Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ..και άλλα

Ο τελευταίος σταθμός

Τον τελευταίο χρόνο από τη ζωή του Λέων Τολστόι παρακολουθεί η ταινία. Στο επίκεντρό της δύο έρωτες: ένας στο ξεκίνημα και ένας κοντά στο τέλος... παράλληλα, η ταινία παρακολουθεί πως ο Τολστόι αποξενώνεται από τη σύζυγό του, η οποία δεν συμφωνεί με τις θεωρίες του περί κοινοκτημοσύνης. Η εξαιρετική ερμηνεία του Κρίστοφερ Πλάμερ του χάρισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου, ενώ και η Έλεν Μίρεν ήταν υποψήφια για Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου.

Σενάριο/Σκηνοθεσία: Μάικλ Χόφμαν
Πρωταγωνιστούν: Έλεν Μίρεν, Τζέιμς ΜακΑβοϊ, Κρίστοφερ Πλάμερ



Μπόνι και Κλάιντ

Η κλασσική ταινία του Άρθουρ Πεν που σημάδεψε μια ολόκληρη κινηματογραφική εποχή. Στο επίκεντρο το θρυλικό ζευγάρι ληστών Μπόνι Πάρκερ και Κλάιντ Μπάροου. Το ζεύγος διαπράττει ληστείες, γίνεται λαϊκός θρύλος. Εκείνοι αψηφούν τον κίνδυνο και την αστυνομία.

Σκηνοθεσία: Άρθουρ Πεν
Σενάριο: Ντέιβιντ Νιούμαν, Ρόμπερτ Μπέντον και Ρόμπερτ Τάουν (χωρίς credit)
Πρωταγωνιστούν: Φέι Νταναγουέι, Γουόρεν Μπίτι, Τζιν Χάκμαν


Baaria: Η Πόλη του Ανέμου

Η νέα, φιλόδοξη παραγωγή του Τζουζέπε Τορνατόρε αποτελεί ένα έπος, με αρκετές δόσεις χιούμορ, που ξετυλίγεται κατά τη διάρκεια τριών γενεών στην Σικελία, η οποία είναι και η πατρίδα του σκηνοθέτη. Το Baaria κόστισε περίπου 30 εκατομμύρια δολάρια.

Σκηνοθεσία/Σενάριο: Τζουζέπε Τορνατόρε
Πρωταγωνιστούν: Φρανσέσκο Σιάνα, Μάργκαρετ Μάντε, Μόνικα Μπελούτσι, Ραούλ Μπόβα, Μικέλε Πλάσιντο.

Το πνεύμα του μελισσιού

Ο Φρανκενστάιν με τον Μπορίς Καρλόφ, προβάλλεται σε ένα μικρό επαρχιακό
σινεμά της Καστίλης στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Η εξάχρονη Άννα υποβάλλεται από την μορφή του τέρατος. Η αδελφή της την καθησυχάζει, πείθοντάς την πως το τέρας είναι ένα αθάνατο πνεύμα που ζωντανεύει εύκολα παίρνοντας ανθρώπινη μορφή. Η Άννα, ωστόσο, αναζητά το πνεύμα και πιστεύει πως το ξαναβρίσκει ζωντανό στο πρόσωπο ενός παράνομου που κρύβεται στην περιοχή. Η ταινία του Βίκτορ Ερίθε γυρίστηκε το 1972 και προβάλλεται σε νέες κόπιες.

Σκηνοθεσία: Βίκτορ Ερίθε
Ερμηνευτές: Άννα Τόρεντ, Φερνάντο Φέρναν Γκόμεζ, Τερέσα Γκιμπέρα

Αθήνα

Ευρωπαϊκές παραγωγές και επανεκδόσεις έχουν την τιμητική τους από τις 29 Ιουλίου στα σινεμά. Ανάμεσα στις ταινίες που προβάλλονται και το νέο φιλμ του Τζουζέπε Τορνατόρε, καθώς και η ζωή του Λ.Τολστόι με πρωταγωνιστές τους Χέλεν Μίρεν, Κρίστοφερ Πλάμερ και Τζέιμς ΜακΑβοϊ.

• 
  

22 σφαίρες

O Τσάρλι Ματέι έχει αφήσει πίσω του τις ημέρες του παράνομου παρελθόντος του, ζώντας μια φαινομενικά ήσυχη ζωή με τη γυναίκα του και τα παιδιά. Ένα χειμωνιάτικο πρωινό όμως τον βρίσκουν στο πάρκινγκ του παλιού λιμανιού της Μασσαλίας με είκοσι δύο σφαίρες στο σώμα του. Εκείνος θα επιζήσει και θα αναζητήσει εκδίκηση. Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.

Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Μπέρι
Σενάριο: Ρίτσαρντ Μπέρι, Ερίκ Ασούς, Ματιέ Ντελαπόρτ, Αλεξάντρ ντε λα Πατελιέρ
Πρωταγωνιστούν: Ζαν Ρενό, Γκαμπριέλα ΡάιτΣενάριο: Βίκτορ Ερίθε, Άνχελ Φερνάντες
Σάντος

Δείτε που προβάλλονται οι ταινίες

Μικρή Ζωή

Tόσο μικρή είναι η Ζωή

Σαν ενα παιδί μικρό

Θέλει μαζί σου να παίξει

να τρέξει, να χαθεί, να πέσει κάτω, να κλάψει

και την άλλη στιγμή να γελάσει δυνατά

Κι εσύ πασχίζεις άδικα να το ερμηνεύσεις με τη λογική

Το μαλώνεις, το καθοδηγείς, το υπομένεις

Δυσανασχετείς και οργίζεσαι

Οταν σκαρφαλώνει στους ώμους σου,

Γέρνεις και αγκομαχάς λες και τόσο αδύναμος είσαι

που δεν μπορείς ένα μικρό παιδί για λίγο να σηκώσεις

Ο ανίκητος χρόνος της σάρκας

Ξάπλωσε ανάμεσα στους ήλιους. Ανέμελα. Τα μάτια της κλείσανε. Ένα ποδήλατο σκαρφάλωσε στα βλέφαρα, κατέβηκε με φόρα τα χυτά της μαλλιά και τα ’βαψε ροζ. Γράμματα, περισπωμένες και τελείες ζουζούνισαν στ’ αυτιά της… Αποκοιμήθηκε. Κι είδε πως κυλίστηκε ξανά στο γρασίδι και πλατσούρισε στα γαλανά νερά. Σκαρφάλωσε και πάλι στα δέντρα, κι έκανε ορθοπεταλιές με το ροζ ποδήλατο. Κι ύστερα το στήθος της άνθισε. Το κόκκινο φανελάκι αγκάλιασε σφιχτά το σώμα της. Ο κόρφος της χορτάριασε. Τώρα ξαπλώνει διάφανη κάτω απ’ τον ήλιο και δέχεται το χάδι του νωχελικά. Αυτός ο ήλιος τη συντρόφευε στα πρώτα της παιχνιδίσματα, αυτός της ξαστέρωνε τις εφηβικές της μελαγχολίες. Αυτός ο ίδιος ήλιος θα τη δει σε λίγο να βγάζει βόλτα το πρώτο της μωρό κι αυτός θα δοξάσει τα άσπρα μαλλιά της αργότερα. Είναι ο ίδιος ήλιος που γυρνά αδιάκοπα και ορίζει ανελέητα το χρόνο. Τίποτα δεν ξεφεύγει απ’ τις ακτίνες του, τίποτα δεν διαφεύγει του Χρόνου…

Adelaide

Einsam wandelt dein Freund im Frühlingsgarten,

Mild vom lieblichen Zauberlicht um flossen,

Das durch wankende Blüthenzweige zittert,

Adelaïde!

In der spiegelnden Fluth, im Schnee der Alpen,

In des sinkenden Tages Goldgewölken,

In Gefilde der Sterne strahlt dein Bildniss,

Adelaïde!

Abendlüftchen im zarten Laube flüstern,

Silberglöckchen des Mais im Grase säuseln,

Wellen rauschen und Nachtigallen flöten,

Adelaïde!

Einst, o Wunder! entblüht auf meinem Grabe,

Eine Blume der Asche meines Herzens

Deutlich schimmert auf jedem Purpurblättchen:

Adelaïde!

Translation:

Your friend wanders alone in the garden of spring,

Gently bathed in lovely magical light,

Which shimmers through the swaying branches of flowers:

Adelaide!

In the reflection of the river, in the snows of the Alps,

In the golden clouds of sinking day,

In the fields of stars thy face beams forth,

Adelaide!

Evening breezes whisper through the tender leaves

The silver bells at Maytime rustle in the grass,

Waves roar and nightingales sing,

Adelaide!

Some day, o miracle! a flower will blossom,

Upon my grave from the ashes of my heart;

And clearly on every violet petal will shine:

Adelaide!

Tί θα πεί μ'αγαπάς;

Tί θα πεί μ'αγαπάς; Ποιός σου είπε πώς η χριστιανική αγάπη είναι "στοργή και προδέρμ"; Και γω σ'αγαπώ. Αλλά δεν επιθυμώ να μου κλέψεις την Αλήθεια μου με λόγια. Ο πατερναλισμός είναι συγκαλυμμένο μίσος. Φίλος δε Πλάτων φιλτάτη η Αλήθεια. Αν μ'αγαπάς στάσου με σεβασμό απέναντι μου. Δεν μ'αρέσουν τα σάλια.
O κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του τον καθοδηγητή, τον προσηλυτιστή,τον διαφωτιστή. Σκοτώστε αυτό το τέρας μέσα σας. Τί ζητάς να επιβληθείς στον άλλο; Γιατί παίρνεις τόσο σοβαρά τον εαυτό σου; Κλείσε την πόρτα στον δασκαλάκο μέσα σου. Κλείσε τα αυτιά σε κάθε ινστρούχτορα. Ταπεινώσου ενώπιον του Θεού για να βρεις την Αλήθεια.

Ειδικά εμείς οι ιερείς και οι λαϊκοί ιεροκήρυκες. Ζητάμε οπαδούς, ζητάμε ακροατές και θεατές και ακολούθους. Αν ο λόγος σου δεν ειναι πατερικός,αγιογραφικός και ταπεινός,εκκλησιαστικός, τί θέλεις και ανοίγεις το στόμα σου; Τόση ανασφάλεια πια; Τόση διάθεση για αναγνώριση; Απόστολος του Χριστού είσαι εσύ ή της καρδιάς και της κοιλίας σου; Καλύτερα γίνε ζωντανός Λόγος για να ωφελήσεις άλλους. Ακόμα μην φοβηθείς να παλλιλογήσεις φτάνει αυτό που θα πείς να είναι εκκλησιαστικό.

Το μικρόβιο του αγαπισμού, χτυπά κυρίως τους αιρετικούς. Πώς λες πώς μ αγαπάς, όταν κατά βάθος θέλεις να με κάνεις όμοιο με σένα; Όταν έχεις την αίσθηση της υπεροχής και με θεωρείς αμαρτωλό και πλανημένο; Δεν θέλω τα σάλια σου. Και γω σ αγαπώ και γω ενδιαφέρομαι για σένα, αλλά στέκομαι με σεβασμό απέναντι σου.

Για μένα αγαπάς τον Χριστό, αλλά αγαπάς πλέον τον εαυτό σου. Εγω σε βλέπω σαν άρρωστο , εσύ όταν δεν με βλέπεις σαν πρόβατο με βλέπεις σαν ένοχο της κολάσεως. Τί αγάπη είναι αυτή; Προτιμώ χίλιες φορές έναν άθεο που ψάχνεται ειλικρινά, από σένα που έχεις τετοια εωσφορική σιγουριά, δίχως να περιμένεις θεϊκές εγγυήσεις. Είσαι από μόνος σου μια Εκκλησία, μια Εκκλησια του εγώ, την ώρα που περιφρονείς κάθε εκκλησιαστικό σύστημα και κυρίως την Εκκλησία που ανήκω εγώ.

πηγή

Παπακωνσταντίνου Θανάσης ~ Όσοι

Aν δεν Φαντάζεσαι Φωτιές
με Καρβουνα μην Παίζεις....!!

Όποιος έκρυψε βαθιά του
το πιο όμορφο όνειρο του
τον δροσίζει η ΣΚΙΑ του
και κρατιέται απ'το χορό του.

Νικώντας χανόμαστε
σε αμίλητες μάχες...

To Πάθος μου και το Τραύμα μου
δεν τα διαπραγματεύομαι.
Είμαι σίγουρη για το βάρος τους.

Το παρόν ν'αγρυπνά πάνω
στα ναρκοπέδια της αλήθειας.
Το Θραύσμα ν'ανυψώνει τη στιγμή
Και..ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το Τίμημα.



Άν δεν υπάρχεις...πως
να σε περιέχω είπα.
ΚΙ ΟΜΩΣ στο αμετάβατο
μέσα της μαύρης ψυχής μου
θα είσαι για πάντα
το χρώμα το Λευκό.

Ιδιόχειρο

Λύγισες

μπρος στα μάτια

που κάρφωσαν

με το βλέμμα

της αμφισβήτησης

το ιδιόχειρο

κενό γράμμα

της συνείδησής σου.




(Από την νέα ποιητική συλλογή “Ενδόγραμμα” του Δημήτρη Π. Κρανιώτη)

Πράγματα που οι άλλοι ανακαλύπτουν όταν εμείς έχουμε βαλθεί να ξεχάσουμε

(Δυστυχώς είναι χωρίς ελληνικούς υποτίτλους)