Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ - Tο ποτάμι έχει μπει σ’ ένα δρόμο που είναι δύσκολο να σταματήσει

Τα τελευταία 4 χρόνια στη χώρα μας διεξάγεται ένας κανονικός πόλεμος. Στη Βουλή, στα τηλεοπτικά παράθυρα, τα κόμματα διασταυρώνουν τα ξίφη τους για το χρέος, την τρόικα, τις δόσεις, τη Μέρκελ, τα μνημόνια, ποιος θα τα διαπραγματευτεί και ποιος θα τα σκίσει. 

Πίσω από αυτό τον ψεύτικο πόλεμο εντυπώσεων για το φιλοθεάμον κοινό, δίνονται οι πραγματικές μάχες.

Αυτό που συμβαίνει τώρα δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ. Υπουργοί, από τα σημαντικότερα ονόματα της μεταπολίτευσης, βρίσκονται στον Κορυδαλλό ισόβια. Βουλευτές, στελέχη των κομμάτων, οδηγούνται στον εισαγγελέα ο ένας μετά τον άλλον. 

Δήμαρχοι δικάζονται και οδηγούνται στις φυλακές, νομάρχες καταδικάζονται και καθαιρούνται από τα αξιώματά τους. 

Τουλάχιστον 4 ιδιοκτήτες τραπεζών έχουν ήδη οδηγηθεί στη δικαιοσύνη. 

Οικονομικοί παράγοντες από τους μεγιστάνες της μεταπολίτευσης, εφοπλιστές, εκδότες, επιχειρηματίες που ελέγχουν με τις συμμετοχές τους το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης, αντιμετωπίζουν βαριές ποινές. 

Οι ηγέτες των μεγαλύτερων συνδικαλιστικών σωματείων της χώρας είναι υπό δικαστική εκκρεμότητα. 

Δεκάδες στελέχη των ενόπλων δυνάμεων οδηγούνται στη δικαιοσύνη για τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων. 

Οι γεωργικοί συνεταιρισμοί ερευνώνται και αποκαλύπτεται σωρεία σκανδάλων. 

Ακολουθούν οι ΜΚΟ. 

Οι πληροφορίες λένε ότι έρχεται η σειρά 40 δημάρχων. 

Ονόματα νέων πρώην υπουργών έρχονται στο προσκήνιο, συζητιούνται ήδη φωναχτά. 

Αρχηγοί κομμάτων αντιμετωπίζουν κατηγορίες για φοροδιαφυγή και παράνομη χρήση των κοινοτικών κονδυλίων, βουλευτές αντιμετωπίζουν τις έρευνες της εφορίας και του ΣΔΟΕ για υποθέσεις αδήλωτων εισοδημάτων ύψους αρκετών εκατομμυρίων.

Οι δικαστικοί έλεγχοι της υψηλής διαπλοκής είναι χρήσιμοι γιατί χτυπάνε την κορυφή της χρεοκοπημένης ελίτ. 

Οι διώξεις για τις παράνομες επιδοτήσεις και τις πλαστές πινακίδες, για τις μίζες και τα φακελάκια, για τα αδήλωτα εισοδήματα και τον παράνομο πλουτισμό, σηματοδοτούν το τέλος της εποχής της ασυλίας. Είναι σημαντικές γιατί ικανοποιείται το κοινό αίσθημα δικαίου, οι πολίτες βλέπουν ότι μπορούμε να ξαναγίνουμε κανονική χώρα.

Εξίσου σημαντικές όμως είναι όλες εκείνες οι αναρίθμητες, «μικρές» περιπτώσεις που κάθε μέρα βλέπουν το φως της δημοσιότητας και οδηγούνται στον εισαγγελέα. 

Γιατί το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν απλώς η υψηλή διαφθορά. 

Σ’ όλο τον κόσμο υπάρχουν κρατικοί αξιωματούχοι και πολιτικοί μπλεγμένοι σε σκάνδαλα. 

Το δικό μας πρόβλημα είναι ότι η διαφθορά είχε γίνει ο σχεδόν νόμιμος τρόπος αναδιανομής δημόσιου χρήματος μέσα σε ένα γκρίζο σύστημα γραφειοκρατίας, πελατειακών σχέσεων, κομματισμού και συντεχνιασμού.

Το κέρδος μας από αυτή την περιπέτεια είναι ότι τώρα ξέρουμε. Λέγαμε για την Κολομβία της Μεσογείου αλλά νομίζαμε ότι είναι δημοσιογραφικές λυρικές υπερβολές. 

Τώρα ξέρουμε ότι οι κρατικές τράπεζες ήταν τα θησαυροφυλάκια από όπου διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες και κομματικά στελέχη λεηλατούσαν τη δημόσια περιουσία με κομματικά και επιχειρηματικά θαλασσοδάνεια στους εαυτούς τους. 

Ότι οι κρατικές επιχειρήσεις, μονίμως παθητικές, ήταν διοικούμενες από τις κομματικές και συνδικαλιστικές ελίτ που υπεξαιρούσαν την περιουσία τους με δεκάδες ευφάνταστους τρόπους προς όφελος των ιδίων. 

Ότι στα πανεπιστήμια διαμοίραζαν στις τσέπες τους τα κοινοτικά προγράμματα, ότι στα ασφαλιστικά ταμεία συμμορίες πλούτιζαν και συγχρόνως μοίραζαν δεκάδες χιλιάδες πλαστές συντάξεις και επιδόματα στην πελατειακή βάση, ότι νοσοκομεία, αγροτικοί συνεταιρισμοί, δημοτικές επιχειρήσεις ήταν στημένες μηχανές απομύζησης της δημόσιας περιουσίας. 

Ότι οι ένοπλες δυνάμεις είχαν γίνει ο καλύτερος αγοραστής όπλων του κόσμου για να δημιουργείται μαύρο πολιτικό χρήμα.

Ότι με λίγα λόγια, δηλαδή, το κράτος αυτό το οποίο υπερασπίζονται δήθεν με πάθος απέναντι στον καταραμένο φιλελευθερισμό, είναι ήδη ιδιωτικοποιημένο από τους ίδιους τους λειτουργούς του. 

Ότι σ’ αυτή τη χώρα δεν δουλεύουν ούτε τα ληξιαρχεία, γιατί έχουν γίνει μηχανές παραγωγής πλαστών πιστοποιητικών προς πάσα χρήση. 

Περίεργες φωτιές στον τρίτο όροφο των ασφαλιστικών ταμείων των δημοσίων υπαλλήλων, πυρκαγιές στους φακέλους των νοσοκομείων, εμπρησμοί σε δημαρχεία, πλημμύρες σε τελωνεία, προσπαθούν με πρακτικές μαφίας να καταστρέψουν στοιχεία. 

Είναι αργά. 

Όσο μένουμε ακόμα ζωντανοί, όσο δηλαδή δεν νικάει το κόμμα της δραχμής, το ποτάμι έχει μπει σ’ ένα δρόμο που είναι δύσκολο να σταματήσει.

Πρυτάνεις που «χάνουν» ξαφνικά 70 εκατομμύρια από τα αποθεματικά των πανεπιστημίων, διοικητές νοσοκομείων που πλούτιζαν με μίζες, συνδικαλιστές με 5 offshore, 50ρηδες απόστρατοι υπάλληλοι των εμπόρων όπλων, δημόσιοι υπάλληλοι της μίζας και του φακέλου, επιτήδειοι που λυμαίνονται τα ΕΣΠΑ, αργομισθίες και παράνομες αμοιβές, είναι πια στο στόχαστρο. 

Το σύστημα της χρεοκοπίας καταρρέει.

Η πίεση της τρόικας και των άλλων ευρωπαϊκών task force, ο συνεχής έλεγχος από τις οικονομικές υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει αρχίσει να αποδίδει. 

Παράλληλα, καθώς το χρεοκοπημένο σύστημα εξουσίας είναι τώρα αποδυναμωμένο, τμήματα του κρατικού μηχανισμού, οικονομικοί εισαγγελείς, δίωξη οικονομικού εγκλήματος, επιθεωρητές δημόσιας διοίκησης μπορούν πια να κάνουν τη δουλειά τους και να σώσουν την τιμή της ελληνικής πολιτείας. 

Το ίδιο το κυβερνητικό σχήμα καταλαβαίνει ότι η κατάσταση δεν μπορεί πια να συνεχιστεί έτσι και δεν μπαίνει εμπόδιο στις έρευνες.

Ακόμα κι αν ό,τι γίνεται έχει γίνει με τις πιέσεις των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που έχουν καταλάβει ότι η Ελλάδα δεν σώζεται όσο οι χρεοκοπημένες ελίτ της χώρας μένουν ανενόχλητες, οι ραγδαίες εξελίξεις είναι οπωσδήποτε θετικές. 

Δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει η χώρα σε αλλαγή μοντέλου, δεν θα απελευθερωθούν υγιείς δυνάμεις, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα η διαφθορά, ο επίσημος τρόπος πλουτισμού στα πλαίσια του ελληνικού ληστρικού μοντέλου. 

Τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα, αλλά κάθε μέρα που περνάει, κάθε μικρή τέτοια νίκη, κάθε υπόθεση λεηλασίας που βγαίνει στη δημοσιότητα, μας φέρνει πιο κοντά στην κατεύθυνση ενός «κανονικού» ευρωπαϊκού κράτους και απομακρύνει την εικόνα του «failed state».

Και επειδή αυτός είναι ο πραγματικός πόλεμος, η δήθεν αντιπολίτευση μιλάει για τη Μέρκελ. 

Όταν είναι δεξιά αντιμνημονιακή, μιλάει κάπως έτσι: «Παραδίδουν τους Έλληνες στους φούρνους του Δ΄ Ράιχ της Μέρκελ». 

Και όταν είναι αριστερή αντιμνημονιακή, λέει: «Ο Σαμαράς δίνει εξετάσεις εθελόδουλης υποταγής στη Μέρκελ και τους συμμάχους της». 

Αποκρύπτει δηλαδή τις κοινωνικές συγκρούσεις και κατασκευάζει την πλαστή, παράφρονα αντίθεση του εθνολαϊκισμού: 

Λαός εναντίον Ευρώπης. 

Εναντίον των ξένων, των δυνάμεων κατοχής, των εξωτερικών εχθρών. 

Όπως έκανε πάντα το χρεοκοπημένο ελληνικό πολιτικό σύστημα για να μην αλλάξει τίποτα.

Φ.Γεωργελές

Το ανεκπλήρωτο όνειρο της αδικοχαμένης Ειρήνης -Η συγκλονιστική επιστολή της για τη Βουλή των Εφήβων

«Ονειρεύομαι μια γειτονιά, στενό δρομάκι και ζεστοί άνθρωποι. Χαμόγελα και πίκρες και χέρια που σ' αγκαλιάζουν και κάνουν περισσότερα τα πρώτα και λιγότερες τις δεύτερες.
Ονειρεύομαι να «μάθω γράμματα, να γίνω άνθρωπος» όπως λέει και η γιαγιά μου. Να μάθω γράμματα, για να ανοίξει το μυαλό μου και τα μάτια της ψυχής μου και μ' αυτά να αντικρίζω τον κόσμο και τον άνθρωπο.
Ονειρεύομαι να ασκήσω το επάγγελμα που μ' αρέσει, χωρίς να χρειαστεί να «φιλήσω κατουρημένες ποδιές» ή να περάσω από γραφεία πολιτικών, πολιτευόμενων, γραμματέων και γραμματικών" έγραφε μεταξύ άλλων, η αδικοχαμένη Ειρήνη Τριανταφύλλου- που σκοτώθηκε στο δυστύχημα με το ΚΤΕΛ στα Μάλγαρα- σε άρθρο της στον τοπικό τύπο με αφορμή την ´ΙΓ Σύνοδο της Βουλής των Εφήβων στις 15 Οκτωβρίου 2008.
Ολοκληρώνοντας το άρθρο της-γράφει το messologhinews, σημείωνε: «Ονειρεύομαι να φτιάξω τη δική μου οικογένεια και να μεγαλώσω τα παιδιά μου με τις αρχές και τις αξίες που οι δικοί μου γονείς έδωσαν σε μένα, για να στηρίξω πάνω σ' αυτές την ψυχή μου, το μυαλό και τη ζωή μου».
Αναλυτικά το άρθρο:
«Όνειρα και επαναστάσεις...
Σκέψεις μιας έφηβης με αφορμή την 'ΙΓ Σύνοδο της Βουλής των Εφήβων, οι εργασίες της οποίας πραγματοποιήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες
Τα όνειρά μου είναι η προϋπόθεση ή η βάση - αν θέλετε – της επανάστασής μου. Αφήστε με λοιπόν, να ονειρεύομαι.. Εξάλλου η πραγματικότητα που μου προτείνετε δεν είναι και τόσο δελεαστική. Της Ειρήνης Τριανταφύλλου.

Όλοι μας, αλλά κυρίως όλοι σας, παγιδευμένοι στις υπερβολικές απαιτήσεις των καιρών, στις υπέρμετρες φιλοδοξίες, στον υπερκαταναλωτισμό, έχουμε ξεχάσει την αξία και την δύναμη που κρύβει μέσα του το χάδι, ο ζεστός λόγος, η κουβεντούλα με το φίλο. Πότε επικοινωνήσατε τελευταία φορά με ένα φίλο σας; Πότε ήταν η τελευταία φορά που μιλήσατε χωρίς ενδοιασμούς για όσα σας απασχολούν; Ανθρώπους που νοιάζονται για σας δεν μπορεί παρά να έχετε, όμως επιστήθιους φίλους που μπορείτε να τους εκμυστηρευτείτε τις ανησυχίες σας, τα προβλήματά σας, δεν έχετε. Πολλές φορές - και έχετε δίκιο σ' αυτό - η διάθεση να μοιραστείτε μυστικά έχει αποβεί εις βάρος σας. Οι σύγχρονοι ρυθμοί δεν επιτρέπουν τέτοιου είδους ανοίγματα, όχι μόνο λόγω έλλειψης χρόνου αλλά κυρίως γιατί η εμπιστοσύνη «επερίσσευσε».

