἔκλαψε καὶ ὅταν δὲν τῆς ἔμειναν πιὰ δάκρυα πῆρε μίαν
ἀπόφαση. Νὰ ἀφήσῃ γραμμένο στὸ τροπάριό της αὐτὸ ποὺ ἔγραψε ὁ Θεόφιλος.<br />
Ἐφ’ ὅσον δὲν μποροῦμε ἐμεῖς νὰ εἴμαστε μαζύ, ἐφ’ ὅσον δὲν μποροῦμε ἐμεῖς
νὰ ἀγκαλιασθοῦμε ἔστω γιὰ μίαν φορά, ἂς μείνουν γιὰ πάντα οἱ λέξεις σου
μέσα στὶς δικές μου. Ἀγκαλιασμένες λέξεις γιὰ πάντα.<br />
Κλείνοντας ἡ Κασσιανὴ συμπλήρωσε:</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: black; font-size: large;"><i>«Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη<br />
καὶ κριμάτων μου ἀβύσσους ἧς ἐξιχνιάσει, ψυχοσώστη Σῶτερ μου.<br />
Μὴ μὲ τὴν σῦν δουλῶν Περίδης ὁ ἀμετρήτων ἔχων τὸ ἔλεος.»<br />
</i></span></div>
<span style="color: #003300; font-size: large;">Δηλαδή…</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: black; font-size: large;"><i>Χριστέ μου, ψυχοσώστη<br />
Μὴ μὲ ἀφήνεις ἔρημη καὶ ταπεινή σοῦ δούλη Σοῦ, ὅπου ἔχεις, ὡς Θεὸς ἀπείρη καλοσύνη”</i></span></div>
<span style="color: #003300; font-size: large;">Σὲ λίγες ἡμέρες ἔρχεται Μεγάλη Ἑβδομάδα.<br />
Δὲν ξέρω ποῦ θὰ εἶμαι. Πάντως τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης Τρίτης θὰ εἶμαι
σίγουρα σὲ κάποιαν ἐκκλησία, ὅπως ἐδῶ καὶ περισσότερα ἀπὸ χίλια χρόνια,
νὰ σταθῶ σὲ κάποιο ξύλινο στασίδι καὶ νὰ ἀκούσω ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ παπᾶ,
τὴν παλαιὰ ἱστορία, αὐτὴν ποὺ ἡ Ἑλληνορθόδοξος ἐκκλησία κράτησε ἀτόφια,
ὅπως ἐγράφη καὶ συνεχίζει ἐδῶ καὶ χίλια χρόνια νὰ τὴν ἐξιστορῇ.<br />
Αὐτὸ ποὺ ὅλοι ξέρουμε ὡς «Τροπάριον τῆς Κασσιανῆς».<br />
</span><br />
<span style="color: #003300;"><span style="font-size: large;">Ἂν βρεθεῖτε τυχαία τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης
Τρίτης σὲ κάποιαν ἐκκλησία, μόλις ἔλθῃ ἡ στιγμὴ ποὺ ὁ παπὰς θὰ ψάλη τὸ
τροπάριο τῆς Κασσιανῆς σταθεῖτε γιὰ λίγο, κλεῖστε τὰ μάτια καὶ ἀφῆστε
τὴν φαντασία σας νὰ σᾶς γυρίσῃ πίσω, πολλὰ πολλὰ χρόνια, πίσω στὴν Πόλη.
Σεργιανῆστε στὰ καλντερίμια, καθῆστε στὰ μάρμαρα στὸ Μέγα Παλάτιον καὶ
σίγουρα θὰ ἀκούσετε τὶς ἀγκαλιασμένες λέξεις τοῦ Θεοφίλου καὶ τῆς
Κασσιανῆς.</span><br />
</span><br />
<b><i><span style="color: maroon;"><a href="https://filonoi.gr/tag/%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%E1%BE%B6%CF%82-%CE%BA%E1%BF%B6%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82/" rel="noopener" style="color: maroon;" target="_blank">Καπουργᾶς Κωνσταντῖνος</a></span></i></b>
</div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-27382408829375084322018-04-01T12:33:00.002-07:002018-04-01T12:33:18.014-07:00Να αφεθούμε στον μεγάλο Έρωτα... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<br /></h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsqtrZyToXrQM4BQKbpF2cSBaviAcLEH9_od1GAXtyo0RkXPz52dZhfMwkfve1cp47qv6A0aik3Ry4_R63FeXZu68wv3uATKNn7aosG3CfYhgCRKFMk0Gagu30CxWZbJOBJdCdh1YwNjc/s640/nimfios-christ.jpg" width="424" /></div>
<b>
παπα-
Λίβυου</b><br />
<b>
</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<b><span style="font-family: "Comic Sans MS";"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="font-weight: normal;">Όποιος δυσκολεύεται να ερωτευθεί, να αφεθεί
στην αγάπη που πολλές φορές τρομάζει τις άμυνες και τα οχυρά του «εγώ», θα
δυσκολευτεί σήμερα το βράδυ να αναγνωρίσει στο πρόσωπο του Νυμφίου τον Χριστό
μας. Γιατί η εκκλησία μεσα από την ακολουθία του Νυμφίου μας καλεί να
αγαπήσουμε. Να συνάψουμε πνευματική σχέση με τον Κύριο της ζωής μας. Που; Στο
πρόσωπο της αγάπης και του έρωτος. Μας ζητάει να απογυμνωθούμε από τις
βεβαιότητες του νάρκισσου εαυτού μας. Από την φυγοπονία και την εσωστρέφεια και
να δοθούμε, δίχως όρους και κρατούμενα στον Νυμφίο της ψυχή μας.Να δοθούμε
απόλυτα, απογυμνωμένοι από τις αρετές μας, τα κατορθώματα μας, τον εγκλωβισμό
του νου μας, από τις αυτοκαταστροφικές επιθυμίες μας και να συνάψουμε μια βαθιά
ουσιαστική σχέση. </span></span></b></div>
<b><span style="font-weight: normal;">
</span></b><br />
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Καλούμαστε
να ακολουθήσουμε τον Χριστό στο πάθος και την σταύρωση. Αυτό δεν μπορεί να
συμβεί παρά μονάχα από ανθρώπινες καρδιές που είναι ερωτευμένες. Στο ποσοστό
που θα ερωτευθούμε τον Χριστό θα τον ακολουθήσουμε κι ολας. Κανείς δεν
εισέρχεται σε βάσανα και κόπους, θυσίες και ταλαιπωρίες, πόνους και δάκρυα,
σταυρώσεις και εσωτερικές απογυμνώσεις, εάν δεν έχει αγαπήσει. Μονάχα στο
ποσοστό που αγαπάμε θυσιαζόμαστε. Μονάχα ο έρωτας μπορεί να κάνει την υπέρβαση,
να περάσει από την ασφάλεια και τον έλεγχο του «Εγώ» στην παράδοση και το άφημα
της καρδιάς. Από το να θέλει να καταλαβαίνει να αρχίσει να νιώθει. </span></span></b></div>
<b>
<span style="font-weight: normal;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-weight: normal;"> </span><span style="font-weight: normal;"> </span></div>
</b></div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-91839071709015091192018-02-28T00:49:00.004-08:002018-02-28T00:49:53.525-08:00ΚΚΕ και Εκκλησία υπέρ του χωρισμού Εκκλησίας-Κράτους, ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος κατά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://i1.wp.com/www.antibaro.gr/wp-content/uploads/2018/02/5a952c781f00002c001688ef.jpeg?resize=630%2C410" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="260" src="https://i1.wp.com/www.antibaro.gr/wp-content/uploads/2018/02/5a952c781f00002c001688ef.jpeg?resize=630%2C410" width="400" /></a></div>
<div class="content-list-component text">
<em style="font-size: 1rem;">*Γράφει ο Σωτήρης Μητραλέξης (Ερευνητικός Εταίρος στο Πανεπιστήμιο του Princeton και στο Πανεπιστήμιο του Winchester)</em><br />
<br />
<br />
<br />
<strong>Έχει ο καιρός γυρίσματα!</strong><br />
<strong>Πάμε από την αρχή:</strong><br />
<div class="entry-body--paragraph-ad" id="entry_paragraph_1">
</div>
<strong>«Χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους» σημαίνει το εξής απλό: το να μην
μπλέκεται η Εκκλησία στις αρμοδιότητες και εξουσίες του Κράτους και το
να μην μπλέκεται το Κράτος στις αρμοδιότητες και στην οργάνωση της
Εκκλησίας</strong>. Το να μην ασκεί το Κράτος εκκλησιαστικές
αρμοδιότητες, το να μην ασκεί η Εκκλησία κρατικές εξουσίες. Το να μην
«θρησκεύει» θεσμικά το Κράτος, το να διατηρεί το αυτοδιοίκητό της η
Εκκλησία χωρίς κρατικό υποβολέα.<br />
<div class="entry-body--paragraph-ad" id="entry_paragraph_2">
</div>
<strong>Παρέκβαση αναγκαία:</strong> «χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους» <strong><em>δεν </em></strong>σημαίνει
εξορία της Εκκλησίας από το δημόσιο χώρο, ούτε βέβαια σημαίνει πως με
έναν μαγικό τρόπο κάποια νομοθεσία θα καταστήσει τους πιστούς
ανεπηρέαστους από την ιεραρχία τους. Και φυσικά <strong><em>δεν </em></strong>σημαίνει ότι είτε οι πιστοί είτε οι κληρικοί θα χάσουν το δικαίωμα να ομιλούν περί πολιτικής, γινόμενοι πολίτες β΄ κατηγορίας. <strong>Άλλο
χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους (βλέπε ΗΠΑ, Γερμανία, Κύπρο) και άλλο βίαιη
αποστείρωση του δημοσίου χώρου από τη «μισερή θρησκεία», κατά το βαθιά
αντιδημοκρατικό γαλλικό μοντέλο της laïcité — μια εξαίρεση της εξαίρεσης
σε παγκόσμια κλίμακα.</strong> Δε χρειάζεται διδακτορικό κοινωνιολογίας για να καταστεί σαφές ότι <strong>η θρησκεία είναι <em>τα πάντα εκτός από </em>«ιδιωτική υπόθεση».</strong> Για
να ξέρουμε τι συζητάμε, διότι έχει προκύψει στον ελληνικό δημόσιο λόγο
να λέμε «χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους» και να εννοούμε… να μην
πολιτικολογεί ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ως εάν αυτό θα μπορούσε να είναι
αντικείμενο κάποιας νομοθετικής παρέμβασης εντός δημοκρατικού πλαισίου.<br />
<div class="entry-body--paragraph-ad" id="entry_paragraph_3">
</div>
Κάθε φορά που συζητείται ο «Χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους», η
περιρρέουσα αίσθηση είναι πως η Εκκλησία, εμμένοντας σε κάποια προνόμια
όπως η μισθοδοσία (ακριβής εικόνα <a href="http://www.huffingtonpost.gr/sotiris-mitralexis/-_8481_b_13124838.html" rel="nofollow noopener" target="_blank">εδώ </a>και <a href="http://www.huffingtonpost.gr/sotiris-mitralexis/-_8482_b_13125194.html" rel="nofollow noopener" target="_blank">εδώ</a>) επιδιώκει το να <em>μην </em>λάβει
ο χωρισμός χώρα, ενώ ο πολιτικός κόσμος ναι μεν αντιλαμβάνεται δήθεν
αυτήν την ανάγκη —κάτι που «ξεμυτίζει» σε όσους ηρωικούς πολιτικούς
θέτουν το ζήτημα— αλλά, υπό την πολιτική πίεση της Εκκλησίας, ο χωρισμός
αενάως αναβάλλεται. Και ναι μεν είναι αλήθεια ότι η παραπάνω εικόνα
τυγχάνει παντελώς παραμορφωτική, είναι όμως επίσης αλήθεια ότι πολλοί
ιεράρχες (και οι ίδιοι έχοντες ενίοτε μερική και αποσπασματική εικόνα
των σχέσεων Εκκλησίας-Κράτους, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται αυτό)
σπεύδουν να επιβεβαιώσουν την παραμορφωτική αυτή αίσθηση με τις
αμυντικές δηλώσεις τους κάθε φορά που συζητούνται δημοσίως τα σχετικά
θέματα. <strong>Π.χ. στο ζήτημα της αποτέφρωσης</strong>, όπου οι ίδιοι οι Δήμοι οι οποίοι λαμβάνουν <em>όλα ανεξαιρέτως τα έσοδα από τα νεκροταφεία</em> και
προφανώς δεν έχουν κανένα συμφέρον να δημιουργηθούν αποτεφρωτήρια, θα
δείξουν με το δάχτυλο τις θεολογικές αντιρρήσεις της Εκκλησίας, με την
υπόνοια ότι… φταίνε εκείνες (και με την καλλιέργεια της ασάφειας ότι
προσπορίζονται έσοδα οι εκκλησιαστικοί οργανισμοί, ενώ συμβαίνει ακριβώς
το αντίθετο). Ή, επί παραδείγματι, με την ομολογία αποτυχίας τους στην
(ή και παραίτησή τους από την) εντός ενοριακού πλαισίου κατήχηση του
ποιμνίου τους, όπως φαίνεται από κάθε δημόσια διαμαρτυρία τους για το
κρατικό μάθημα των θρησκευτικών.<br />
<div class="entry-body--paragraph-ad" id="entry_paragraph_4">
</div>
Βέβαια, η Εκκλησία θα είχε μόνο να κερδίσει από μιαν <a href="http://www.kathimerini.gr/882300/opinion/epikairothta/politikh/to-zhtoymeno-apeley8erwsh-ths-ekklhsias-apo-to-kratos" rel="nofollow noopener" target="_blank">απελευθέρωση της Εκκλησίας από το Κράτος</a>.
Και αυτό φαίνεται ιδιαζόντως σε χαριτωμένα ενσταντανέ όπως το τρέχον.
Διότι ναι μεν ρητορικά ουκ ολίγοι πολιτικοί θέτουν το ζήτημα του
χωρισμού Εκκλησίας-Κράτους (το ακριβές-ακριβές περιεχόμενο του οποίου
αποτελεί αντικείμενο… χρησμολογίας), όταν όμως υφίσταται κάποιο
εκκλησιαστικό παγκάρι το οποίο, λόγω μεγέθους, θα μπορούσε να ενδιαφέρει
τον πολιτικό κόσμο, εξαίφνης ο χωρισμός εξαφανίζεται και το κράτος
επιδεικνύει έναν διακομματικό πόθο εμπλοκής στα εσωτερικά της εκκλησίας
και της διοίκησής της.<br />
<strong>Έτσι κατετέθη, με διακομματικές υπογραφές από επτά Βουλευτές η
«Βουλευτική Τροπολογία υπ’ αριθμ. 1488/152/22.2.2018 για το Πανελλήνιο
Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου (Π.Ι.Ι.Ε.Τ.)»</strong>, σύμφωνα με την
οποία κατά τη διαδικασία επιλογής του αντιπροέδρου και του γενικού
γραμματέα της διοίκησης ενός θρησκευτικού/εκκλησιαστικού οργανισμού…
παύει να έχει δικαίωμα ψήφου ο μοναδικός εκπρόσωπος της Εκκλησίας, ο
τοπικός Μητροπολίτης, και ο οργανισμός εξαιρείται από τον καταστατικό
νόμο της Εκκλησίας χωρίς γνώση της τελευταίας, με το κράτος να
εισέρχεται ενθουσιωδώς στη διαχείριση των πόρων του και των εσόδων του.<br />
Η υπόθεση είναι περίπλοκη, και φυσικά έχει αφιερωθεί αρκετός κόπος
στο να πλαστουργηθεί και η «αντίθετη άποψη», σύμφωνα με την οποία… είναι
απολύτως φυσιολογική η μονομερής αλλαγή του Καταστατικού Χάρτη της
Εκκλησίας της Ελλάδος από το Κράτος (!) και η ευθεία εμπλοκή και
παρεμβολή στα εκκλησιαστικά πράγματα. <strong>Σύμφωνα με την παρέμβαση του Νίκου Ξυδάκη (ΣΥΡΙΖΑ) στη Βουλή,</strong> με
το να μπει χέρι στο παγκάρι «αποκαθιστούμε την συνύπαρξη κλήρου και
λαού» γιατί «αυτό είναι η Εκκλησία» — κρατικές θεολογίες…<br />
Θα μείνω μόνο σε ένα σημείο της επιστολής της Ιεράς Συνόδου μέσω του Αρχιεπισκόπου Αθηνών στον Υπουργό Παιδείας (<a href="http://www.ecclesia.gr/greek/archbishop/default.asp?cat_id=&id=852&what_main=1&what_sub=24&lang=gr&archbishop_who=2&archbishop_heading=%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%82" rel="nofollow noopener" target="_blank">26/2/2018 Πρωτ. 799</a>),
όπου γίνεται και λόγος για «παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας και
της αρχής της αυτοδιοικήσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος (3 παρ. 1, 12, 13
παρ. 1 Συντάγματος, 9, 11 ΕΣΔΑ)»: στο σημείο όπου <strong>η Ιερά Σύνοδος συγχαίρει την ΚΟΒΑ του ΚΚΕ για την αταλάντευτη στάση της στα θέματα χωρισμού Εκκλησίας-Κράτους</strong>,
την ώρα που διακομματικοί πολιτικοί βάζουν… καισαροπαπικό χέρι στο
παγκάρι. Τα συγχαρητήρια αυτά της Ιεράς Συνόδου μοιάζουν να είναι
απολύτως ειλικρινή, αφού τουλάχιστον στην περίπτωση της στάσης του ΚΚΕ
βρίσκει έναν συνομιλητή που <strong><em>εννοεί ό,τι λέει </em></strong>και
εμμένει σε μια συνεπή στάση χωρισμού Εκκλησίας-Κράτους — όχι ένα κόμμα
που με υψωμένο το δάχτυλο του δεξιού χεριού αγορεύει για το
ουδετερόθρησκο κράτος ενώ με το αριστερό ψαχουλεύει το παγκάρι:<br />
<blockquote>
<em>«Ανακύπτει επομένως η εύλογη απορία: πως είναι
δυνατόν βουλευτές, και μάλιστα από πολιτικούς χώρους, που τάσσονται υπέρ
των «διακριτών ρόλων» ή υπέρ του «χωρισμού Κράτους-Εκκλησίας» και της
απόλυτης «θρησκευτικής ουδετερότητας» του Κράτους, να εισηγούνται
μεταβολές στην Καταστατική Νομοθεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος
υποκαθιστώντας την Ιερά Σύνοδο Αυτής ή να εισηγούνται τροπολογίες για τη
διοίκηση και διαχείριση Ιερών Ιδρυμάτων Ναών χωρίς γνώση της
Εκκλησίας;»</em></blockquote>
<blockquote>
<em>«Για τον λόγο αυτό οφείλουμε να συγχαρούμε την
Κομματική Οργάνωση Βάσης (Κ.Ο.Β.) Τήνου του Κομμουνιστικού Κόμματος
Ελλάδος (Κ.Κ.Ε.). για τη στάση ιδεολογικής συνέπειας, επειδή –αν και
εκκινώντας από αντίθετη προς την Εκκλησία αφετηρία σε επίπεδο ορολογίας
και ουσίας (του χωρισμού Κράτους-Εκκλησίας)– είχε ανακοινώσει σε σχέση
με το Ιερό Ίδρυμα της Ευαγγελιστρίας Τήνου: «Ο Γ.Γ. του Κ.Κ.Ε. και οι
βουλευτές του τοποθετούνται πάντοτε με βάση το πλαίσιο του διαχωρισμού
Εκκλησίας και Κράτους, την πάγια δηλαδή θέση του κόμματος για τις
σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας. Θέση του ΚΚΕ είναι ότι ο έλεγχος του κράτους
πρέπει να περιοριστεί στη διακρίβωση των τυπικών προϋποθέσεων, χωρίς να
παρεμβαίνει στην εσωτερική οργάνωση των θρησκευτικών ενώσεων, των
εκκλησιαστικών ιδρυμάτων κ.λπ.».</em></blockquote>
<strong>Ηθικόν δίδαγμα από το χαριτωμένο αυτό περιστατικό:</strong> η
Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι ανάγκη να κατανοήσει όσο το
δυνατόν γρηγορότερα γίνεται πως το κράτος και το εκάστοτε πολιτικό
προσωπικό που το «τρέχει» δεν θα είναι ποτέ (ή ποτέ πια, αν προτιμάτε)
ούτε φιλικό ούτε φερέγγυο. <strong>Την ίδια ώρα που ο πολιτικός κόσμος
(και το μηντιακό πλέγμα) θα δείχνει με το δάχτυλο «τους παπάδες» για να
αποπροσανατολίσει το εκλογικό σώμα από την εγκληματική αποτυχία του</strong> (το
πόσα κωμικά άρθρα τύπου Σώρρα για τα «απιθανικομμύρια στα σεντούκια της
Εκκλησίας» είδαμε κατά τη διάρκεια της κρίσης δεν περιγράφεται), την
ίδια ακριβώς ώρα θα παρεμβαίνει στα εσωτερικά της Εκκλησίας με διαφόρους
και, στο μέλλον, ριζικούς τρόπους — με αντάλλαγμα την τακτική αλλά
βέβαιη μισθοδοσία όσων κληρικών θα μισθοδοτούνται ακόμη στα
μεταμνημονιακά χρόνια (με άδηλο το μέλλον, χάρη στη μνημονιακή αναλογία
5:1 διορισμών-αποχωρήσεων ενώ προφανώς… ο αριθμός των ενοριών δε
μειώνεται) και την επαρχιώτικη χαρά του «Ελληνική Δημοκρατία» στο
μητροπολιτικό επιστολόχαρτο. Η Ιεραρχία της Εκκλησίας είτε θα προτείνει
ένα δικό της σχέδιο θεσμικής αποσαφήνισης των σχέσεων Εκκλησίας-Κράτους
(απελευθέρωσης της Εκκλησίας από το Κράτος ή, αν προτιμάτε, χωρισμού
τους) είτε θα βρεθεί προ όλο και διογκούμενων εκπλήξεων. Η όποια θεσμική
ασάφεια γύρω από το θέμα με την εφιαλτικά πολύκλαδη νομοθεσία θα
καθίσταται, προοδευτικά, κόμπος στραγγαλισμού της — την ώρα που το
πολιτικό σύστημα θα παίζει το σόου ενοχοποίησης με τους παραμορφωτικούς
καθρέπτες.<br />
<br />
<a href="http://www.antibaro.gr/article/18742">πηγή </a><br />
</div>
</div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-16076223482274090902018-01-14T22:35:00.001-08:002018-01-14T22:35:33.125-08:00Το νέο κύμα προσφύγων στην Ελλάδα είναι Τούρκοι! <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="article-header" style="display: table; font-family: "Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center; width: 749.6px;">
<h1 class="title entry-title" itemprop="name" style="color: #333333; display: table-cell; font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px 40px 0px 0px; position: relative; vertical-align: middle; width: 669.6px;">
</h1>
</div>
<div class="article-content entry-content" itemprop="articleBody" style="clear: both; color: #333333; font-family: "Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif; line-height: 1.4; margin: 10px auto 5px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
<div dir="ltr" style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: left;">
<div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij7QbqolzkmfyAG3hLlXHU3PHoYxuoFrrznfGZHAycbPWaVuz9bqXQF4_cJiqkHtXt3zCwlrUL5Zv5gKcP_xXqybtOtNFe-5gL4D43KwBZzP9n9QCTAOoOrtPTOzBxQYmYqO4Yo7GaiJcF/s400/20151020-rasmussen-greece-lesbos-syrian-refugees-4000.jpg" style="-webkit-border-image: url("data:image/png; border: 9px none; box-sizing: border-box; display: inline-block; height: auto; margin: 10px auto; max-width: 100%; padding: 8px; position: relative;" width="400" /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"></span><br />
<div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
<div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
</span><br />
<div class="p2" style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify; word-wrap: break-word;">
<span class="s1" style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το
επόμενο προσφυγικό κύμα έχει ξεκινήσει! Και δεν είναι Αφγανοί,Λίβυοι ή
οι απελπισμένοι πολίτες της Συρίας που προσπαθούν να περάσουν το Αιγαίο.
Είναι Τούρκοι! Ένα άρθρο του <a href="http://al-monitor.com/" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #009eb8; display: inline; font-family: "Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif; outline: none; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s;">al-monitor.com</a> αποτυπώνει
την πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλοι οι Ευρωπαίοι. Σ΄
ότι αφορά εμάς τους Έλληνες δεν θα ΄ναι δύσκολο, γιατί την ζούμε.Οι
άλλοι πότε θα καταλάβουν ότι δεν μπορούν “να σφυράνε αδιάφορα”…</span></span></div>
<div class="p2" style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify; word-wrap: break-word;">
</div>
<div class="p3" style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify; word-wrap: break-word;">
<span class="s1" style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">“Τον
περασμένο Νοέμβριο, βρέθηκαν τρία πτώματα σε ακτή της Λέσβου. Αργότερα
αναγνωρίστηκαν ως Τούρκοι. σύζυγος.Ο Χουσεϊν η γυναίκα του<span class="Apple-converted-space" style="box-sizing: border-box;"> Νουρ</span> Μάντεν,
και ένα από τα τρία παιδιά τους. Η οικογένεια Μάντεν ήταν δάσκαλοι στην
Τουρκία, αλλά ήταν μεταξύ των 150.000 δημοσίων υπαλλήλων που απολύθηκαν
από την εργασία τους μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα τον Ιούλιο του
2016”, γράφει το άρθρο και συνεχίζει: “Μερικοί από αυτούς που απολύθηκαν
προσπάθησαν να φύγουν στην Ελλάδα για να αποφύγουν τη σύλληψη ή να
βρουν δουλειά. Περισσότεροι από 12.000 Τούρκοι ζήτησαν άσυλο στην Ευρώπη<span class="Apple-converted-space" style="box-sizing: border-box;"> </span>το 2017, σύμφωνα με την Eurostat. Ο αριθμός αυτός είναι τριπλάσιος από το 2016<span class="Apple-converted-space" style="box-sizing: border-box;"> </span>και είναι ο υψηλότερος της τελευταίας δεκαετίας.</span></span></div>
<div class="p3" style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify; word-wrap: break-word;">
<span class="s1" style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Από
τον Ιούλιο του 2016, οι τουρκικές αρχές συνέλαβαν πάνω από 50.000
άτομα, συμπεριλαμβανομένων δημοσιογράφων και διανοουμένων. Περίπου
150.000 Τούρκοι δεν έχουν πια <span class="Apple-converted-space" style="box-sizing: border-box;"> </span>διαβατήρια<span class="Apple-converted-space" style="box-sizing: border-box;"> </span>και
έχασαν τη δουλειά τους. Αστυνομικοί, στρατιωτικού, δάσκαλοι και
δημόσιοι υπάλληλοι. Για κάποιους, η λύση ήταν να εγκαταλείψουν την
Τουρκία και να βρουν εργασία σε μια άλλη χώρα, όπου θα μπορούσαν να
έχουν καλύτερη ζωή και να αποφύγουν τη δίωξη.<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a></span></span></div>
<div class="p3" style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify; word-wrap: break-word;">
<span class="s1" style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Με
την ανάκληση των διαβατηρίων τους από την τουρκική κυβέρνηση, οι
Τούρκοι προτιμούν να πάνε στην Ελλάδα, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές
χώρες, καθώς μπορούν να το επιχειρήσουν<span class="Apple-converted-space" style="box-sizing: border-box;"> </span>μέσω λαθρεμπόρων. Το ταξίδι από την τουρκική ακτή σε ορισμένα ελληνικά νησιά μπορεί να είναι σύντομο.</span></span></div>
<div class="p3" style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify; word-wrap: break-word;">
<span class="s1" style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Οι
Τούρκοι πρόσφυγες προέρχονται από την πιο μορφωμένη και πνευματική τάξη
της τουρκικής κοινωνίας», δήλωσε ο Μουράτ, ο οποίος διέφυγε από την
Τουρκία για την Ελλάδα μετά τον Ιούλιο του 2016. «Μπορούμε να μάθουμε
μια νέα γλώσσα ή να προσαρμοστούμε στον πολιτισμό της Ευρώπης πολύ
γρήγορα».</span></span></div>
<div class="p3" style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify; word-wrap: break-word;">
<span class="s1" style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο
Μουράτ είναι μέλος του κινήματος Γκιουλέν από το 1994. Δούλεψε
παράλληλα με τη σύζυγό του ως δάσκαλος στις σχολές Γκιουλέν στη
νοτιοανατολική Τουρκία, αλλά και οι δύο απολύθηκαν από την εργασία τους
μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016. Το σχολείο των παιδιών τους
έκλεισε μετά από την απόπειρα πραξικοπήματος και τους απαγορεύθηκε η
εγγραφή τους σε ένα νέο σχολείο στη γενέτειρά τους .</span></span></div>
<div class="p3" style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify; word-wrap: break-word;">
<span class="s1" style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Προσπαθήσαμε
να ξεκινήσουμε από την αρχή, αλλά είχαμε ήδη περιθωριοποιηθεί στην
κοινότητα ως« κακοποιοί », είπε ο Μουράτ. “Τα παιδιά μας δεν έγιναν
δεκτά στα σχολεία και, τέλος,<span class="Apple-converted-space" style="box-sizing: border-box;"> </span>50 αστυνομικοί έφτασαν στο χωριό μας για να πιάσουν τη γυναίκα μου.<span class="Apple-converted-space" style="box-sizing: border-box;"> </span>Σε μια εβδομάδα ήρθαμε στην Ελλάδα”.</span></span></div>
<div class="p3" style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify; word-wrap: break-word;">
<span class="s1" style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Οι
Γκουλνιστές δεν είναι οι μόνοι που έπρεπε να εγκαταλείψουν την Τουρκία
μετά την απόπειρα πραξικοπήματος. Υπάρχουν άλλοι, όπως ο Μέρβε, 21 ετών,
και ο θείος του Χασάν. Ο Mέρβε ήταν μόλις 19 ετών όταν συνελήφθη μετά
την απόπειρα πραξικοπήματος και φυλακίστηκε για ένα χρόνο. «Σπούδασα<span class="Apple-converted-space" style="box-sizing: border-box;"> </span>φιλοσοφία
στο Τουντσελί και συμμετείχα σε μια αριστερή φοιτητική οργάνωση στο
πανεπιστήμιο μου», είπε. “Τώρα υπάρχουν μόνο δύο δυνατότητες για τους
Κούρδους στην Τουρκία. Αν δεν θέλετε να είστε φυλακισμένοι, πρέπει είτε
να ενταχθείτε στους μαχητές του PKK [Κουρδικό Εργατικό Κόμμα] είτε να
φύγετε στην εξορία”.</span></span></div>
<div class="p3" style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify; word-wrap: break-word;">
<span class="s1" style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο Χασάν ήταν μέλος του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος στην περιφέρεια Σουρ στη<span class="Apple-converted-space" style="box-sizing: border-box;"> </span>νοτιοανατολική
επαρχία του Ντιγιαρμπακίρ της , και υπήρξε μάρτυρας βίαιων συγκρούσεων
μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας της Τουρκίας και των Μονάδων Πολιτικής
Προστασίας που συνδέονται με το ΡΚΚ. Ο τουρκικός στρατός επέβαλε
απαγόρευση στην πόλη Σουρ και κατέστρεψε πάνω από το 80% των σπιτιών.
«Είδα τους φίλους και τους συναδέλφους μου να πεθαίνουν», είπε. «Έχασα
το σπίτι μου, τη δουλειά μου, το χωριό μου και όλα όσα είχα. Θα μπορούσα
είτε να πεθάνω είτε να προσπαθήσω για μια καινούργια ζωή. »Ο Χασάν και ο
Μερβέ πήραν το ίδιο σκάφος για την Ελλάδα και<span class="Apple-converted-space" style="box-sizing: border-box;"> </span>ότι ήταν η πρώτη φορά που ταξίδευαν έξω από την Τουρκία.</span></span></div>
<div class="p3" style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify; word-wrap: break-word;">
<span class="s1" style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η
ζωή του πρόσφυγα είναι σκληρή. Η ελληνική αστυνομία συνέλαβε τον Μουράτ
και την οικογένειά του κατά την άφιξή τους. Έμειναν υπό κράτηση για μια
εβδομάδα μέχρι να μετακομίσουν σε στρατόπεδο προσφύγων. Μόλις οι
πρόσφυγες εντοπιστούν χωρίς έγγραφα από την ελληνική αστυνομία, πρέπει
να εγγραφούν στις τοπικές υπηρεσίες ασύλου για να λάβουν προσωρινή
ταυτότητα. Εν τω μεταξύ, οι πρόσφυγες μπορούν να αποφασίσουν αν θέλουν
να υποβάλουν αίτηση ασύλου στην Ελλάδα ή όχι.</span></span></div>
<div class="p5" style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify; word-wrap: break-word;">
<span class="s2" style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Δεν
υπάρχει δουλειά ή μέλλον στην Ελλάδα, ακόμα και για τους Έλληνες»,
δήλωσε ο Χασάν. «Γιατί να μείνουμε στην Ελλάδα;» Ο Χασάν ονειρεύεται να
πάει στη Γερμανία.</span></span></div>
<div class="p7" style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify; word-wrap: break-word;">
<span class="s1" style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο
Μουράτ δήλωσε ότι προσπάθησε έξι φορές να ταξιδέψει σε άλλη ευρωπαϊκή
χώρα με πλαστό δελτίο ταυτότητας, αλλά κάθε φορά η προσπάθειά του
κατέληγε σε αποτυχία. Ζήτησε τη διεξαγωγή ακροαματικής διαδικασίας
ασύλου, η οποία θα διεξαχθεί το Μάρτιο του 2020.</span></span></div>
<div class="p7" style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify; word-wrap: break-word;">
<span class="s1" style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Οι
Τούρκοι πρόσφυγες στην Ελλάδα έχουν οργανώσει τις δικές τους κοινότητες
. Ο Zeynep και ο θείος της ζουν στην πόλη του Λαυρίου με άλλους 400
Κούρδους πρόσφυγες σε ένα αυτο-οργανωμένο στρατόπεδο προσφύγων. Δεν
λαμβάνουν βοήθεια από τις ελληνικές αρχές, αν και λαμβάνουν τρόφιμα από
εθελοντές. Οι Γκιουλενιστές ζουν μαζί σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα και
συχνά διοργανώνουν συναντήσεις . Διατηρούν επαφή με τους Τούρκους
πρόσφυγες σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες για να μοιράζονται πληροφορίες και<span class="Apple-converted-space" style="box-sizing: border-box;"> </span>αλληλεγγύη.</span></span></div>
<div class="p7" style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify; word-wrap: break-word;">
<span class="s1" style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Λίγο πριν από την επίσκεψη του Τούρκου προέδρου Ερντογάν στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 2017, εννέα Τούρκοι πολίτες συνελήφθησαν<span class="Apple-converted-space" style="box-sizing: border-box;"> </span>κατηγορούμενοι για τη σχέση τους<span class="Apple-converted-space" style="box-sizing: border-box;"> </span>με
την τουρκική μαχητική οργάνωση DHKP-C και το Μέτωπο Απελευθερωτικού
Λαϊκού Κόμματος. Τον ίδιο μήνα, η ανεξάρτητη αρχή ασύλου της Ελλάδας
παραχώρησε άσυλο στον Σουλεϊμάν Οζκαγιάντσι, έναν από τους οκτώ Τούρκους
στρατιωτικούς που κατέφυγαν στην Ελλάδα μετά την απόπειρα
πραξικοπήματος. Μια εβδομάδα μετά την παραχώρηση του ασύλου, συνελήφθη
ξανά και το άσυλο του ακυρώθηκε από τις ελληνικές αρχές.<span class="Apple-converted-space" style="box-sizing: border-box;"> </span>Φαίνεται λοιπόν ότι η κατάσταση των Τούρκων προσφύγων εξαρτάται από την κατάσταση των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.</span></span></div>
<div class="p7" style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 26px; margin: 0px 0px 26px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify; word-wrap: break-word;">
<span class="s1" style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">* Όλα τα ονόματα των προσφύγων δεν είναι τα πραγματικά<span class="Apple-converted-space" style="box-sizing: border-box;"> </span>κατόπιν αιτήσεως των προσφύγων</span></span></div>
<div style="margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: justify;">
</div>
<a href="http://www.militaire.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CE%BA%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CF%8D%CE%B3%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1/" style="color: #009eb8; display: inline; outline: none; text-decoration-line: none; transition: color 0.3s;">πηγή</a></div>
</div>
</div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-46176671917493639672017-12-31T10:17:00.001-08:002017-12-31T10:17:22.185-08:00Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος: Να αντισταθούμε στην παρακμή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;">«Μη φανταστείτε ότι μιλώ για την αυτοκριτική των άλλων, μιλώ για την αυτοκριτική τη δική μας, των θρησκευτικών λεγομένων, των εκκλησιαστικών ανθρώπων», λέει ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος στον Αλέξη Παπαχελά.
</span><br />
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px;">
<div class="carousel" style="box-sizing: border-box; direction: ltr; margin: 0px; padding: 0px;">
<ul class="clearing-thumbs clearing-feature" data-clearing-id="clearing-1514730449279-gHeEN" data-clearing="" style="box-sizing: border-box; direction: ltr; font-family: inherit; font-size: 1em; line-height: 1.6; list-style: none; margin: 0px; padding: 0px;">
<li class="clearing-featured-img" style="box-sizing: border-box; direction: ltr; display: block; float: left; margin: 0px 5px 0px 0px; padding: 0px; width: 443.984px;"></li>
</ul>
</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiFVQXrIs_Bvs8YpWcF2a41TX1Q6JRmPn7uYvVEM2lrJFO24lRQ1mIn3bKDwextEPmxTsEkNdnoeNoFLsIxYZCouz3KSCAYqBJSIxbaP428IZwwXLHpaw3saZsOHvKDs0Sy9wqKfdpFr3JTWMWxCr71xN30hB9troB6KnRmKfruMUoB=s0-d" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="img_2311" border="0" data-caption="«Μη φανταστείτε ότι μιλώ για την αυτοκριτική των άλλων, μιλώ για την αυτοκριτική τη δική μας, των θρησκευτικών λεγομένων, των εκκλησιαστικών ανθρώπων», λέει ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος στον Αλέξη Παπαχελά." height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiFVQXrIs_Bvs8YpWcF2a41TX1Q6JRmPn7uYvVEM2lrJFO24lRQ1mIn3bKDwextEPmxTsEkNdnoeNoFLsIxYZCouz3KSCAYqBJSIxbaP428IZwwXLHpaw3saZsOHvKDs0Sy9wqKfdpFr3JTWMWxCr71xN30hB9troB6KnRmKfruMUoB=s0-d" style="border: medium none; box-sizing: border-box; display: block; max-width: 100%; vertical-align: middle;" width="400" /></a></div>
<div id="item-photo-description" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #737477; direction: ltr; font-family: "open sans", sans-serif; line-height: 1.1; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0.7rem; padding: 0px;">
<br /></div>
<div id="item-tags" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: white; direction: ltr; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 0.75rem; line-height: 1.6; margin-bottom: 1.25em; padding: 0.8rem 0px 0px; text-rendering: optimizeLegibility;">
<span class="inv" style="box-sizing: border-box; left: -99999px; position: absolute;">ΕΤΙΚΕΤΕΣ:</span></div>
<div class="freetext" style="background-color: white; border-top: 1px solid rgb(230, 230, 230); box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.2; margin: 0px; padding: 0.8rem 0px 0px;">
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; font-family: inherit; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="color: #999999;"><span style="font-size: large;">Αντίσταση στην παρακμή και στη διαφθορά που έχει εισβάλει σε όλους τους
τομείς της ζωής μας ζητεί ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος σε
συνέντευξή του στην «Κ». Ο διαπρεπής ιεράρχης καλεί τους πολίτες να
μάθουν να βλέπουν την πραγματικότητα με τα μάτια της αλήθειας,
σημειώνοντας ότι «η οικονομική κρίση δεν ήρθε σαν αλεξίπτωτο από τον
ουρανό. Είναι μία συνέπεια μιας συμπεριφοράς, ενός τρόπου ζωής του λαού
μας».</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; font-family: inherit; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="color: #999999;"><span style="font-size: large;">Προσθέτει, μάλιστα, με έμφαση ότι για την κατάσταση που δημιουργήθηκε
στη χώρα έχουμε όλοι μας ευθύνη. Γιατί, όπως εξηγεί, με τον έναν τρόπο ή
τον άλλο κάναμε όλοι ζαβολιές και πήραμε με το δαχτυλάκι μας κάτι από
το μέλι. Είναι καιρός για σοβαρή αυτοκριτική και μετάνοια από τον
ελληνικό λαό γιατί η αιτία της κρίσης είμαστε εμείς και όχι οι ξένοι.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; font-family: inherit; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="color: #999999;"><span style="font-size: large;">Ακόμη, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος αντιτίθεται στις φωνές περί
μοντερνισμού της Εκκλησίας, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι δεν πρόκειται να
γίνει MKO. «Το νερό δεν χρειάζεται μοντερνισμό. Το νερό που έπιναν ο
Ομηρος και οι άλλοι, το πίνουμε κι εμείς σήμερα. Δεν είμαστε πιο
μοντέρνοι επειδή θα πιούμε κόκα κόλα», σημειώνει. Τέλος, μιλώντας για
τον πόλεμο του Ισλάμ στην Ευρώπη, ζητεί από τη Δύση να μελετήσει τις
αδικίες που έχει κάνει και να πάψει να υπονομεύει τον χριστιανισμό –
γιατί αυτό δημιουργεί κενό πίστης στο οποίο ευκολότερα εισδύει το Ισλάμ.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><b style="box-sizing: border-box; line-height: inherit;">– Ανταποκρινόμαστε αυτή την ώρα ως λαός στις υποχρεώσεις που έχουμε απέναντι στην Ιστορία; Ως Ελλάδα;</b></span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">– Ακούστε, έχω την αίσθηση ότι είμαστε σε μια φάση κάμψεως. Δεν τίθεται
θέμα. Δεν θα έλεγα παρακμής, αλλά κάμψεως. Ξέρω ότι πολλές φορές και σε
άρθρα της «Καθημερινής» ίσως παρουσιάζεται πολύ πιο έντονη αυτή η φάση
της παρακμής. Αλλά, νομίζω ότι εκείνο το οποίο πρέπει να μας απασχολήσει
δεν είναι ότι είμαστε άρρωστοι, αλλά ποια είναι η θεραπεία. Ολοι
περνάμε κάποια αρρώστια. Το θέμα είναι σωστά να την προσδιορίσουμε, να
γίνει η σωστή διάγνωση και όταν έχουμε καρκίνο, να μην παίρνουμε φάρμακα
για τη γρίπη. Οταν είναι κάτι πολύ σοβαρό, θα πάρουμε τα ανάλογα
φάρμακα. Και νομίζω αυτό το οποίο, το βλέπω ότι έχει λείψει εδώ, είναι η
σοβαρή αυτοκριτική. Η ίδια η λέξη χρησιμοποιείται πολλές φορές ως
επίθεση εναντίον των άλλων.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">«Κάποιοι άλλοι πρέπει να κάνουν αυτοκριτική, ας πούμε οι πολιτικοί, οι
οικονομικοί παράγοντες». Προφανώς πρέπει να κάνουν αυτοί. Αλλά, όλος ο
λαός πρέπει να κάνει αυτοκριτική. Και αυτός είναι ο ρόλος της Εκκλησίας,
να τον βοηθήσει να κάνει αυτή την αυτοκριτική. Δηλαδή, φταίει πάντα
κάποιος ξένος, τον ονομάζουμε έτσι ή αλλιώς, μπορεί να είναι Γερμανός,
μπορεί να είναι Αμερικανός, μπορεί να είναι Τούρκος. Μα, επιτέλους
φταίμε εμείς. Αυτή την αυτοκριτική έχω την εντύπωση ότι δεν την έχουμε
κάνει. Και δεν είναι εύκολo να την κάνουμε. Δηλαδή λέμε «διαφθορά». Η
διαφθορά πώς ονομάζεται; Είναι μια πλανωμένη, πώς να την πω; Σαν ένα
φάντασμα, σαν ένα σύννεφο. Εχει ονόματα η διαφθορά. Σημαίνει ψέμα,
σημαίνει πλεονεξία, σημαίνει εγωκεντρισμός. Αυτά τα πράγματα είναι μόνο
στους πολιτικούς και στους οικονομικούς παράγοντες; Και στα μέσα
ενημερώσεως; Δεν είναι στα περισσότερα σπίτια; Δηλαδή το «σπορ» που
λέγεται «φοροδιαφυγή» είναι για ορισμένους μόνο; Ολη αυτή η ευκολία με
την οποία δηλώνουμε ότι ο πατέρας μας πρέπει να πάρει σύνταξη και ο
πατέρας μας έχει πεθάνει, δεν είναι παρακμή; Θέλω να πω ότι πρέπει να
μάθουμε να βλέπουμε την πραγματικότητα όπως είναι. Και υπάρχει μία άλλη
λέξη που είναι επίσης εντελώς εκκλησιαστική και δεν ηχεί πολύ καλά, αλλά
είναι η κεντρική λέξη του χριστιανισμού: «Μετάνοια». Αν δεν
αποφασίσουμε πραγματικά να διορθώσουμε αυτό το οποίο γίνεται, πώς θα
υπάρξει η αλλαγή; Πώς θα πάρουμε τη θέση που έχουμε μέσα στην Ευρώπη και
στον παγκόσμιο χώρο;</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Και από αυτής της πλευράς, επαναλαμβάνω και πάλι, μη φανταστείτε ότι εγώ
μιλώ για την αυτοκριτική των άλλων, μιλώ για την αυτοκριτική τη δική
μας, των θρησκευτικών λεγομένων, των εκκλησιαστικών ανθρώπων. Επιμένω
τον τελευταίο καιρό και έχω καταντήσει λίγο σαν εκείνους που
αποστηθίζουν τους στίχους, να επαναλαμβάνω αυτόν τον στίχο που είναι
στην Παλαιά Διαθήκη, στις παροιμίες. «Αληθεύειν και ποιείν δίκαια»,
παρότι είναι μια μετάφραση 22 αιώνες πριν, όλες αυτές οι λέξεις είναι
πολύ σαφείς και στη σημερινή πραγματικότητα «αληθεύει και ποιείν δίκαια
αρεστά τω Θεώ μάλλον ή θυσιών αίμα»: «Το να είναι κανείς αληθινός και
δίκαιος, αυτό αρέσει στον Θεό πολύ περισσότερο από τα αίματα των
θυσιών».</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Θα έλεγα μεταφράζοντας στη σημερινή πραγματικότητα από τις πολλές
μετάνοιες, από τα πολλά κεριά, από τις πολλές άλλες εξωτερικές εκφράσεις
θρησκευτικότητας. Αν δεν καλλιεργήσουμε αυτό το πνεύμα της αλήθειας που
δεν εύκολο, και της Δικαιοσύνης που δεν είναι εύκολο, δεν έχουμε τη
δυνατότητα να βοηθήσουμε τον λαό σε μια αληθινή ορθόδοξη πνευματικότητα.
Και αυτό νομίζω πρέπει να το κάνουμε. Εγώ τουλάχιστον στην Αλβανία αυτό
τονίζω στους ορθόδοξους. Το να είσαι ορθόδοξος, δεν σημαίνει απλώς ότι
κάνεις τον σταυρό σου έτσι, ενώ οι άλλοι τον κάνουν αλλιώς ή άλλοι δεν
τον κάνουν καθόλου, αλλά είναι ότι με τη ζωή σου προσπαθείς να είσαι
άνθρωπος της αλήθειας, άνθρωπος της Δικαιοσύνης. Αυτό φέρνει την αλλαγή.
Και δόξα τω Θεώ υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι εδώ που ζουν αυτό το
πράγμα. Κι εσείς έχετε γνωρίσει κ. Παπαχελά. Δεν είναι οι επώνυμοι,
αυτοί που παρουσιάζονται, είναι οι απλοί άνθρωποι πολλοί, οι οποίοι
ακτινοβολούν αυτή την πραγματικότητα με αθόρυβο τρόπο αλλά πολύ
ουσιαστικό. Λοιπόν, εγώ δεν ανησυχώ, δεν ξέρω, έχω μια αισιοδοξία για το
μέλλον, αλλά θέτω υπό τις προϋποθέσεις αυτές, ότι θα γίνουμε πραγματικά
ορθόδοξοι δηλαδή.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><b style="box-sizing: border-box; line-height: inherit;">–
Μακαριώτατε, έχετε μιλήσει για την οικονομική κρίση, η οποία μαστίζει
την Ελλάδα, αλλά όχι μόνο την Ελλάδα, και έχετε πει ότι είναι μια μορφή
πολέμου, εν πάση περιπτώσει. Προφανώς, με θύματα και με θύτες. Μιλήστε
μας γι’ αυτό, το πώς βλέπετε εσείς αυτή την κρίση και ποιος ο ρόλος της
Εκκλησίας –αν θέλετε– για τα θύματά της;</b></span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">– Αναφέρθηκα προηγουμένως στην αρρώστια, έτσι; Η οικονομική κρίση δεν
ήρθε σαν αλεξίπτωτο από τον ουρανό, είναι μία συνέπεια μιας
συμπεριφοράς, ενός τρόπου ζωής του λαού μας. Εχω την εντύπωση ότι για
μια περίοδο είχαμε πάρει μεγάλη φόρα, ότι πρέπει να ζούμε πολύ έτσι,
ευτυχισμένοι, με δανεικά. Αυτό τουλάχιστον για μένα αποτελούσε πάντοτε
ένα ερώτημα. Θυμάμαι τον μακαρίτη τον πατέρα μου, που μας έλεγε πάντοτε
«μη δανείζεστε». Εδώ οι μεγάλοι οικονομολόγοι είχαν τη βεβαιότητα ότι θα
δανειστούμε και στο τέλος θα μας τα χαρίσουν οι άλλοι. Εχω την εντύπωση
ότι υπήρξε μια απλοποίηση για πολλά πράγματα, και κυρίως δεν υπήρξε η
ενημέρωση του κόσμου. Ο κόσμος ήταν ευτυχής, οι τράπεζες του έλεγαν
«δανείσου για να κάνεις διακοπές».</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Αρα, σε όλη αυτή την περιπέτεια, βεβαίως μπορεί να μην είναι ακριβές
εκείνο το οποίο έχει λεχθεί κατά καιρούς ότι «όλοι τα φάγαμε», αλλά έχει
ένα στοιχείο αλήθειας ότι όλοι έχουμε, λίγο, με τον ένα τρόπο ή τον
άλλο, με το δαχτυλάκι μας, πάρει κάτι από το μέλι αυτό. Δηλαδή, σε μια
εποχή που μας έδιναν οι Ευρωπαίοι τόσα χρήματα για να υπάρξει ουσιαστική
ανάπτυξη των υποδομών, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο τάδε που είχε δέκα
πρόβατα, έπρεπε να τα δηλώσει εκατό, για να έχει μεγαλύτερες αποδοχές.
Αυτός δεν είναι ο επίσημος, δεν είναι ο πολιτικός, είναι ο απλός λαός.
Αλλά και ο απλός λαός έκανε τέτοιες ζαβολιές, έτσι; Ή εκείνοι οι οποίοι
έπαιρναν επιδόματα, δήλωναν τυφλοί, ενώ δεν ήταν τυφλοί, ή κωφοί και δεν
ήταν κωφοί. Εχουμε μέρος ευθύνης, λίγο ή πολύ, πάρα πολλοί άνθρωποι,
υπάρχουν και άλλοι που δεν έχουν ευθύνη, δεν τίθεται ζήτημα. Αλλά γενικά
μιλώντας, πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε ευθύνη.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Σας είπα και προηγουμένως, η αντίσταση σε αυτό, δεν είναι οι γενικές
θεωρίες, να είσαστε καλοί άνθρωποι, να λέτε την αλήθεια και τέτοια
πράγματα, είναι η καλλιέργεια μιας πνευματικότητας, ένας τρόπος ζωής. Τι
είναι αυτό που σημαίνει πραγματικά μια ευλογημένη και ευτυχισμένη ζωή;
Να έχεις περισσότερα χρήματα και να κάνεις περισσότερα ταξίδια; Ή να
είσαι πράγματι ένας άνθρωπος δίκαιος και αληθινός, ένας άνθρωπος της
αγάπης; Εδώ είναι ο μεγάλος ρόλος της Εκκλησίας. Και καταλαβαίνουμε πάρα
πολύ. Και σας είπα, ποιος είναι ο καλός ορθόδοξος; Αυτός ο οποίος έχει
κάνει ένα σωρό ζαβολιές και ο οποίος κάνει και μία αφιέρωση μιας εικόνας
στην εκκλησία και έχει τη συνείδησή του ήσυχη; Ε, όχι δεν είναι έτσι.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Εμείς πρέπει να μιλήσουμε με προφητικό τρόπο και να πούμε «ακούστε, δεν
είναι έτσι τα πράγματα». Αν διαβάσουμε όλα τα κείμενα τα οποία
διαβάζονται στην Εκκλησία μας. Να μιλήσω για τη μεγάλη τη Σαρακοστή, τις
προφητείες του Ησαΐα, μιλoύν αδιάκοπα για δικαιοσύνη και αλήθεια. Είναι
ένα πρόβλημα, το οποίο με έχει πραγματικά απασχολήσει, ότι είναι
ακατανόητα αυτά τα κείμενα σήμερα όπως διαβάζονται, γιατί είναι στη
γλώσσα την πιο παλιά που την έχουμε αφήσει. Αλλά τα μηνύματα είναι αυτά.
Αν θες πραγματικά να είσαι ορθόδοξος, δεν μπορείς να είσαι άνθρωπος ο
οποίος κάνεις αδικίες, ο οποίος εκμεταλλεύεσαι τον άλλο, ο οποίος λες
ψέματα, ο οποίος ζεις μια ζωή ανήθικη. Κατόπιν λες και ένα «Κύριε
Ελέησον» και τέλειωσε, δεν είναι έτσι τα πράγματα.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><b style="box-sizing: border-box; line-height: inherit;">Εχουμε αθωώσει το ψέμα, το θεωρούμε αυτονόητο</b></span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><b style="box-sizing: border-box; line-height: inherit;">– Νιώθετε
ίσως το γεγονός ότι έχει «στεγνώσει» από πνευματικότητα η Ορθοδοξία για
τον Ελληνα; Οτι έχει γίνει απλώς μια συνήθεια, το Πάσχα, τα
Χριστούγεννα, και κάπου εκεί τελειώνει το πράγμα;</b></span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">– Θα σας έλεγα, αποφεύγω τις γενικότητες, ότι για τον Ελληνα έχει γίνει
έτσι. Υπάρχουν πολλοί Ελληνες για τους οποίους έχει γίνει έτσι. Αλλά
υπάρχουν και πάρα πολλοί Ελληνες για τους οποίους δεν έχει γίνει έτσι.
Υπάρχουν υπέροχοι άνθρωποι, οι οποίοι ζουν αληθινά, δεν κάνουν θόρυβο,
ίσως δεν είναι γνωστοί πολύ, αλλά ζουν αληθινά την Ορθοδοξία με αυτόν
τον τρόπο. Υπάρχουν όμως και άλλοι, που λέτε ότι προτιμούν να ανάψουν τη
λαμπάδα και να φύγουν, και να μη μείνουν στη λειτουργία του Πάσχα, οι
περισσότεροι. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα το οποίο πρέπει να μας
απασχολήσει. Ξέρω ότι πολλοί τώρα συζητούν για τις αιρέσεις, για το ένα,
για το άλλο, εντάξει.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Για εμένα εκείνο το οποίο βλέπω να πλανιέται είναι μια αδιαφορία και αν
θέλετε δεν θα το έλεγα αθεΐα, οι λέξεις είναι πολύ βαριές. Μία
αδιαφορία, η οποία θέλει άλλους τρόπους για να ξεπεραστεί. Πρέπει να
μιλήσουμε περισσότερο για τα βασικά θέματα της δικής μας της πίστεως.
Θέλει δουλειά, και εδώ είναι μεγάλη η ευθύνη της Εκκλησίας. Δηλαδή καλές
είναι οι τελετές, αλλά δεν φτάνουν. «Ποιείν δίκαια και αληθεύειν αρεστά
παρά Θεώ μάλλον ή θυσιών αίμα». Θυμάμαι τώρα μιαν άλλη κριτική την
οποία έκανε ο Ντοστογιέφσκι σχετικά με το ψέμα, γιατί νομίζω ότι το
μεγάλο πρόβλημα και εδώ, είναι ότι το ψέμα έχει αθωωθεί. Δεν θεωρείται
λάθος ή αμαρτία ή έγκλημα. Ελεγε λοιπόν ο Ντοστογιέφσκι, νομίζω στους
«Αδερφούς Καραμαζώφ», «μη λέτε ψέματα στους άλλους, μη λέτε ψέματα στον
εαυτό σας. Γιατί όταν λέτε ψέματα στον εαυτό σας και στους άλλους, σιγά
σιγά θα χάσετε την εκτίμηση στον εαυτό σας και στους άλλους. Και όταν
χάσετε την εκτίμηση στον εαυτό σας και στους άλλους, όλα τα πάθη
ευκολότερα θα αναπτυχθούν, και κυρίως δεν θα μπορείτε να αγαπάτε. Και
κατόπιν θα έχετε και το παράπονο ότι είστε αδικημένοι. Είναι ωραίο να
παίζει κανείς τον ρόλο του αδικημένου, έτσι»;</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Το παραφράζω, δεν θυμάμαι τις λέξεις ακριβώς του Ντοστογιέφσκι. Αυτό δεν
συμβαίνει; Εχουμε αθωώσει το ψέμα, είναι καθημερινή πραγματικότητα, και
πολλές φορές μπορεί να γίνει και σπορ· το θεωρούμε αυτονόητο. Αυτό δεν
μπορεί να συνεχιστεί, όμως. Δηλαδή, δεν μπορεί να είναι αυτό ορθόδοξο.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><b style="box-sizing: border-box; line-height: inherit;">Το πολιτικό στοιχείο είναι δεμένο στο Ισλάμ</b></span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><b style="box-sizing: border-box; line-height: inherit;">– Eχετε
ασχοληθεί πάρα πολύ με το Ισλάμ και είναι κάτι που όχι μόνο ακαδημαϊκά,
το έχετε ζήσει κιόλας. Ισλάμ και χριστιανισμός μπορούν να ζήσουν μαζί;
Μπορούν να συμβιώσουν;</b></span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">– Για το Ισλάμ, πράγματι όπως είπατε τόλμησα κι έγραψα και δημοσίευσα το
πρώτο βιβλίο το 1976, όταν έγινα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τον
πρώτο καιρό μιλούσα για τις δικές μου έρευνες που έκανα στην αφρικανική
θρησκευτικότητα. Κατόπιν, κατάλαβα ότι το πιο σημαντικό πράγμα ήταν το
Ισλάμ εδώ κι έψαξα τη βιβλιογραφία και είδα ότι δεν υπήρχε προηγουμένως
κείμενο συστηματικό. Δηλαδή, πρέπει να έχουμε το θάρρος να βλέπουμε τον
άλλο στο σύνολό του. Να βλέπουμε το Ισλάμ όχι σε μερικές εκφράσεις του
μόνο, αλλά στο σύνολο. Αυτό δεν υπήρχε. Και έτσι αποφασίσαμε και στο
πανεπιστήμιο οι φοιτητές μου ότι έπρεπε να δίνουν και εξετάσεις στο
Ισλάμ. Πολλοί από αυτούς έχουν γίνει σήμερα μητροπολίτες και μερικοί
είναι και Πατριάρχες.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Το Ισλάμ δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Το Ισλάμ οπωσδήποτε έχει μια
συνέχεια, καμιά φορά λέω, έχει πάρει τόσα στοιχεία από τον χριστιανισμό,
από τον ιουδαϊσμό, από την πολυαραβική θρησκεία με τον δικό του τρόπο.
Αλλά το πολιτικό στοιχείο στο Ισλάμ είναι δεμένο, και δεν το έχουμε
καταλάβει. Και επίσης δεν έχουμε καταλάβει ότι δεν υπάρχει ένα ενιαίο
Ισλάμ. Μόλις τώρα καταλαβαίνουμε και εμείς τη σύγκρουση που υπάρχει
μεταξύ σουνιτικού και σιιτικού Ισλάμ. Αλλά πέρα από αυτό είναι πώς το
ζουν το Ισλάμ ορισμένοι, κάτω από τα κηρύγματα των πιο ακραίων φανατικών
και τα παρακολουθούμε τώρα πώς γίνονται. Και ξέρετε οι ακραίες
ερμηνείες είναι πολύ πιο ευπρόσδεκτες από τον απλό λαό από ό,τι οι
λεγόμενες συνθετικές και πιο ήπιες. Είναι σε μια εξέλιξη το πράγμα και
φοβούμαι ότι στη Δύση δεν είχαν ποτέ συστηματικά ασχοληθεί με τη μελέτη
αυτού του φαινομένου.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Είναι πολύ πιο σύνθετο φαινόμενο από ό,τι φαίνεται. Οταν... βλέπετε όλη
αυτή τη βία. Πολλές φορές λέμε «α, δεν είναι βία. Το Ισλάμ δεν είναι
βίαιο, είναι μια μορφή βιαιότητος». Ναι, αλλά ο άλλος που παίρνει το
μαχαίρι πρόσφατα και σκοτώνει τους αθώους και φωνάζοντας αντί να λέει
«Δόξα τω Θεώ» λέει «Αλλάχ ακμπάρ», «ο Θεός είναι δυνατός», κάτι σημαίνει
εν πάση περιπτώσει. Οταν ό,τι έγινε για τους Πύργους στη Νέα Υόρκη είχε
μια προετοιμασία –μελέτες του Κορανίου– έχει μια σημασία αυτό το
πράγμα. Δηλαδή, δεν νομίζω ότι τα πράγματα είναι τόσο πολύ απλά και
ρομαντικά. Να σας πω, όμως, κάτι το οποίο ίσως να φανεί λίγο παράδοξο.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Πριν από πολλά χρόνια είχα διατυπώσει την εξής άποψη σε περιβάλλοντα
λίγο διεθνή. Οτι ο 20ός αιώνας είχε το φαινόμενο αυτό το οποίο
γνωρίζουμε με τα κομμουνιστικά καθεστώτα, μια αντίσταση στην παλαιά
αριστοκρατία και στους πλουσίους κάτω από συνθήματα του διαλλακτικού
υλισμού, που ήταν γερμανικό κατασκεύασμα και προχώρησε με αυτά τα
συνθήματα. Βεβαίως στο τέλος οδηγήθηκε στην περιπέτεια που ξέρουμε. Και
έλεγα το ότι φοβούμαι ότι στον 21ο αιώνα αδικημένες κοινωνίες που έχουν
την αίσθηση ότι είναι παραγκωνισμένες και υποτιμημένες από τις πλούσιες
χώρες που δήθεν είναι χριστιανικές θα κάνουν έναν άλλο τύπο
επαναστάσεως, τον οποίο δεν μπορούμε να προβλέψουμε χρησιμοποιώντας
συνθήματα θρησκευτικά. Και αυτό το βλέπω. Δηλαδή πάρα πολλές από αυτές
τις αδικημένες κοινωνίες, που κάποτε ήταν κάτω από την αποικιοκρατία των
δυτικών δυνάμεων που έβαζαν και το όνομα χριστιανισμός, έχουν εξεγερθεί
με συνθήματα τέτοια. Και αυτά τα συνθήματα τα θρησκευτικά δεν
αντιμετωπίζονται με τανκς και αεροπλάνα. Να ξέρετε το θρησκευτικό βήμα
είναι πάρα πολύ ευαίσθητο και μπερδεμένο, είναι λίγο σαν την πυρηνική
ενέργεια. Οταν αρχίζει να διαχέεται δεν μαζεύεται.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><b style="box-sizing: border-box; line-height: inherit;">– Και η απάντηση της Δύσης, ποια πρέπει να είναι;</b></span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">– Η απάντηση της Δύσης είναι περισσότερη σοβαρότητα, περισσότερο να
μελετήσει σοβαρά πρώτα από όλα τις αδικίες που έχει κάνει και δεύτερον
να φροντίσει να διορθώσει ένα φοβερό λάθος που έκανε. Η Ευρώπη
ιδιαίτερα, περισσότερο από την Αμερική σνόμπαρε τον χριστιανισμό.
Πραγματικά προσπάθησε να τον υπονομεύσει και δημιούργησε ένα κενό
πίστεως στο οποίο κενό πίστεως, το Ισλάμ ευκολότερα εισδύει. Προσφέρει
μια πίστη. Απλή, που πολύ γρήγορα, μέσα σε πέντε λεπτά την προσδιορίζει,
αλλά προσφέρει μια πίστη. Και μια Ευρώπη χωρίς πίστη δεν ξέρω εάν θα
αντέξει. Αρα, η αντίσταση είναι μια ζωντανή πίστη στον Θεό της αγάπης
για να μπορέσει όλη αυτή η βία, που με συνθήματα άλλα εξελίσσεται, να
περιοριστεί.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Κοιτάξτε, έχω την αίσθηση ότι είμαστε καθυστερημένοι, είπατε
προηγουμένως για μοντερνισμό. Ποιος είχε υπολογίσει τον τρόπο; Σε ποιες
στρατιωτικές σχολές είχε υπολογιστεί ο πόλεμος όπως γίνεται σήμερα;
Μιλούσαν για τον παλιό πόλεμο επί Ναπολέοντος… Αλλος τύπος πολέμου
σήμερα. Διαφορετικός, ασύμμετρος. Ποιος τον είχε υπολογίσει; Αυτά είναι
τα τεράστια κενά της Δύσεως. Ποιος είχε υπολογίσει τη δύναμη του
θρησκευτικού βιώματος στον πόλεμο; Oλα είχαν –πώς το λένε– με
περιφρόνηση μιλήσει για τη θρησκεία ότι είναι ένα πράγμα ξεπερασμένο.
Δεν είναι ξεπερασμένο ό,τι ανήκει στην ουσία της ανθρωπίνης υπάρξεως και
της λαχτάρας. Γι’ αυτό λοιπόν, η ευθύνη των Εκκλησιών είναι τεραστία.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Οι χριστιανοί πρέπει να είμαστε όλοι μαζί και κυρίως μιλάω για την
Ορθοδοξία. Η Ορθοδοξία δε μπορεί να είναι απλώς ένα μουσείο του
παρελθόντος. Μιλούμε για μια Ορθοδοξία ζωντανή, ενωμένη που έχει ένα
ρόλο και μια αποστολή στη σύγχρονη κοινωνία. Αλλά αυτό δεν θα το δώσουμε
με γενικότητες και αοριστίες, θα μιλήσουμε για τα ουσιαστικά της δικής
μας της πίστεως. Ξαναγυρίζω πάλι σε αυτό που σας είπα ότι αυτός ο Θεός
στον οποίο απευθυνόμαστε είναι Θεός Αλήθειας, Δικαιοσύνης και Αγάπης και
Θυσίας. Και αυτό το στοιχείο ποιος άλλος θα το προσφέρει; Παρά μόνο μια
ζωντανή Εκκλησία. Θυμάμαι τώρα έναν στίχο του Eλιοτ, μερικά ξέρετε,
αυτά που διαβάζαμε στα νεανικά μας χρόνια έχουν κολλήσει και
ξαναγυρίζουν και στα μεγάλα χρόνια που ζούμε τώρα. «Πού είσαι σοφία, που
σε χάσαμε στη γνώση. Και πού είσαι γνώση, που σε χάσαμε στην
πληροφόρηση». Δεν θέλω να μιλήσω εναντίον των μέσων ενημερώσεως που
ασχολούνται με την πληροφόρηση. Και τελικά κάτι άλλο το οποίο έλεγε,
αυτό το είχε γράψει νομίζω πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε αυτό το
«Πείραμα του Βράχου» και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε προσθέσει το
εξής: «Η μόνη σοφία που μπορούμε να αποκτήσουμε στη ζωή είναι η
ταπεινοφροσύνη. Η ταπεινοφροσύνη δεν έχει τέλος».</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><b style="box-sizing: border-box; line-height: inherit;">– Θέλω να
μείνω για ένα λεπτό στο θέμα της Ευρώπης. Η Ευρώπη γερνάει, η Ευρώπη
αντιμετωπίζει το πρόβλημα της τρομοκρατίας και μια φοβερή πίεση από μια
ήπειρο που την ξέρετε καλά – όλο αυτό το κύμα της μετανάστευσης. Θα
αντέξει πιστεύετε η Ευρώπη σε αυτές τις πιέσεις;</b></span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">– Κοιτάξτε. Προφητικό χάρισμα δεν έχω, αλλά νομίζω ότι η Ευρώπη έχει
πολλά αντισώματα, τα οποία σε κρίσιμες στιγμές ενεργοποιούνται. Είχαμε
αυτοδιαλυθεί με τους πολέμους στην Ευρώπη, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
αρχίσαμε και σκεπτόμαστε ότι καιρός πια να είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι
παρά τις διαφορές μας. Εχω την αίσθηση ότι η Ευρώπη έχει τέτοιες
δυνατότητες και τέτοια αντισώματα.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Η Ευρώπη μέσα στην οποία ο Χριστιανισμός είναι μια ζωντανή
πραγματικότητα, έχει τεράστιες δυνατότητες. Γιατί παραμένει πάντοτε με
όλον αυτόν τον πλούτο της παραδόσεως και της δυναμικότητας των ανθρώπων.
Και μέσα στην Ευρώπη δεν βλέπω μόνο την Ε.Ε. Βλέπω και τη Ρωσία, βλέπω
και άλλες περιοχές έτσι; Αλλά το θέμα δεν είναι προφητείες αυτή τη
στιγμή. Το θέμα είναι επιστράτευση και εγρήγορση για να μπορέσουμε όλα
τα δυναμικά στοιχεία που έχουμε μέσα μας περισσότερο να τα αναπτύξουμε.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><b style="box-sizing: border-box; line-height: inherit;">Η Εκκλησία δεν πρόκειται να γίνει ΜΚΟ</b></span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><b style="box-sizing: border-box; line-height: inherit;">– Eχω
διαβάσει μερικά από τα γραπτά σας, που λέτε ότι η Εκκλησία πρέπει να
γίνει πιο μοντέρνα, να ανοιχτεί στα νέα ρεύματα της κοινωνίας. Από την
άλλη, όμως, αυτό που βλέπουμε είναι ότι ο κόσμος που ανήκει στην
Εκκλησία, ο σκληρός πυρήνας, θέλει μια επιστροφή στην παράδοση –αν
θέλετε– σε πιο παραδοσιακές αξίες. Πώς συμβιβάζονται αυτά τα δύο;</b></span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">– Σε πάρα πολλά κείμενα, και στο «Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία» και στο
τελευταίο «Εγρήγορση» κ.λπ., εκείνο το οποίο τονίζω είναι ότι η Εκκλησία
θα μείνει πιστή σε αυτό που είναι, να είναι Εκκλησία. Δεν πρόκειται να
γίνει μια ΜΚΟ, ένας κοινωνικός θεσμός απλώς. Αν χάσει τον μυστηριακό,
σωτηριολογικό της χαρακτήρα, αν πάψει να μιλάει για τα ουσιαστικά
προβλήματα της ζωής, του θανάτου και της ελπίδος, δεν είναι πια
Εκκλησία. Αρα, επ’ ουδενί λόγω θα πρέπει να σκεφτούμε ότι θα αλλάξει τον
χαρακτήρα της, ίσα ίσα πρέπει να βρει τον χαρακτήρα της. Να μιλάει
αδιάκοπα γι’ αυτά τα ουσιαστικά θέματα, ζωής, θανάτου, ελπίδος,
δικαιοσύνης, αλήθειας. Αλίμονο αν δεν μιλάει γι’ αυτά. Αλίμονο αν πάψει
να είναι το μυστικό σώμα του Χριστού στην κοινωνία, αλλά και σε
οποιαδήποτε κοινωνία.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Κοιτάξτε, το νερό δεν χρειάζεται μοντερνισμό. Το νερό που έπιναν ο
Ομηρος και οι άλλοι το πίνουμε κι εμείς σήμερα. Δεν είμαστε πιο
μοντέρνοι επειδή θα πιούμε κόκα κόλα. Η Εκκλησία αδιάκοπα μεταφέρει αυτό
το μήνυμα του ζώντος Θεού, του Θεού της αγάπης, μεταφέρει αυτό το
παράδοξο ότι ο Θεός αγάπη εστί και ο μένων εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει
και ο Θεός εν αυτώ. Αυτό βεβαίως θα εκφραστεί –η αγάπη– με άλλους
τρόπους, με άλλη γλώσσα, με άλλες πρωτοβουλίες, με άλλα έργα, τα οποία
γίνονται, αλλά αυτό παραμένει η μόνιμη ταυτότητα της Εκκλησίας, από τότε
που ιδρύθηκε μέχρι σήμερα. Υπάρχουν βεβαίως άνθρωποι που λένε «αυτά
είναι τώρα αστειότητες». Εξαρτάται. Η αγάπη θα εκφραστεί με λόγο, θα
εκφραστεί με σιωπή, με χαμόγελο, θα εκφραστεί και με συμπαράσταση αλλά
και με έργα, και το ένα και το άλλο. Οταν ο Απόστολος Παύλος μιλάει
αδιάκοπα για έργα, όταν ο ίδιος ο Κύριος, ο οποίος είναι ο Λόγος του
Θεού, λέει ότι όλα αυτά πρέπει να έχουν μέσα το στοιχείο της αγάπης. Ολα
μεταμορφώνονται χάρη σε αυτό.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Είμαι απολύτως βέβαιος ότι αυτό το πράγμα δεν μπορεί να το κάνει κανένας
άλλος θεσμός κοινωνικός. Ξέρετε ότι ο δικός μου χώρος στο πανεπιστήμιο
για 20 χρόνια ήταν τα μη χριστιανικά θρησκεύματα. Και είχα την ευκαιρία,
εκτός από τις σπουδές, ας πούμε τις θεολογικές, εδώ και στη Γερμανία,
να ταξιδεύω σε όλον τον κόσμο. Είμαι απόλυτα βεβαιωμένος ότι από τα πιο
συνταρακτικά κείμενα τα οποία έχουν γραφεί σχετικά με το υπερβατικό, με
τη λαχτάρα του απολύτου, είναι αυτή η διατύπωση του Αποστόλου Ιωάννου «ο
Θεός αγάπη εστί». Και το γεγονός ότι αυτό το παράδοξο, βεβαίως, το
απίστευτο για πολλούς ανθρώπους, αλλά το συνταρακτικό για όλους μας ότι
αυτός ο Θεός της αγάπης ήρθε όχι σαν αυτοκράτορας, όχι σαν ένας μεγάλος
στρατηγός, αλλά ανάμεσά μας και έζησε όπως έζησε. Αν αυτά η Εκκλησία
παύει να τα ακτινοβολεί και να τα ζει, τι Εκκλησία είναι τότε;</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><b style="box-sizing: border-box; line-height: inherit;">Είμαι αισιόδοξος γιατί έχουμε τεράστιες δυνατότητες</b></span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><b style="box-sizing: border-box; line-height: inherit;">– Και θέλω
έτσι κλείνοντας αυτή τη συζήτηση, επειδή έχετε έναν τρόπο να κοιτάτε
τον κόσμο και να μιλάτε στην ψυχή του, τι θα λέγατε στον μέσο Eλληνα ο
οποίος νιώθει πολλές φορές ότι δεν υπάρχει φως στο βάθος αυτής της
κρίσης;</b></span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">– Α, θα του έλεγα το πολύ απλό: «Μη συμφιλιωθείς με την παρακμή. Θα
κάνουμε αντίσταση στην παρακμή». Εγώ έζησα τα νεανικά μου χρόνια, άρχισα
να πρωτονιώθω τον εαυτό μου στα γερμανικά χρόνια. Ξέρετε, είμαι μεγάλος
πια, είμαι 88. Λοιπόν, δεν συμφιλιωθήκαμε με εκείνη την περίπτωση.
Αντισταθήκαμε. Σήμερα, η παρακμή είναι διαφορετική. Θα αντισταθούμε σε
αυτήν την παρακμή. Και πρέπει να σας πω ότι στους ανθρώπους που με
επισκέπτονται –μπορεί να είναι από διάφορες κατηγορίες και από διάφορες
ειδικότητες–, όταν τους εύχομαι, τους εύχομαι πάντα το εξής: «Κάνε
αντίσταση ποιότητος στον τομέα που βρίσκεσαι». Είσαι γιατρός. Θα
αντισταθείς, δεν θα πάρεις τα φακελάκια. Είσαι, πώς το λένε;
Θρησκευτικός. Θα αντισταθείς. Δεν θα συμφιλιωθείς με την εξωτερική μόνο
μορφή της θρησκευτικότητος. Θα ζήσεις το μυστήριο της πίστεως βαθιά.
Αντιστάσου.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Νομίζω ότι αυτό το σύνθημα μπορεί να περάσει σε όλους μας. Ακούστε, δεν
χρειάζεται όλοι να το κάνουν αυτό. Πολλές φορές τα λίγα κύτταρα του
οργανισμού δημιουργούν αντίσταση στα κύτταρα τα καρκινικά. Λοιπόν, εγώ
είμαι αισιόδοξος. Αισιόδοξος για το μέλλον της Ελλάδας. Κύριε Παπαχελά,
είμαστε πλούσιος λαός. Η θέση στην οποία βρισκόμαστε, η ομορφιά μέσα
στην οποία ζούμε, η παράδοση την οποία έχουμε, τα παραδείγματα τα οποία
έχουμε· μόνο ο καιρός. Περισσότερο να σκεπτόμαστε τον Καποδίστρια και
λιγότερο μερικούς άλλους που πρόδωσαν την Ελλάδα. Περισσότερο να
σκεπτόμαστε τις μορφές τις όμορφες της Ιστορίας, αν θέλετε περισσότερο
να βλέπουμε τις γιαγιάδες στα νησιά μας, που έπαιρναν και έδιναν στα
πιτσιρίκια που ερχόντουσαν ως πρόσφυγες το γάλα, παρά μερικούς άλλους
ανθρώπους, οι οποίοι απλώς εκμεταλλεύονται το Α και το Β. Eχουμε
τεράστιες δυνατότητες αντιστάσεως.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Eχουμε τεράστιες δυνατότητες ακτινοβολίας. Δεν θα το κάνουμε επειδή
είμαστε πλειοψηφία. Και ποιος είπε ότι η ομορφιά σχετίζεται πάντα με τον
όγκο; Και εγώ πιστεύω σε μία Ορθοδοξία και το λέω πολύ συχνά, ότι
υπάρχουν τρία πράγματα στην Ορθοδοξία που πάντα είναι μαζί: η αλήθεια, η
αγάπη και το κάλλος. Λοιπόν, αυτά τα έχουμε στην Ελλάδα σαν μια
ολόκληρη παράδοση με χίλιους τρόπους. Αυτά πρέπει να τα ζωντανέψουμε και
πάλι· σε όλους τους τομείς. Αλήθεια, αγάπη και ομορφιά. Εχετε την
εντύπωση ότι τα μεγάλα κράτη επειδή είναι μεγάλα δεν ζηλεύουν αυτά τα
τρία πράγματα;</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><b style="box-sizing: border-box; line-height: inherit;">Η υπηκοότητα</b></span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Η χορήγηση αλβανικής υπηκοότητας στον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων-Δυρραχίου και
Πάσης Αλβανίας Αναστάσιο, με διάταγμα που υπέγραψε ο πρόεδρος της χώρας
Ιλίρ Μέτα, άργησε 25 χρόνια. Και αποτελεί δικαίωση του φωτισμένου
ιεράρχη για το τιτάνιο έργο της ανόρθωσης της κατεδαφισμένης Ορθόδοξης
Εκκλησίας την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος Χότζα. Οσοι βίωσαν
από κο- ντά την (υπερ)προσπάθειά του να αναστηλώσει μαζί με τις
γκρεμισμένες εκκλησίες και τα ισοπεδωμένα μοναστήρια το ενταφιασμένο
φρόνημα των ορθόδοξων χριστιανών ομιλούν περί θαύματος.</span></span></div>
<div style="box-sizing: border-box; direction: ltr; line-height: 1.4; margin-bottom: 1rem; padding: 0px;">
<div style="font-family: inherit;">
<span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Η απόδοση της υπηκοότητας ήταν η επίσημη αναγνώριση από το αλβανικό
κράτος της τεράστιας συμβολής του στη διαμόρφωση του σύγχρονου προφίλ
της Αλβανίας.</span></span></div>
<div style="color: #111111; font-family: inherit; font-size: 1em;">
</div>
<span style="color: #111111; font-family: "kasabbatosb" , sans-serif; font-size: small;"><span style="font-size: 14.88px;"><a href="http://kathimerini./">πηγή</a></span></span></div>
</div>
</div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-72200459336123634392017-12-05T00:04:00.002-08:002017-12-05T00:04:29.133-08:00Ορθοδοξία και Πουριτανισμός στο έργο του Παπαδιαμάντη και του Καζαντζάκη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="content-header">
<br /></div>
<div>
<div style="margin-bottom: 15px; text-align: center;">
<img alt="" src="https://www.impantokratoros.gr/dat/D516591A/image1.jpg?636480648731817500" style="height: auto; margin-bottom: 10px; margin-left: 10px; max-width: 100%;" /><br />
</div>
<div class="webpage-body">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: 20px;"><strong><br /></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<em>Εισήγηση στην ημερίδα για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη που οργάνωσε ο Δήμος Ναυπάκτου στην Παπαχαραλάμπειο αίθουσα</em></div>
<div style="text-align: center;">
<em><strong>Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος</strong></em></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="text-decoration: underline;">ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το θέμα το οποίο πρόκειται να εισηγηθώ
είναι πολύ μεγάλο και έχει πολλές προεκτάσεις, ήτοι θεολογικές,
κοινωνικές και λογοτεχνικές, αφού άλλωστε μέσα από τα κείμενα των
λογοτεχνών μας περνούν όλοι οι καϋμοί, τα οράματα και τα βιώματα του
λαού μας. Ωστόσο όμως 0ά επιδιώξω να παρουσιάσω, με συντομία, μερικές
από τις κρίσιμες απόψεις του θέματος και κυρίως θα εντοπίσω το θέμα
Ορθοδοξίας και Πουριτανισμού σε δύο έργα, στο έργο του Παπαδιαμάντη <strong>«Εξοχική λαμπρή»</strong> και στο έργο του Καζαντζάκη <strong>«Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»</strong>. Και πάλι τονίζω ότι δεν θα εξετάσω όλες τις πλευρές που θα μπορούσα να κάνω, αλλά μερικά από όσα νομίζω ότι είναι εκθέσιμα.<br /><br /><strong>Ο εξευρωπαϊσμός της Ελλάδος</strong><br /><br />Πριν
προχωρήσω όμως στην καθ’ εαυτό ανάπτυξη του θέματός μου, θα ήθελα να
δούμε για λίγο τον «χώρο» στον οποίο μεγάλωσε ο Παπαδιαμάντης και βέβαια
και τον τρόπο ζωής του κληρονόμησε ο Καζαντζάκης.<br /><br />Ο <strong>Παπαδιαμάντης</strong>
γεννήθηκε σε μια περίοδο πολύ κρίσιμη για τον ελληνισμό, ήτοι το 1851,
και βέβαια μεγάλωσε σε μια εποχή κατά την οποία γινόταν επίσημες
διεργασίες για τον πολιτιστικό Εκσυγχρονισμό της Ελλάδος, που ταυτίζεται
με τον εξευρωπαϊσμό, και αυτός ο πολιτιστικός εκσυγχρονισμός ταυτόχρονα
είναι και προδοσία έναντι όλου του πολιτιστικού πλούτου του Γένους.<br /><br />Τελευταία διάβασα δύο καταπληκτικά κείμενα, ήτοι το βιβλίο της Έλλης Σκοπετέα με τίτλο <em>«Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα (1820-1880)»</em>, που είναι από τα εγκυρότερα επιστημονικά βιβλία πάνω στο θέμα αυτό, και ένα κείμενο της Ευθυμίας Μαυρομιχάλη με τίτλο <em>«Οι καλλιτεχνικοί σύλλογοι και οι στόχοι τους (1880-1910)»</em>.
Και τα δύο αυτά κείμενα, χωρίς να αναφέρονται στον Παπαδιαμάντη,
παρουσιάζουν τα πλαίσια μέσα στα οποία έζησε και μεγάλωσε, αλλά και
κοιμήθηκε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και νομίζω δείχνουν την μεγαλωσύνη
αυτού του ανθρώπου.<br /><br />Η Έλλη Σκοπετέα στο βιβλίο της εκθέτει
διεξοδικά το γεγονός ότι μετά την Επανάσταση του 1821 παρατηρείται στον
ελληνικό χώρο μια προσπάθεια απογαλακτισμού της Ελλάδος από την έως
τότε παράδοσή της και την προσάρτησή της στην Ευρώπη. Οπότε με όλες τις
διεργασίες που έγιναν προσπάθησαν οι Ευρωπαίοι να αναπτύξουν μια
καινούρια ιδεολογία και μια νέα συνείδηση στους Έλληνες πολίτες του
Ελληνικού Κράτους. Η διεξοδική ανάπτυξη της διαφοράς μεταξύ των Ελλήνων
και των Ελλαδιτών, η προσπάθεια ορισμού των συνόρων του νέου Κράτους,
οι διαμάχες μεταξύ των αυτοχθόνων και των ετεροχθόνων και η τελική νίκη
των αυτοχθόνων, η διάκριση μεταξύ <em>«των μέσα και έξω Ελλήνων»</em> και η διαφορά μεταξύ Επτανησίων και Φαναριωτών δείχνει την <strong>διπολικότητα</strong>
των κατοίκων που ζούσαν στο Ελληνικό Βασίλειο. Παρατηρείται μια
προσπάθεια να αποκτήσουν οι Έλληνες ευρωπαϊκή ταυτότητα μέσα από την
γλώσσα, την θρησκεία και την Παιδεία. Με πολλές προσπάθειες
κατασκευαζόταν ένα <em>«πρότυπο Βασίλειο»</em>, το ελληνικό Κράτος, το οποίο <strong>ταυτιζόταν</strong> με το εθνικό Κράτος, και το οποίο <em>«άρχιζε στην ουσία από το σημείο μηδέν»</em><sup>1</sup>. Το κενό που άφηνε η απομάκρυνση του Τούρκου καταχτητή έπρεπε να καλυφθή. <em>«Επείγε η ανάγκη της αυτοτελούς πλέον επεξεργασίας μιας νέας συνείδησης, στο νέο πλαίσιο αναφοράς που ήταν το εθνικό κράτος»</em><sup>2</sup>. Μάλιστα ο Σπυρίδων Τρικούπης ως εξής καταγράφει το διπλό χαρακτηρισμό της Επανάστασης του 1821: <em><strong>«επανάστασις και αποστασία»</strong></em><sup>3</sup>. Και βέβαια <em>«η κατεύθυνση την οποία ακολούθησε το Βασίλειο ήταν δεδομένη: εξομοίωση με την Ευρώπη»</em><sup>4</sup> και μάλιστα την Ευρώπη του διαφωτισμού, που σαφώς απομακρυνόταν από τον ορθόδοξο φωτισμό.<br /><br /> […]<br /><br /><strong> Ορθοδοξία και Πουριτανισμός</strong> <br /><br />Η
Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η ιστορική Εκκλησία, που αποτελεί συνέχεια του
πρώτου Χριστιανισμού, όπως τον διέσωσαν οι Απόστολοι, οι Αποστολικοί
Πατέρες, οι μεγάλοι Πατέρες, οι Μάρτυρες και Ομολογητές, οι Όσιοι και
ασκητές. Για την Ορθόδοξη Εκκλησία ο άνθρωπος είναι το αντικείμενο της
αγάπης του Θεού. Ο Θεός αγαπά όλους τους ανθρώπους, δικαίους και
αδίκους, με την διαφορά ότι οι άνθρωποι ανάλογα με την πνευματική τους
κατάσταση εκλαμβάνουν και βιώνουν την αγάπη του Θεού κατά διαφορετικό
τρόπο, είτε ως Κόλαση είτε ως Παράδεισο. Η αμαρτία εκλαμβάνεται ως
ασθένεια της ανθρώπινης φύσεως, και επομένως η ενανθρώπηση του Υιού και
Λόγου του Θεού έγινε για να θεραπεύση τον άνθρωπο και να τον ελευθερώση
από τα συμπτώματα της αμαρτίας που είναι ο θάνατος και η φθορά. Επίσης
στην Ορθόδοξη Εκκλησία πιστεύουμε ότι η τελική κρίση θα γίνη κατά την
Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, ότι ο Θεός έδωσε την κρίση στον Χριστό που
θα την εξασκήση κατά την Δευτέρα Παρουσία. Έτσι η Εκκλησία δεν
εκλαμβάνεται ως νομικό κατασκεύασμα, ούτε ως ιδεολογικό σωματείο για
τους καθαρούς και άγιους, αλλά ως το πνευματικό νοσοκομείο θεραπείας των
αμαρτωλών και μετανοούντων. Τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα των
μελών της Εκκλησίας είναι η αγάπη, η ταπείνωση, η μετάνοια και η
αυτομεμψία.<br /><br />Η Μεταρρύθμιση που παρατηρείται στην Δύση ως
αντίδραση στο σκληρό πνεύμα του Παπισμού δημιούργησε μια καινούρια
επανάσταση και βέβαια είχε σχέση με την Αναγέννηση που είχε προηγηθή από
αυτήν και τον Διαφωτισμό που ακολούθησε την Μεταρρύθμιση. Οι
Προτεστάντες απέρριψαν ολόκληρη την Παράδοση, ήτοι τα μυστήρια, τις
λειτουργικές τέχνες και κράτησαν μόνον την Αγία Γραφή. Καλλιέργησαν τον
Ορθολογισμό και βεβαίως εξέφρασαν τον <strong>απόλυτο προορισμό</strong>,
σύμφωνα με τον οποίο οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως προορισμένοι ή για την
σωτηρία ή για την καταδίκη. Μέσα στα πλαίσια αυτά αναπτύχθηκε ο
ευσεβισμός, ως προσπάθεια της καθαρότητος των αισθήσεων, χωρίς άλλη
προσπάθεια καθάρσεως της καρδιάς, και ο Πουριτανισμός.<br /><br />Με τον όρο <strong>Πουριτανισμό</strong>
εννοούμε τους Καλβινιστές της Αγγλίας που παρουσιάσθηκαν εκεί όταν
βασίλευε η Ελισάβετ (1558-1603). Την εποχή εκείνη εισήχθησαν στην
Αγγλία τα καθολικά στοιχεία και τότε οι Καλβινιστές της Αγγλίας
αντέδρασαν και έτσι <strong>κατήργησαν τον επισκοπικό βαθμό,</strong> γενόμενοι <strong>«πρεσβυτεριανοί»</strong>
και διαμόρφωσαν την διδασκαλία τους και την λατρεία τους κατά τα
καλβινιστικά πρότυπα, απέκτησαν σιωπηλό, σκυθρωπό και πεισματώδη
χαρακτήρα<sup>7</sup>.<br /><br />Φαίνεται στα όσα συνοπτικώς εξέθεσα πιο
πάνω η διαφορά μεταξύ της Ορθοδοξίας και του Πουριτανισμού. Κυρίως θα
ήθελα να επικεντρώσω αυτήν την διαφορά σε δύο σημεία, γιατί αυτό θα μας
βοηθήση στα όσα θα εκτεθούν πιο κάτω σχετικά με τον Παπαδιαμάντη και τον
Καζαντζάκη. Το ένα είναι ότι οι Προτεστάντες Πουριτανοί στηρίζονται
στον <strong>Σταυρό</strong> του Χριστού, ενώ η Ορθοδοξία είναι Εκκλησία της <strong>Αναστάσεως</strong> δια του Σταυρού. Και το δεύτερο στοιχείο είναι ότι οι Πουριτανοί χωρίζουν τους ανθρώπους διαλεκτικώς σε <strong>καλούς και κακούς</strong>, απορρίπτοντας τους μεν και εκθειάζοντας τους δε, ενώ οι Ορθόδοξοι, επειδή δεν δέχονται τον απόλυτο προορισμό, <strong>θεωρούν την αμαρτία ως ασθένεια</strong>
που ενυπάρχει σε όλους τους ανθρώπους, και ότι η Εκκλησία είναι
πνευματικό νοσοκομείο μέσα στο οποίο κατά διαφόρους βαθμούς δεχόμαστε,
με την ελεύθερη θέλησή μας, την θεραπεία, δια της ακτίστου Χάριτος του
Θεού.<br /><br /><br /><strong>«Ο Χριστός ξανασταυρώνεται και η «Εξοχική Λαμπρή»</strong><br /><br />Ύστερα
από όσα ανέφερα προηγουμένως θα προχωρήσω να εντοπίσω τα δύο κεντρικά
σημεία της διαφοράς μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Πουριτανισμού
στους δύο αυτούς συγγραφείς, δηλαδή στον Καζαντζάκη και τον
Παπαδιαμάντη, και μάλιστα στα δύο συγκεκριμένα έργα τους <em>«Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»</em> και <em>«Εξοχική λαμπρή»</em>, Θα μπορούσα να επεκτείνω το θέμα σε άλλα σημαντικά κείμενά τους αλλά χάριν οικονομίας χρόνου θα περιορισθώ σε αυτά.<br /><br /><strong>Κατ’ αρχάς ο τίτλος των δύο διηγημάτων προσδιορίζει την διαφορά.</strong> <br /><br />Ο
Καζαντζάκης αρχίζει το έργο του με αναφορά στην αναπαράσταση της
σταυρώσεως του Χριστού και συνεχίζει να περιγράφη τον σταυρό που σήκωνε ο
λαός της συγκεκριμένης εκείνης εποχής που πεινούσε, σε σχέση με την
άρχουσα τάξη της εποχής τους. <strong>Ο σταυρός είναι το κεντρικό σημείο της διδασκαλίας του και τον βλέπει χωρίς την ανάσταση.</strong> Αυτό το βλέπουμε και στο βιβλίο του <em>«Ο φτωχούλης του Θεού»</em>,
όπου παρουσιάζεται ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, εκφραστής του δυτικού
Χριστιανισμού, να ανέρχεται στον υψηλότερο βαθμό της πνευματικής ζωής
όταν <em>«ο φτερωτός Σταυρωμένος»</em> τον άγγιξε σαν μια αστραπή. Ο Φραγκίσκος φώναζε: <em>«Ακόμα!
Ακόμα! Θέλω ακόμα! Κι η θεία φωνή από πάνω του: Μη ζητάς παραπέρα. εδώ
σταματάει ο ανήφορος του ανθρώπου, στην Σταύρωση»</em>. Και όταν ο Φραγκίσκος κραύγαζε απελπισμένα: <em>«Θέλω παραπέρα, την Ανάσταση»</em>, η φωνή του Χριστού του αποκρινόταν: <em>«Αγαπημένε Φραγκίσκο, άνοιξε τα μάτια, κοίταξε: Σταύρωση κι Ανάσταση είναι ένα»</em>. Και όταν έφυγε ο φτερωτός σταυρωμένος Χριστός, τότε έτρεχε το αίμα από τα πόδια και τα χέρια του Φραγκίσκου, <em>«και στο πλευρό του έτρεχε μια ανοικτή φαρδιά πληγή, θαρρείς καμωμένη από λόγχη»</em><sup>8</sup>.<br /><br /><strong>Αντίθετα ο Παπαδιαμάντης</strong>
στο διήγημά του «Εξοχική λαμπρή» περιγράφει την ορθόδοξη ατμόσφαιρα της
εορτής της Αναστάσεως, που έγινε κατά τρόπον παραδοσιακό, στα Καλύβια.
Έψαλαν τον Κανόνα στην Εκκλησία και ύστερα <em>«ήναψαν τας λαμπάδας κ
εξήλθον όλοι εις το ύπαιθρον ν’ ακούσωσι την Ανάστασιν. Γλυκείαν και
κατανυκτιχήν Ανάστασιν εν μέσω των ανθούντων δένδρων, <των> υπό
ελαφράς αύρας σειομένων ευωδών θάμνων, και των λευκών άνθεων της
αγραμπελιάς»</em><sup>9</sup>. Οι χωρικοί κοινώνησαν και στην συνέχεια <em>«περί την μεσημβρίαν, μετά την Β Ανάστασιν, οι χωρικοί το έστρωσαν υπό τας πλατάνους παρά την δροσεράν πηγήν»</em><sup>10</sup>. Έφαγαν και ήπιαν. <em>«Είτα
ήρχισαν τα άσματα. Εν πρώτοις το Χριστός ανέστη, ύστερον τα θύραθεν. Ο
μπαρμπα-Μηλιός θελήσας να ψάλη και αυτός το Χριστός ανέστη, το εγύριζε
πότε εις τον αμανέ και πότε εις το κλέφτικο»</em><sup>11</sup>. Ο μπαρμπα-Κίτσος έψαλε το Χριστός ανέστη, αλλά παρά την ιδιορρυθμία της ψαλμωδίας <em>«ουδείς ποτέ έψαλεν ιερόν άσμα μετά πλείονος χριστιανικού αισθήματος και ενθουσιασμού»</em><sup>12</sup>. Και <em>«περί την δείλην είχεν άρχίσει ο χορός, χορός κλέφτικος»</em><sup>13</sup>.<br /><br />Δηλαδή,
ενώ ο Καζαντζάκης περιγράφει μια πνευματική ζωή γεμάτη αγωνία και
σταύρωση, πληγές και αίματα, όπως φαίνεται και σε άλλα κείμενά του,
ήτοι στην «Ασκητική» του, εν τούτοις ο Παπαδιαμάντης επιμένει στην
Ανάσταση του Χριστού, που την πανηγυρίζει ολόκληρη η φύση, αλλά και την
χαίρονται οι άνθρωποι με ιλαρότητα, φυσικότητα και πολύ ομορφιά.<br /><br />Στα
κείμενα αυτών των δύο μεγάλων λογοτεχνών μας παρουσιάζεται και το
δεύτερο σημείο που ανέφερα πιο πάνω. Συγκεκριμένα ο Καζαντζάκης χωρίζει
τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς, με βάση την πουριτανική ηθική, που
στηρίζεται στον απόλυτο προορισμό και τον ευσεβιστικό ανθρωπισμό, ενώ ο
Παπαδιαμάντης αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους με στοργή και αγάπη. Δεν
αμνηστεύει τα ελαττώματά τους, αλλά τα βλέπει μέσα σε όλη την προοπτική
της προσωπικότητός τους καθώς επίσης τα αφήνει στην Πρόνοια, το έλεος
και την κρίση του Χριστού. Δεν αποσπά ανθρωποκεντρικά και αυτάρεσκα την
κρίση από τον Χριστό.<br /><br />Επίσης, και στα δύο αυτά κείμενα
παρουσιάζονται και ερμηνεύονται διάφορες ενέργειες δύο ζευγών Ιερέων.
Στον Καζαντζάκη περιγράφεται ο παπα-Φώτης και ο παπα-Γρηγόρης, στον δε
Παπαδιαμάντη ο παπα-Κυριακός και ο παπα-Θοδωρής. Ο Καζαντζάκης είναι
απόλυτος και τους ερμηνεύει μέσα στο σχήμα ο καλός και ο κακός. Ο
Παπαδιαμάντης δεν θέτει τέτοιες διαχωριστικές γραμμές, βλέπει τα
ελαττώματα αλλά τελικά τονίζει την μετάνοια και το ορθόδοξο ήθος.<br /><br />Στον Καζαντζάκη ο παπα-Γρηγόρης χαρακτηρίζεται «φαταούλας»<sup>14</sup>, «τραγογένης»<sup>15</sup>, «θεομπαίχτης», «ψεύτης»<sup>16</sup>, είναι παπάς «με την γεμάτη κοιλιά... με τα διπλά προγούλια»<sup>17</sup>.
Γράφει έντονα απαξιωτικά και καταδικαστικά για τον παπα-Γρηγόρη. Το
ίδιο πνεύμα παρατηρείται και στους άλλους χωριανούς, όπως τον
γερο-Πατριαρχέα, τον Χατζή - Νικολή, τον γερο-Λαδά<sup>18</sup>, την Κατερίνα, την χήρα<sup>19</sup>
κλπ. Αντίθετα ο παπα-Φώτης, για τον Καζαντζάκη, ήταν ο καλός παπάς, που
δεν έχει κανένα ψεγάδι επάνω του και αγωνίζεται για το ποίμνιό του που
πεινούσε. <em>«Μπροστάρης πήγαινε ένας παπάς ηλιομαυρισμένος, αδύναμος,
με μεγάλα μαύρα μάτια που πετούσαν φωτιές κάτω από τα’ άγρια φρύδια, με
αριά γκρίζα γένια σφηνωτά. Έσφιγγε στην αγκαλιά του ένα βαρύ Ευαγγέλιο
ασημοδεμένο και φορούσε το πετραχήλι του»</em><sup>20</sup>. Είναι σαφής η διαλεκτική αντίθεση μεταξύ καθαρών και μη καθαρών ιερέων. <strong>Πρόκειται για ένα καθαρό πουριτανισμό και ευσεβισμό</strong>.<br /><br />Στον
Παπαδιαμάντη, όμως, δεν παρατηρούνται τέτοιες διαλεκτικές αντιθέσεις.
Όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί και όλοι έχουν στοιχεία και σημεία
βδελυκτά ενώπιον του Θεού και αναζητούν το έλεος του Θεού. Αυτό φαίνεται
στην «Εξοχική λαμπρή», στις αντιδράσεις μεταξύ του παπα-Κυριακού και
του παπα-Θοδωρή, ιδιαιτέρως στον τρόπο με τον οποίο αντέδρασε ο
παπα-Κυριακός στην εσφαλμένη είδηση του υιού του Ζάχου. Κάνοντας ο
παπα-Κυριακός την Ανάσταση στα Καλύβια, έμαθε από τον γυιό του ότι ο
παπα-Θοδωρής του έκλεβε τις λειτουργίες, που λειτουργούσε στον κεντρικό
Ναό, ενώ, όπως αποδείχθηκε αργότερα, δεν έκανε κάτι τέτοιο.
Αναστατώνεται ο παπα-Κυριακός, ο οποίος, γνήσιος εκπρόσωπος του
ελληνικού Κλήρου, <em>«πλην μικρού ελευθεριασμού, ήτο κατά πάντα άμεπτος»</em>. Ο παπα-Κυριακός φαινόταν ως πλεονέκτης, γιατί ήθελε να μεγαλώση τα παιδιά του, λίγο δύσπιστος αλλά «ανοικτόκαρδος»<sup>21</sup>.
Με την πληροφορία που του μετέφερε ο υιός του αγανάκτησε, δεν
συγκρατήθηκε, αμάρτησε, έφυγε από την Εκκλησία, για να πάη εκείνη την
ώρα να συλλάβη επ αυτοφόρω τον συνεφημέριό του, αλλά στον δρόμο, στον
νερόμυλο, αισθάνθηκε την πτώση του και «ποιήσας το σημείον του σταυρού <em>«ήμαρτον, Κύριε, είπεν, ήμαρτον, μη με συνερισθής»</em><sup>22</sup>. Και στην συνέχεια: «ησθάνθη δάκρυ βρέχον την παρειάν του. <em>«Ω, Κύριε, είπεν ολοφύχως, ήμαρτον, ήμαρτον! Συ παρεδόθης δια τας αμαρτίας μας, και ημείς σε σταυρώνομεν κάθε μέρα»</em><sup>23</sup>. Επέστρεψε και έτσι τελείωσε την θεία Λειτουργία, όμως <em>«αυτός δεν εκοινώνησε, επιφυλαττόμενος να το είπη εις τον πνευματικόν, και πρόθυμος να δεχθή τον κανόνα»</em><sup>24</sup>.<br /><br />Στον Παπαδιαμάντη δεν παρατηρεί κανείς <strong>ούτε ίχνος πουριτανισμού και ευσεβισμού</strong>,
δεν χωρίζει τους Κληρικούς σε καλούς και κακούς, δεν κρίνει τον
παπα-Κυριακό, αλλά και αυτήν την πτώση του την αντιμετωπίζει με
συμπάθεια και την εντάσσει στο κλίμα της μετανοίας. Ο Παπαδιαμάντης
εκφράζει την άποψη ότι όλοι είμαστε αμαρτωλοί και όλοι έχουμε ανάγκη του
ελέους και της ευσπλαχνίας του Θεού. Μόνον ο Θεός είναι καθαρός και, με
την απόλυτη σημασία της λέξεως, άγιος. «Εις μόνος άγιος, εις μόνος
Κύριος. Ιησούς Χριστός». Αυτό το βλέπουμε σε πολλά κείμενά του, ιδίως
στο <em>«Έρωτας στα χιόνια»</em> και <em>«Χωρίς στεφάνι»</em>.<br /><br />Ο
Παπαδιαμάντης και ο Καζαντζάκης είναι δύο μεγάλοι λογοτέχνες, οι οποίοι
εκφράζουν και διατυπώνουν στα κείμενά τους εκφράσεις της κοινωνίας μας.
Όμως διαφορετική είναι η προοπτική μέσα από την οποία παρατηρούν την
κοινωνία μας, και βεβαίως εκφράζουν δύο ερμηνευτικές παραδόσεις. <strong>Αυτό φαίνεται σε όλο το έργο τους.</strong>
Ο Καζαντζάκης έχει επηρεασθή από την θρησκευτικότητα που παρατηρείται
στην Δύση, είτε με την μορφή του Παπισμού, είτε με την μορφή του
Προτεσταντισμού, ενώ ο Παπαδιαμάντης έχει επηρεασθή από τις παραδόσεις
του λαού, τους φιλοκαλικούς Πατέρες και το Άγιον Όρος, το πνεύμα και την
ζωή της Ρωμηοσύνης.<br /><br />Προσωπικά με ικανοποιεί αφάνταστα ο
Παπαδιαμάντης. γιατί βλέπει τον κόσμο με φιλανθρωπία, αρχοντική αγάπη,
τρυφερότητα και ευαισθησία, η οποία προέρχεται από την ορθόδοξη
αυτομεμψία και νομίζω ότι, αν έβαζαν τον Παπαδιαμάντη να κρίνη τον
Καζαντζάκη, θα τον άφηνε στο έλεος του Θεού. <strong>Αυτό δείχνει την πνευματική αρχοντιά του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη.</strong></span><br /><br /><a href="https://www.impantokratoros.gr/papadiamantis-kazantzakis.el.aspx">πηγή</a><br /><br />___________________________<br /><br />1.
Έλλης Σκοπετέα, Το «Πρότυπο Βασίλειο» και η «Μεγάλη Ιδέα», όψεις του
εθνικού προβλήματος στην Ελλάδα, 1830- 1880 Aθήνα 1988. σελ. 30-31<br /><br />2. ένθ. ανωτ. σελ. 31<br /><br />3. ένθ. ανωτ. σελ. 39<br /><br />4. ένθ. ανωτ. σελ. 44<br /><br />5. ένθ. ανωτ. σελ. 274<br /><br />6. βλ. Ευθυμίας Μαυρομιχάλη, Ο Γλύπτης Δημήτριος Ζ. Φιλιππότης, εκδ. Στρατή Γ. Φιλιππότη, Αθήνα 2003<br /><br />7. Αρχιμ. Βασιλείου Στεφανίδου, Εκκλησιαστική ιστορία, εκδ. Παπαδημητρίου, Αθήνα, σελ. 633<br /><br />8 Νίκου Καζαντζάκη, Ο φτωχούλης του Θεού, εκδ. Ε. Καζαντζάκη. Αθήνα 1964. Ε1 εκδ. σελ. 311<br /><br />9. Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη Άπαντα, Κριτική έκδοση Ν. Τριανταφυλλόπουλος, έκδ. Δόμος, Αθήνα 1997, τόμ. Β, σελ. 127<br /><br />10. ένθ. ανωτ. σελ. 130<br /><br />11. ένθ. ανωτ. σελ. 132<br /><br />12. ένθ. ανωτ. σελ. 133<br /><br />13. ένθ. ανωτ.<br /><br />14. Νίκου Καζαντζάκη, Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, έκδ. Ε. Καζαντζάκη, Αθήνα 1965, Θ’ έκδ. σελ. 66<br /><br />15. ένθ. ανωτ. σελ. 50<br /><br />16. ένθ. ανωτ.<br /><br />17. ένθ. ανωτ. σελ. 51<br /><br />Ι8. ένθ. ανωτ. σελ. 28-29<br /><br />19. ενθ. ανωτ. σελ. 38<br /><br />20. ένθ. ανωτ. σελ. 36<br /><br />21. Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, ένθ. ανωτ. σελ. 126<br /><br />22. ένθ. ανωτ. σελ. 130<br /><br />23. ένθ. ανωτ.<br /><br />24. ένθ. ανωτ.</div>
</div>
</div>
</div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-52259259284757812042017-08-30T07:19:00.001-07:002017-08-30T07:24:23.968-07:00Δημήτρης Νανόπουλος (Αστροφυσικός) Από το Διαφωτισμό στο Διαφωτονισμό <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/aYtcS_aRN1g?rel=0&controls=0&showinfo=0" width="560"></iframe>
</div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-6602049969117475112017-07-13T03:23:00.002-07:002017-07-13T03:23:57.867-07:00Το βασίλειο της αγένειας: Προεκτάσεις σε επισήμανση του Οσίου Παϊσίου <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="post-body entry-content" id="post-body-8663257802968099934" itemprop="description articleBody">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUctzPX42jokXrAmIPY0tGaXYsYbsCfZxADvC3_GF1GdJB_RUqfUCqjZz6QxptzxSxSPK5-UCQqahG3Of8K88ZGuX-lf9Ps78qGujNttJ8_WBghAgHHRj6NTpK0JFWEUp0BoBxTh5LybA1/s1600/Paisios+monachos+Agioreitis20.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="822" data-original-width="548" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUctzPX42jokXrAmIPY0tGaXYsYbsCfZxADvC3_GF1GdJB_RUqfUCqjZz6QxptzxSxSPK5-UCQqahG3Of8K88ZGuX-lf9Ps78qGujNttJ8_WBghAgHHRj6NTpK0JFWEUp0BoBxTh5LybA1/s400/Paisios+monachos+Agioreitis20.jpg" width="266" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 27.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο όσιος Παΐσιος, σε επιστολή του το 1969, αναφέρεται, μεταξύ
άλλων, σε ένα φαινόμενο της χριστιανικής κοινωνίας της εποχής του, μια
νοοτροπία επικίνδυνη για την ψυχική υγεία και το εκκλησιαστικό ήθος. Περιγράφει
μια μερίδα ανθρώπων που ζουν μεν μέσα στον χώρο της Εκκλησίας, αλλά
χαρακτηρίζονται από τάσεις ασυμφωνίας και διαίρεσης.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 27.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i><span style="color: #20124d;">«Είναι εκείνοι οι αδελφοί, που … ασχολούνται
με την κριτικήν ο ένας του άλλου και όχι δια το γενικώτερον καλόν του αγώνος.
Παρακολουθεί δε ο ένας τον άλλον (περισσότερον από τον εαυτόν του) εις το τί θα
ειπή ή τί θα γράψη, δια να τον κτυπήση κατόπιν αλύπητα. Ενώ ο ίδιος αν έλεγε ή
έγραφε το ίδιο πράγμα, θα το υπεστήριζε και με πολλές μάλιστα μαρτυρίες της
Αγίας Γραφής και των Πατέρων. Το κακό που γίνεται είναι μεγάλο, διότι αφ’ ενός
μεν αδικεί τον πλησίον του, αφ’ ετέρου δε και τον γκρεμίζει μπροστά στα μάτια
των άλλων πιστών. Πολλές φορές σπέρνει και την απιστία στις ψυχές των αδυνάτων,
διότι τους σκανδαλίζει. Δυστυχώς, μερικοί από εμάς έχουμε παράλογες απαιτήσεις
από τους άλλους. Θέλουμε οι άλλοι να έχουν τον ίδιο με εμάς πνευματικόν
χαρακτήρα…»</span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 27.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Διαδεδομένος στην εποχή μας, αυτός
ο τύπος ανθρώπου ασχολείται μόνο με τους άλλους. Έτοιμος για άμυνα και επίθεση,
βρίσκει το νόημα της ζωής του σε μια διαρκή αντιπαράθεση πού αναζητά πάντοτε
ένα θέμα να διοχετευθεί: τώρα η ακρίβεια της πίστεως, τώρα η αίρεση, τώρα οι
σκοτεινές δυνάμεις, αλλά ποτέ η μαύρη του η μιζέρια.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 27.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Τρέφεται από την πόλωση.
Διψάει να πάρει θέση σε στρατόπεδο (ασχέτως αν σε πραγματικό πόλεμο μπορεί και
να έστρεφε τα νώτα!). Κι αν ακόμη του δώσεις ένα λόγο της δικής του κατεύθυνσης
και ιδεολογίας με την ετικέτα της αντίθετης, προκειμένου να τον εκτιμήσει, θα
τον πολεμήσει αμείλικτα. Να εκτιμήσει δεν μπορεί, διότι πουθενά δε βλέπει το
καλό, και η μυωπία αυτή τον βοηθά να εκτοξεύει ιεροπρεπώς Ιερεμιάδες. Δεν είναι
σαν την μέλισσα που παίρνει το νέκταρ από τα άνθη αλλά (όπως το διατύπωσε ο
όσιος Παΐσιος), σαν τη μύγα που γυρεύει τις
ακαθαρσίες. Η πνευματική του ένδεια καλύπτεται από το περίβλημα του κοινωνικού
ή πνευματικού αγώνα – και μη θαρρείτε πως το «πνευματικός» έχει κάποια
εσωτερικότητα, το φαίνεσθαι ταυτίζεται με το είναι του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 27.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο τύπος αυτός βρήκε ένα παράδεισο
στο διαδίκτυο. Εδώ ο καθένας μπορεί να έχει εξίσου δημόσιο λόγο, ανεξέλεγκτο
λόγο, με την πιο εντυπωσιακή πλατφόρμα, ενώ ταυτοχρόνως μπορεί εύκολα να κρύβει
την ταυτότητά του και να κατασκευάζει το προφίλ που θέλει ο ίδιος (πράγμα πιο
δυσχερές στην μη εικονική πραγματικότητα). Εδώ εύκολα εντάσσεται σε κάποιο
στρατόπεδο και γίνεται «αγωνιστής».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 27.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Έτσι το διαδίκτυο γίνεται ένας
κυκλώνας πληροφοριών, που ανακατεύει ξερά και χλωρά, σκουπίδια, μυαλά και
συνειδήσεις, ευτελίζοντας ουσιαστικά την αλήθεια, αφού πλέον ο καθένας, και η
κάθε ομάδα, επιδιώκει εγωιστικά, και με κάθε τρόπο, να επιβάλλει τη δική της
αλήθεια, το δικό της «δίκιο», τη δική της αντίληψη και ερμηνεία. Στην
διαδικασία αυτή επικρατεί η παρόρμηση και, κατ’ επέκτασιν, η προχειρολογία, η
επιπολαιότητα, η προπέτεια, ακόμη και η λεκτική βία. Αυτό που συνέβαινε στο
ποδόσφαιρο και στην πολιτική, βρήκε έδαφος και στον εκκλησιαστικό διαδικτυακό
χώρο: πληροφορίες, ειδήσεις, γνώμες, υπηρετούν το χάος, τη σύγχυση και τα
ανθρώπινα πάθη.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 27.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Εδώ όλα είναι ταχύτατα και εύκολα,
η πληροφορία είναι fast food. Η ταχύτητα και ευκολία αυτή καθιστά και τον
επισκέπτη του ίντερνετ ανίκανο να διαβάσει ένα βιβλίο στοιχειωδών απαιτήσεων,
ανίκανο να εμβαθύνει ή να ανταποκριθεί ακόμη και σε ένα μικρό συγκροτημένο
κείμενο. Ο εθισμένος στην ιντερνετική προχειρότητα, βία, και λατρεία της
εικόνας, που ενίοτε συνεργάζονται με τη δική του εσωτερική σύγχυση ή
ανασφάλεια, αδυνατεί πλέον να διαβάσει. Θα παρασυρθεί αναγκαστικά από τον τίτλο
ενός κειμένου, από το πρώτο σχόλιο, και, αν έχει λάβει εκ των προτέρων στάση
άμυνας, θα κάνει ένα scanning, για να αρπάξει τις φράσεις που τον εξυπηρετούν.
Έπαυσε η διαδικασία της ανάγνωσης ως συνάντησης με τον συγγραφέα, ως προσπάθεια
να κατανοηθεί το δικό του μήνυμα και να επιχειρηθούν οι προεκτάσεις του. Εκείνο
που έχει σημασία είναι η στράτευση. Γι αυτό και συνήθως το μη στρατευμένο
κείμενο ή δέχεται πυρά από τα αντίθετα στρατόπεδα ή απλά αγνοείται, αφού δεν
διεγείρει.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 27.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Αλλά πού να δώσεις σημασία, όταν ο
επίδοξος συγγραφέας του διαδικτύου, άσχετος, ψυχασθενής ή κομπογιαννίτης (ή
επιτυχής συνδυασμός και των τριών) αναπτύσσει (καταχρηστικό το ρήμα) την όποια
άποψή του με τον δυναμισμό και την πεποίθηση του προφήτη και διδασκάλου,
επιχειρώντας να γίνει κι αυτός πελάτης της δημοσιότητας; Αυτός ο ανεύθυνος
διαμορφωτής της κοινής γνώμης διεγείρει, συγχύζει και μακροπρόθεσμα αποθαρρύνει
πάσαν ψυχήν θλιβομένην. Από πού θα τον καταλάβουμε; Το καλό κείμενο σέβεται
τόσο τον αναγνώστη όσο και το θέμα που πραγματεύεται, δεν προσβάλλει, δεν
κολακεύει, δεν απευθύνεται στα πάθη, αλλά επιχειρεί ταπεινά να εμβαθύνει σ’
αυτό που είναι κοινός πλούτος και του συγγραφέα και του αναγνώστη, στη φυσική
προίκα που έχει δοθεί από τον Θεό και συμβάλλει στην προκοπή όλων εν αληθεία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 27.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Δυστυχώς, στον φαύλο κύκλο του
διαδικτύου η γνώση εκτοπίζεται από την ανεξέλεγκτη πληροφορία, που με τη σειρά
της ανεβαίνει στον θρόνο της γνώσης, για να τυφλώσει με ψεύτικα, παραπλανητικά
φώτα. Και ο «πληροφορημένος» γίνεται ο ημιμαθής και παντογνώστης.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 27.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Δικαιολογημένα στον χώρο αυτό δεν
υπάρχει χρόνος και πολυτέλεια για ευγένειες. Ούτε για την κοσμική ούτε για την
πνευματική ευγένεια. Αυτά θέλουν άσκηση και περιχώρηση. Πιο εύκολη, πιο άμεση,
πιο διεγερτική είναι η βία, στις χονδροειδείς όσο και στις εκλεπτυσμένες μορφές
της, και βρίσκει έδαφος σε ψυχές ταραγμένες.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 27.0pt;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Αλλά ας κλείσουμε με μια θέση.
Γραφή, ανάγνωση, γνώση, απαιτούν πειθαρχία εσωτερική· συγκέντρωση των ψυχικών
δυνάμεων και καταπολέμηση των παθών της ανυπομονησίας, του εγωισμού και της
φιλαυτίας· προσπάθεια να κατανοήσουμε τον άλλον, και να αναζητήσουμε μαζί του,
με υπομονή, τον κοινό πλούτο της φύσης και της χάρης. Αν δεν γίνει αυτό, θα
περιφερόμαστε στην περιφέρεια, έχοντας χάσει το κέντρο, έτοιμοι να
εκσφενδονισθούμε από τις φυγόκεντρες δυνάμεις, σαν θλιβεροί μετεωρίτες. Και το
χειρότερο, θα φανταζόμαστε ότι είμαστε αστέρια που φωτίζουν τον κόσμο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right; text-indent: 27pt;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><i>Χρυσόστομος Κουτλουμουσιανός,
ιερομόναχος</i></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><i><a href="http://koutloumous.com/el/%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%83-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83/">πηγή </a></i></span></div>
</div>
</div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-33105133104902891522017-07-12T07:48:00.003-07:002017-07-12T07:48:28.830-07:00Το «παιγνίδι» με τους ιερούς κανόνες <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title">
<br /></h3>
<div class="post-header-container container">
<div class="post-header">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHE9hDMVItTEGUxGwsXbAHCRGXq0_A4lNWSWVWsN1Zhwrq6SqcNEwsRyY1XFwNDzTbPOswtpM7YlfUYjxJqBpjYLnxXhdJf0jrDJ3PORK8HzR9vGevSR7xhS4QV3nNDuJKhgqg-T21/s1600/article_14515.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1003" data-original-width="1200" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHE9hDMVItTEGUxGwsXbAHCRGXq0_A4lNWSWVWsN1Zhwrq6SqcNEwsRyY1XFwNDzTbPOswtpM7YlfUYjxJqBpjYLnxXhdJf0jrDJ3PORK8HzR9vGevSR7xhS4QV3nNDuJKhgqg-T21/s320/article_14515.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="post-header-line-1">
<span class="byline post-timestamp">
<a class="timestamp-link" href="http://theologosnaf.blogspot.gr/2017/07/blog-post_12.html" rel="bookmark" title="permanent link">
<time class="published" datetime="2017-07-12T12:21:00+03:00" title="2017-07-12T12:21:00+03:00"><br /></time>
</a>
</span>
</div>
</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 150%;"><br />
<span style="font-size: large;"> - Θέλεις να αποδείξεις ότι
είσαι ο μόνος σωστός Ορθόδοξος Χριστιανός, υπερασπιστής και μαχητής της γνήσιας
πίστης; (<i>Άντε και μερικοί άλλοι με τους
οποίους συγγενεύεις πνευματικά και διανοητικά…</i>)</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">- Θέλεις να αποδείξεις ότι όσοι δεν «πας»
- από τον Οικουμενικό Πατριάρχη μέχρι το γείτονα που δεν χωνεύεις - είναι
οικουμενιστές και μεταπατερικοί, άσχετα αν δεν ξέρεις τι σημαίνουν οι όροι αυτοί;
</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">Παίξε κι εσύ το «παιγνίδι» με τους
ιερούς κανόνες. Υπάρχουν τρεις βασικοί όροι:</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">α) Επιλέγεις τους κανόνες που σε
βολεύουν και αποφεύγεις έντεχνα και σιωπηρά αυτούς που δεν σε βολεύουν.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">β) Αλλοιώνεις το κείμενο και το πνεύμα
του κανόνα (<i>είτε έντεχνα από σκοπιμότητα,
είτε αυτονόητα από ημιμάθεια</i>). Ίσως για να μη μπλέξεις και με πολλά, να
παραθέσεις μόνο τον αριθμό του κανόνα κι ας γράφει αυτός ό,τι θέλει. Αν μάλιστα, αντί για νούμερο βάλεις γράμμα (<i>δηλαδή
αντί για 21<sup>ο</sup> κανόνα, πεις κα΄</i>) αποκτάς καλύτερο θρησκευτικό </span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">prestige</span><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">. Για παράδειγμα, σε ερώτηση για το αν η
γυναίκα κατά την περίοδό της «ὀφείλει προσέρχεσθαι τοῖς μυστηρίοις», ο άγιος Τιμόθεος
Αλεξανδρείας απαντά «οὐκ ὀφείλει» που σημαίνει ότι δεν είναι υποχρεωμένη, καθώς
το ρήμα ὀφείλω + απαρέμφατο = είμαι υποχρεωμένος. Πού να μπλέκεις όμως; Βάλε
εσύ τον αριθμό του κανόνα (ζ’ Τιμοθέου) και πες ότι ο κανόνας ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ και
είσαι μέσα…</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">γ) Ο τρίτος κανόνας είναι ο
πολυτιμότερος και ασφαλέστερος. Αν δεις ότι δεν τα καταφέρνεις καλά, ακολουθείς
πιστά τον εξίσου ημιμαθή, ξερόλα και ιεροεξεταστή μέντορά σου (<i>κατοικοεδρεύουν πολλοί και στο ιντερνέτι</i>)
και φτιάχνετε ένα Χριστιανισμό καταγγελτικό, στυγνό, στενόμυαλο και απάνθρωπο.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">Τι μπορεί όμως να σού χαλάσει το «παιγνίδι»;</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">Κάποιοι που ψάχνουν λίγο παραπάνω, ίσως
ξέρουν και λίγα περισσότερα και δεν βαριούνται να σού απαντήσουν, αν και ξέρουν
ότι μάλλον μιλάνε στον τοίχο. Αυτοί θα σού προσφέρουν το κείμενο που
επικαλείσαι – το οποίο καλά μάντεψες, δεν λέει αυτά που θέλεις – και ενδεχομένως
να σού προσφέρουν και άλλους κανόνες που δεν σε βολεύουν.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">Για παράδειγμα, τι χειρότερο για ένα δικομανή
επίσκοπο που ζητά αποζημειώσεις και χτίζει το προφίλ του ανά την επικράτεια, να
του θυμίσεις τον ιδ΄ Αποστολικό κανόνα και τον κα΄ Αντιοχείας περί απαγόρευσης
μεταθετού, τον ε΄ κανόνα της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου περί μη αφορισμού κληρικού
ή λαϊκού λόγω μικροψυχίας και εμπάθειας του επισκόπου, τον κ΄ κανόνα της
Πενθέκτης που απαγορεύει σε επίσκοπο να διδάσκει έξω από τα όρια της περιοχής
του, τον ι’ κανόνα της ίδιας Συνόδου για απαγόρευση εκζήτησης τόκων και τον δ΄
κανόνα της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου να μην επινοεί ο επίσκοπος προφάσεις και
«αφορισμούς» για να αποκτά χρηματικό κέρδος;</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">Τι χειρότερο για έναν υπερ-ορθόδοξο
κληρικό, αμόλυντο καταγγέλτη, έτοιμο να βγει από το τείχος, να του θυμίσεις τους
νε’, νστ’ και νζ’ Αποστολικούς κανόνες για απαγόρευση εξύβρισης επισκόπου,
άλλου κληρικού ή ανθρώπου με αναπηρία, τους κβ’ και κγ’ κανόνες της Πενθέκτης
για απαγόρευση σιμωνίας (<i>εκζήτηση
χρημάτων για την τέλεση των μυστηρίων</i>), τους κδ’ και να’ για απαγόρευση σε
κληρικούς να παρακολουθούν θεατρικά θεάματα, ορχήστρες και χορούς, μονομαχίες
και ιππόδρομο (<i>βλ. και γήπεδο ή …</i></span><i><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">Survivor</span></i><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">), τον ν’ της ίδιας Συνόδου για
απαγόρευση τυχερών παιγνίων και αρκετούς άλλους κανόνες για ηθικά ζητήματα;</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">Τι χειρότερο για έναν υπερφίαλο λαϊκό
που τοποθετεί τον εαυτό του στη θέση του ιεροεξεταστή και του σωτήρα της
Εκκλησίας, να του θυμίσεις τον ξστ’ Αποστολικό κανόνα για απαγόρευση νηστείας
το Σάββατο και την Κυριακή, τον ξθ’ κανόνα της Πενθέκτης για απαγόρευση εισόδου
των λαϊκών στο ιερό χωρίς ειδική ευχή, τον ξ’ κανόνα για απαγόρευση προσποίησης
κατοχής από πονηρό πνεύμα, τον ν’ για απαγόρευση τυχερών παιγνίων, τον ρ’ για
απαγόρευση χρήσης ζωγραφικών πινάκων με άσεμνο περιεχόμενο σε σπίτια, τον κ΄
της Α’ Οικουμενικής Συνόδου και τον 90<sup>ο</sup> της Πενθέκτης για απαγόρευση
γονυκλισίας την Κυριακή, τον 96<sup>ο</sup> της Πενθέκτης για απαγόρευση
περιποίησης μαλλιών και αρκετούς άλλους κανόνες για ηθικά ζητήματα;</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">Οδηγεί κάπου αυτό το «παιγνίδι» ένθεν
κακείθεν; Ίσως κάποιοι ακόμη να θυμάστε τον περιβόητο «Οδηγό Εξομολόγησης» που
ήταν η πεμπτουσία του ανακριτικού, ευσεβιστικού, ηθικιστικού και εξουθενωτικού
πνεύματος.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">Οι ιεροί κανόνες που υπάρχουν στη ζωή
της Εκκλησίας, είτε Πατέρων είτε Συνόδων (<i>τοπικών
και Οικουμενικών</i>) είναι για να διδάσκουν και να διαφυλάσσουν τη δογματική
παράδοση της Εκκλησίας και για να εκκλησιαστικοποιούν την καθημερινότητα. Γι᾿
αυτό το λόγο, οι κανόνες με καθαρά ποιμαντικό και πρακτικό χαρακτήρα υπόκεινται
σε ανανοηματοδότηση, βελτίωση, ακόμη και κατάργηση από το συνοδικό σύστημα της
Εκκλησίας που εκφράζει την εκκλησιαστική ζωή, ενταγμένη στις ιστορικές και
κοινωνικές συνθήκες της εποχής. Οι Πατέρες της Εκκλησίας, που ανά εποχές
θέσπισαν κανόνες, σίγουρα δεν είχαν στο μυαλό τους την πιθανότητα να τους
χρησιμοποιούμε εμείς σήμερα για να εξοντώνουμε και να «δαγκώνουμε» ο ένας τον
άλλον, να κλείνουμε την πόρτα της Εκκλησίας και να προβάλουμε το Χριστιανισμό
ως κλειστό </span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">club</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;"> </span><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">για
όσους νομίζουν ότι είναι εξ ορισμού άξιοι, άσπιλοι και αμόλυντοι. Οι Πατέρες
άφησαν κανόνες, όχι κανόνια.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">Ο ερχομός του Χριστού στον κόσμο και το
ευαγγελικό μήνυμα της ελευθερίας, της χαράς και της αγάπης είναι για να μάς
απαλλάξει από το φορτίο και από τη δουλεία του Νόμου.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;">Η αλήθεια είναι ότι ο Σταυρός του
Χριστού είναι ένα αποτελεσματικό φονικό όπλο. Τον κρατάς γερά από τη μεγάλη του
άκρη και με τις άλλες τρεις ανοίγεις κεφάλια και εξολοθρεύεις τους «απίστους»
για τη σωτηρία της ψυχής τους. Έλα όμως που δεν τον άφησε για αυτή τη δουλειά ο
Χριστός στον κόσμο…</span></span>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;"><br /></span></span>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "palatino linotype",serif; line-height: 150%;"><i>Υ.Γ.: Προφανώς, φίλε αναγνώστη, κατάλαβες ότι το άρθρο αναφέρεται στην κατάχρηση και παράχρηση και όχι στη χρήση των κανόνων...</i></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: left; text-indent: 36pt;">
<i><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 150%;">Παναγιώτης Ασημακόπουλος</span></i></div>
<div style="text-align: left;">
<br /><i><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 150%;">Θεολόγος καθηγητής</span></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><span style="font-family: "palatino linotype" , serif; font-size: 13pt; line-height: 150%;"><a href="http://theologosnaf.blogspot.gr/2017/07/blog-post_12.html">πηγή </a></span></i></div>
</div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-30504819447421335522017-06-26T06:38:00.001-07:002017-06-26T06:38:43.598-07:00Ομορφιά από τις στάχτες <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" data-original-height="460" data-original-width="300" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGEMnm0kKefuIDvPcPGk5xMfkO9gZhIMAQYhtQ0NC-dDr9zlfE60wpBqk8C2-pBcqrv_GptqYrCFPsz1HdIyWvpb6G_gHm8GPB1GluagbG6HDX6nKzgHM8azjWh4Ho3DZfMoXtj60YAeHw/s640/omorfia-apo-tis-staxtes.jpg" width="416" /></div>
<br /><div style="text-align: justify;">
<b>[Ομιλία κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Stephen R. Lloyd-Moffett, <i>Ομορφιά από τις στάχτες </i>στο «Εν Πλώ», στις 19-5-2017]</b></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;">Η Κοινότητα του πολιτισμικού Εμείς έχει τρεις πυλώνες: Την Πολιτική, την Πίστη και την Παιδεία.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;">Αν γκρεμιστεί η κολώνα της Πίστης θα πέσουν αργά ή γρήγορα και οι άλλες δύο. Η κοινότητα όμως της Πίστης μπορεί να αναγεννήσει κοινότητες Πολιτικής και Παιδείας, αν έχουν διαλυθεί. </span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;">Άρα, το πώς μια κοινότητα Πίστης μπορεί να αναγεννιέται και να ανανεώνεται, είναι το πιο κρίσιμο πολιτισμικό ζήτημα. Το βιβλίο του Μόφετ είναι ανεκτίμητο ακριβώς ως προς αυτό.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: large;">Ι</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το βιβλίο περιγράφει, πώς η Κοινότητα Πίστεως της Μητρόπολης Νικοπόλεως και Πρεβέζης, που είχε καταστραφεί επί Χούντας και κατέρρευσε τελείως στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, αναγεννήθηκε από την τέφρα της, χάρη στην πρωταγωνιστική παρουσία του Επισκόπου Μελετίου (1980 – 2010).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Απροσδόκητο το φαινόμενο μαθεύτηκε και παραέξω. Και έφερε εδώ τον αμερικανό συγγραφέα, που ήρθε από την Αμερική για να το μελετήσει. Και να το μάθουμε κι εμείς, διά της τεθλασμένης, χάρη στην εξαιρετική μετάφραση της κ. Τσαλίκη και την έκδοση του τοπικού εκδοτικού οίκου «Ιωνάς».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το βιβλίο όχι μόνο μας περιγράφει το «φαινόμενο», αλλά μας δίνει και τη δυνατότητα να το κατανοήσουμε. Γνωρίζοντας φαίνεται τη δυσανεξία μας, ο συγγραφέας φρόντισε, ιδιαίτερα το θέμα που ειδικά ενδιέφερε τον ίδιο, τη σχέση Μοναχισμού και τοπικού Επισκόπου στην ιστορία του χριστιανισμού, να το κάνει λιανά, προσιτό και στη δική μας «κοσμικιστική» κατανόηση. Η έκθεσή του δείχνει σπάνια αναλυτικά προσόντα, παρατηρητική αμεροληψία και ευαισθησία οξυδερκή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το βιβλίο έχει την εξής δομή: 1) Η Κοινότητα. Οι ιστορικές καταβολές και οι περιπέτειές της. 2) Ο πρωταγωνιστής της αλλαγής. Οι δικές του καταβολές και η εν γένει διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. 3) Η παταγώδης κατάρρευση της τοπικής Εκκλησίας στον προθάλαμο της Μεταπολίτευσης 1975 – 1980. 4) Η ανάκαμψή της μετά το 1980. 4) Το «αντι-πρόγραμμα», που προκύπτει από την ανάλυση της δράσης του πρωταγωνιστή. Και 6) ο ρόλος του Μοναχισμού, ως κρίσιμου βοηθητικού αυντελεστή. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ανακεφαλαιώνοντας τη δεύτερη ανάγνωση του βιβλίου, θα έλεγα ότι απαντά σε τρία καίρια ερωτήματα: α) Μπορεί να αναγεννηθεί μια Κοινότητα Πίστεως; β) Αν ναι, υπό ποιες προϋποθέσεις; γ) Ποια η διαφορά ανάμεσα στην παλιά και στη νέα Κοινότητα;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Διαβάζοντάς το, σταματούσα κάθε τόσο από την ανάδυση της σκέψης, πως αν είχαμε κάτι ανάλογο (εμπειρία και ανάλυση) και στους δύο άλλους πυλώνες του εθνικού Εμείς, θα ξέραμε ποιο είναι το πνευματικό περίγραμμα της διεξόδου από τη διαφαινόμενη ολοκλήρωση της καταστροφής μας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Αλλά, πριν αναφερθώ σε ορισμένα από τα ζητήματα, που έξοχα αναδεικνύονται στο βιβλίο, θα πρέπει να ανοίξω μια παρένθεση για τη γενικότερή μας κατάσταση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ΙΙ</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Σήμερα είμαστε, ως εθνική κοινωνία, κυριολεκτικά στο Τίποτα. Πιστεύουμε ότι «δεν γίνεται τίποτα!». Ούτε στην Πολιτική, ούτε στην Παιδεία, ούτε στην Πίστη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Μοιραίοι κι άβουλοι» παραιτηθήκαμε τελείως. Ούτε «θάματα» προσμένουμε ούτε «οράματα» βλέπουμε. Ακόμα και τα κεριά, που ως τώρα ανάβαμε πυκνά στο «Ευρωμανουάλι», έχουν αραιώσει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Να όμως που έρχεται ένας «ξένος» για να διαψεύσει την αυτοεικόνα μας ως επιτομής του Τίποτα. Το βιβλίο του μας εισάγει σε κάτι που έγινε. Δείχνοντάς μας, συγχρόνως, πώς ακριβώς έγινε. Και εκθέτοντάς μας τις προϋποθέσεις, που συνέτρεξαν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Κι εδώ είναι η πρόκληση: Η γνώση του τρόπου, που μια κοινότητα μπορεί να αναστηθεί από το Τίποτα, δεν ήταν στην προκειμένη περίπτωση μια «ανακάλυψη» του πρωταγωνιστή Επισκόπου της. Υπάρχει από τότε που ο Απόστολος Παύλος ίδρυσε την Εκκλησία της Νικόπολης και διετέλεσε ο πρώτος της Επίσκοπος. Ούτε «κεραία» δεν άλλαξε από τότε σ’ αυτή τη γνώση. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Αλλά επειδή, ό,τι μας φαίνεται «απίστευτο», το ονομάζουμε «θαύμα» και επειδή, σαν «σύγχρονοι άνθρωποι» που είμαστε, «δεν πιστεύουμε στα θαύματα», γι’ αυτό, είναι βέβαιο, ότι ένα τέτοιο βιβλίο θα το θάψουμε στη Σιωπή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">- Ακούς εκεί, ήρθε το αμερικανάκι να μας δείξει τ’ αμπελοχώραφά μας, θα πει ο «δεξιός». - Φοβού τους Αμερικανούς και δώρα φέροντας, θα πει ο «αριστερός». Ο δε «κεντρώος», μετά του σώφρονος «εκ δυτικής Λιβύης» ηγεμόνος, θα σηκώσει βαριεστημένα τους ώμους. Έτσι κι αλλιώς «ό,τι εξέχει κόβεται»!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ουδείς κίνδυνος, λοιπόν, να αναταραχτεί ο κυρίαρχος Βάλτος, από την κυκλοφορία ενός τόσο καλού βιβλίου. Ο συγγραφέας το ξέρει. Γι’ αυτό, πού και πού, μας το θυμίζει. Η αισιοδοξία πρέπει να είναι ρεαλιστική, συγκρατημένη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Κλείνω την παρένθεση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ΙΙΙ</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Για την Κατάρρευση δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Ποιος δεν θυμάται το σκάνδαλο με τον «άγιο Πρεβέζης», που έκανε τους τοπικούς παπάδες να ντρέπονται να βγουν στον δρόμο και τους πιστούς να αποφεύγουν να πηγαίνουν στην Εκκλησία; Η κοινότητα της Πίστεως είχε γίνει στάχτη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Με τον ερχομό του νέου Επισκόπου (που ετοιμαζόταν να πάει στ’ Αγιονόρος με τους μαθητές του και κλήθηκε να πάει να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά!) η κατάσταση άρχισε να αλλάζει. Αργά και με μεγάλες δυσκολίες, η αρχαία αποστολική Κοινότητα, νεκρή ην και ανέζησε. Ξεπετάχτηκε μάλιστα σφριγηλότερη, απ’ ό,τι πριν η συνήθεια μαράνει τον ζήλο και έρθουν τα σκάνδαλα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Παλιά η Κοινότητα ήταν πολύ δυνατή εξωτερικά, αλλά αδύνατη εσωτερικά. Της έλειπε η επίγνωση. Σε έναν πολύ δύσκολο, αλλά στατικό κόσμο, όπως εκείνων των εποχών, την κράταγε ζωντανή η τρομερή «πίστη των γιαγιάδων». Τώρα υπερέχει εκείνης, χάρη στην άγκυρα της επίγνωσης που έριξε μέσα της. Και γιατί βρήκε, επιπλέον, τον τρόπο να είναι και εξωτερικά ανθεκτική. Κι αυτό μέσω του άφοβου συσχηματισμού με τη μεταβαλλόμενη «κοσμική» πραγματικότητα. Όχι με τη εύκολη ανέγερση φουνταμενταλιστικών τειχών. Που αντί να «κρατούν απ’ έξω» τον Διάβολο, τον εγγράφουν –αλλοίμονο- εσωτερικό τους υπότροφο. (Στις προϋποθέσεις του ακίνδυνου «συσχηματισμού» θα επανέλθω στο τέλος του παρόντος κειμένου.)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στα τριάντα χρόνια της αρχιερατείας του π. Μελετίου επαληθεύτηκε η αποδιδόμενη στον γέροντα Παϊσιο, θυμόσοφη παρατήρηση, πως «όπου οργώνει ο Διάβολος έρχεται ο Χριστός και σπέρνει»!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Με μια ουσιαστική όμως διαφορά: Ο Χριστός δεν έρχεται ακάλεστος, έλεγε ο Επίσκοπος Μελέτιος. Οι άνθρωποι είναι αυτεξούσιοι κι ο Παντοδύναμος, δεν μπορεί ούτε θέλει, να παραβιάσει τον αυτοκαθορισμό τους. «Κρούει τη θύρα». Και περιμένει να του ανοίξουν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Επίσης: Δεν θα «σπείρει», αν εννοούμε εμείς να «παρεμβάλλουμε τα δικά μας σχέδια» και τις «ετσιθελικές εμμονές μας». Είναι «πράος και ταπεινός τη καρδία». Αν η δουλειά δεν γίνεται με αγάπη και ταπεινοσύνη, δεν γεννά στις ψυχές των ανθρώπων τη δύναμη να μεταμορφώσουν την αγαθή τους προαίρεση σε κοινότητα Πίστεως. Πρέπει να αφήνουμε τον Χριστό να κυβερνά τη δραστηριότητά μας. «Η Εκκλησία είναι του Θεού και όχι των ανθρώπων!».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Αν ο Χριστός είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας, τότε η συνταγή είναι δεδομένη. Το είπε καθαρά: Τον απέστειλε ο Πατήρ, για να σώσει τον κόσμο. Όχι για να τον κρίνει. Αυτό ήταν το θέλημα Του Πατρός κι αυτό εφάρμοσε ο Ιησούς. Όχι το «δικό» του. Αν οι Επίσκοποι και οι Ιερείς είναι όντως «φίλοι του Χριστού» και δικοί του «απεσταλμένοι» στον κόσμο, δεν έχουν παρά να κάνουν το ίδιο. Να σηκώνουν τον Σταυρό του κόσμου, όπως Εκείνος. Στην ανάγκη μάλιστα, που δεν λείπει ποτέ, να εγκαταλείπουν το κοπάδι των 99 και να τρέχουν στα όρη, να ψάξουν για το απολωλός. Και να το βάλουν στον σβέρκο τους. «Πάνω από το κεφάλι τους».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Αν στο παράδειγμά μας, συνέχιζε ο Επίσκοπος Μελέτιος, δει ο κόσμος τον αγώνα μας να μοιάσουμε Εκείνου που μας έστειλε, δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να αγκαλιάσει την προσπάθειά μας. Τόσο απλό!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το Πρόγραμμα, που χρειαζόμαστε δεν είναι ανάγκη να το επινοήσουμε εμείς. Υπάρχει και είναι το Ευαγγέλιο!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Λοιπόν, ούτε «ειδικά προγράμματα» χρειάζονται, ούτε «προβολή του κοινωνικού έργου της Εκκλησίας». Πολύ δε περισσότερο «οικονομικά πλάνα», περιαγωγή δίσκων κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας και λαχειοφόρες αγορές κατά την έξοδο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Δενχρειάζεται τίποτε απ’ όλα αυτά, που κάνουν κι εμάς, να μη διαφέρουμε από τους Φαρισαίους. Και κάνουν τον κόσμο, ευλόγως, να μας κρατά σε απόσταση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Κοντολογίς, για όλα τα προβλήματα της Εκκλησίας φταίει ο ανθρωποκεντρισμός - κατά την έκφραση του π. Μελετίου. Ο ανθρωποκεντρισμός του Επισκόπου πρώτα και των Πρεσβυτέρων έπειτα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">IV</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το βιβλίο τονίζει, τέλος, τη στρατηγική συμβολή των Μοναχών στην επίτευξη της πνευματικής μεταμόρφωσης της εκκλησιαστικής κοινότητας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Χωρίς αυτούς, ένας άνθρωπος, όσο άγιος και σοφός κι αν είναι, ελάχιστα πράγματα μπορεί να κάνει. Χρειάζεται τη βοήθεια των «ειδικών δυνάμεων» της Εκκλησίας, που είναι οι Μοναχοί.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Πώς όμως θα μπορούσαν οι καλόγεροι να εργάζονται μέσα στην «κοσμική» κοινότητα και συγχρόνως να παραμένουν Μοναχοί, «έξω από τον κόσμο»; Δεν θα διαλυόταν η δική τους κοινότητα; Λύθηκε άραγε το πρόβλημα αυτό; Και με ποιον τρόπο;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στο κρίσιμο αυτό σημείο βρίσκεται και η κατ’ εξοχήν συνεισφορά του συγγραφέα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Αναλύοντας τη συμβολή της Μονής του Προφήτου Ηλιού (που δημιουργήθηκε από την αρχική συνοδεία των μαθητών του Μελετίου), το βιβλίο αναδεικνύει τις βασικές αρχές, βάσει των οποίων ρυθμίστηκε, με αμοιβαία γόνιμο τρόπο, η αλληλενέργεια ανάμεσα στον «Δήμο», στην «ενδημοποιημένη» Εκκλησία και στο Μοναστήρι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο δρόμος του «κοσμικού» χριστιανού και ο δρόμος του χριστιανού «μοναχού» είναι βεβαίως ασύμβατοι. Αποσκοπούν όμως και οι δύο στη σωτηρία του κόσμου. Επομένως πρέπει «και τούτο ποιείν και εκείνο μη αφιέναι». Χωρίς όμως να καταλυθεί η αυτονομία των δύο πόλων. - Είτε μέσω της εξαγωγής τη σχέσης «γέροντα» και «υποτακτικού» στον κόσμο, όπως κάνει ο «νεογεροντισμός». - Είτε κάνοντας τους μοναχούς χαμάληδες του «δραστήριου» αυταρχικού Μητροπολίτη. Και τα δυο αυτά, είναι συνταγές καταστροφής, τόσο του Μοναχισμού όσο και της τοπικής Εκκλησίας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο Μοναχός πρέπει να είναι φως για τον Κοσμικό, σύμφωνα με τη διατύπωση του π. Μελετίου. «Ο ρόλος των μοναχών περιγράφεται σαφώς από τους Πατέρες. Είναι ρόλος φωτιστικός. Δεν είναι δράση». Ενσαρκώνοντας το φως οι Μοναχοί εμπνέουν τους Κοσμικούς. Τους προσανατολίζουν. Λειτουργούν σαν φάρος. Και όσο περισσότερο ο Μοναχός καθαρίζει τον εαυτό του από τα πάθη, τόσο λαμπρότερο γίνεται το φώς του φάρου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η εν προκειμένω ένταξη των μοναχών στη δράση, δικαιολογείται, κατά τον μακαριστό Επίσκοπο, μόνο από την εμπερίστατη κατάσταση, στην οποία βρίσκεται η τοπική Εκκλησία. Σε τέτοιες συνθήκες, όπου οι «κανονικές δυνάμεις» της -των Πρεσβυτέρων- δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, πρέπει να σπεύσουν οι τοπικές «ειδικές δυνάμεις» - αν υπάρχουν- και να αναλάβουν δράση υπό τις διαταγές του Στρατηγού-Επισκόπου. Και αφού ενισχυθούν οι «κανονικές» δυνάμεις και καταστούν επαρκείς, οι «ειδικές» μπορούν να «επιστρέψουν στη βάση τους».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Εδώ ισχύει το «νυν υπέρ πάντων ο αγών». – Ο αγών «υπέρ βωμών και εστιών»!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">V</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Θα κλείσω την παρουσίαση του βιβλίου, εστιάζοντας στο οντολογικό πρόβλημα, που είναι το ίδιο καίριο και για τους δύο άλλους πυλώνες-κοινότητες: της Πολιτικής και της Παιδείας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Πρόκειται, για το πώς δεν θα χάνουμε τον εαυτό μας μέσα στον κατακλυσμό των ανταγωνιστικών μηνυμάτων και δελεασμών. Όπως ήδη έχει συμβεί στην πατρίδα μας και καταλήξαμε στο ανεκδιήγητο «ναι σε όλα μέσα στο τίποτα».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Πρόκειται δηλαδή για το ερώτημα: Πώς μπορούμε να Είμαστε; Να έχουμε Ταυτότητα;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Σύμφωνα με την εκκλησιαστική οντολογική παράδοση, ο άνθρωπος δεν μπορεί -αφ’ εαυτού του και μόνος του- να λύσει το πρόβλημα, γιατί είναι φύσει τρεπτός.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η έξωθεν «αλλοίωση», που είναι κακή, επειδή μας αλλάζει χωρίς να μας ρωτήσει, δύναται να εξουδετερωθεί μόνο από την εκούσια εσωτερική «καλή αλλοίωση». Αυτή όμως προϋποθέτει «ανοιχτή γραμμή» με τον Αναλλοίωτο. Που δεν είναι άλλος από τον κρεμασμένο στον Σταυρό. Είναι το Αθώο Θύμα «το εσφαγμένο από καταβολής κόσμου». Ο Ων, που γεννήθηκε στον κόσμο αδύνατος και τρεπτός, αλλά ο κόσμος δεν κατάφερε να τον αλλάξει. Αντίθετα, αυτός άλλαξε τον κόσμο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το αληθινό «μυστικό του Ιησού» ήταν, ότι σήκωσε τον Σταυρό του κόσμου. Κι αυτό το «μυστικό» το αποκάλυψε στους φίλους του, παραγγέλλοντάς τους «να μαθητεύσουν πάντα τα έθνη» στη γνώση του. Αυτοί το έγραψαν φαρδιά πλατιά και σε κατανοητά για την εποχή τους ελληνικά. Και το εξηγούσαν προφορικά από γενιά σε γενιά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ένας απ’ αυτούς, ο κοντινότερός μας στη διαχρονική αλυσίδα, ήταν κι ο Επίσκοπος Μελέτιος, ο πρωταγωνιστής τούτης της θαυμαστής ιστορίας. Αιωνία να είναι η μνήμη του.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;"><a href="http://vardavas.blogspot.gr/2017/06/blog-post_25.html">πηγή</a></span> </span></div>
</div>
</div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1220507232109528310.post-91366370134053459602017-06-25T10:32:00.000-07:002017-06-25T10:32:45.977-07:00Ο ΠΑΝΙΚΟΣ ΤΩΝ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΩΝ" ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΡΗΤΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title">
<br />
</h3>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" data-original-height="317" data-original-width="543" height="232" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS3Fx6pcfFjt1dzQi7GK1KYNZyA4DWQLiq5Q1_XpzcRkZH6dOwULFszdGao8uO_KnBIvS-_Ck5ECo85RRItVgAXVogT5dLvHtliUcPiF4a60pJNTyb0Yp-GqScFAKAL0PoYMn6ZlwiAzwJ/s400/1.jpg" width="400" /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Έχει πραγματικά μεγάλη πλάκα το γεγονός ότι μια μερίδα της Εκκλησίας –
αυτή που βλέπει παντού εχθρούς και συνομωσίες σε βάρος του «ευλογημένου»
Ελληνικού λαού – αντιτίθεται με σφοδρότητα στο …πλαστικό χρήμα! </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Έτσι, σήμερα <b><span style="color: #0c343d;">διοργανώθηκε Ημερίδα με θέμα «Κατάργηση των μετρητών - Τέλος της ελευθερίας - οδεύοντας προς τον ολοκληρωτισμό» </span></b>από
την Εστία Πατερικών Μελετών και την Ενωμένη Ρωμηοσύνη, με την αμέριστη
στήριξη και παρουσία του Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ. </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Έχει πλάκα, όπως είπα, διότι <b><span style="color: #660000;">όλοι οι
παραπάνω θέλουν …ζεστό μετρητό να ρέει κι όχι μια «αχρήματη κοινωνία».
Κι αυτό το συνδέουν – λέει – με την ελευθερία του ανθρώπου! Αυτοί, οι
οποίοι είναι ο ορισμός του ολοκληρωτισμού – έργοις και λόγοις – και
πολλοί άνθρωποι έχουν υποστεί την ανελευθερία στα δίχτυα τους. </span></b></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Φυσικά στην ημερίδα έγιναν αναφορές στον άγιο Παϊσιο τον αγιορείτη και
στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, γιατί αυτοί είχαν οιονεί προφητεύσει την
«αχρήματη κοινωνία»! </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Άρα, για τους διοργανωτές η χρήση του πλαστικού χρήματος μήπως συνιστά
και αμαρτία;
Ενοχλούνται από την κατάργηση των μετρητών, ενώ θα έπρεπε να είναι
ευτυχείς που απαλλασσόμαστε οι θνητοί από το να πιάνουμε στα χέρια μας
χρήματα. Ξέρουν να μας πουν αν ο Χριστός έπιασε στα χέρια Του χρήματα; Ή
είναι σίγουροι ότι ο Αρχηγός της πίστεώς μας είναι εναντίον του
πλαστικού χρήματος; </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #660000;">Όλοι αυτοί οι «χριστιανοί νοικοκυραίοι»
έχουν πάθει πανικό διότι οι τρέχουσες εξελίξεις στην παγκόσμια
οικονομία – όχι μόνο στην Ελλάδα - κλονίζουν την ασφάλειά τους, το
κομπόδεμά τους και τα αυτονόητά τους. </span></b>
Γι’ αυτό και μιλούν για «παγκόσμιες μεθοδεύσεις για πλήρη έλεγχο του
ανθρώπου με την κατάργηση των μετρητών και την αποκλειστική χρήση της
πλαστικής κάρτας.».</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #660000;">Αλίμονο, αν η ελευθερία μας εξαρτιόταν
από το μετρητό ή το πλαστικό χρήμα! Αυτό έχουν καταλάβει αυτοί από την
διδασκαλία του Χριστού; </span></b></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Και επίσης, έχει πολύ γέλιο το ότι όλοι αυτοί προβάλλονται ως
«αντιστασιακοί»! Ενάντια στο σύστημα που προσπαθεί να μας «υποτάξει»!
Δεν κοιτάνε που έχουν φτιάξει ένα δικό τους σύστημα που καθυποτάσσει
ψυχές! </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Μήπως μπορούν οι διοργανωτές να μας πουν πόσο στοίχισε η εν λόγω ημερίδα
και αν οι πληρωμές έγιναν με μετρητά ή με πλαστικό χρήμα; </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Χαχαχαχα! </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #660000;">Π.Α.Α. </span></b></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><a href="http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2017/06/blog-post_24.html"><span style="color: #660000; font-size: small;">πηγή </span></a><b><span style="color: #660000;"><br /></span></b></span></div>
</div>
</div>
άσμα ασμάτωνhttp://www.blogger.com/profile/14916343777637323779noreply@blogger.com4