'''Αριστα'';;;Βρε αι σιχτίρ

Νοεμβρίου 24, 2010 in Uncategorized | by Πάνος | Γράψτε ένα σχόλιο

Εξετάσεις να δίνεις από την ώρα που γεννιέσαι. Ο σκοπός είναι να είσαι άριστος, σε όλα. Ποτέ η βαθμολογία σου να μην είναι κάτω του τέλειου. Να κοκορευόμαστε όλοι για το σπλάχνο που φτιάξαμε σε μία νύχτα ηδονής. Να μην πάει χαμένη η ηδονή αλλά ούτε και η νύχτα. Να βγαίνεις στο δρόμο με τα εύσημα ενός συστήματος που οι πατεράδες σου το μίσησαν, αν και άριστοι κι αυτοί. Έτσι πάει η δικιά μας ιστορία. Να αγωνίζεσαι σε ένα στάδιο που θέλεις να το εξαφανίσεις, να βάζεις το παιδί σου να αγωνίζεται σε ένα πεδίο μάχης που εσύ πρώτος αναθεμάτισες όταν πέρασες από εκεί.
Σε όλα άριστος. Έτσι μπράβο. Να αποδεικνύεις ότι το φαΐ που τρως, το κρεβάτι που κοιμάσαι και η μπάλα που παίζεις, σου αξίζουν. Τι νομίζεις; Ένα αλισβερίσι είναι η ζωή, για να έχεις πρέπει να δίνεις. Και εφόσον δεν μπορείς να το ανταποδώσεις με χρήμα κάντο αριστεύοντας. Κάνε με περήφανο και το δωράκι θα σου το έχω έτοιμο χρονιάρες μέρες.
Μην τολμήσεις να ρωτήσεις ποτέ αν αυτοί οι βαθμοί σου σού χρειαστούν ποτέ στην ζωή. Μην το κάνεις γιατί θα σου πω ψέματα. Μεγάλα ψέματα που έλεγαν και σε μένα. «Θα έχεις γνώσεις και θα μπορείς με ευκολία να συνεχίσεις τα όνειρά σου». Τα όνειρά σου ξέρω ποια είναι, αλλά θα κάνεις πραγματικότητα τα όνειρα του συστήματος. Ξέχνα τους πιλότους, τους αστροναύτες και τους εξερευνητές. Μάζευε πόντους για το σίγουρο. Γιατί με το σίγουρο θα μπορέσεις να κάνεις κι εσύ παιδιά που θα γίνουν «άριστα» σε αυτό το σύστημα που έχεις ήδη αρχίσει να το μισείς. Έτσι είναι το σύστημα. Φτιαγμένο να το μισείς για να σε καταπίνει. Τώρα θεωρείς τον εαυτό σου γίγαντα αλλά σε 10 χρόνια θα καταλάβεις ότι είσαι ο Κοντορεβυθούλης. Μόνο στα παραμύθια νικά ο «κοντός». Γι’ αυτό σου φτιάχνουμε παραμύθια. Για να εκδικείσαι μέσα από αυτά. Για να νομίζεις ότι νικάς, ενώ η μηχανή που θα μπεις μέσα, έχει ήδη αρχίσει να δουλεύει από εκείνη την νύχτα της δικής μου ηδονής.
Γιατί μπορεί να σε καμαρώνω, αλλά κάθε φορά που μου φέρνεις αυτό το «Άριστα» νιώθω ότι λαδώνω τη μηχανή που θα σε κάνει ίδιο με εμένα. Κι εγώ δεν θέλω να γίνεις ίδιος με εμένα. Μέσα βαθιά μου είναι στιγμές που εύχομαι να δω μηδενικά να παρατάσσονται στον βαθμολογικό πίνακα του συστήματος που σε έβαλα. Να σπάσει αυτή η αλυσίδα της διαιώνισης των «Άριστων». Να ήμουν έτσι εκπαιδευμένος που να σου πάρω το μεγαλύτερο δώρο για το «Μηδέν» σου. Να είχα την λεβεντιά να σε καμαρώσω την στιγμή που θα μου πεις ότι θα γίνεις εξερευνητής, πιλότος, αστροναύτης ξέροντας ότι τουλάχιστον το δικό σου όνειρο έχει μηδενικές βάσεις. Γιατί, αν και δεν στο είπα ούτε θα στο πω ποτέ, τα όνειρα που βγαίνουν αληθινά από το «Μηδέν» ξεκινάνε.