συγκοινωνούντα...

πριν σκύψει
κι αμπουμπήσει τα χέρια της στον τοίχο
ψιθύρισε κάτι
ήταν ένα "λίγο" ένα "τώρα"
και μερικα ακατάληπτα
στη ραχοκοκαλλια της
καυτες πέτρες χόρευαν καντρίλιες
μαλλια λυτα
κι ο τοίχος
δαρμένος απ τον ήλιο
έκαιγε τις παλάμες της
οι τένοντες των αστραγάλων της
σε ένταση
η πλάτη της γυμνη
ανεβοκατέβαινε
στο ρυθμο μιας βιαστικης αναπνοης
στην τόση ζέστη
ακούμπησε το μάγουλό της στον τοίχο
έκλεισε τα μάτια
ήταν σαν να κατάπιε ξαφνικα
μια μεγάλη γουλια καυτο ρακόμελο
σαν οινόπνευμα η έκσταση
έφτασε και χτύπησε ως τα μηνίγγια της
δεν ήταν που τον περίμενε
ούτε που το ήθελε έτσι
η διαδρομη για το ζεστο τοίχο
είχε στοιχειώσει
και τώρα
η εκπλήρωση
απέδιδε τις σπονδες της....

ήταν σαν σεκανς από όνειρο

πάντα θαύμαζε το πως χειριζόταν το κορμι της

τις σάρκινες γραμμές του

τις μικρες λεπτομέρειες

στους ώμους

στις κλειδώσεις των χεριών

στην υφη των μαλλιών της

στα χορευτικα λυγίσματα

στους φθόγγους

και τα συρτα σύμφωνα

η ζέστη συνηγορούσε

δεν άφηνε πολλα περιθώρια

ούτε εμπόδια

ακούμπησε τις παλάμες του στα χέρια της

τ' ακροδάχτυλά του

ακουμπούσαν τον τοίχο

ανάμεσα απ τα δικά της

κι ο τοίχος έκαιγε

δεν άκουσε

κράτησε την αναπνοη του

σε μια κατάδυση μυθικη

κι έπειτα

το ρεύμα τον χτύπησε

σαν θεϊκος απινιδωτης

στο υπογάστριο

μέσα της ένιωσε δυο θάλασσες

να παλεύουν για το ποια θα επικρατήσει

δεν τον ένοιαζε

ας κάνει καλα ο Ποσειδώνας

αυτο το ταξίδι

το ταγμένο

ξεκινούσε...

Ενυδρείον