Γίνατε εσωστρεφείς, θέλοντας να προφυλαχτείτε από τα προβλήματα τρίτων, γιατί είναι τόσα τα δικά σας, που δεν μπορείτε να σηκώστε κι άλλο βάρος. Γίνατε ένα μοναχικό άτομο που ψάχνετε φιλίες μέσω ηλεκτρονικών δρόμων. Η φιλία απόκτησε το δικό της e-mail στο ίντερνετ!
Εργασία και εγκλεισμός στο σπίτι κατά τις εργάσιμες ημέρες και διασκέδαση με φορτσαρισμένη ιλαρότητα το Σαββατόβραδο, αυτό είναι το πρόγραμμά σας. Α, ξέχασα, θέλετε να βελτιώσετε την εξωτερική σας εμφάνιση και καταφεύγετε σε γυμναστήρια και ινστιτούτα αδυνατίσματος, αυτοαναιρώντας την προσπάθειά σας με υπερκατανάλωση φαγητού και οινοπνευματωδών ποτών.
Δεν χαρακτηρίζεστε από συνέπεια και αλληλεγγύη απέναντι σε φίλους και συγγενείς. Παγιδεύεστε στον απομονωτισμό του προσωπικού σας συμφέροντος, ζώντας μόνοι ακόμα και μέσα στις συντροφιές. Έχετε περιορίσει τις πολιτικές και συνδικαλιστικές σας δραστηριότητες, στις αναγκαίες και ωφελιμιστικές.
Και μέσα σ' όλη αυτή τη σύγχυση, βρίσκετε χρόνο και διάθεση παίρνοντας και το κατάλληλο ύφος να μας κριτικάρετε, με την «αγωνία» και το «ενδιαφέρον» ζωγραφισμένο στο πρόσωπό σας.
Για σας είμαστε οι καλοπερασάκηδες, οι οκνηροί, οι χωρίς προβληματισμούς νέοι, το δυσοίωνο αύριο στα χέρια του οποίου δεν θέλετε να παραδώστε τον κόσμο (από πότε γίνεται παράδοση και παραλαβή του χάους;).
Για σας αγνοούμε την ιστορία μας, δεν έχουμε ιδανικά αλλά έχουμε βαπτίσει ιδανικό τον υλικό ευδαιμονισμό μας. Για σας δεν αντιμετωπίζουμε με τον δέοντα σεβασμό τις εθνικές επετείους, δε γνωρίζουμε τα ιδανικά της γενιάς του Πολυτεχνείου ή τα γνωρίζουμε τυπικά και θεωρητικά, για να γράψουμε καλή έκθεση, αν και όταν μας ζητηθεί από σας.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα και τις λιβελογραφικές κορόνες σας, επιτρέψτε μου να ονειρεύομαι.
Ονειρεύομαι μια γειτονιά, στενό δρομάκι και ζεστοί άνθρωποι. Χαμόγελα και πίκρες και χέρια που σ' αγκαλιάζουν και κάνουν περισσότερα τα πρώτα και λιγότερες τις δεύτερες.
Ονειρεύομαι να «μάθω γράμματα, να γίνω άνθρωπος» όπως λέει και η γιαγιά μου. Να μάθω γράμματα, για να ανοίξει το μυαλό μου και τα μάτια της ψυχής μου και μ' αυτά να αντικρίζω τον κόσμο και τον άνθρωπο.
Ονειρεύομαι να ασκήσω το επάγγελμα που μ' αρέσει, χωρίς να χρειαστεί να «φιλήσω κατουρημένες ποδιές» ή να περάσω από γραφεία πολιτικών, πολιτευόμενων, γραμματέων και γραμματικών.
Ονειρεύομαι να φτιάξω τη δική μου οικογένεια και να μεγαλώσω τα παιδιά μου με τις αρχές και τις αξίες που οι δικοί μου γονείς έδωσαν σε μένα, για να στηρίξω πάνω σ' αυτές την ψυχή μου, το μυαλό και τη ζωή μου.
Ονειρεύομαι να έχω δίπλα μου ανθρώπους αληθινούς, που θα μ' αγαπάνε και θα τους αγαπώ ελεύθερα και κατ' επιλογήν μου.
Ονειρεύομαι να μην ντρέπομαι ως πολίτης, να μη σκύβω το κεφάλι, αλλά να φιλοκαλώ μετ' ευτελείας και να ζω άνευ καχυποψίας.
Ονειρεύομαι να χρησιμοποιώ τη γλώσσα για να λέω «τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη» και όχι να «κρύβω λόγια».
Ονειρεύομαι μ' αυτές τις συντεταγμένες να δημιουργήσω το δικό μου κόσμο, τον μικρό και μέγα.
Έχω κλείσει τα αυτιά μου στα κατηγορώ, στη δήθεν συμπάθεια, στη δήθεν επαναστατική διάθεση και ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια και δουλεύω - δουλεύω, για να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα.
Η επανάστασή μου έχει αρχίσει...
Την ακούτε;;»

οι Μάγιερς!

This Couple Is REALLY GOOD and her facial expressions are priceless!The highlight of the traditional circus acts is Die Maiers, a German duo of clowns. The duo’s Sabine Maier, dressed in a fussy maid’s outfit with an inextricable small purse, does one of the best deadpan acts since Buster Keaton, and she’s joined by her geeky-looking husband Joachim Mohr to perform the funniest and most surprising trapeze act within memory.

Τα ελληνικά πρωτοχρονιάτικα έθιμα

Έθιμα που οι ρίζες τους χάνονται στο χρόνο, αναβιώνουν κάθε χρόνο σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Έθιμα της Κεντρικής Ελλάδας:
 Σε κάποιες περιοχές την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση «για να κλέψουν το άκραντο νερό». Το λένε άκραντο, δηλαδή αμίλητο, γιατί δε βγάζουν λέξη σ’ όλη τη διαδρομή. Αλείφουν τις βρύσες του χωριού με βούτυρο και μέλι, με την ευχή όπως τρέχει το νερό να τρέχει και η προκοπή στο σπίτι τον καινούργιο χρόνο και όπως γλυκό είναι το μέλι, έτσι γλυκιά να είναι και η ζωή τους.
Για να έχουν καλή σοδειά, όταν φτάνουν εκεί, την «ταΐζουν», με διάφορες λιχουδιές, όπως βούτυρο, ψωμί, τυρί, όσπρια ή κλαδί ελιάς. Έλεγαν μάλιστα πως όποια θα πήγαινε πρώτη στη βρύση, αυτή θα στεκόταν και η πιο τυχερή ολόκληρο το χρόνο.
Στη συνέχεια ρίχνουν στη στάμνα ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, «κλέβουν νερό» και γυρίζουν στα σπίτια τους πάλι αμίλητες μέχρι να πιούνε όλοι από το άκραντο νερό. Με το ίδιο νερό ραντίζουν και τις τέσσερις γωνίες του σπιτιού, ενώ σκορπούν στο σπίτι και τα τρία χαλίκια.

Το Χριστόξυλο έθιμο από την κεντρική Μακεδονία:
Στα χωριά της βόρειας Ελλάδας, από τις παραμονές των εορτών ο νοικοκύρης ψάχνει στα χωράφια και διαλέγει το πιο όμορφο, το πιο γερό, το πιο χοντρό ξύλο από πεύκο ή ελιά και το πάει σπίτι του. Αυτό ονομάζεται Χριστόξυλο και θα καίει για όλο το δωδεκαήμερο των εορτών (από τα Χριστούγεννα μέχρι και τα Φώτα) στο τζάκι του σπιτιού.
Πριν ο ιδιοκτήτης φέρει το Χριστόξυλο, κάθε νοικοκυρά φροντίζει να έχει καθαρίσει το σπίτι και με ιδιαίτερη προσοχή το τζάκι, ώστε να μη μείνει ούτε ίχνος από την παλιά στάχτη. Καθαρίζουν ακόμη και την καπνοδόχο, για να μη βρίσκουν πατήματα να κατέβουν οι καλικάντζαροι, τα κακά δαιμόνια, όπως λένε στα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα παραμύθια.

Έθιμο από Καστανιές Ανατολικής Θράκης
Τη Βασιλόπιτα την έκαναν φυλλωτή. Έβαζαν γόμο (γέμιση) πλιγούρι και ανάμεσα στα φύλλα τον «παρά», το νόμισμα, και άλλα σημάδια. Η νοικοκυρά με τον παρά τη σταύρωνε τρεις φορές και ύστερα τον έχωνε στο ζυμάρι, θα να βάλει πελεκούδι από την πόρτα ή κλαρί, για το σπίτι, κουκί στάρι για τα χωράφια, σταφίδα για το αμπέλι, κομματάκια τυρί για τα πρόβατα, άχερο για τα γελάδια…
Στους λυπημένους που έστελναν πίτα, εκείνοι δεν την έκοβαν με το μαχαίρι αλλά ο καθένας έκοβε με το χέρι ένα κομμάτι. Την παραμονή το βράδυ έβαζαν στο τραπέζι εννιά ειδών φαγητά και πολλών ειδών οπωρικά, στη μέση τη βασιλόπιτα, τρία ψωμιά κι ένα κεράκι αναμμένο στο ένα ψωμί…
Αφού έτρωγαν έκοβαν την πίτα. Σ” όποιον έπεφτε ο παράς, έλεγαν πως εκείνος «βασίλεψε». Τον «βασιλεμένο» παρά τον έριχναν μέσα σε ποτήρι με κρασί, έπιναν από λίγο και εύχονταν : «Και του χρόνου καλύτερα!». Τον παρά τον άφηναν στα εικονίσματα και τον επόμενο χρόνο τον έβαζαν στην άλλη πίτα.

Έθιμο από την Πελοπόννησο
Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία και ο νοικοκύρης κρατάει στην τσέπη του ένα ρόδι, για να το λειτουργήσει. Γυρνώντας σπίτι, πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας -δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του- και έτσι να είναι ο πρώτος που θα μπει στο σπίτι για να κάνει το καλό ποδαρικό, με το ρόδι στο χέρι.
Μπαίνοντας μέσα, με το δεξί, σπάει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα, το ρίχνει δηλαδή κάτω με δύναμη για να σπάσει και να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: «με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά». Τα παιδιά μαζεμένα γύρω-γύρω κοιτάζουν οι ρώγες αν είναι τραγανές και κατακόκκινες. Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος.

Οι «κολόνιες» έθιμο από τα νησιά του Ιονίου:
Στην Κεφαλονιά, αλλά και στα άλλα νησιά των Επτανήσων, το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, οι κάτοικοι γεμάτοι ενθουσιασμό για τον ερχομό του νέου χρόνου, κατεβαίνουν στους δρόμους κρατώντας μπουκάλια με κολόνιες και ραίνουν ο ένας τον άλλον τραγουδώντας: «Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς να σας ειπούμε χρόνους πολλούς».
Η τελευταία ευχή του χρόνου που ανταλλάσσουν είναι: «Καλή Αποκοπή», δηλαδή με το καλό να αποχωριστούμε τον παλιό χρόνο. Το πρωί της Πρωτοχρονιάς η μπάντα του δήμου περνάει από όλα τα σπίτια και τραγουδάει καντάδες και κάλαντα.

Έθιμα από την Κρήτη και το πρωτοχρονιάτικο «ποδαρικό»:
Το ποδαρικό είναι ένα από τα παλαιότερα έθιμα και στην Κρήτη. Ο πρώτος άνθρωπος που θα πατήσει με το πόδι του στο σπίτι μετά την είσοδο του νέου χρόνου, πρέπει να είναι τυχερός. Για να φέρει γούρι στο σπίτι, πρέπει να πατήσει πρώτα με το δεξί του πόδι για να πάνε όλα δεξιά, δηλαδή καλά.

Επίσης την ημέρα της Πρωτοχρονιάς μεταφέρουν νερό από τη βρύση στο σπίτι και ο νοικοκύρης λέει : «Όπως τρέχει τούτο το νερό έτσι να τρέχουν και τα καλά στο σπίτι μου». Ακόμη ο ιδιοκτήτης μεταφέρει μια πέτρα στην κατοικία του λέγοντας: «Όπως είναι γερή τούτη η πέτρα έτσι να είναι γερό και το σπίτι μου». Σε ορισμένα μέρη του Ηρακλείου, την πρωτοχρονιά συνηθίζεται η οικογένεια να πηγαίνει στην εκκλησία.
Μαζί τους παίρνουν μια εικόνα του σπιτιού, η οποία αφού λειτουργηθεί θα κάνει το ποδαρικό στο σπίτι. Την πρωτοχρονιά οι παππούδες και οι στενοί συγγενείς της οικογένειας δίνουν στα παιδιά την «καλή χέρα», δηλαδή κάποιο χρήματα. Έθιμο που διατηρείται μέχρι και σήμερα. Χαρακτηριστικά είναι ακόμη και τα παραδοσιακά κάλαντα της Κρήτης…