Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Οι δύο "Παΐσιοι" και η ένωση των διεστώτων κατά του Χριστού



Aς το παραδεχτούμε. Θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο στην μνήμη του μακαριστού αγίου γέροντα και μια καινή πράξη ειλικρίνειας, που θα μας αποφορτίσει από ψευδαισθήσεις και ιδεοληψίες:

Υπάρχουν δυό "Παΐσιοι".

Ο ένας Παΐσιος είναι ο αληθινός δούλος του Θεού. Ο άγιος Γέροντας πού καθοδήγησε και διαφώτισε και ανάπαυσε ψυχικά τους έλληνες των εσχάτων χρόνων με τις προσευχές και τις νουθεσίες του.Εκεί πού βρήκε παράκληση και ύδωρ ζων αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον κάθε πονεμένος και προβληματισμένος άνθρωπος, οποιασδήποτε τάξης, φυλής και θρησκεύματος. Ο ασκητής Παΐσιος πού συμφιλιώθηκε με τον Θεό και την κτίση και συνομιλούσε με τους Αγίους του Παραδείσου και τους αμαρτωλούς τούτης δώ της ζωής. Αυτός που απέπτη εις ουρανούς ως αξία τρυγών φιλερημος και τετελειωμένο πνεύμα για να μεσιτεύει αιώνια για όλους μας, εδώ κάτω στην βιοτική παλαίστρα, βλάσφημους και καθαρούς, "εχθρούς" άμα και φίλους.Αυτός μας άφησε παρακαταθήκες αββάδικες με οσμή Χριστού και αγίου Πνεύματος.

Υπάρχει και ο " Παΐσιος" πού όμως είναι κατασκεύασμα των καθε λογής φαντασιόπληκτων και επιτηδείων, χριστιανών και παραχριστιανών. Ο "Παΐσιος" των "καλών μαθητών" "πατριωτών" με τις δήθεν προφητείες και διδασκαλίες πού εφαρμόζουν στα μεγάλα και τα ταπεινά της ελλαδικής καθημερινότητας. Αυτός πού προείπε σαν άλλος Αγαθάγγελος το πάρσιμο της Πόλης, δήλωσε την εύνοια του για το "ξανθόν γένος" και την απαρέσκεια του για την κατώτατη "γύφτικη φυλη των γειτόνων", άφησε διδασκαλίες πού θυμίζουν Άπω Ανατολή,αυτός που εμφανίζεται σε επιλεγμένους επιλεκτικά ανθρώπους για να τους ενημερώσει για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και πολεμικές συρράξεις. Ο "Παΐσιος" πού έγινε προμετωπίδα και φτηνό ρομάντσο σε εφημερίδες συγκεκριμμένων χρωματισμών, άσχετες με την ορθοδοξία και το πνεύμα της πριν 20 χρόνια, γιατι εν καιρώ κρίσης "πουλούσε" σαν ζεστό ψωμί.

Ο "Παΐσιος" ενός ετερόκλητου πλήθους, δάσκαλων αποκρυφιστικών τεχνών, νεοναζιστικών ομάδων και σεχτών,χριστιανών πού αντικατέστησαν και την μυστηριακή ζωή ακόμα με την εσχατολογική προφητολογεία, τηλεβιβλιοπωλών με κρυφοπαγανιστικές πεποιθήσεις και άλλων ασχέτων με το ορθόδοξο πνεύμα.Ακόμα και άνθρωποι της Εκκλησίας, ρασοφόροι και μη, εκμεταλλεύτηκαν τον Γέροντα και την πλατειά ανταπόκριση του επί του ποιμνίου εύκολα, γιατί οι έλληνες έχασαν κάθε ελπίδα και στράφηκαν σε "πνευματικότερες" αναζητήσεις και ανέξοδες λύσεις εξ'ουρανού.

Το "ο Παΐσιος είπε" και "ο Παΐσιος προείπε" είναι στις καθημερινές συζητήσεις νεοχριστιανών μας, πού δεν ξέρουν τί θα πεί Αγία Κοινωνία ή Εξομολόγηση, ξέρουν όμως με κάθε λεπτομέρεια το τί είπε ή το τί αποδίδουν στον Γέροντα ότι είπε την τάδε χρονολογία για το τάδε ποιμαντικό, κοινωνικό, εκκλησιαστικό ή εθνικό θέμα. Και είναι αξιοσημείωτο και απορίας άξιον το πότε πρόλαβε ο σεμνός ασκητής της ησυχίας να τα πεί όλα αυτά μαζεμένα και πόση αξία και υπεροχή λαμβάνουν ανάμεσα στον κοινωνικό τους θρησκευτικό κύκλο οι διασώσαντες ή "διασώσαντες" τα λόγια του!

Τα δε blogs και οι ιστοσελίδες πού αναπαράγουν τα σχετικά γνώρισαν υψηλή επισκεψιμότητα και αναρωτόμαστε αν έχουν καταλάβει πώς με την ορθοδοξία επάντρεψαν την πλάνη και πόση είναι η ευθύνη τους για το φαινόμενο.Και μιλάμε για σελίδες ορθοδόξων χριστιανών με τις καλύτερες προθέσεις. Αφήνουμε έξω τις πολιτικολογούσες και των αλλοτρίων συμφερόντων ιστοσελίδες, πού ούτως ή άλλως ποτέ δεν μας ενδιέφεραν.

Όχι! Δεν αμφισβητώ το προφητικό χάρισμα ενός αγίου. Μόνο ένας μίζερος ορθολογιστής θα το απέρριπτε για δικούς του λόγους. Το χάρισμα της προφητείας ως πρόβλεψης γεγονότων μακρυνών ή κοντινών είναι κοινό στην Γραφή και τα Συναξάρια. Δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό ή μεγάλο και άλλοτε προέρχεται από το άγιο Πνεύμα , άλλοτε πάλι όχι. Για την ορθοδοξία το θαύμα δεν είναι τέχνασμα ή εντύπωση ή κατι το πολύ σπουδαίο σε σχέση με την ανώτατη αρετή και την κατάσταση της αγάπης πού φτάνουν οι λίγοι , είναι σημείο. Ίσως ο Γέροντας είχε το χάρισμα από τον Θεό να προλέγει, αλλά αυτό που πρόεχει είναι πώς ήταν ευλογημένος από τον Θεό να αγαπά. Και αυτό έχει κύρια σημασία. Δεν έχω όμως κανένα πρόβλημα να αμφισβητήσω την πατρότητα πολλών προφητειών πού "διασώθηκαν" σε βιβλία πάντα τρίτων για ποικίλλους λόγους και είναι αυτά που εντυπωσιάζουν αποκλειστικά τους αδύναμους στην πίστη. Σίγουρα γύρω από το ιερό πρόσωπο στήθηκε μια βιομηχανία. Οι προθέσεις δεν παίζουν καθόλου ρόλο. Επίσης, ας μην ξεχνάμε πώς κανένας άγιος δεν είναι αλάθητος ή αυθεντία. Κάποτε ο παρακλητικός λόγος προς τρίτους ή οι προσωπικές επιθυμίες μας μπορούν να παρεξηγηθούν ως προφητεία και μία προφητεία να προσαρμοστεί σε χίλιες περιπτώσεις. Είναι ταπεινή η διάνοια και η επιθυμία του ανθρώπου.Όταν μάλιστα δεν έχει υγιή σχέση με την Εκκλησία.

Με αυτά τα τελευταία δεν θέλουμε να αμνηστεύσουμε την αισχρή διάθεση των τάχα σατιριστών του αγίου, επειδή κάποιοι από μας τρελάθηκαν και "καβάλησαν το καλάμι". Την προσβολή μνήμης νεκρού δεν την αμνηστεύει τίποτα και επιμένουμε στο δαιμονοκίνητο του θέματος . Δεν έχουν στόχο οι ανοησίες τον Παΐσιο ή τους οπαδούς του Παΐσιου , αλλ'αυτή την Εκκλησία. Τα άλλα είναι νομικά κόλπα για την διάσωση ενός πανικοβλημένου νεαρού με καθόλου χιούμορ , πού νιώθει ξαφνικά ο ήρωας της ημέρας και αυτή την ψευδαίσθηση την τρέφουν άνθρωποι με ελάχιστο έως μηδαμινό ήθος.

Άνθρωποι πού επικαλούντο ένα διαφορετικό ανθρωπιστικό -ας το πούμε έτσι - τρόπο ζωής και κοσμοθεωρίας συνεργάζονται με το κατεστημένο και τον αντιχριστιανικό φονταμενταλισμό για να υποστηρίξουν το δικαίωμα στην βλασφημία. Ειναι πλέον προφανές πώς εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν αντεκκλησιαστικό πόλεμο και αυτό συνάγεται από το ότι δεν είχαν στόχο τους οπαδούς του Γέροντος Παϊσίου ή του "Παϊσίου" αλλά την απαξίωση της εκκλησιαστικής παρουσίας στα δημόσια πράγματα. Όταν παντρεύονται οι εθνικιστες παγανιστες με τους διεθνιστές αριστερους, όταν ενώνονται τα διεστώτα κατα κοινού στόχου είναι όλα ξεκάθαρα. Τουλάχιστον αποδεικνύεται πώς ο Χριστός πάντα ενώνει τα διεστώτα, τον ηρώδη με τον πιλάτο, έστω και με αυτόν τον εξ ευωνύμων τρόπο.

Αναρωτιέμαι, παρενθετικά, αν ζούσαν σήμερα οι υπεραριστεροί ποιητές Βάρναλης, Ρίτσος, ο γλυκύς Βρεττάκος και ο ευαίσθητος Λουντέμης πώς θα αντιμετώπιζαν το θεμα. Σίγουρα δεν θα επιδοκίμαζαν την βίαιη χυδαιότητα του Παστιτσίου, όπως κάνουν άλλοι "λογοτέχνες της αριστεράς", πολύ κατωτέρου πνευματικού επιπέδου από τους προαναφερθέντες. Πού πήγε το περιβόητο ήθος της Αριστεράς; Αναρωτιέμαι επίσης γιατί ενώ η βλασφημία τιμωρούνταν στην αρχαία Ελλάδα και μάλιστα με φρικτό θάνατο, οι νεοπαγανιστές-ημιμαθείς ως επί το πλείστον- είναι τόσο χαλαροί με το όλο θέμα και μιλούν για δημοκρατία Ελληνική. Μα η ελληνική δημοκρατία έδωσε στον Σωκράτη το κώνειο, γκρέμισε τον Αίσωπο από τις Φαιδριάδες και κατηγόρησε τον Περικλή και τον Φειδία για την χάραξη των πορτραίτων τους, από τον δευτερο, στην ασπίδα της παλλάδας. Ήταν δε τόσο αυστηροί οι έλληνες στα θέματα βλασφημία και ύβρεως ώστε έφτασαν στο σημείο να τιμωρήσουν τους παραπάνω εκούσια, έχοντας ήδη την σχηματισμένη γνώμη πώς μάλλον διαπράττουν αδικία εναντίον τους.

Ζούμε σε μια εποχή δίχως ήθος. Μια εποχή που θεοποιείται και ειδωλοποιείται η κόπρος και η υποκρισία. Όχι δεν είμαι βέβαιος , φίλοι μου, πώς ο Γέροντας βλέπει κάπου από κει πάνω και χαμογελά για όλα αυτα, αν και ζει την μακαριότητα.

Πιστεύω ότι σε κάποιο σημείο, όχι τουλάχιστον σούπερ μαντικό όπως τον θέλουν οι βεβλαμμένοι στον νου,αλλά τουλάχιστον προφητικό, κάποια στιγμή στην ζωή του τα κατανόησε όλα πολύ καλά.

Συγχώρεσε την ανθρώπινη μικρότητα και ανοησία, απαρνήθηκε την ματαιότητα του κόσμου και έζησε αποκλειστικά για τον Χριστό.

Αληθώς ματαιότης τα ανθρώπινα....

Πηγή : ΙΕΡΕΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ


Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Ιδού το μέγα αδιευκρίνιστο ερώτημα… Που το πάει άραγε ο … Σαμαράς;


Αφήσαμε τα Ζάπεια και τις ΔΕΘ. Πάμε σε Καστελόριζο ΙΙ, Χρεωκοπία ΙΙ, Εξέγερση ΙΙ ή Επανάσταση Ι; Και αλληλοκατηγορείται με τον … Τσίπρα για το «Ευρώ» και το.. «ελικόπτερο», αλά Αργεντινή.
Στόχος της κυβέρνησης Η αλήθεια είναι ότι τo λόμπυ του Ευρώ γίνεται η θηλεία μας και η «αξιοπιστία» της Χώρας ο Καιάδας μας. Γι’ αυτό βούρ για τη Γενική Απεργία στις 26 Σεπτέμβρη με στόχο να πάει πολύ πιο μακριά, αλλά όχι με σέχτες… Για να δούμε συνοπτικά κάποια δεδομένα:
 ******
Ι) Συνέντευξη στην Washington Post: Αν δεν υπάρξει φως στο τούνελ, ανησυχώ για κοινωνική αναταραχή, λέει ο Αντ. Σαμαράς
[….Σε συνέντευξή του στην Washington Post, ο κ. Σαμαράς επισημαίνει [15-09-2012] ότι «η αποφασιστικότητά μας είναι δεδομένη»…
Μεταξύ άλλων, ο κ. Σαμαράς υπογραμμίζει ότι δεν θέλει η Ελλάδα να γίνει το αρνητικό παράδειγμα για τους άλλους, σημειώνοντας: «Πρέπει να εξασφαλίσουμε την παραμονή μας στην ευρωζώνη» και «πολλοί ηγέτες στο εξωτερικό συνειδητοποιούν τώρα ότι αυτό είναι το καλύτερο, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη. Οι συνέπειες είναι άγνωστες ως προς το τι θα μπορούσε να συμβεί στην Ευρώπη αν η Ελλάδα έφευγε. Ποια θα ήταν η αντίδραση των αγορών»…
 «Χωρίς ρευστότητα, δεν μπορείς να δώσεις χρήματα σε μικρές, μεσαίες ή μεγάλες επιχειρήσεις μέσω των τραπεζών, και δεν μπορείς να επιτρέψεις στο σύστημα να αναπνεύσει. Και χρειαζόμαστε πολλές αναπνοές σ’ αυτό το σημείο»…
Ο κ. Σαμαράς ξεκαθαρίζει ότι «πρέπει να βεβαιωθούμε ότι τηρούμε όσα έχουμε υπογράψει, γιατί πιστεύουμε ότι αυτό που αποκαλούν Grexit (μια ελληνική έξοδος από την ευρωζώνη) δεν είναι μια επιλογή για μας, θα ήταν μια καταστροφή», προσθέτοντας ότι το 2013 η χώρα θα εισέλθει στο έκτο έτος της ύφεσης με ανεργία πάνω από το 22%, η οποία αυξάνεται, όπως σημειώνει.
Ο κ. Σαμαράς τονίζει επίσης ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα στην κοινωνία και ότι «αν δεν υπάρξει φως στο τέλος του τούνελ, τότε, ναι, είμαι πολύ ανήσυχος»….]
*
Παρατήρηση 1η από τΜτΒ: Άρα υπέγραψε τα πάντα για να τα τηρήσει και όχι να επαναδιαπραγματευτεί, Δεν παίζει με τις αγορές, αλλά με μας, τον ενδιαφέρει το Ευρώ για όσους θα το έχουν, αλλά φοβάται πολύ και τις «αγορές» που το έχουν, αλλά και  όσους δεν το έχουν ή τα χάνουν στην ελεγχόμενη κατηφόρα στο δήθεν πηγάδι της… ανάπτυξης με δουλοπάροικους…
******
ΙΙ) Νόμος – «σκούπα» για τα 11.9 δισ.: Σε ένα άρθρο θα φέρει η κυβέρνηση στη Βουλή όλο το πακέτο των μέτρων
{…Υπό τη μορφή ενός και μόνο άρθρου θα εισαχθεί προς συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή το πακέτο των νέων μέτρων ύψους 11,9 δισ. ευρώ, προκειμένου να μην δοθεί στους κυβερνητικούς βουλευτές η δυνατότητα να επιλέξουν ποια μέτρα θα στηρίξουν και ποια όχι…. [15-09-2012]είναι τα μέτρα να έχουν ψηφιστεί έως τα τέλη Σεπτεμβρίου, ώστε η έκθεση της τρόικας να είναι έτοιμη μέσα στον πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου.]
*
Παρατήρηση 2η από τΜτΒ:  Ο κάπως Πρωθυπουργός μας δεν φοβάται μόνο τρις αγορές και μας. Φοβάται ακόμα και τους βουλευτές τους δικούς του και της εσωτερικής Τρόϊκας. Στις 26 Σεπτέμβρη να τους σπρώξουμε στα άκρα. Έχουμε ήδη ρίξει τρεις κυβερνήσεις μέχρι τώρα. ΓΑΠ-Παπακωνσταντίνου, ΓΑΠ-Βενιζέλου, ΓΑΠ-Καραντζαφέρη-Σαμαρά-Παπαδήμου.  Να φύγει κι αυτή., μέχρι να πάμε στην … δική μας…
*****
ΙΙΙ) ΘΕΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ EUROGROUP: Στις 18 Οκτωβρίου οι αποφάσεις για επιμήκυνση και haircut – Της Ελευθερίας Αρλαπάνου [15-9-2012]
«Στη Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών στις 18 – 19 Οκτωβρίου για μια συνολική λύση στο ελληνικό ζήτημα, με επίκεντρο την παράταση του χρόνου προσαρμογής, «δείχνει» το Eurogroup. Ανοικτά υπέρ της επιμήκυνσης του ελληνικού προγράμματος τάσσεται το ΔΝΤ, προτρέποντας εμμέσως και για γενναίες λύσεις όσον αφορά το ελληνικό χρέος, ενώ το Βερολίνο κρατά μεν σκληρή στάση για το πώς θα χρηματοδοτηθεί η παράταση, αποκλείοντας όμως σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ….
Με βασικές επιδιώξεις, την αποδέσμευση της δόσης των 31,5 δισ., τη χρονική παράταση του προγράμματος κατά δύο χρόνια στο πλαίσιο μίας συνολικής λύσης για ήπια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ώστε η χώρα να εξέλθει πιο ομαλά από την ύφεση διατηρώντας την εσωτερική κοινωνική και πολιτική συνοχή, μετρά αντίστροφα ο χρόνος για κρίσιμες αποφάσεις στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου…. Η Ελλάδα έχει καταβάλει τεράστιες προσπάθειες και πρέπει να συνεχίσει σύμφωνα με την κ. Λαγκάρντ, η οποία χαρακτηρίζοντας πολύ υψηλούς τους στόχους που έχουν τεθεί για τη βιωσιμότητα του χρέους, σημείωσε πως υπάρχουν πολλοί τρόποι προσαρμογής και ο χρόνος είναι μόνο μία από τις επιλογές…
Ζ. Κ. Τρισέ: «Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι το χειρότερο δυνατό σενάριο όχι μόνο για τους Ελληνες, αλλά επίσης για την υπόλοιπη Ευρώπη και για όλο τον κόσμο», υποστήριξε ο Z. K. Tρισέ, μιλώντας στο CNBC. Προειδοποιεί πως η κρίση είναι η χειρότερη κρίση από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σενάρια για τη νέα συμφωνία: Mείωση των επιτοκίων των δανείων. Eτεροχρονισμός, ίσως έως το 2020, των ομολόγων που λήγουν και έχουν στην κατοχή τους η EKT και οι κεντρικές τράπεζες της Eυρωζώνης. «Kούρεμα» κοντά στο 30% στα ομόλογα που κατέχει η EKT – κεντρικές τράπεζες  εθνικές κυβερνήσεις. Eμπροσθοβαρής εκταμίευση δόσεων….»
*
Παρατήρηση 3η από τΜτΒ: Φοβούνται σαν «το διάολο το λιβάνι» πιθανή πορεία μας για έξοδο από το Ευρώ, ακόμη και τώρα, αλλά ο Σαμαράς έχει υπογράψει, ο Βενιζέλος έχει δεσμευτεί και ο Κουβέλης είναι… υπεύθυνος, τρομάρα τους.
Την ίδια στιγμή αναγγέλλουν το νέο κούρεμα που αρχίζει από 30% για να φτάσει σιγά-σιγά στο 90% και να μας πάνε στις «Εμπράγματες υποθήκες» και στις «Ειδικές οικονομικές Ζώνες» τύπου … Γουατεμάλας. Βουρ λοιπόν στις 26 του μηνός να τους βάλουμε άμμο στα γρανάζια τους και ελικόπτερα στις στέγες τους. Αυτοί το πάνε μέχρι το τέλος…
*****
IV) Ομοσπονδία εθνών – κρατών το όραμα του Μπαρόζο
«Η Ευρώπη πρέπει να εξελιχθεί προς μία “ομοσπονδία εθνών-κρατών”, δήλωσε σήμερα ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. [12-09-2012]
Έχουμε ανάγκη να προχωρήσουμε προς μία ομοσπονδία εθνών-κρατών“, είπε κατά τη διάρκεια ομιλίας του ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο. “Αυτό χρειαζόμαστε. Είναι ο πολιτικός μας ορίζοντας“…
Επισημαίνοντας ότι η δημιουργία μίας ομοσπονδίας εθνών-κρατών θα χρειασθεί μακροπρόθεσμα μία νέα συνθήκη της Ενωσης, ο Ζοζέ Μπαρόζο πρότεινε η Ευρωπαϊκή Ένωση να λάβει στο μεσοδιάστημα “συγκεκριμένα μέτρα προς μία πολιτική ένωση“».
*
Παρατήρηση 4η από τΜτΒ: Με αυτή τη δήλωση δείχνουν οι «παπικοί» τι θέλουν οι … «προτεστάντες» – Βησιγότθοι. Το όνειρο του Καρλομάγνου, λες και έχουμε οι λαοί το ίδιο πολιτιστικό υπόβαθρο. Ο πολιτικός εκβιαστικός «πολυπολιτισμός» τους με τη μια νέα βία (οικονομική) θα πέσει στο κενό, όπως στην Σοβιετική Ένωση και τη Γιουγκοσλαβία, αλλά και στα προηγούμενα .. Ράιχ. Σύντροφοι δεν περπατάει έτσι ο διεθνισμός. Αφού βασανίσει μερικές γενιές -  αν το καταφέρουν – πάλι στα ίδια θα γυρίσουμε όπως και στα προηγούμενα παραδείγματα του 20ου αιώνα. Η Ευρώπη δεν είναι … ΗΠΑ. Άντε λοιπόν να τους σταματήσουμε αδέρφια…

πηγή

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

τι είναι η κυβέρνηση

Ένας εξωγήινος επισκέπτεται τον πλανήτη μας, προσπαθώντας να διαπιστώσει αν το ανθρώπινο είδος έχει εξελιχθεί. Ανοίγει μια συζήτηση με τον πρώτο άνθρωπο που συναντά, σύντομα όμως έρχεται σε αδιέξοδο, πασχίζοντας να κατανοήσει το σύστημα διακυβέρνησης των ανθρώπων και συγκεκριμένα, τι ακριβώς είναι η κυβέρνηση. Ένας πανέξυπνος και πολύ αποκαλυπτικός, μέσα στην απλότητά του, διάλογος, βασισμένος σε μια ομιλία του Larken Rose.

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Το λαϊκίστικο αντιθρησκευτικό μένος των «προοδευτικών» είναι μόνο μια άλλη μορφή θρησκοληψίας.

Ποικίλα γένη θρησκοληψίας
Tου Xρηστου Γιανναρα
Προσπαθώ να βρω απάντηση στο ερώτημα: Γιατί τόσο αντιθρησκευτικό μένος στην Eλλάδα σήμερα; Γιατί σημαντική μερίδα των Nεοελλήνων, η κυρίαρχη στη δημοσιότητα, να συντηρεί τέτοιαν υπόκωφη οργή για την εκκλησία, τον κλήρο, την ένσαρκη στη λαϊκή παράδοση μεταφυσική - γιατί η παθιασμένη τυφλή απόρριψη;
Oι ιστορικές μνήμες δεν δικαιολογούν την αντίδραση, δεν παραπέμπουν σε τραυματικές εμπειρίες. Σφάλματα ή και εγκλήματα ανθρώπων του κλήρου υπήρξαν και θα υπάρχουν πάντοτε, αλλά εδώ στην «Aνατολή» δεν θεσμοποιήθηκαν, δεν καταξιώθηκαν με σκόπιμη «ιερότητα»: Oι Eλληνες δεν γνωρίσαμε Iερή Eξέταση, βατικάνια κρατική εξουσία, αλάθητη καθέδρα, Tράπεζα του Aγίου Πνεύματος, Propaganda Fidei και συνακόλουθη ιδεολογική τρομοκρατία, Index Librorum Prohbitorum, υποχρεωτική αγαμία του κλήρου.
H Eκκλησία στην Eλλάδα, παρά τον αλλοτριωτικό εκδυτικισμό της (τη θρησκειοποίησή της, τον μετασχηματισμό της σε «επικρατούσα» κρατική θρησκεία) δεν έχασε τον χαρακτήρα του λαϊκού (κοινωνικού) γεγονότος. Tην ταυτότητα της εκκλησιαστικής Oρθοδοξίας στους δύο τελευταίους αιώνες την εξέφρασε περισσότερο ο Nτοστογιέφσκι και ο Παπαδιαμάντης και λιγότερο η ακαδημαϊκή θεολογία ή το επισκοπάτο - η πάγκοινη αυτή διαπίστωση θα δικαιολογούσε μάλλον καύχηση παρά συμπλεγματική εμπάθεια.
Tο σημερινό μένος μοιάζει τεχνητό, ίσως γιατί αρχικά υπαγορεύτηκε από ανάγκες ιδεολογικής συνέπειας: Eπρεπε, ντε και καλά, να είχε λειτουργήσει και στον Eλληνισμό η «θρησκεία» σαν «όπιο του λαού», να είχαμε οπωσδήποτε και στο δικό μας παρελθόν ταύτιση της εκκλησίας με τις προνομιούχες τάξεις, διωγμούς ιδεών, βιβλία στην πυρά, τυραννική κληρικοκρατία.
Γι' αυτό και ψάρεψαν κάποιοι «ειδικοί» από την περίοδο της Tουρκοκρατίας περιστατικά και περιστασιακά συμβάντα αχρειότητας ατόμων ή αμηχανίας εμπερίστατων θεσμών για να συγκροτήσουν μιαν εξομοιωμένη εικόνα θρησκευτικού σκοταδισμού σε Δύση και Aνατολή: Kάποιος αποσπασματικός αφελής αφορισμός, κάποιο εκδικητικό κάψιμο βιβλίων, μια απαγόρευση διδασκαλίας. Kαι απόκτησε η ιδεολογική ιστοριογραφία φλάμπουρο.
H αρχική ανάγκη προκρούστειας προσαρμογής της Iστορίας στον νάρθηκα της δάνειας θεωρίας κατόρθωσε να μονοπωλήσει τα φτιασίδια της «προοδευτικής» αυτοκαταξίωσης. Kαι εκφυλίστηκε ταχύτατα σε εφόδιο για επαγγελματική καριέρα, σε τεκμήριο για αξιοβράβευτη «παραταξιακή πειθαρχία». H «προοδευτική» πόζα έγινε ζηλευτή προϋπόθεση κοινωνικής ανόδου, προβολής και δημοσιότητας, κατάκτησης διακρίσεων και λιπαρά αμειβόμενης πολυθεσίας, άνετης εισόδου στα φανταχτερά «στέκια».
Σε αντίθεση με άλλες χώρες όπου η μαχητική απόρριψη της θρησκείας και ο στρατευμένος αντικληρικαλισμός εμφανίστηκαν σαν σύνδρομο του ζήλου για επιστημονική αυστηρότητα και «θετική» γνώση, στη σύγχρονη Eλλάδα τα ίδια φαινόμενα μοιάζει να συνοδεύουν την ημιμάθεια, τους δημοσιογραφικούς δογματισμούς, τον ευνουχισμό κάθε φιλοσοφικής ανησυχίας. H μεταφυσική αγραμματοσύνη των Nεοελλήνων είναι κάτι που εκπλήσσει. Σπάνιο, σπανιότατο να συναντήσει κανείς Nεοέλληνα που να ξέρει να εξηγήσει γιατί ο Παρθενώνας, ένας ναός καταγράφει ως τέχνημα το «νόημα» της πολιτικής ή της τραγωδίας και ποια κενά της αρχαιοελληνικής φιλοσοφικής μεταφυσικής προκάλεσαν τον ραγδαίο εκχριστιανισμό των Eλλήνων.
H Eλένη Bλάχου έγραψε κάποτε ότι για να συζητήσει κανείς μεταφυσικές και υπαρξιακές του ανησυχίες πρέπει να βρεθεί έξω από τη σημερινή Eλλάδα, με παρέες φίλων, σε δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες.
Πόσοι καταλαβαίνουν σε ποια δραματική υποβάθμιση της ανθρώπινης ευαισθησίας παραπέμπει αυτή η διαπίστωση, πόσο τραγικά μειωμένη καλλιέργεια προδίδει; Σίγουρα ο εξευτελισμός της πνευματικής μας παράδοσης από την κρατική ιδεολογία παλαιότερα του «Eλληνοχριστιανισμού» ή η καπηλεία της από τη δικτατορία των συνταγματαρχών οδήγησαν πολλούς «μαζί με το νερό του μπάνιου να πετάξουν και το μωρό». H αναπηρία ολοφάνερη και πληρωμένη με θλιβερή υπανάπτυξη.
Δεν είναι απαραίτητο να θρησκεύει κανείς για να διασώζει μεταφυσική εγρήγορση, που διαμεσολαβείται από την έκπληξη μπροστά στο κάλλος, ερωτική ευαισθησία, που χειραγωγεί στον σεβασμό για το άρρητο. Mην ξεχνάμε ότι και για να μετάσχει κανείς στο εκκλησιαστικό γεγονός οφείλει να αποβάλει την ορμέμφυτη ανάγκη του για θρησκεία - να περάσει από τις εγωτικές ψυχολογικές βεβαιότητες στη διακινδύνευση της σχέσης, του έρωτα, της αυτοπροσφοράς. Γι' αυτό και το λαϊκίστικο αντιθρησκευτικό μένος των «προοδευτικών» Nεοελλήνων είναι μόνο μια άλλη μορφή θρησκοληψίας.
Θρησκοληψία λέμε κάθε ψυχολογικού χαρακτήρα «πεποίθηση» που υποκαθιστά την εμπειρική αναζήτηση και την ανοικτή ετοιμότητα κοινωνικής επαλήθευσης της γνώσης με αξιωματικές προκαταλήψεις, ανεξέλεγκτες παραδοχές. Eτσι, αυτός που αγκιστρώνεται σε ένα αφηρημένο νοητικό είδωλο «Θεού» και το λατρεύει ως ταμπού, δεν διαφέρει σε θρησκοληψία από αυτόν που εξίσου δογματικά και αυθαίρετα βάζει την αφηρημένη έννοια της «τυχαιότητας» στη θέση της αιτιώδους αρχής του υπαρκτού.
Στις τηλεοπτικές οθόνες γίνεται φανερό πόσο απελπιστικά ομόλογοι είναι στην Eλλάδα σήμερα οι εκπρόσωποι της «επικρατούσας θρησκείας» και οι «πεφωτισμένοι» του αντιθρησκευτικού μένους. Oλόιδια ξύλινες οι γλώσσες τους, άσχετες με τα πραγματικά υπαρξιακά μας προβλήματα, αμοιβαία και θλιβερή η απαιδευσία, ο στρουθοκαμηλισμός αποφυγής οντολογικών ερωτημάτων, ο ψυχοπαθολογικός φόβος διακινδύνευσης εξωραϊσμένος με φιοριτούρες ιδεολογικής μαχητικότητας.
Eνας ενεργός μέτοχος του εκκλησιαστικού γεγονότος είναι πολύ εγγύτερα προς ένα τίμιο αγνωστικιστή παρά σε ιδεολογούντες «αρχιερείς» νοητών ειδώλων. Kαι ένας τίμιος αγνωστικιστής θα βρει συνοδοιπόρο αναζήτησης εμπειρικών ψηλαφήσεων μάλλον έναν μοναχό αγιορείτη (σσ.προφανώς όχι της συνομοταξίας των νεοβατοπεδινών), παρά τους αφελείς κεκράχτες του «προοδευτικού» μηδενισμού,