Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Πολυπολιτισμικότητα και άλλα παραμύθια



 Γιατί μαμά πετάνε πέτρες αυτοί οι άνθρωποι στο πάρκο;
-  Μη σε νοιάζει κοριτσάκι μου, λιθοβολούν μια κυρία που έφυγε από τον άντρα της. Έχουν τον δικό τους πολιτισμό, μην τους παρεξηγείς.

Του Θάνου Τζήμερου στο protagon
 Αυτό είναι πολυπολιτισμικότητα. Να συνυπάρχουν διαφορετικοί κώδικες «αξιών» στην ίδια γειτονιά, στην ίδια πολυκατοικία. Κι ο ένας να λειτουργεί παράλληλα με τον άλλον. Δεν είναι να πηγαίνεις για φαγητό πότε σε κινέζικο και πότε σε μεξικάνικο. Υπάρχει ένα μέρος στη γη που κάτι τέτοιο να συμβαίνει; ΠΟΥΘΕΝΑ! Υπήρξε; ΠΟΤΕ! Πολυφυλετικότητα, ναι. Δηλαδή να συμβιώνουν άνθρωποι διαφορετικής φυλετικής καταγωγής, οι οποίοι όμως έχουν υιοθετήσει ΕΝΑΝ πολιτισμό: κοινές βασικές αξίες.

Και για να μιλάμε συγκεκριμένα: μια αξία του δυτικού πολιτισμού είναι ότι οι γυναίκες είναι ισότιμες με τους άντρες. Ναι, την κατέκτησε δύσκολα, μετά από πολύ αίμα, πολλές Υπατίες και πολλές «μάγισσες» στην πυρά. Αλλά την κατέκτησε. Τέλος.

Μια άλλη αξία είναι η ελευθερία του λόγου. Το γνωστό: «διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες», είτε το είπε ο Βολταίρος είτε όχι.

Να πούμε κι άλλες; Τα ατομικά δικαιώματα, η ανεξιθρησκεία, η ανεκτικότητα στο διαφορετικό, η οικονομική ελευθερία. Και πάνω απ’ όλα: η δυνατότητα μιας κοινωνίας να εξελίσσεται, να επινοεί το μελλοντικό της πρόσωπο.

Για να προφτάσω τους ηλίθιους που κάνουν πάντα τα ίδια «προκάτ» σχόλια: και «σε μας» υπάρχουν χούντες, λογοκρισίες, τραμπουκισμοί, θεούσες, φανατικοί, δικτάτορες, ολοκαυτώματα, άντρες που δέρνουν τις γυναίκες τους, παιδόφιλοι, αιμομίκτες, δολοφόνοι. Αλλά θεωρούνται παραβάτες των κοινών μας αξιών και τιμωρούνται. Κι αν ένας φανατικός ιερωμένος αρχίσει τα ρατσιστικά κηρύγματα από άμβωνος, αντιμετωπίζεται ως κωμική φιγούρα, υλικό για τους «Ράδιο Αρβύλα» και για καλαμπούρια στα social media.

Ποιες από αυτές τις αξίες του δυτικού πολιτισμού έχει το Ισλάμ; Καμία! Μπορεί να συνυπάρξει με τον δυτικό πολιτισμό;

Ας μη βιαστούμε να απαντήσουμε, πριν κατανοήσουμε ένα θεμελιώδες λάθος στη σύγκριση Χριστιανισμού και Ισλάμ. Δεν πρόκειται μόνο για σύγκριση θρησκειών. Όλες οι θρησκείες, μηδεμιάς εξαιρουμένης, δεν περιορίσθηκαν στη διαχείριση του Επέκεινα. Δεν έμειναν στην προσέγγιση των φιλοσοφικών ερωτημάτων της ζωής και στις όποιες εξηγήσεις αποπειράθηκαν να δώσουν οι ιδρυτές ή οι απόστολοί τους. Επεκτάθηκαν σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Θέσπισαν κανόνες δικαίου, ακόμα και υγιεινής. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, γυναίκα που έχει περίοδο είναι ακάθαρτη. Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη ο άνδρας είναι η κεφαλή της γυναικός και οι προγαμιαίες σχέσεις είναι πορνεία, όπως πορνεία είναι και το εντός του γάμου «παρά φύσιν» σεξ. (Όλες οι θρησκείες δαιμονοποίησαν τις ηδονές, γιατί αντιλήφθηκαν την απειλή από την απελευθερωτική τους επίδραση.) Και καθώς κάθε θρησκεία, για να ισχυροποιήσει τις θέσεις της, επικαλείται θεοπνευστία, εγκλωβίζεται σ’ αυτήν. Το θεόπνευστο είναι και τέλειο, δηλαδή τελικό, δεν μπορείς να το αλλάξεις!

Όμως η ζωή προχωράει. Το πλαίσιο ζωής που ίσχυε πριν 2000 χρόνια στην Ιουδαία σήμερα είναι ξεπερασμένο. Όπως είναι ξεπερασμένο και το πλαίσιο ζωής που ίσχυε πριν 1400 χρόνια στην αραβική έρημο όταν ο Αμπού αλ Κασίμ Μουχαμάντ ιμπν Αμπνταλλάχ αλ Χασιμί αλ Κουρασί (για τους φίλους, Μωάμεθ) «λανσάρισε» το Ισλάμ.

Ο δυτικός πολιτισμός μπορεί να άργησε, αλλά το κατάλαβε. Και περιόρισε τη θρησκεία στις εκκλησίες. Ακόμα και η ίδια η θρησκεία, αντιλαμβανόμενη τον αναχρονισμό των δογμάτων της, κάνει τα στραβά μάτια και παντρεύει μια εγκυμονούσα νυφούλα μολονότι αυταπόδεικτα «επόρνευσε». Μπορεί ο Πάπας να κατακρίνει ακόμα την αντισύλληψη, αλλά κανένας δεν απαγορεύει τα προφυλακτικά. Μπορεί κάποια παραθρησκευτική οργάνωση να τυπώσει ένα βιβλιάριο για τις «αμαρτίες του στόματος και των ματιών» αλλά ούτε της περνάει από το μυαλό να προτείνει νομοθεσία που να τιμωρεί τους αμαρτωλούς. Όσο κι αν στην Ελλάδα η θρησκεία επηρεάζει ακόμα την κοσμική εξουσία μερικές φορές με τρόπο απαράδεκτο για δυτικό κράτος, όσο κι αν φανατίλες διαδηλώνουν έξω από θέατρα με «ασεβή έργα», κανένας δεν αποκεφαλίζεται σε δημόσια θέα γιατί είναι άπιστος, καμία γυναίκα δεν μαστιγώνεται γιατί κυκλοφορεί ασυνόδευτη, κανένα νήπιο δεν υφίσταται κλειτοριδεκτομή.

Στη Δύση, το υπόγειο, για αιώνες, ρεύμα ορθολογισμού και αμφισβήτησης κάθε αυθεντίας (πολιτικής, θρησκευτικής, επιστημονικής), που πήγαζε από την παρακαταθήκη του ελληνορωμαϊκού πνεύματος, τελικά παρέσυρε και κατακρήμνισε τη μεσαιωνική θρησκευτική βαρβαρότητα. Αυτή την υπέρβαση, το Ισλάμ δεν την κατάφερε ποτέ. Χωρίς πολιτισμική ταυτότητα πριν τον Μωάμεθ, χωρίς κάποια Αντιγόνη που να αντιτίθεται ανοιχτά στους νόμους,, με αποκλεισμένο εντελώς το ένα φύλο από κάθε παραγωγή (πλην της τεκνοποιίας) καθηλώθηκε στο πλαίσιο της ζωής του 600 μ.Χ. Βόλευε κιόλας, διότι μια αυταρχική μισαλλόδοξη θρησκεία είναι μια χαρά συνεταιράκι μιας αντίστοιχα αυταρχικής επεκτατικής εξουσίας. Ακόμα και η φωτεινή περίοδος των Φατιμιδών δεν μπόρεσε να διαρκέσει: την έσβησε με συνοπτικές διαδικασίες ο Σαλαντίν που επανέφερε τη σουνιτική ορθοδοξία.

Έτσι, σήμερα, ο Χριστιανισμός δεν μπορεί να συγκριθεί με το Ισλάμ, διότι πρόκειται για ανόμοια πράγματα. Ο Χριστιανισμός πλέον είναι μόνο θρησκεία, μόνο για όσους πιστεύουν, και με όποιον τρόπο (ουσιαστικό ή εντελώς τυπικό) επιλέγουν να το κάνουν. Οι άλλες του βλέψεις έχουν αδρανοποιηθεί. Το Ισλάμ εξακολουθεί να είναι καθολικός τρόπος ζωής και, φυσικά, νομοθεσία.

Βέβαια, δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι το ίδιο. Υπάρχουν μουσουλμάνοι στη Σερβία, στην Ευρωπαϊκή Τουρκία, στον Λίβανο, στην Περσία, στη Μαλαισία, στα Εμιράτα, στην Αίγυπτο, που είναι έως και άθεοι. Αλλά είναι η μειονότητα. Σε κάποιες χώρες είναι μια απελπιστικά ολιγάριθμη και διωκόμενη μειονότητα. Αντιθέτως, υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός μουσουλμάνων σε όλον τον κόσμο που έχουν υιοθετήσει στην καθημερινή τους συμπεριφορά ό,τι πιο αποκρουστικό και απάνθρωπο μπορεί να φανταστεί ο νους. Το είδαμε στους Ταλιμπάν, στην Αλ-Κάιντα, στην Τσετσενία, στην Υεμένη, το βλέπουμε τώρα και στη Συρία με το ισλαμικό χαλιφάτο. Ποιος είναι ο στόχος τους; Ποτέ δεν τον έκρυψαν. Η εξαφάνιση του δυτικού πολιτισμού! Αν ο Χριστιανισμός, του «αγαπάτε τους εχθρούς σας» και του «μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν, παραιτού» έφτασε να οργανώνει σταυροφορίες και δημόσιες εκτελέσεις στην πυρά, τι περιμένεις να κάνει το Ισλάμ στο οποίο το ίδιο το δόγμα επιτάσσει την εξάπλωση της θρησκείας με το σπαθί;

Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα της συνύπαρξης δυτικού κόσμου και Ισλάμ εξαρτάται από το είδος του Ισλάμ για το οποίο μιλάμε. Αν αναφερόμαστε στη μειοψηφούσα εκδοχή του που έχει, όπως και ο Χριστιανισμός, αυτοπεριορισθεί στη σωτηρία της ψυχής και σε μερικά τελετουργικά μια φορά τον χρόνο, η απάντηση είναι προφανώς, ναι, μπορούν να συνυπάρξουν.

Αν όμως μιλάμε για τις ορδές των κτηνών που σφάζουν αθώους βιντεοσκοπώντας την «τελετή» με τα κινητά, η απάντηση είναι ΠΟΤΕ και ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο όλοι αυτοί να εκσυγχρονισθούν. Όταν έχεις τον μισό σου πληθυσμό σε αχρηστία και πολεμάς τις τεχνολογικές εξελίξεις δεν έχεις μέλλον. Είσαι καταδικασμένος εσαεί στη φτώχεια και στην υπανάπτυξη. Η απόσταση ανάμεσα στη Δύση και στο φανατικό Ισλάμ όλο και θα διευρύνεται. Και επειδή κανένας φανατικός δεν αποδέχεται ότι ο φανατισμός του είναι η αιτία της δυστυχίας του, θα ψάχνει τον εχθρό στο πρόσωπο του άλλου: του μισητού (από την εποχή των σταυροφοριών) δυτικού κόσμου.

Μη βιαστείτε να πείτε «δεν με αφορά». Οι τρομοκράτες των δίδυμων πύργων, στη Γερμανία και στην Αμερική ζούσαν. Στην Ευρώπη στρατολογούν οι τζιχαντιστές τους νέους «μάρτυρες του Αλλάχ». Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία Γαλλίας, Βελγίου και Γερμανίας, τουλάχιστον 3.000 ευρωπαίοι πολίτες, μουσουλμάνοι με ευρωπαϊκές ταυτότητες, πολεμούν αυτή τη στιγμή στη Συρία ενταγμένοι στις τάξεις των τζιχαντιστών. Ήδη 14 Γάλλοι εθελοντές ισλαμιστές έχουν σκοτωθεί. Ξέρουμε πόσοι έχουν πάει από την Ελλάδα;

Αν και όταν επιστρέψουν όλοι αυτοί, μετά την «εκπαίδευση» σε αποκεφαλισμούς, βασανισμούς, μαζικές εκτελέσεις, ορκισμένοι στην επικράτηση του Ισλάμ μέσω της εξόντωσης των αντιπάλων του, πόσο εύκολο είναι, νομίζετε, να επανενταχθούν στις δυτικές αξίες του αλληλοσεβασμού και της ανεκτικότητας; Ή μήπως δεν ανήκαν ποτέ εκεί;

Οι δυτικές αξίες βασίζονται σε μια αυταπάτη: θεωρούν αυτονόητο ότι ο άλλος τις αποδέχεται. Η ζωή αυτό το διαψεύδει. Εκατοντάδες χιλιάδες κλειτοριδεκτομές γίνονται παράνομα κάθε χρόνο στην Ευρώπη από μουσουλμάνους γιατρούς ή εμπειρικές «ξυραφίστριες». Εκατομμύρια μουσουλμάνες γυναίκες υφίστανται σωματική ή ψυχική βία καθημερινά αλλά δεν το καταγγέλλουν γιατί τα αντίποινα της φυλής τους θα είναι πολύ χειρότερα.

Θα ήταν αντίθετος στα ανθρώπινα δικαιώματα ένας νόμος που θα υποχρέωνε όλα τα κορίτσια μουσουλμανικών οικογενειών να εξετάζονται από την ημέρα της γέννησής τους μέχρι την ενηλικίωσή τους, κάθε χρόνο από γυναικολόγο μη μουσουλμάνο και σε περίπτωση κλειτοριδεκτομής οι γονείς να απελαύνονται πάραυτα, το δε παιδί να δίδεται για υιοθεσία;

Θα ήταν υπερβολικό αν οι χώρες προέλευσης των Ευρωπαίων τζιχαντιστών απαγόρευαν την επιστροφή τους στην «πατρίδα»;

Θα ήταν έλλειψη ανεκτικότητας στον πολιτισμό των άλλων αν θεωρούνταν όλοι οι γάμοι ανηλίκων άκυροι;

Κι επειδή υπάρχει μια ανησυχητικά μεγάλη μερίδα «επαγγελματιών της μονομερούς ανθρωπιστικής ευαισθησίας», που ζυγίζουν βαριά τα δικαιώματα των μουσουλμάνων αλλά πανάλαφρα όλων των υπολοίπων, σπεύδω να διευκρινίσω για πολλοστή φορά ότι το ίδιο με ενοχλεί ο φανατικός είτε είναι χριστιανός, είτε κομφουκιανός, είτε πιστός του ιπτάμενου μακαρονοτέρατος. Αλλά δεν θα παλεύω να εξαφανίσω τα όποια σταγονίδια του χριστιανικού μεσαίωνα υπάρχουν ακόμα ως εκνέφωμα κι εσύ να μου μπάζεις όλον τον Νείλο του μουσουλμανικού μεσαίωνα από την πίσω πόρτα, δήθεν στο όνομα του σεβασμού της «διαφορετικότητας»! Δεν θα γράφουμε ολοσέλιδα για τον Πειραιώς και τον Καλαβρύτων κι ούτε μονόστηλο για τον μουφτή που λέει τα ίδια και χειρότερα! Καταγγέλλουμε -και πολύ καλά κάνουμε- το χαστούκι που θα ρίξει ο νταής Ευρωπαίος στη γυναίκα του, αλλά σφυρίζουμε αδιάφορα όταν μαστιγώνουν ή εκτελούν κορίτσια γιατί απλώς θέλησαν να πάνε στο σχολείο;

Ο δυτικός κόσμος και κυρίως η αμερικανική πολιτική έκανε στον χειρισμό του φανατικού ισλαμισμού τερατώδη, ασυγχώρητα λάθη. Πρώτα, τους εξόπλισε και τους εκπαίδευσε ως αντίβαρο στην πάλαι ποτέ σοβιετική επιρροή. Πόση ανοησία! Πόση κοντόφθαλμη αντίληψη! Ακόμα και τώρα, συνεχίζει να τους εξοπλίζει για να εγκαταστήσει δήθεν τη δημοκρατία σε μια περιοχή του κόσμου που ποτέ δεν τη γνώρισε κι ούτε μπορεί να τη χειριστεί, την ίδια στιγμή που εφαρμόζει τη σαρία κι ονειρεύεται θεοκρατικό χαλιφάτο! Κι ως επιστέγασμα, διατηρεί τις καλύτερες των σχέσεων με το απεχθές προπύργιο του ισλαμικού μεσαίωνα, τη Σαουδική Αραβία, η οποία χρηματοδοτεί τους περισσότερους τζιχαντιστές.

Επιπλέον, το απίστευτο: επέτρεψε, στο εσωτερικό της ίδιας της Ευρώπης, να βρουν εύφορο έδαφος όλα τα άνθη του κακού που ετοιμάζονται να χτυπήσουν την οικογένεια που τους φιλοξενεί.

Αυτή η δυτική εθελοτυφλία πρέπει να σταματήσει το ταχύτερο! Στα πεδία μάχης των φανατικών δεν έχουν θέση οι καλοί τρόποι, αλλά ο στρατός. Μέσω ΟΗΕ ή μέσω ΝΑΤΟ, μικρή σημασία έχει. Η ουσία είναι να ηττηθούν και να εξουδετερωθούν. Αν δεν γίνει αυτό τώρα, που τα πράγματα είναι ακόμα ελεγχόμενα, θα γίνει όταν οι τζιχαντιστές θα έχουν δυναμώσει τόσο που θα επιβάλουν αυτοί τους όρους της σύγκρουσης.

Στην ίδια την Ευρώπη, έστω και αργά, μερικά πράγματα πρέπει να λεχθούν όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται:

Θες να ζήσεις μαζί μας; Όχι μόνο θα σεβαστείς τις αξίες μας, αλλά θα τις υιοθετήσεις! Δεν θα παραιτηθείς από το μαστίγωμα του ομοφυλόφιλου επειδή φοβάσαι μη σε πιάσουν, αλλά επειδή αποδέχεσαι πως ο καθένας κάνει κουμάντο στο σώμα του και σε κανέναν άλλον δεν πέφτει λόγος. Θα καταλάβεις ότι εμείς δεν έχουμε όρια όταν σατιρίζουμε, ακόμα και τον Θεό μας. Άρα μπορούμε να το κάνουμε και με τον δικό σου. Θα παρακολουθήσεις οπωσδήποτε «τη ζωή του Μπράιαν» και θα τη σκεφτείς σε μουσουλμανική εκδοχή. Αν το βρεις ευφυές, μείνε. Αν γίνεις έξαλλος με την ασέβεια, συγγνώμη αλλά δεν κάνεις για την Ευρώπη. Όχι, εμείς δεν έχουμε καμιά υποχρέωση να σεβαστούμε τις δικές σου παλαιολιθικές «αρχές». Θα είχαμε, αν ερχόμασταν να μείνουμε στην πατρίδα σου. Εσύ όμως ήρθες εδώ. Δεν σου λέω ότι είμαστε ανώτεροι ή κατώτεροι διότι δεν υπάρχει ένας εξωτερικός κριτής για να αποφασίσει. Είμαστε όμως διαφορετικοί. Εδώ έτσι ζούμε. Αν σ’ αρέσει. Αν δεν σ’ αρέσει, υπάρχει και εισιτήριο αναχώρησης. Αν επιμένεις να μην το βγάζεις υπάρχει και η απέλαση. Και στο αεροπλάνο της επιστροφής στην ιερή γη του Αλλάχ, καθώς θα διαβάζεις το πρόγραμμα δημοσίων θεαμάτων της αγαπημένης σου πατρίδας (απαγχονισμοί, αποκεφαλισμοί, ακρωτηριασμοί, μαστιγώσεις…) θα έχεις όλον τον χρόνο να σκεφτείς πώς θα σου φαινόταν η πολυπολιτισμικότητα στην κεντρική λεωφόρο του Ριάντ: ζευγάρια εφήβων να περπατούν και να φιλιούνται στο στόμα -τα κορίτσια με τις κοντές φουστίτσες και τις μπλούζες με τα τιραντάκια χωρίς σουτιέν που φοράν το καλοκαίρι στο Παρίσι, στη Ρώμη, στην Αθήνα.

Δεν θα το δεχόσουν ποτέ, ε; Ούτε εμείς εσένα.


*Ο Θάνος Τζήμερος είναι Πρόεδρος στη “Δημιουργία, ξανά” και Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής.



Και φυσικά για τους κατά δήλωση "αριστερούς" είναι κρυφο-Χρυσαυγίτης... Βλέπε:
πηγή

Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

"Η σιωπή σημαίνει ... ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ!"

Ανοιχτή επιστολή ενός Βέλγου στις πολιτικές αρχές:
Κυρίες και κύριοι,
Ως βέλγος πολίτης και καθολικός, απευθύνομαι σε σας γεμάτος θυμό για το πρόβλημα των αδελφών μου

χριστιανών της Μέσης Ανατολής και κυρίως για αυτούς που ζουν στο Ιράκ και την Συρία.

Μια γενοκτονία διαπράττεται κάτω από τα μάτια σας και την αντιμετωπίζεται μαζί με τη διεθνή κοινότητα με την μεγαλύτερη αδιαφορία. Κανείς βέλγος πολιτικός δεν κάνει τίποτα, μια δήλωση η μια καταδίκη, τίποτα μα τίποτα.

Για την Παλαιστίνη τα πράγματα είναι διαφορετικά, εκεί ξέρετε. Κινείστε, διαδηλώνετε, καταδικάζετε το Ισραήλ απαιτείται μποϋκοτάζ, πολύ μπλάμπλά .... Η ζωή ενός χριστιανού έχει μικρότερη αξία από αυτή ενός παλαιστινίου;

Βρίσκεται φυσιολογικό τα σπίτια των χριστιανών να σημειώνονται με το γράμμα "Ν" από το "Ναζωραίος" 1 με την σημείωση "ιδιοκτησία που ανήκει στο Ισλαμικό Κράτος"; Το 1939-40 ένα άλλο καθεστώς ακολούθησε την ίδια πρακτική με τους Εβραίους. Η νύχτα των κρυστάλλων σας θυμίζει κάτι;

Βρίσκετε φυσιολογικό ότι οι χριστιανοί δεν μπορούν να λάβουν δελτία τροφίμων που διαμοιράζονται στον πληθυσμό και ότι έκοψαν την παροχή νερού στις χριστιανικές πόλεις Telkeif, Tellesqif και Batnaya.

Βρίσκετε φυσιολογικό οι ισλαμιστές να τρομοκρατούν με τελεσίγραφο τους χριστιανούς είτε να ασπαστούν το Ισλάμ είτε να αποδεχτούν την κατάσταση του dhimmi2 είτε να θανατωθούν με ξίφος αν απορρίψουν τις δύο πρώτες επιλογές;

Οι οικογένειες των Χριστιανών εγκαταλείπουν τη Μοσούλη, παίρνοντας μαζί τους ό,τι μπορούν να μεταφέρουν: αντικείμενα αξίας, χρήματα, κοσμήματα, έγγραφα, κλπ., αλλά στα σημεία ελέγχου που έχουν συσταθεί από τους ισλαμιστές, οι οικογένειες αυτές απογυμνώνονται εντελώς από τα πενιχρά υπάρχοντά τους και δεν τους μένει πια τίποτα, εκτός από τα δάκρυά τους.

Σήμερα ..... Δεν υπάρχουν πια χριστιανοί στη Μοσούλη και όμως περισσότερο από 1000 χρόνια οι Χριστιανοί ζούσαν στη Μοσούλη ...

«Η απουσία συγκεκριμένων διεθνούς αντίδρασης σε αυτήν την τραγωδία θέτει ένα πραγματικό ερώτημα: είμαστε έτοιμοι να δούμε την εμφάνιση ενός ολοκληρωτικού θεοκρατικού καθεστώτος στις πύλες της Ευρώπης;»

Ναι, είμαι πολύ θυμωμένος εναντίον σας, των βέλγων και των ευρωπαίων πολιτικών, είναι η σιωπή και η αδιαφορία σας που με γεμίζει οργή, η σιωπή και η αδιαφορία σας είναι εκκωφαντικές. Φοβάμαι περισσότερο τον θόρυβο από τις παντόφλες παρά από τις μπότες. Θέλω να σας φωνάξω: Υπάρχει σήμερα ένας έξυπνος άνθρωπος στη χώρα μου που να έχει επιτέλους το θάρρος και τη βούληση να δραστηριοποιηθεί για τους χριστιανούς της Μέσης Ανατολής, έχω σοβαρές αμφιβολίες!

Ως Χριστιανός, αποδίδω ευθύνες σε όλους τους βέλγους και ευρωπαίους πολιτικούς για ότι συμβεί στους αδελφούς και τις αδελφές μου χριστιανούς της Ανατολής. Θα είστε υπεύθυνοι γιατί δεν δόθηκε καμιά βοήθεια σε άτομα που βρίσκονταν σε κίνδυνο, με τη σιωπή σας γίνατε συνεργοί των διωκτών των αδελφών μου, η σιωπή σημαίνει συναίνεση.

Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω αυτό που είπε ο Albert Einstein: " Ο κόσμος δεν θα καταστραφεί από αυτούς που κάνουν το κακό, αλλά από αυτούς που το παρακολουθούν χωρίς να κάνουν τίποτα".

Ελπίζω τουλάχιστον το μήνυμά μου να σας βοηθήσει να σκεφτείτε και η μισοκοιμισμένη συνείδησή σας να ξυπνήσει. Αν όχι, εγώ έκανα το καθήκον μου ως άνθρωπος και ως χριστιανός, και θα μπορώ τουλάχιστον να κοιτώ στον καθρέφτη το πρωί και να λέω ότι έκανα το καλύτερό για να διαδοθεί η κραυγή των αδελφών μου της Ανατολής, ελπίζω να μπορείτε να κάνετε και σεις το ίδιο.

Michel Lixon
Βέλγος πολίτης και καθολικός.

Και για την μετάφραση Μιχ. Μαν.

1 Πρακτική του ισλαμικού καθεστώτος ISIS στο Ιράκ με ότι αυτό συνεπάγεται. 
2 Κατάσταση πολίτη 2ης κατηγορίας 

Πηγή εδώ

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Η πιο βαθιά καρδιά...

 


Συνέντευξη της Σοφίας Χατζή με τον π. Χαράλαμπο Παπαδόπουλο, εφημέριο στον ιερό ναό Αγίας Ειρήνης Πύργου στη νότια Κρήτη.  (α΄ μέρος)

  • Πάτερ θα μιλήσουμε περί πνευματικής ζωής, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο επιμέρους θέμα επ΄ αυτής, αλλά θα ήθελα να σας ρωτήσω καταρχάς αν συμφωνείτε με το ότι η πνευματική ζωή είναι μεν αγώνας και προσπάθεια αλλά για πολλούς γίνεται και άγχος.
 Ναι, θα συμφωνήσω. Θα συμφωνήσω διότι αυτό μας λέει η καθημερινή εμπειρία. Για πολλούς γίνεται άγχος η πνευματική ζωή, διότι τελικά πιστεύουμε πάρα πολύ στις δικές μας αρετές. Έχουμε την εντύπωση δηλαδή ότι θα κατακτήσουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος κάνοντας διάφορες πνευματικές ασκήσεις με έναν πολύ εξωτερικό τρόπο. Και ότι, τέλος πάντων, η σχέση με τον Θεό είναι μία δική μας κατάκτηση. Όμως για την Εκκλησία όλα τούτα είναι μία δωρεά. Την  οποία δεν κερδίζει κανείς με την καπατσοσύνη του ή με τη δύναμή του, αλλά την κερδίζει μέσα από μια σχέση αγάπης και προσφοράς του Θεού.

  • Μπορεί να αποφύγει κανείς το άγχος όταν μιλάμε για κρίσιμα υπαρξιακά ζητήματα που έχουν να κάνουν και με αυτή αλλά και με την άλλη ζωή;
 Θάλεγε κανείς ότι είναι λίγο δύσκολο, γιατί τα υπαρξιακά ερωτήματα έχουν ήδη από μόνα τους ένα άγχος, μία αγωνία. Φοβίζουν τον άνθρωπο, βάζουν ερωτηματικά, δημιουργούν αγωνίες και εντάσεις. Μην ξεχνάμε, επίσης, ότι πίσω από πάρα πολλά πάθη και αδυναμίες του ανθρώπου, είτε πνευματικές είτε ψυχολογικές, κρύβεται το υπαρξιακό άγχος του θανάτου, το οποίο δυσκολεύει τη ζωή του ανθρώπου και το οποίο μεταμορφώνεται και παίρνει και μορφές ασθενειών και προβλημάτων σωματικών και ψυχικών. Αν, όμως, καλλιεργηθεί η σχέση με τον Θεό και σιγά-σιγά έρθει η χάρις του Αγίου Πνεύματος μέσα στον άνθρωπο, τότε δεν είναι αυτό που λέμε τόσο δύσκολο γιατί αρχίζει ο άνθρωπος να αποκτά μια εσωτερική ειρήνη. Δεν είναι ότι θα φύγουν τα προβλήματα ή ότι θα εξαλειφθούν οι δοκιμασίες, αλλά η χάρις του Θεού σού δίνει μια δύναμη, μια εσωτερική διαύγεια, η οποία σε βοηθάει να περνάς μέσα από τη φωτιά και να μην καίγεσαι. Θα περνάς όμως μέσα από τη φωτιά, δεν γίνεται διαφορετικά. Δεν υπάρχει ένας κόσμος που δεν έχει σταυρό, δεν έχει πόνο, δεν έχει δοκιμασίες, δεν έχει οδύνη. Αλλά με τη χάρη του Θεού μπορείς να τα βλέπεις τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Και τον πόνο ακόμη μπορείς να τον βλέπεις ως μέσο, ως οδό...


  • Είναι δυνατόν να διαπιστώσει κανείς στον εαυτό του κάποια πνευματική πρόοδο και να είναι αυτό κάτι υγιές, που δεν θα τον κάνει εγωιστή δηλαδή, αλλά θα τον στηρίξει και θα του δώσει κάποια αυτοπεποίθηση;
 Στην πνευματική ζωή, όπως και στη ζωή γενικά, τα πράγματα δεν είναι ή έτσι μόνο ή αλλιώς. Είναι και έτσι, είναι και αλλιώς, είναι και πέρα από το αλλιώς. Υπάρχει, λοιπόν, περίπτωση να βλέπεις αλλαγές στον εαυτό σου, μέσα στην ψυχή σου, στη σχέση σου με τον Θεό και τους συνανθρώπους σου και τον εαυτό σου, αλλά αυτό να μη σε οδηγεί σε εγωισμό όταν όλα αυτά τα αντιλαμβάνεσαι ως δωρεές και όχι ως κατακτήσεις σου. Αν αυτά τα θεωρείς ως δώρα. Είναι «τα σα εκ των σων» που λέμε στη θεία Ευχαριστία. Δηλαδή δέχεσαι τις δωρεές του Θεού, τις βλέπεις, τις αναγνωρίζεις, δεν κλείνεις τα μάτια. Το να μην τα βλέπεις, φαίνεται σαν ταπείνωση ενώ πολλές φορές είναι εγωισμός. Και μάλιστα μια αρρωστημένη μορφή εγωισμού και ναρκισσισμού όπου κανείς θεωρεί ότι δεν έχει τίποτα καλό, ότι είναι άχρηστος, ότι είναι ένα μηδέν. Συχνά λοιπόν αυτό είναι παθολογία και μάλιστα πολύ εγωιστική. Υπάρχει, λοιπόν, η δυνατότητα ευχαριστιακά και δοξολογικά να δέχεσαι τις δωρεές του Θεού, είτε μέσα στον εαυτό σου είτε έξω και να μη θεωρείς ότι είσαι πηγή αυτών και ότι δεν είναι κατορθώματά σου, αλλά είναι η επίσκεψη της χάρης του Θεού· οπότε ευλογείς, δοξάζεις, με μία απόσταση από αυτά, μακριά από το να είναι δήθεν ατομική σου υπόθεση, ναρκισσιστική. Δεν τα χρησιμοποιείς για να νιώσεις αυτοέπαινο ή να αυτοπροβληθείς, αλλά τα αντιλαμβάνεσαι ως χαρίσματα και δωρεές του Θεού, για τα οποία ευχαριστείς τον Θεό και συγχρόνως τα δίνεις στην κοινότητά σου, στην εκκλησία. Ατομικά χαρίσματα και ατομική πρόοδος δεν υπάρχει μέσα στο χώρο της εκκλησίας. Τα πάντα είναι για να δοθούν σε κάποιον άλλο. Τα πάντα είναι για να τα κοινωνήσουμε με τους άλλους. Εάν έχω ένα χάρισμα είναι για να το κοινωνήσω με τους άλλους, δεν είναι για να το καυχηθώ εγώ και να το σφετεριστώ ατομικά. Οπότε μπορεί νομίζω κάποιος να αντιλαμβάνεται κάποιες μικρές βελτιώσεις ή χαρίσματα ή δωρεές και να μην πέφτει σε εγωισμό, όταν δοξολογεί τον Θεό γι’ αυτό και δεν έχει ως κέντρο τον εαυτό του. 

  • Πολλές φορές, όπως λέτε και σε κάποια βιβλία σας, ο χριστιανός, όπως και κάθε άνθρωπος ντύνεται κάποιους ρόλους για να μπορέσει να αντέξει τον εαυτό του, να τον αποδεχτεί. Από την άλλη, οι Πατέρες λένε ότι χρειάζεται να γνωρίσουμε την αμαρτία μας χωρίς όμως να απελπιστούμε. Πώς μπορεί να γίνει αυτό όμως;

Η γνώση του εαυτού μας είναι ένα από τα τρία σκαλιά της νηπτικής, φιλοκαλικής παραδόσεώς μας. Είναι η αυτογνωσία, η αδελφογνωσία και η θεογνωσία. Αν δεν ξέρω τον εαυτό μου και πάω να αγαπήσω τον αδελφό μου, θα τον εκμεταλλευθώ. Διότι όσα κάνω -η αγάπη και η διακονία που θα προβάλλω- θα εξυπηρετούν τελικά τις δικές μου ανάγκες και όχι το πρόσωπο του άλλου. Εάν πάω στον Θεό, θα παραμορφώσω τον Θεό, θα τον παραχαράξω. Θα δημιουργήσω ένα είδωλο του εαυτού μου. Οπότε είναι βασικό να έχω μια νηπτική αυτογνωσία και πάντα μέσα στη μυστηριακή και αγιαστική χάρη της εκκλησίας. Δεν απογοητεύομαι βλέποντας τον εαυτό μου, διότι αυτό στην εκκλησία γίνεται σιγαλά, με έναν όμορφο και λεπτό τρόπο. Η χάρις του Θεού όταν γίνεται μέσα σε έναν υγιή εκκλησιαστικό-πνευματικό χώρο, έρχεται τόσο απαλά και τόσο όμορφα, γι’ αυτό και η χάρις δεν τρομάζει ποτέ. Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος λέει ότι η χάρις τι κάνει; Φαντασθείτε λέει ότι έχουμε ένα υπόγειο, το οποίο είναι για χρόνια κλεισμένο και έχει μαζέψει αράχνες, σκόνες και ό,τι βρωμιές μαζεύει γενικά  ένας κλειστός χώρος. Αν ανοίξεις τα παράθυρα αμέσως, θα τρομάξεις. Ανοίγουμε λοιπόν μία τρυπίτσα σε κάθε παράθυρο και μπαίνει λίγο φως. Αυτό θα μου φανερώσει ένα μέρος της βρωμιάς που υπάρχει στο δωμάτιο, ένα μικρό μέρος που μπορώ να καθαρίσω. Και μετά αφήνω λίγο φως παραπάνω. Και βλέπω κι άλλο. Ότι υπάρχει και δίπλα λίγη βρωμιά ακόμη κοκ. Με αυτό τον τρόπο, λέει ο άγιος Συμεών, η χάρις μάς θεραπεύει. Το άλλο βασικό είναι ότι η χάρις του Θεού ουδέποτε σε αφήνει να απογοητευθείς. Η απόγνωση έρχεται από τον εγωισμό μας, έρχεται από το αντίθετο πνεύμα, από τον διάβολο. Γι΄αυτό και ο άγιος Σιλουανός ο αθωνίτης έλεγε να κρατάμε το νου μας στον άδη και να μην απελπιζόμαστε. Δεν υπάρχει απελπισία διότι ξέρω ότι Κάποιος με αγαπάει πάρα πολύ και αυτό είναι εμπειρία, είναι βίωμα, δεν είναι ιδιότητα της διάνοιας. Αν είναι διάνοια, δεν μπορείς να το καταλάβεις και γι΄αυτό θα απογοητευθείς. Αν όμως είναι βίωμα αληθινό, τότε αισθάνεσαι ότι Κάποιος σε αγαπάει και ας είσαι χάλια. Κι ας μην είσαι πάρα πολύ ωραίος και ας μην τα καταφέρνεις πάρα πολύ καλά. Οπότε δεν υπάρχει απογοήτευση. Ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν έλεγε ότι δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να έχει γευθεί την εμπειρία του Θεού έστω και ελάχιστα και να μην έχει χαρά μέσα στην ύπαρξή του.