«Ελευθερία»
Ο «Δράκος» εμπνέει το μπεστ σέλερ της χρονιάς
Η κλασική ταινία του Νίκου Κούνδουρου
γίνεται γνωστή σε εκατομμύρια αγγλόφωνους αναγνώστες
(ανάμεσά τους και ο πρόεδρος των ΗΠΑ)
χάρη στο μυθιστόρημα του «αμερικανού Τολστόι»
Τζόναθαν Φράνζεν: «Ελευθερία»
ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΚΟΥΖΕΛΗ |
Το Βήμα , Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010
Μουσείο Τέχνης του Σικάγου, 1979. Ενας εικοσάχρονος διοπτροφόρος αμερικανός παρακολουθεί χωμένος στο κάθισμά του την προβολή ενός ξένου φιλμ με τον αγγλικό τίτλο «Τhe Fiend of Αthens» («Ο δράκος της Αθήνας»). Η ταινία και κυρίως ο πρωταγωνιστής της αποτυπώνονται ζωηρά στη μνήμη του. Τόσο ώστε 30 χρόνια αργότερα τους αφιερώνει αρκετές σελίδες στο βιβλίο που γράφει. Είναι το «Ελευθερία», το βιβλίο που διαβάζει αυτόν τον καιρό όλη η Αμερική, από τον πρόεδρο Ομπάμα ως τα μέλη της λέσχης ανάγνωσης της Οπρα Γουίνφρεϊ , το βιβλίο που θεωρείται το «μεγάλο αμερικανικό μυθιστόρημα» και απασχολεί κάθε βιβλιοφιλικό έντυπο στην υφήλιο, από το «Τime» ως τις ελληνικές σελίδες.
Ο νεαρός Αμερικανός του 1979 δεν είναι άλλος από τον 51χρονο Τζόναθαν Φράνζεν, τον «αμερικανό Τολστόι», βραβευμένο το 2001 με το αμερικανικό Νational Βook Αward για το βιβλίο του «Οι διορθώσεις». Και η ταινία είναι ο «Δράκος» του 1956 σε σκηνοθεσία Νίκου Κούνδουρου, με τον Ντίνο Ηλιόπουλο στον ομώνυμο ρόλο, βασισμένη σε σενάριο του θεατρικού συγγραφέα Ιάκωβου Καμπανέλλη.
«Δεν μπορώ να βρω περισσότερες πληροφορίες, αλλά είναι υπαρκτή ταινία, αυτός ήταν ο αγγλικός τίτλος της, θυμάμαι πότε την είδα...» εξηγεί ο Φράνζεν μιλώντας στους μεταφραστές του, οι οποίοι του ζητούν να διευκρινίσει αν η ταινία που παρακολουθούν η Πάτι και ο Γουόλτερ Μπέρκλουντ, κεντρικοί χαρακτήρες στο «Ελευθερία», είναι πραγματική ή αν πρόκειται για δική του επινόηση.
Μπορεί να μη θυμάται τον σκηνοθέτη, θυμάται όμως αρκετά. Οι ήρωες παρακολουθούν την ταινία του Κούνδουρου, την αναλύουν και προχωρούν σε ερμηνείες της συμπεριφοράς του πρωταγωνιστή. «Κάποιος που δεν σύχναζε στα φοιτητικά κινηματογραφικά φεστιβάλ τη δεκαετία του 1970 θα θυμάται τον “Δράκο”;» αναρωτιούνται οι βιβλιοκριτικοί. Είτε τον θυμούνται είτε όχι, αυτό δεν επηρεάζει την απήχηση του βιβλίου. Οσο για την ταινία, δεν λειτουργεί μόνον ως «γέμισμα» του χρόνου δράσης, αλλά ως δομικό στοιχείο του μυθιστορήματος, καθώς αποτελεί «κλειδί» για την κατανόηση της προσωπικότητας του Γουόλτερ, του καλού και άβουλου, αλλά και μισάνθρωπου Γουόλτερ, όπως παρουσιάζεται στο κεφάλαιο του βιβλίου «Ο δράκος της Ουάσιγκτον».
Είναι πρώιμο να προχωρήσουμε σε αναλύσεις του μυθιστορήματος και σε σχόλια για τη γονιμοποιό επίδραση του «Δράκου» 54 χρόνια μετά την πρώτη προβολή του, αλλά, όπως σχολιάζει και η μεταφράστρια στα ελληνικά τού «Ελευθερία», Ρένα Χατχούτ, «30 χρόνια αφότου είδε την ταινία, ο Φράνζεν τη θυμήθηκε. Μεγάλη μας τιμή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου