Αν και το βλέμμα μου κρύφτηκε πίσω από το αραχνοΰφαντο πέπλο που έπλεξα ανέμελος χρόνια τώρα… μπορώ ακόμη να διακρίνω τις ακτίνες του ήλιου.
Αν και έμαθα να ακούω και να ζω με τις δικές τους φωνές, αγνοώντας αυτή που έρχεται από τα βάθη της καρδιάς μου, νιώθω ακόμη την αύρα της θάλασσας να μου χαϊδεύει το πρόσωπο.
Κάποιοι στέκονται εκεί έξω ακόμη… μπορώ και εγώ να ατενίσω τον ορίζοντα ελεύθερος. Μόνο να το πιστέψω και θα βρω τη δύναμη να σκίσω το δίχτυ που φυλάκισε τη ψυχή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου