Δεν πάνε και πολλά χρόνια που ο κόσμος έλεγε "καλοκαιράκι έρχεται". Χρόνια που ζούσαμε μέσα σε πλάνη και κυρίως μέσα σε ευκολοπιστία και κοιτώντας ο καθένας τον εαυτό του, ζώντας μόνο και μόνο για το σήμερα, αδιαφορώντας για το αύριο. Των εαυτών μας και των επόμενων γενεών. Ευδαιμονία θεωρούσαμε ότι επικρατεί και … επί γης ειρήνη σε αυτή την γωνιά του κόσμου, οδηγούμενοι από ιαχές επαγγελματιών του … συνδικαλιστικού χώρου και από κραυγές του τύπου : θέλουμε να μας κάνετε ισχυρή κυβέρνηση για να φέρουμε το καλό στον τόπο μας.
Στις τηλεοράσεις έπαιζαν σήριαλς του Φώσκολου όπου δεν μπορούσες να παρακολουθήσεις ποιος κοιμάται με ποια, στον τύπο επικρατούσαν περιοδικά του Κωστόπουλου με μόνιμο ρητό …. "πήδα ότι πηδιέται".
Παράλληλα, δεν έλειπαν από την καθημερινότητα και απόψεις όπως "πες μου τι ΙΧ οδηγείς να σου πω ποιος είσαι". Και να, τα ΙΧ και να τα κοστούμια και να οι εκδρομές σε μέρη μακρινά και ονειρεμένα (που ήσαν πληρωμένες με καταναλωτικά δάνεια και οι 20 ημέρες διακοπών, αποπληρώνονταν τα επόμενα 3-4 χρόνια).
Βεβαίως όλα αυτά ήταν συνυφασμένα με το "αγοράζω 10 πράγματα, τα ρίχνω στο ψυγείο και στο τέλος της εβδομάδος πετάω τα μισά, αφού σάπισαν ή ακόμη με το κλείνω την βιοτεχνία μου που παράγει πλαστικά κουτάκια για τις διακλαδώσεις των καλωδίων και γίνομαι … εισαγωγέας, μεγάλος και τρανός που εισάγω αντίστοιχα είδη από την Γερμανία. Βάζω και ένα … λογικό μικτό περιθώριο κέρδους 80% (!!!) και το παίζω μέγας και τρανός στις παρέες μου κυκλοφορώντας με το notebook στην μασχάλη, όντας πίνοντας φραπέ και κανονίζοντας … δουλειές.
Όλα αυτά, μέσα σε έναν τέντζερη ανακατεύονταν σε ένα χυλό από χάος και λησμονιά της πραγματικής ζωής.
Από τον τέντζερη όμως δεν θα μπορούσε να λείπει το "καπάκι", όπου ως γνήσια "καπάκια" πολιτικάντηδες περιόδευαν τους τόπους καταγωγής των κομματόσκυλα και εκλεγμένοι -ειδικά το καλοκαιράκι-, μέσα λιμουζίνες και με συνοδεία αιθέριες υπάρξεις (αρκετές φορές "πληρωμένες") όπου, σε προσέγγιζαν να σου θυμίσουν πως, εκείνοι είναι οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, αλλά και οι γενικοί δερβέναγες της ζωής μας.
Εκείνοι (κατ’ αυτούς) που χωρίς την ύπαρξή τους, θα ήμασταν … σαπούνι, και περιττώματα στην καθημερινότητα.
Εκείνοι που -ουσιαστικά- απαιτούσαν να τους μιλάς στον πληθυντικό, επιδεικνύοντας σου το mont blanc στυλό τους, και το armani κοστούμι τους που …. συμπτωματικά τοποθετούνταν στην καρέκλα του καφενέ του κάθε χωριού έτσι ώστε να βλέπεις το κοστουμάκι τους (ενός κοστουμιού αγορασμένου με τα χρήματά ΣΟΥ, μια λιμουζίνας κινούμενης με τα χρήματά ΣΟΥ κ.ο.κ.
Σε παράλληλους κόσμους με αυτουνούς, ένα βήμα πιο πριν την έλευσή τους, εμφανίζονταν οι … "επιχειρηματίες" που με ανάλογες με τους προηγούμενους περιβολές και με σύνθημά τους "είμαι αυτοδημιούργητος" προλείαιναν τον δρόμο για τους da capo πολιτικάντηδες, που θα έρχονταν σε μια δύο μέρες.
Κέρναγαν κόσμο, σε έβαζαν στο Ι.Χ. τους να σε πάνε στο σπίτι, ενώ μόλις κατέβαινες βλαστήμαγαν (εν κρυπτώ) που … πάτησες το …. άγιο πατάκι του οχήματός τους, αλλά … η δουλειά να γίνετε μωρέ …. και η διαιώνιση του "συστήματος".
Όλα αυτά και πολλά άλλα, το καλοκαιράκι ! Όπου οι συνειδήσεις ήσαν πιο χαλαρές, οι ρυθμοί πιο ήπιοι, οι άμυνες πιο πεσμένες και γενικά "οι παρέες" έδιναν το απαιτούμενο θέαμα, στους … υποτακτικούς.
Ερχόμενοι στο σήμερα και με θέσφατο πως ένας προδότης, μαζί με την παρέα του, μετέτρεψε την Χώρα ΜΑΣ σε ξέφραγο αμπέλι του κάθε ανά την υφήλιο αλήτη και προχωρώντας στο επόμενο στάδιο, νέοι δούλοι ξένων αφεντικών συνεχίζουν την γραμμή του προκατόχου τους, μας δίδετε η εξής ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ευκαιρία.
Τούτο το "καλοκαιράκι", όσοι μπορέσουν να φύγουν από τον περιστερώνα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας και γενικά όλων των μεγαλουπόλεων, με προορισμό χωριά και πατρικά σπίτια, ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ στον περίγυρο. Να εξηγήσουν με απλά λόγια το τι συμβαίνει και τα χωριά πλέον δεν έχουν τόσο κόσμο όσο παλιά. Αλλά ακόμη κι εκείνα που έχουν κόσμο, ο κόσμος δεν ξοδεύει "μια" στον τόπο του, καθώς δεν έχει "μια" !
Να μιλήσουν στα καθ´ όλα σεβάσμια γερόντια και να τους εξηγήσουν πως, όσα δείχνουν τα megaλα κανάλια, είναι εικονική πραγματικότητα και τίποτα άλλο.
Να μεταφέρουν στον εκεί κόσμο, πως την τελευταία 3 ετία μια πόλη της Ελλάδος εξαφανίστηκε από τον χάρτη (βλέπε αυτοκτονίες). Να ενημερώσουν τον περίγυρο, πως ακόμη δεν έχει εμφανιστεί το στατιστικό αποτέλεσμα της έξαρσης καρκινογενέσεων, που προέρχονται από το υπέρμετρο στρες που προκαλεί η ανεργία.
Δηλαδή, με άλλα λόγια, να πουν την αλήθεια.
Όσοι δε, δεν μπορέσουν να φύγουν, λόγω οικονομικών, καλό είναι να κτυπήσουν το κουδούνι του διπλανού τους, να μιλήσουν, να πιουν ένα καφέ, να παίξουν ένα τάβλι και γενικά να μην επιτρέψουν να "γονατίσουν" την ψυχολογία τους, ετοιμάζοντας όμως τους εαυτούς τους κι αυτοί, για νέους λαοπλάνους και αγύρτες που θα προσπαθήσει το "σύστημα" να εμφανίσει, έτσι ώστε όχι μόνο να τους αποκρούσει, αλλά και να τους λιώσει.
Καλοκαιράκι σε όλους να είναι, γεμάτο από σκέψεις του πόσο κορόιδα πιαστήκαμε, αναμνήσεις και απόλαυση γαλήνιας οικογενειακής θαλπωρής, θέληση να αλλάξουν τα πράγματα, κρίσεις αυστηρές και σκληρές, αποφάσεις και προετοιμασία δράσεις.
Καλό πηγαιμό και καλύτερη επιστροφή. Με προσοχή στον δρόμο, αφού κανείς δεν περισσεύει !
Γιώργος Θ. Κανελλάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου